اعلام حمایت وتبریک زندانی سیاسی علی معزی در رابطه با لیست‌گذاری سپاه طی هفته گذشته خبر قابل توجهی بود. او در پیامی ضمن تبریک نسبت به این موفقیت می‌گوید:
«فراموش نمی‌کنیم که رسیدن به این نقطه را مدیون مریم، چهره کاریسماتیک و توانمند مقاومت ایران هستیم.
«فراموش نمی‌کنیم که رسیدن به این نقطه را مدیون مریم، چهره کاریسماتیک و توانمند مقاومت ایران هستیم.
چندین سال تلاشهای بی‌وقفه بین‌المللی او بخش عمده جامعه جهانی را به کنار گذاشتن سیاست مماشات و نیز کنار گذاشتن سیاست امید به تغییر رفتار رژیم متقاعد کرده است.
همو بود که حدود ده سال پیش نسبت به دخالتهای بحران آفرین منطقه‌یی رژیم هشدار داد و آن را خطرناکتر از برنامه اتمی رژیم اعلام کرده بود.
هم اینک نیز به سود کشورهای منطقه و جهانیان است که پیشنهادات کنونی خانم رجوی را بدون فوت وقت جدی بگیرند.
رهایی از ارتجاع و استبداد مذهبی ایران پیش نیاز صلح و آرامش جهانی است.
همو بود که حدود ده سال پیش نسبت به دخالتهای بحران آفرین منطقه‌یی رژیم هشدار داد و آن را خطرناکتر از برنامه اتمی رژیم اعلام کرده بود.
هم اینک نیز به سود کشورهای منطقه و جهانیان است که پیشنهادات کنونی خانم رجوی را بدون فوت وقت جدی بگیرند.
رهایی از ارتجاع و استبداد مذهبی ایران پیش نیاز صلح و آرامش جهانی است.
علی معزی - زندان تهران بزرگ»
چند روز پیش بقایی معاون احمدی‌نژاد که در جنگ گرگها به مدت ۲۰روز زندان اوین بود، اعتراف کرد که در این زندان، زندانیانی را مشاهده کرده که ۲۳ماه در زندان بودند و بلاتکلیف.
البته بقایی از عوامل همین رژیم هست که طبعاً در شرایط مناسبی نگاهش میدارند و تازه با چنین صحنه‌هایی مواجه می‌شود، شرایط را در مورد بقیه زندانها می‌شود حدس زد. از جمله گزارشی وجود داشت از وضعیت زندانیان در زندان تهران بزرگ در تهران که بسیار اسفبار است و کسی هم پاسخگوی شرایط زندانیان چه در رابطه با امور معیشتی آنان در داخل زندان و چه در رابطه با رسیدگی به پرونده‌هایشان نیست.
زندانیان ماهها و بعضاً سالها در نوبت رسیدگی به وضعیت پرونده در حالت انتظار به‌سر می‌برند و آنان را جهت رسیدگی به امورات پرونده و تعیین تکلیف قضایی‌شان تا مدتهای طولانی در نوبت نگاه میدارند. بعضاً هم که نوبت این زندانیان جهت رسیدگی به پرونده و رفتن به به‌اصطلاح به دادگاه می‌رسد روزانه ۱۵۰زندانی را به این خاطر احضار می‌کنند و در یک شرایط بحرانی و در یک محیط، بدون هیچ امکانات و یا حتی مجموعه‌های بهداشتی در انتظار نگاه‌میدارند تا نفرات را جهت بررسی وضعیت پرونده به دادگاهها اعزام کنند. هنگام ظهر حداقل ۵۰نفر از این زندانیان به‌دلیل نبودن مأمور همراه و یا خودرو برای نقل و انتقال زندانیان به دادگاه، به‌اجبار به بند برگشت داده می‌شوند و این ریلی است که به‌طور روزانه و هفتگی در این زندان اتفاق میافتد.
هزینه دکتر و درمان مربوط به زندان اصلاً امور زندانها پرداخت نمی‌شود و بایستی خود زندانیان و خانواده‌هایشان با تقبل پذیرش هزینه پرداخت دکتر و دارو در صورت امکان به دکتر خارج از زندان مراجعه کنند
وضعیت غذای زندان هم اسفناک است و به‌طور خاص زندان دارای آب آشامیدنی نیست و زندانیان که عموماً هم با فقر مالی مواجهند می‌بایستی برای مصرف یومیه خود آب آشامیدنی بخرند.
اما واقعه دیگری در زندان زاهدان در هفته قبل اتفاق افتاد که شرح آن به قرار زیر است:
روز یکشنبه اول مرداد ماه افسر نگهبان پاسدار به نام کوچکی تحت عنوان بازرسی وارد بند ۷زندان مرکزی زاهدان شد و اقدام به ضرب‌وشتم، فحاشی و اذیت و آزار زندانیان کرد که تعدادی از زندانیان، نسبت به رفتارهای این فرد اعتراض کردند که با برخوردهای وحشیانه این پاسدار مواجه شدند و در نتیجه تبدیل به یک درگیری بین زندانیان و پاسدار کوچکی شد. زندانیان که از رفتارهای این پاسدار جان به لب شده بودند او را برای مدتی مورد گوشمالی قرار دادند که مجبور به فرار از این بند شد.
این شکنجه‌گر بعد از مدتی همراه با تعدادی از پاسداران وارد بند ۷شد و خواهان مصالحه با زندانیان شد به شرط این‌که ۳زندانی به‌سلول انفرادی بند قرنطینه منتقل شوند. این ۳زندانی با این تصمیم موافقت نمودند و از بند ۷ به‌منظور انتقال به سلول انفرادی بند قرنطینه همراه با پاسداربندها شدند. ۲زندانی به نامهای مهدی و شهرکی به سلول انفرادی بند قرنطینه منتقل شدند. اما زندانی سوم به نام نعمت الله یادگاری به محل افسر نگهبانی زندان برده شد و در آنجا ابتدا وی را عریان نمودند و پس از بستن دستها و پاهای وی، برای مدتی طولانی با کابل و باتون توسط پاسدار کوچکی مورد شکنجه‌های وحشیانه و غیرانسانی قرار گرفت. این شکنجه‌ها آن‌قدر ادامه یافت تا این زندانی بیهوش گردید و با تنی خونی و کبود به سلول انفرادی بند قرنطینه منتقل گردید.
البته بقایی از عوامل همین رژیم هست که طبعاً در شرایط مناسبی نگاهش میدارند و تازه با چنین صحنه‌هایی مواجه می‌شود، شرایط را در مورد بقیه زندانها می‌شود حدس زد. از جمله گزارشی وجود داشت از وضعیت زندانیان در زندان تهران بزرگ در تهران که بسیار اسفبار است و کسی هم پاسخگوی شرایط زندانیان چه در رابطه با امور معیشتی آنان در داخل زندان و چه در رابطه با رسیدگی به پرونده‌هایشان نیست.
زندانیان ماهها و بعضاً سالها در نوبت رسیدگی به وضعیت پرونده در حالت انتظار به‌سر می‌برند و آنان را جهت رسیدگی به امورات پرونده و تعیین تکلیف قضایی‌شان تا مدتهای طولانی در نوبت نگاه میدارند. بعضاً هم که نوبت این زندانیان جهت رسیدگی به پرونده و رفتن به به‌اصطلاح به دادگاه می‌رسد روزانه ۱۵۰زندانی را به این خاطر احضار می‌کنند و در یک شرایط بحرانی و در یک محیط، بدون هیچ امکانات و یا حتی مجموعه‌های بهداشتی در انتظار نگاه‌میدارند تا نفرات را جهت بررسی وضعیت پرونده به دادگاهها اعزام کنند. هنگام ظهر حداقل ۵۰نفر از این زندانیان به‌دلیل نبودن مأمور همراه و یا خودرو برای نقل و انتقال زندانیان به دادگاه، به‌اجبار به بند برگشت داده می‌شوند و این ریلی است که به‌طور روزانه و هفتگی در این زندان اتفاق میافتد.
هزینه دکتر و درمان مربوط به زندان اصلاً امور زندانها پرداخت نمی‌شود و بایستی خود زندانیان و خانواده‌هایشان با تقبل پذیرش هزینه پرداخت دکتر و دارو در صورت امکان به دکتر خارج از زندان مراجعه کنند
وضعیت غذای زندان هم اسفناک است و به‌طور خاص زندان دارای آب آشامیدنی نیست و زندانیان که عموماً هم با فقر مالی مواجهند می‌بایستی برای مصرف یومیه خود آب آشامیدنی بخرند.
اما واقعه دیگری در زندان زاهدان در هفته قبل اتفاق افتاد که شرح آن به قرار زیر است:
روز یکشنبه اول مرداد ماه افسر نگهبان پاسدار به نام کوچکی تحت عنوان بازرسی وارد بند ۷زندان مرکزی زاهدان شد و اقدام به ضرب‌وشتم، فحاشی و اذیت و آزار زندانیان کرد که تعدادی از زندانیان، نسبت به رفتارهای این فرد اعتراض کردند که با برخوردهای وحشیانه این پاسدار مواجه شدند و در نتیجه تبدیل به یک درگیری بین زندانیان و پاسدار کوچکی شد. زندانیان که از رفتارهای این پاسدار جان به لب شده بودند او را برای مدتی مورد گوشمالی قرار دادند که مجبور به فرار از این بند شد.
این شکنجه‌گر بعد از مدتی همراه با تعدادی از پاسداران وارد بند ۷شد و خواهان مصالحه با زندانیان شد به شرط این‌که ۳زندانی به‌سلول انفرادی بند قرنطینه منتقل شوند. این ۳زندانی با این تصمیم موافقت نمودند و از بند ۷ به‌منظور انتقال به سلول انفرادی بند قرنطینه همراه با پاسداربندها شدند. ۲زندانی به نامهای مهدی و شهرکی به سلول انفرادی بند قرنطینه منتقل شدند. اما زندانی سوم به نام نعمت الله یادگاری به محل افسر نگهبانی زندان برده شد و در آنجا ابتدا وی را عریان نمودند و پس از بستن دستها و پاهای وی، برای مدتی طولانی با کابل و باتون توسط پاسدار کوچکی مورد شکنجه‌های وحشیانه و غیرانسانی قرار گرفت. این شکنجه‌ها آن‌قدر ادامه یافت تا این زندانی بیهوش گردید و با تنی خونی و کبود به سلول انفرادی بند قرنطینه منتقل گردید.
در رابطه با اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی نیز خبرهای مختلفی وجود داشت از جمله:
در آذربایجان، زندانی سیاسی حبیب ساسانیان در ۴۵مین روز اعتصاب‌غذای خود به مدت ۶ساعت بیهوش شده و به‌شدت با افت فشار خون و نبض مواجه شده است.
قاضی پرونده وی در جواب خانواده که خواهان آزادی وی به قید وثیقه شده بودند، گفته بود که حبیب ساسانیان برای ما مرده است و اگر هم زنده باشد در عرض یکی دو روز خواهد مرد.
خبر دیگر اعتصاب مربوط به محسن رضایی زندانی محکوم به اعدام در زندان گوهردشت کرج، از روز ۲۶تیرماه، در اقدامی اعتراضی دست به اعتصاب‌غذا زده است. خواسته این زندانی رسیدگی مجدد به پرونده‌اش در شعبه موازی است. این زندانی که شکنجه‌های زیادی از جمله کشیدن ناخن پا و شکسن دنده‌هایش را تحمل کرده، حکم صادره برای این پرونده را مستدل نمی‌داند.
خبر دیگر مربوط به چنگیز قدم خیری زندانی سیاسی تبعیدی به زندان مسجد سلیمان در استان خوزستان است که به‌رغم تأیید پزشکان زندان، مبنی بر ضرورت انجام عمل جراحی و وخامت حالش، با دخالت وزارت اطلاعات از رسیدگی پزشکی محروم مانده است. این زندانی سیاسی به‌رغم وضعیت جسمی نامناسب، در میان معتادان و در شرایط نامناسب بهداشتی نگهداری می‌شود. وی در اعتراض به کارشکنیهای اطلاعات آخوندی در زندان، از روز دوشنبه ۲مرداد ماه ۹۶دست به اعتصاب غذا زده است.
نهایتا در خبرهای مربوط به اعتصاب‌غذای دو تن از هموطنان مسیحی به‌نامهای ابراهیم فیروزی و امین افشار می‌باشد که هر کدام در اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان و احکام ظالمانه قضاییه آخوندی در زندانهای اوین و گوهردشت دست به اعتصاب زده بودند و هم‌چنان ادامه دارد.
خبر آخر هم مربوط به اسماعیل عبدی عضو کانون صنفی معلمان است. وی با اعتصاب غذایی که کرده بود، رژیم را تحت فشارهای بین المللی قرار داد و مجبور شد که او را از زندان آزاد کند، ولی مجدداً او را ربوده و به بند ۳۵۰زندان اوین منتقل کرده‌اند که در این رابطه فعالان معلمان و کارگران با صدور اطلاعیه‌هایی خواهان آزادی این عضو کانون صنفی معلمان شدند.
در آذربایجان، زندانی سیاسی حبیب ساسانیان در ۴۵مین روز اعتصاب‌غذای خود به مدت ۶ساعت بیهوش شده و به‌شدت با افت فشار خون و نبض مواجه شده است.
قاضی پرونده وی در جواب خانواده که خواهان آزادی وی به قید وثیقه شده بودند، گفته بود که حبیب ساسانیان برای ما مرده است و اگر هم زنده باشد در عرض یکی دو روز خواهد مرد.
خبر دیگر اعتصاب مربوط به محسن رضایی زندانی محکوم به اعدام در زندان گوهردشت کرج، از روز ۲۶تیرماه، در اقدامی اعتراضی دست به اعتصاب‌غذا زده است. خواسته این زندانی رسیدگی مجدد به پرونده‌اش در شعبه موازی است. این زندانی که شکنجه‌های زیادی از جمله کشیدن ناخن پا و شکسن دنده‌هایش را تحمل کرده، حکم صادره برای این پرونده را مستدل نمی‌داند.
خبر دیگر مربوط به چنگیز قدم خیری زندانی سیاسی تبعیدی به زندان مسجد سلیمان در استان خوزستان است که به‌رغم تأیید پزشکان زندان، مبنی بر ضرورت انجام عمل جراحی و وخامت حالش، با دخالت وزارت اطلاعات از رسیدگی پزشکی محروم مانده است. این زندانی سیاسی به‌رغم وضعیت جسمی نامناسب، در میان معتادان و در شرایط نامناسب بهداشتی نگهداری می‌شود. وی در اعتراض به کارشکنیهای اطلاعات آخوندی در زندان، از روز دوشنبه ۲مرداد ماه ۹۶دست به اعتصاب غذا زده است.
نهایتا در خبرهای مربوط به اعتصاب‌غذای دو تن از هموطنان مسیحی به‌نامهای ابراهیم فیروزی و امین افشار می‌باشد که هر کدام در اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان و احکام ظالمانه قضاییه آخوندی در زندانهای اوین و گوهردشت دست به اعتصاب زده بودند و هم‌چنان ادامه دارد.
خبر آخر هم مربوط به اسماعیل عبدی عضو کانون صنفی معلمان است. وی با اعتصاب غذایی که کرده بود، رژیم را تحت فشارهای بین المللی قرار داد و مجبور شد که او را از زندان آزاد کند، ولی مجدداً او را ربوده و به بند ۳۵۰زندان اوین منتقل کرده‌اند که در این رابطه فعالان معلمان و کارگران با صدور اطلاعیه‌هایی خواهان آزادی این عضو کانون صنفی معلمان شدند.
