دهها تن از آخوندهای حکومتی در حوزه قم طی نامه‌یی خطاب به خامنه‌ای از پیامدهای عقب‌نشینی‌های پیاپی رژیم و به‌اصطلاح زیاده‌خواهیهای طرف مقابل در مذاکرات اتمی ابراز وحشت کردند. این گروه، در نامه خود که در کیهان خامنه‌ای (سه‌شنبه 26فروردین) چاپ شده، بدون ذکر نام، رفسنجانی و روحانی را تحت عنوان کسانی که «دوام آوردن بدون آمریکا را ممکن نمی‌دیدند» مورد حمله قرار داده و هشدار داده‌اند که اینها می‌خواهند «به نام عقلانیت سیاسی تسلیم را به باور ملی تبدیل کنند».
آخوندهای حوزه قم در ادامه نامه خود به خامنه‌ای، با سوز و گداز از زهرخوران اتمی نوشته‌اند: «چندی است که موضوع انرژی هسته‌ای، به بهانه جدید نظام سلطه برای درافتادن با نهضت و نظام اسلامی، بدل شده است. دولت یازدهم دست به تدبیر جدیدی زد و گفت و گو‌ها را به توافقنامه ژنو ختم نمود. ولی ما مانند حضرت عالی به مذاکره خوش‌بین نیستیم» نویسندگان نامه سپس به بیان دلایل بدبینی خود پرداخته و از جمله می‌نویسند: «این‌که مطابق این توافق خود را تا انتهای گام اول از عمده برگه‌های برنده محروم ساخته‌ایم، این‌که در این توافقنامه تاریخی هیچ تصریحی بر حق هسته‌یی خویش نکرده‌ایم، این‌که با پذیرش عبارتهای مبهم راه توافق را به ضرر خویش و به نفع دشمنی که سلاح تحریم به دست گرفته متزلزل کرده‌ایم، این‌که در انتهای گام نهایی تنها تعلیق بخشی از تحریمها که تحریمهای هسته‌یی است وعده داده شده، این‌که حقوق مطلق پذیرفته در معاهده ان.پی.تی را محدود کرده‌ایم، این‌که در این توافقنامه بازرسیهای فراتر از معمول و ارائه اطلاعات وسیع راهبردی را پذیرفته‌ایم، این‌که شرایطی پدید آورده‌ایم که به دشمنان اجازه طرح مسائلی چون توان موشکی کشور، پشتیبانی از حزب‌الله لبنان، اتهام نقض حقوق‌بشر، موضعگیری در جنگ سوریه و... را داده‌ایم. و از طرفی نیز به‌رغم ادعای گشایش در عرصه دیپلوماسی با اهانتها و تهدیدهای مکرر آمریکا به حمله نظامی و مخالفت صریح آنان با حضور ایران در اجلاس ژنو2 روبه‌رو شدیم».
این دسته از آخوندهای حوزه در قسمت دیگری از نامه خود به خامنه‌ای، بار دیگر روحانی و اعضای دولت او را مورد حمله و نیش و کنایه قرار داده و می‌نویسند:
«در کنار اینها دیدارهای وزیر خارجه ایران با همتای آمریکایی خود، گفتگوی تلفنی رئیس‌جمهور محترم با رئیس‌جمهور جنایتکار آمریکا و این‌که قبل از جلسه مهم مذاکرات، خزانهٴ کشور را خالی اعلام کنیم، پس از تهدید به روی میز بودن گزینه نظامی بگوییم آمریکا با یک بمب می‌تواند توان تسلیحاتی ما را به کلی نابود کند، آنگاه که دشمنان از تلقی مؤثر افتادن تحریمها شادمانی می‌کردند، با ایجاد صف‌های طولانی تصویر یک کشور قحطی‌زده را به نمایش در‌آوریم. یا مکرراً کشور را در معرض انواع بحرانها معرفی نماییم، نشان از تعجیل در تحلیل تصمیم دارد که بر نگرانی‌ها می‌افزاید».
آخوندهای حوزه قم در ادامه نامه خود به خامنه‌ای، با سوز و گداز از زهرخوران اتمی نوشته‌اند: «چندی است که موضوع انرژی هسته‌ای، به بهانه جدید نظام سلطه برای درافتادن با نهضت و نظام اسلامی، بدل شده است. دولت یازدهم دست به تدبیر جدیدی زد و گفت و گو‌ها را به توافقنامه ژنو ختم نمود. ولی ما مانند حضرت عالی به مذاکره خوش‌بین نیستیم» نویسندگان نامه سپس به بیان دلایل بدبینی خود پرداخته و از جمله می‌نویسند: «این‌که مطابق این توافق خود را تا انتهای گام اول از عمده برگه‌های برنده محروم ساخته‌ایم، این‌که در این توافقنامه تاریخی هیچ تصریحی بر حق هسته‌یی خویش نکرده‌ایم، این‌که با پذیرش عبارتهای مبهم راه توافق را به ضرر خویش و به نفع دشمنی که سلاح تحریم به دست گرفته متزلزل کرده‌ایم، این‌که در انتهای گام نهایی تنها تعلیق بخشی از تحریمها که تحریمهای هسته‌یی است وعده داده شده، این‌که حقوق مطلق پذیرفته در معاهده ان.پی.تی را محدود کرده‌ایم، این‌که در این توافقنامه بازرسیهای فراتر از معمول و ارائه اطلاعات وسیع راهبردی را پذیرفته‌ایم، این‌که شرایطی پدید آورده‌ایم که به دشمنان اجازه طرح مسائلی چون توان موشکی کشور، پشتیبانی از حزب‌الله لبنان، اتهام نقض حقوق‌بشر، موضعگیری در جنگ سوریه و... را داده‌ایم. و از طرفی نیز به‌رغم ادعای گشایش در عرصه دیپلوماسی با اهانتها و تهدیدهای مکرر آمریکا به حمله نظامی و مخالفت صریح آنان با حضور ایران در اجلاس ژنو2 روبه‌رو شدیم».
این دسته از آخوندهای حوزه در قسمت دیگری از نامه خود به خامنه‌ای، بار دیگر روحانی و اعضای دولت او را مورد حمله و نیش و کنایه قرار داده و می‌نویسند:
«در کنار اینها دیدارهای وزیر خارجه ایران با همتای آمریکایی خود، گفتگوی تلفنی رئیس‌جمهور محترم با رئیس‌جمهور جنایتکار آمریکا و این‌که قبل از جلسه مهم مذاکرات، خزانهٴ کشور را خالی اعلام کنیم، پس از تهدید به روی میز بودن گزینه نظامی بگوییم آمریکا با یک بمب می‌تواند توان تسلیحاتی ما را به کلی نابود کند، آنگاه که دشمنان از تلقی مؤثر افتادن تحریمها شادمانی می‌کردند، با ایجاد صف‌های طولانی تصویر یک کشور قحطی‌زده را به نمایش در‌آوریم. یا مکرراً کشور را در معرض انواع بحرانها معرفی نماییم، نشان از تعجیل در تحلیل تصمیم دارد که بر نگرانی‌ها می‌افزاید».
