به‌دنبال اعلام طرح استفان دمیستورا فرستاده سازمان ملل‌متحد به رژیم اسد و پیشنهاد او برای خودمختاری بخش شرقی حلب، وزیر خارجه رژیم اسد اعلام کرد این طرح را کاملاً رد می‌کند.
سرتیپ اسعد الزعبی کارشناس نظامی درباره این طرح توضیح می‌دهد.
سرتیپ اسعد الزعبی کارشناس نظامی:
اولا، رد پیشنهاد دمیستورا از سوی ولید معلم، یک نیرنگ و حیله مطبوعاتی است. آنها به خوبی می‌دانند که این پیشنهاد دقیقاً همان هدفی است که روسیه و رژیم اسد با کشتار اهالی حلب، می‌خواستند به آن برسند. بمباران هوایی و موشک‌باران مستمر محله‌های شرقی حلب همین امر را اثبات می‌کند.
آنها از این هدف به‌روشنی صحبت کرده‌اند که می‌خواهند رزمندگان و بعد از آنها شهروندان را از حلب بیرون کنند. این هدف آنهاست. اما وقتی که با ضربات هوایی و موشک‌بارانهایشان از این هدف عاجز ماندند، دمیستورا را جلو فرستادند.
ما اعلام می‌کنیم آقای دمیستورا نزدیک به دو سال است، به گروه‌های رزمنده مراجعه می‌کند و نقشه‌هایی از محله‌های مختلف حلب با هدف جدایی از این شهر را با خود دارد، امری که تقسیم حلب و بعد از آن هم تقسیم سوریه را به‌دنبال دارد. این طرح و برنامه، کاملاً شناخته شده است.
دوم اینکه، ولید معلم در برابر مطبوعات از رد این پیشنهاد دم می‌زند، ولی در واقع، آنها همین را می‌خواهند. دمیستورا این طرح را قبل از آن‌که به دمشق بیاید، با سران رژیم ایران در میان گذاشته است. او مطلقاً با رزمندگان و یا هیأت ائتلاف، صحبت نکرده، لذا طرح او کاملاً مردود است.
خروج مردم از حلب پذیرفته نیست. ما شروط تحمیل شده برای خروج فرزندان و رزمندگانمان از حلب را کاملاً رد می‌کنیم.
آیا انهدام و تخریب بیمارستانها و مدرسه‌ها و زیرساختها و کشتار زنان و کودکان به این معناست که ما در مقابل شروط تسلیم قرار داریم؟ آنها می‌گویند یا شما را در این‌جا می‌کشیم و یا از حلب بیرون بروید و شما را در خارج حلب می‌کشیم!؟ در چنین شرایطی حلب تسلیم پاسداران رژیم ایران می‌شود.
خبرنگار الجزیره:
ما اکنون در ششمین روز متوالی این بمبارانها هستیم و یک محاصره کامل بر شهر اعمال شده اپوزیسیون در شرایط این بسیج نظامی در شرق حلب چه گزینه هایی، چه سیاسی و چه نظامی پیش رو دارد؟
سرتیپ اسعد الزعبی:
اولا، ما روی حداقلهای مسئولیت‌پذیری اخلاقی جامعه جهانی حساب کرده بودیم. بویژه اینکه سازمان ملل متحد، رژیم اسد را به‌خاطر به‌کارگیری گازهای سمی کلر، محکوم کرده. رژیم اسد هم در پاسخ به سازمان ملل، 6 بار دیگر در محله‌های حلب از گازهای کلر استفاده کرد. دوم اینکه ما مشتاق بودیم سازمان ملل نقش خودش را به عهده بگیرد. اما ویتالی چورکین نماینده روسیه در سازمان ملل، قتل و کشتار در سوریه را تبلیغ می‌کند. به همین خاطر سازمان ملل کاملاً فلج شده و به‌صورت مانع عمل می‌کند.
وقتی ما از امکانات و توانمندیهای انقلاب سوریه صحبت می‌کنیم، منظور پایداری خلقمان در داخل سوریه است. ساکنان حلب یک پیام روشن به رسانه‌ها و تمامی کشورها فرستادند. آنها می‌گویند روسیه نزدیک به یک‌سال است ما را بمباران می‌کند. پاسداران رژیم ایران نزدیک به دو سال است تلاش می‌کنند ما را کشتار و قتل‌عام کنند. ولی ما هم‌چنان در خاکمان باقی خواهیم ماند.
من فکر می‌کنم این پیام را قبل از همه، کودکان حلب فرستاده‌اند. جوانان و زنان حلب فرستاده‌اند که تصویر روشنی از عزم آنها برای خارج نشدن از حلب را ارائه می‌کند.
خبرنگار الجزیره:
در این مرحله به نظر می‌رسد که با حمایت کامل هم‌پیمانان اسد از رژیم او در زمینه‌های مختلف چه سیاسی و چه نظامی، گزینه‌های اپوزیسیون محدود است. لذا در سایه شکست سیاسی در رابطه با سوریه، نه فقط در سطح عربی و منطقه‌ای بلکه در سطح بین‌المللی، چه سناریوهایی متصور است؟
سرتیپ اسعد الزعبی:
اولا، ما وقتیکه در رابطه با چشم‌اندازهای سیاسی صحبت می‌کنیم، تمامی امیدمان را به کشورهای عرب بجز دوستان شریفمان در خلیج‌فارس و عربستان سعودی و امارات متحده و قطر و بحرین و کویت، از دست داده‌ایم. چشم‌انداز سیاسی از جامعه جهانی کاملاً رخت بربسته. آنچه که جامعه جهانی می‌خواهد، حفظ بشار اسد جنایتکار است که مردم سوریه و عربها و مسلمانان سوریه را به قتل می‌رساند. این خواست آنهاست. لذا ما روی چیزی به‌نام راه‌حل سیاسی حساب نمی‌کنیم. رژیم اسد و تمام کسانی‌که او را حمایت می‌کنند، گفته‌اند که مانع راه‌حل سیاسی می‌شوند و به راه‌حل نظامی ادامه خواهند داد. این واقعیتی است که در سوریه به ما تحمیل شده.
دوم اینکه ما می‌گوییم حتی تسلیحات سبک هم به اپوزیسیون نمی‌رسد، اما با این وجود، طی 6سال عمر انقلاب، انقلابیون پایداری کردند... در حالی‌که تعداد زیادی از ارتشهای مزدور جهان مانند زباله‌های رژیم ایران و روسیه و عراقی و لبنانی، به سوریه سرازیر شده‌اند، اما پایداری انقلابیون هم‌چنان در جبهه‌ها برجسته و بارز است. آنها به‌عملیات تهاجمی و عملیات آزادسازی مناطق مشخص دست می‌زنند.
اما راه‌حلی که باید از رزمندگان در داخل بجوشد و سرچشمه بگیرد، این است که صفوف و جبهه‌ها را متحد کنند. علیه رژیم اسد جبهه‌های دیگری باز کنند که مهمترین آنها، جبهه ساحل و جبهه دمشق است.
فرض محتمل، تهاجم به رژیم اسد در درون خانه‌اش است. این امر معادله را تغییر خواهد داد و تمامی کشورهای جهان شتابان خود را به انقلاب سوریه خواهند رساند تا به شروط آن گردن بگذارند. اگر ما این عملیات را اجرا کنیم، به روز اول انقلاب باز خواهیم گشت.
سرتیپ اسعد الزعبی کارشناس نظامی درباره این طرح توضیح می‌دهد.
سرتیپ اسعد الزعبی کارشناس نظامی:
اولا، رد پیشنهاد دمیستورا از سوی ولید معلم، یک نیرنگ و حیله مطبوعاتی است. آنها به خوبی می‌دانند که این پیشنهاد دقیقاً همان هدفی است که روسیه و رژیم اسد با کشتار اهالی حلب، می‌خواستند به آن برسند. بمباران هوایی و موشک‌باران مستمر محله‌های شرقی حلب همین امر را اثبات می‌کند.
آنها از این هدف به‌روشنی صحبت کرده‌اند که می‌خواهند رزمندگان و بعد از آنها شهروندان را از حلب بیرون کنند. این هدف آنهاست. اما وقتی که با ضربات هوایی و موشک‌بارانهایشان از این هدف عاجز ماندند، دمیستورا را جلو فرستادند.
ما اعلام می‌کنیم آقای دمیستورا نزدیک به دو سال است، به گروه‌های رزمنده مراجعه می‌کند و نقشه‌هایی از محله‌های مختلف حلب با هدف جدایی از این شهر را با خود دارد، امری که تقسیم حلب و بعد از آن هم تقسیم سوریه را به‌دنبال دارد. این طرح و برنامه، کاملاً شناخته شده است.
دوم اینکه، ولید معلم در برابر مطبوعات از رد این پیشنهاد دم می‌زند، ولی در واقع، آنها همین را می‌خواهند. دمیستورا این طرح را قبل از آن‌که به دمشق بیاید، با سران رژیم ایران در میان گذاشته است. او مطلقاً با رزمندگان و یا هیأت ائتلاف، صحبت نکرده، لذا طرح او کاملاً مردود است.
خروج مردم از حلب پذیرفته نیست. ما شروط تحمیل شده برای خروج فرزندان و رزمندگانمان از حلب را کاملاً رد می‌کنیم.
آیا انهدام و تخریب بیمارستانها و مدرسه‌ها و زیرساختها و کشتار زنان و کودکان به این معناست که ما در مقابل شروط تسلیم قرار داریم؟ آنها می‌گویند یا شما را در این‌جا می‌کشیم و یا از حلب بیرون بروید و شما را در خارج حلب می‌کشیم!؟ در چنین شرایطی حلب تسلیم پاسداران رژیم ایران می‌شود.
خبرنگار الجزیره:
ما اکنون در ششمین روز متوالی این بمبارانها هستیم و یک محاصره کامل بر شهر اعمال شده اپوزیسیون در شرایط این بسیج نظامی در شرق حلب چه گزینه هایی، چه سیاسی و چه نظامی پیش رو دارد؟
سرتیپ اسعد الزعبی:
اولا، ما روی حداقلهای مسئولیت‌پذیری اخلاقی جامعه جهانی حساب کرده بودیم. بویژه اینکه سازمان ملل متحد، رژیم اسد را به‌خاطر به‌کارگیری گازهای سمی کلر، محکوم کرده. رژیم اسد هم در پاسخ به سازمان ملل، 6 بار دیگر در محله‌های حلب از گازهای کلر استفاده کرد. دوم اینکه ما مشتاق بودیم سازمان ملل نقش خودش را به عهده بگیرد. اما ویتالی چورکین نماینده روسیه در سازمان ملل، قتل و کشتار در سوریه را تبلیغ می‌کند. به همین خاطر سازمان ملل کاملاً فلج شده و به‌صورت مانع عمل می‌کند.
وقتی ما از امکانات و توانمندیهای انقلاب سوریه صحبت می‌کنیم، منظور پایداری خلقمان در داخل سوریه است. ساکنان حلب یک پیام روشن به رسانه‌ها و تمامی کشورها فرستادند. آنها می‌گویند روسیه نزدیک به یک‌سال است ما را بمباران می‌کند. پاسداران رژیم ایران نزدیک به دو سال است تلاش می‌کنند ما را کشتار و قتل‌عام کنند. ولی ما هم‌چنان در خاکمان باقی خواهیم ماند.
من فکر می‌کنم این پیام را قبل از همه، کودکان حلب فرستاده‌اند. جوانان و زنان حلب فرستاده‌اند که تصویر روشنی از عزم آنها برای خارج نشدن از حلب را ارائه می‌کند.
خبرنگار الجزیره:
در این مرحله به نظر می‌رسد که با حمایت کامل هم‌پیمانان اسد از رژیم او در زمینه‌های مختلف چه سیاسی و چه نظامی، گزینه‌های اپوزیسیون محدود است. لذا در سایه شکست سیاسی در رابطه با سوریه، نه فقط در سطح عربی و منطقه‌ای بلکه در سطح بین‌المللی، چه سناریوهایی متصور است؟
سرتیپ اسعد الزعبی:
اولا، ما وقتیکه در رابطه با چشم‌اندازهای سیاسی صحبت می‌کنیم، تمامی امیدمان را به کشورهای عرب بجز دوستان شریفمان در خلیج‌فارس و عربستان سعودی و امارات متحده و قطر و بحرین و کویت، از دست داده‌ایم. چشم‌انداز سیاسی از جامعه جهانی کاملاً رخت بربسته. آنچه که جامعه جهانی می‌خواهد، حفظ بشار اسد جنایتکار است که مردم سوریه و عربها و مسلمانان سوریه را به قتل می‌رساند. این خواست آنهاست. لذا ما روی چیزی به‌نام راه‌حل سیاسی حساب نمی‌کنیم. رژیم اسد و تمام کسانی‌که او را حمایت می‌کنند، گفته‌اند که مانع راه‌حل سیاسی می‌شوند و به راه‌حل نظامی ادامه خواهند داد. این واقعیتی است که در سوریه به ما تحمیل شده.
دوم اینکه ما می‌گوییم حتی تسلیحات سبک هم به اپوزیسیون نمی‌رسد، اما با این وجود، طی 6سال عمر انقلاب، انقلابیون پایداری کردند... در حالی‌که تعداد زیادی از ارتشهای مزدور جهان مانند زباله‌های رژیم ایران و روسیه و عراقی و لبنانی، به سوریه سرازیر شده‌اند، اما پایداری انقلابیون هم‌چنان در جبهه‌ها برجسته و بارز است. آنها به‌عملیات تهاجمی و عملیات آزادسازی مناطق مشخص دست می‌زنند.
اما راه‌حلی که باید از رزمندگان در داخل بجوشد و سرچشمه بگیرد، این است که صفوف و جبهه‌ها را متحد کنند. علیه رژیم اسد جبهه‌های دیگری باز کنند که مهمترین آنها، جبهه ساحل و جبهه دمشق است.
فرض محتمل، تهاجم به رژیم اسد در درون خانه‌اش است. این امر معادله را تغییر خواهد داد و تمامی کشورهای جهان شتابان خود را به انقلاب سوریه خواهند رساند تا به شروط آن گردن بگذارند. اگر ما این عملیات را اجرا کنیم، به روز اول انقلاب باز خواهیم گشت.
