به گزارش سایت دیدبان، عماد افروغ جامعه‌شناس حکومتی روز سه‌شنبه ۱۴دی گفت: حدس می‌زدم که با استقرار دولت جدید، یک هم‌نوایی ناموجه بین دولت و مجلس شکل می‌گیرد و احساس کردم که باید یک‌بار دیگر ناقوس دیکتاتوری را به صدا در بیاورم.
کما‌این‌که در دولت قبل هم همین کار را کردم، وقتی که دولت وقت با مجلس ششم یکی شد؛ زیرا که مجلس باید همیشه نقاد و ناظر باشد. اگر که بخواهد کاملاً در اختیار دولتها باشد که این نقض غرض است.
وی افزود: «دیدم مجلس جای بنده نیست... قبل از آن فکر می‌کردم که مجلس نزدیک‌ترین کانون حاکمیت به آگاهی‌بخشی و روشن‌فکری است؛ بعد متوجه شدم که آن‌قدر آنجا تراکم لابی‌ها و جناح زدگی و سیاست‌زدگی است که بهتر است قالب و شکل آگاهی‌بخشی خود را عوض کنم».
وی هم‌چنین گفت: خیلی نگرانم که با توجه به این‌که تقریباً می‌شود گفت که حاکمیت یک دست شده، و این خود زنگ خطری را به صدا در می‌آورد.
من می‌ترسم که این یکدستی مضمونی تبدیل شود به یک دستی جناحی و این زنگ خطر خواهد بود.
نگرانم که عده‌یی احساس کنند باید با این یک دستی جناحی، هم‌نوا باشند، و هم به تملق بیافتند و هم جلوی منتقدان را بگیرند. این نگرانی و هشدار جدی بنده است.
