گلوله‌یی که در ۹ نوامبر ۲۰۲۳ از فاصلهٔ نزدیک بر صورت آلخو ویدال کوادراس، رئیس «کمیتهٴ در جست‌وجوی عدالت» شلیک شد، رویدادی در میان دیگر رویدادهای بیشمار جهان بود. طنین شلیک یک گلولهٔ کلت در مقایسه با صدای گوش‌خراش شیرجهٔ بمب‌افکن‌ها و غرش بمبها و موشکها در غزه یا اوکراین، علی‌القاعده نمی‌بایست به گوش می‌آمد ولی شنیده شد و هنوز هم شنیده می‌شود.
گلوله‌یی با اثر انگشت مشخص
بسیاری در همان زمان خواستند این ترور را به درگیریهای محلی بر سر تصاحب قدرت در اسپانیا نسبت دهند اما آقای ویدال قبل از این‌که از جراحت ناشی از عبور گلوله از فک‌هایش هوشیاری خود را از دست بدهد، یک جملهٔ موجز را بر زبان راند: «من دشمنی جز نظام حاکم بر ایران ندارم». این جمله اگر چه خوشایند سیاست کثیف مماشات نبود ولی در خبرگزاریها طنین انداخت.
این گلوله که به قصد از میان برداشتن نزدیک‌ترین و وفادارترین «دوستان ایران آزاد» شلیک‌شده بود، می‌خواست فضای خفقان حاکم بر ایران را به اروپا نیز تسری دهد. تا دیگر کسی جرأت نکند به پیشتیبانی از مقاومت ایران برخیزد و پای قطعنامه‌های این مقاومت امضا بگذارد و در گردهمایی‌های آن شرکت کند.
این گلوله همان گلوله‌یی بود که دکتر کاظم رجوی را در ساعت ۱۱۰۵ روز چهارشنبه ۴اردیبهشت ۱۳۶۹ در حومهٔ شهر ژنو هدف قرار داد؛
همان گلوله‌یی است که محمد حسین نقدی را در ساعت ۰۹۳۰ روز ۲۵اسفند ۱۳۷۱ در میدان البای رم به‌شهادت رساند؛
همان گلوله‌یی است که به جانب زهرا رجبی در اول اسفند ۱۳۷۴ در طبقهٔ پنجم یک آپارتمان در منطقهٔ فاتح استامبول شلیک شد؛
همان گلوله‌یی است که عبدالرحمان قاسملو را در ۲۲تیر ۱۳۶۸ در وین و سپس صادق شرفکندی را در ۲۶شهریور ۱۳۷۱ در رستوران میکونوس برلین غرقه به خون ساخت.
همان دستی باروت و چاشنی آن را تدارک دیده بود که بمبی را برای انفجار در گردهمایی سالیانهٔ مقاومت ایران در پاریس از مرز ایران عبور داده و به اروپا رسانده بود.
شلیک‌کنندگان این گلوله ابایی نداشتند از این‌که بگویند فتوای خمینی یا خامنه‌ای را اجرا کرده‌اند (۱).
اما این گلوله نتوانسته است مقاومتی با این قدمت را از پای در بیاورد و صدای نافذ آن را از طنین بیندازد. شلیک‌کنندگان این گلوله گویا از یاد برده بودند که فریاد مسعود رجوی از ۲۲خرداد ۱۳۵۹ [در میتینگ امجدیه] تاکنون پژواک دارد و راهنمای عمل یاری‌کنندگان آزادی و حقیقت است:
«و به‌خدا قسم اگر کسی فکر کند که ما از گلوله و گاز اشک‌آور می‌ترسیم، هیهات! هیهات!»
پیام آلخو ویدال کوادراس به اجلاس استراسبورگ
در پیام پرشور و انگیزانندهٔ آقای ویدال به «اجلاس دوستان ایران آزاد ۲۲نوامبر ۲۰۲۳ ـ استراسبورگ»، این پژواک را بار دیگر شنیدیم:
«خانم رئیس‌جمهور محترم، مریم رجوی، رؤسای مشترک عزیز دوستان ایران آزاد، خاویر سارسالخوس و میلان زوور، همکاران و دوستان عزیز!
در ۹نوامبر در مادرید به قصد کشتن به‌صورتم شلیک کردند. اما به طرز معجزه‌آسایی جانم حفظ شد هر چند گلوله چانه‌ام را داغان کرد. وضعیت فعلی سلامتی من روند بهبودی کندی دارد و مدتی طول می‌کشد تا به سلامتی کامل برسم. من مطمئن هستم که روی شما حساب کنم که با کمک شما هر چه زودتر به سر کار برگردم.
ابتدا می‌خواهم از همه شما از اعماق قلبم به‌خاطر ابراز همبستگی و حمایت‌های فراوانی که از زمان قربانی این حمله تروریستی شدم، دریافت کردم، تشکر کنم. مخصوصاً می‌خواهم از پرزیدنت روبرتا متسولا به‌خاطر افتتاح جلسه عمومی دیروز با ذکر موضوع من تشکر کنم و البته با تشکر از عزیزترین دوستم مریم، رهبر و الهام‌بخش ما برای محبت و بیشترین توجهی که در این روزها به من کرد، تشکر کنم. اینها همیشه در یاد من خواهند ماند.
دومین کاری که می‌خواهم انجام دهم این است که به شما به‌خاطر شجاعت و عزم شما در برگزاری این رویداد پس از اتفاقی که برای من افتاد تبریک بگویم. این نشان‌دهنده تعهد بی‌نظیر شما به ارزش‌های اروپایی ما یعنی دموکراسی و آزادی و شجاعت شخصی شما است که اجازه نمی‌دهید رژیم جنایتکار ایران نهادهای ما را مرعوب کند. برای من افتخار بزرگی است که همراه با بسیاری از شما در بالاترین پروژه جمعی اخلاقی تمام تاریخ شرکت کردم: اتحادیه اروپا».
گلوله‌یی که از دهانهٔ تاریک‌ترین ایدئولوژی بنیادگرایانهٔ جهان معاصر شلیک‌شده بود، نتوانست یکی از پیشتازان تشکیل «دوستان ایران آزاد» را مرعوب کرده و از قیام به وظیفهٔ خود بازدارد. او در حالی که هنوز تا بهبودی کامل راهی طولانی در پیش دارد، در نخستین انعکاس بیرونی خود، عزم و روحیهٔ شگفتش را برای نبرد با بنیادگرایی و همزاد آن، سیاست مماشات به نمایش گذاشت.
«غرب تنها یک سیاست هوشمندانه در رابطه با رژیم ایران دارد که اصولی است و هم عملی، و آن قاطعیت، پایداری و قدرت است. ترکیب درست تحریم‌ها، فشارهای دیپلماتیک و سیاسی، انزوای بین‌المللی و حمایت همه‌جانبه از اپوزیسیون دموکراتیک ایران که در طرح ده ماده‌ای خانم رجوی بیان شده است، تنها راه موفقیت است. هر استراتژی دیگری اتلاف وقت است» (همان منبع).
***
سخنان آقای ویدال به هیچ تفسیری نیاز ندارد. سرنوشت گلوله‌یی که بر صورت او شلیک شد از هم‌اکنون مشخص است. این گلوله فقط عزم او را جزم‌تر و صدایش را بلندتر از همیشه کرده است.
گلوله‌ها مقاومتی مسلح به یک آرمان فراگیر را از پا نمی‌افکنند، آن را تکثیر می‌کنند.
پانوشت:
(۱) روز ۴ خرداد سال۶۹ یک نفر ناشناس با منزل آقای محمدحسین نقدی تماس گرفت و با زبان ایتالیایی ولی با لهجهٔ خارجی گفت که می‌خواهد با خانم محمدحسین نقدی صحبت کند. آقای محمدحسین نقدی خود گوشی را برمی‌دارد. تلفن‌کننده که متوجه می‌شود جواب دهنده خود آقای محمدحسین نقدی است به فارسی می‌گوید:
«می‌خواستم به همسرت بگویم که حکم صادره از جانب آیت‌الله خمینی مورخ خرداد ۱۳۶۱ فعال شده‌است و به‌زودی به اجرا گذاشته خواهد شد».
