برگزارکنندگان کنفرانس:
فرانس‌لیبرته بنیاد دانیل میتران
جنبش ضدنژادپرستی و دوستی خلقها
انجمن بین‌المللی حقوق‌بشر زنان
فراخوان به ملل‌متحد و دولت آمریکا برای تضمین حفاظتهای انسان‌دوستانه در لیبرتی و ممانعت از نقض تعهدات و کنوانسیونها از سوی دولت عراق
اریک وورو - نماینده پارلمان فدرال سوئیس
آقای رئیس، دوستان عزیز حاضر
الآن 4سال است که با کمک ژان شارل ریل که نماینده مجلس ملی در آن زمان بود و با کمک آقای فالکه نماینده کانتون ژنو برای کمک به اشرفیها و برای این‌که آنها یک زندگی با کرامت انسانی در کمپ اشرف داشته باشند تلاش می‌کنیم.
می‌خواهم بگویم که البته که باید رویکرد افتضاح آقای کوبلر نماینده ویژه سازمان ملل را محکوم کنم. ما این‌جا در ساختمان سازمان ملل هستیم، ژنو مقر اروپایی سازمان ملل است این قابل‌قبول نیست که سازمان ملل این‌چنین به نماینده‌ای که کارش به این میزان منفی است اعتماد می‌کند. در یک شرکت وقتی کسی چنین بد کار می‌کند اخراجش می‌کنند و یک نفر دیگر جایش می‌گذارند.
من جزو هیأت سوئیس در مجمع پارلمانی شورای اروپا هستم. و ما یک فشار روی شورای اروپا و کمیته اروپایی حقوق‌بشر گذاشتیم.
ما به‌طور فوری خواستار این می‌شویم که دولتهای عضو سازمان ملل و آمریکا مانع ورود ساکنان جدید به کمپ لیبرتی تا زمانی که شرایط حداقل فراهم نشده، شوند، از جمله وصل به شبکه شهری آب آشامیدنی و برق و انتقال حداقل تعدادی خودرو و ساختارهای لازم برای بیماران. سازمان ملل و نماینده ویژه باید موضع قاطع در مقابل عدم اجرای تعهدات دولت عراق اتخاذ کند.
من با دوستان سوئیسی اخیراً به پاریس رفتم و از حضور ۱۰۰۰۰۰نفر مبهوت شدم. شما خانم سناتور مجری جلسه بودید. در بازگشت به سوئیس هفته بعد از این جلسه، یک نامه دریافت کردم. این نامه از اشرفیها یا از عراق یا آمریکا یا دولت سوئیس نبود، بلکه یک نامه از سفارت ایران در سوئیس بود که به‌سادگی می‌گوید این‌که یک نماینده سوئیسی به این جلسه می‌رود در حالی که مجاهدین زن و بچه می‌کشند قابل‌قبول نیست!
این نامه‌یی است که دریافت کردم البته جواب ندادم و به بعضی از دوستانم دادم که مطلع شوند. و این غیرقابل‌قبول است در حالی‌که رژیم ایران خودش در کشور در حال کشتار مخالفان هستند و در سوریه در حال کشتار مردم سوریه است. این یک تلاش برای ایجاد ترس است ولی این مرا تحت تأثیر قرار نخواهد داد. چون معتقدم که بعد از سوریه این ایران خواهد بود که در وضعیت انقلاب قرار خواهد گرفت تا زمانی که این کشور به دموکراسی دست یابد.
ما چه در پارلمان سوئیس و چه در شورای اروپا تلاشهایمان را برای کمپ اشرف ادامه خواهیم داد.
ژان شارل ری ال - نماینده پارلمان فدرال سوئیس
با تشکر
شهر ژنو از شش سال پیش میزبان اعتراضات و فراخوانهای خانواده‌های ساکنان اشرف برای عدالت بوده است. لذا ما درباره مشکلات ساکنان اشرف و لیبرتی کاملاً آگاه هستیم. ما در کنار آنها برای حمایت از مبارزه‌شان برای حقوق پایه‌ای‌شان هستیم که توسط دولت عراق و به‌درخواست ملاهای تهران پایمال می‌شود.
دولت عراق با وقاحت می‌گوید ساکنان اشرف هیچ استاتوی قانونی ندارند. فالح فیاض مشاور امنیت ملی نخست‌وزیر نوری مالکی این را در پارلمان اروپا اعلام کرد و در یک کنفرانس در بغداد در 31 ژوئیه تکرار کرد.
این بدین معنی است که آنها هیچ حقی ندارند. ما باید علیه این اظهارات قیام کنیم. اشرفیها نیاز به یک حفاظت مادی از حقوق پایه‌شان دارند و کمیساریای عالی پناهندگان در ژنو باید این حفاظت را تأمین کند.
دولت عراق بر اساس طرحها و دستورات رژیم ولایت‌فقیه تهران از لیبرتی یک زندان ساخته است که متأسفانه از همکاری نماینده ویژه دبیرکل ملل‌متحد نیز برخوردار بوده است.
نماینده ویژه ملل‌متحد با موضع‌گیریهای جانبدارانه‌اش طی ماههای اخیر و به‌ویژه در آخرین جلسه شورای امنیت، دولت عراق را جری‌تر کرده است. از این پس او مستقیماً مسئول هر گونه خسارت و حفظ جان اشرفیها شناخته خواهد شد.
مشکل اصلی حضور مجاهدین خلق در اشرف یا لیبرتی یا انتقال آنها به خارج از عراق نیست. مشکل بر سر وجود یک جنبش مقاومت سازمان‌یافته در برابر ملاها است که رژیم آن را تنها تهدید بقای حکومت خود می‌داند و تلاش می‌کند آنها را نابود یا وادار به تسلیم کند.
اگر نماینده ویژه درست می‌گوید و معیارهای بین‌المللی در لیبرتی رعایت شده‌اند، پس چرا از دولت عراق نمی‌خواهد که دربهای لیبرتی را بر روی پارلمانترها، وکلا و حتی افسران آمریکایی که سالها در عراق و در اشرف بوده‌اند باز کند؟ ما آماده‌ایم خودمان برای دیدن حقیقت به لیبرتی برویم.
بعد از شش ماه، مسائل ساده‌یی نظیر وصل آب و برق و تصفیه آب، ساختن سایبان در دمای 50 درجه و یا آسفالت کردن چند متر مربع در لیبرتی حل ناشده باقی مانده است، اشرفیها حق دارند که در چنین شرایطی به لیبرتی نروند. اشرفیها حداکثر انعطاف را از خود نشان داده‌اند. ساکنان چندین بار خواسته‌های خود را برای حرکت ششمین گروه کاهش داده‌اند، خواسته‌هایشان اکنون محدود به هشت مورد می‌شود.
برای اجرای این هشت ماده نیز راه‌حل عملی ارائه داده‌اند که می‌تواند مورد توافق همگان قرار بگیرد. آنها پیشنهاد می‌کنند که این موارد را خودشان با امکانات و خرج خودشان در یک مدت زمانی خیلی کوتاه انجام دهند. اما دولت عراق مخالفت می‌کند.
ما حمایت خود را از هشت ماده ارائه شده توسط اشرفیها در 26 ژوئیه به سازمان ملل اعلام می‌کنیم.
ششمین گروه از ساکنان تنها در زمانی به کمپ لیبرتی خواهد رفت که مینیممهای انسانی‌شان از طریق این هشت ماده رعایت شده باشد.
در کادر کنوانسیون چهارم ژنو و توافقی که با هر یک از اشرفیها امضا کرده است، دولت آمریکا تماماً مسئول حفاظت آنان است. اگر آمریکا نسبت به تعهد خود به اشرفیها وفادار بود، اجازه هر سرکوبی را در اشرف نمی‌داد و نمی‌گذاشت دولت عراق آزادانه هر نوع محدودیت ضدانسانی را روی ساکنان اعمال کند.
من حمایت کامل شهر خود را و کانتون خود را به شما در حمایت از اشرف اعلام می‌کنم. من یک بار به میدان ناسیون رفتم و با متحصنان صحبت کردم. آنها حدود 500روز است که در این تحصن شرکت می‌کنند.
ما همواره در کنار ساکنان اشرف و نیز طبیعتاً در کنار خانم مریم رجوی خواهیم بود.
کریستین پرگو - عضو شورای قانونگذاری ژنو
متشکرم و می‌خواهم از برگزارکنندگان برنامه و از سازمانهای غیردولتی برای شرکت‌شان در این جلسه، که نشان‌دهنده اهمیت آن است، تشکر کنم.
در واقع وقتی ما خواسته‌های ساکنان اشرف و لیبرتی را در مقایسه با مواردی که درخواست کرده‌اند می‌بینیم، آن را خیلی واقعی می‌یابیم، ما از آب صحبت می‌کنیم، از خواسته‌های کاملاً واقعی. می‌بینیم که این می‌تواند سریعاً انجام شود و می‌بینیم که این یک جنگ به‌طور کامل سیاسی است، یک جنگ سیاسی وحشیانه بر سر همه نقاط ممکن، که در آن اجزاء کوچک زندگی روزمره تبدیل به موضوعات سیاسی روی میز شده است مسأله‌ای که باید مشخصاً از روی میز جمع شود ولی تا به امروز نشده است.
با اینهمه، باید واقعاً اینرا به‌رسمیت شناخت که از خیلی پیش و از زمان توافقاتی که در پایان سال ۲۰۱۱ انجام شده بود، اشرفیها همواره پاسخ مثبت به تمامی خواسته‌های سازمان ملل‌متحد داده‌اند. خواسته‌هایی که ما به‌خوبی می‌دانیم به‌طور جاری تحت نفوذ عراق پایه‌ریزی شده، با علم به این‌که عراق و نخست‌وزیر آن مالکی شخصاً دست‌نشانده رژیم ملاها هستند.
ما می‌گوییم که موضوع خطرناکتر، موضع کنونی نماینده سازمان ملل‌متحد است. چگونه به‌طور واقعی می‌شود اعتماد داشت، چه اعتباری در سازمان ملل‌متحد هست، وقتی که آقای کوبلر در 19 ژوئیه گذشته، در شورای امنیت سازمان ملل متحد، به‌طور بنیادین موضعش را با تقدیر از صبر و تحمل و انعطاف مالکی، عوض کرد؟!
با این گفته، چه کسی یا چه چیزی مسخره می‌شود؟ بنابراین آقای کوبلر امروز چه چیز را نمایندگی می‌کند؟ آیا او ملل‌متحد را نمایندگی می‌کند که باید تمامی تدابیر را در جهت این‌که ساکنان اشرف با حفظ احترام به تمامی حقوق شان، در امنیت باشند، به‌کار گیرد، یا این‌که او می‌خواهد طرف عراق، رژیم ایران یا آمریکا را داشته باشد؟
من می‌گویم که آقای کوبلر درب را بر روی این خواسته جنایتکارانه که ما امروز از آن وحشت داریم، باز کرده است. ما ارتش عراق که وارد موضوع شده است را می‌بنیم، و از طرف دیگر مشاور امنیتی مالکی، همین چند روز پیش گفته: ”زمان مقرر برای بستن کمپ اشرف به پایان رسیده، و از امروز عراق حق دارد با برعهده گرفتن مسئولیت قانونی و مشروع خودش و برای تحکیم حاکمیتش، هر تصمیمی برای خروج آنها بگیرد“.
و اما نقش آمریکا، آیا در نهایت نقش آمریکا چیزی جز گذاشتن فشار بر ساکنان است؟ طوری است که آنها خودشان را در مقابل یک سررسید مشخص بیابند، یعنی سررسید آن چیزی که تعیین می‌کند که آیا سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست حذف شود یا خیر؟ ما می‌بینیم که موضوعات مختلفی با هم گره خورده‌اند که در حال پاسخ گرفتن هستند، مسائلی به‌راستی مهم و همچنین بسیار نگران کننده.
این شکلی از باج‌گیری است: این‌که باید اشرفیانی که امروزه هنوز در اشرف هستند با یک قیمت گزاف به لیبرتی بروند تا مسأله حذف سازمان مجاهدین از لیست به اجرا گذاشته شود، این یک باج‌خواهی است. و امروز، ما این‌جا هستیم در این مکان اختصاص داده شده به حقوق‌بشر، و در واقع ما از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که به مسئولیت خود عمل کند، آنطوری که باید، من نکاتی که نفرات قبل از من گفتند را تکرار نمی‌کنم. اما چیزی که دوست دارم با آن سخنم را به پایان ببرم تکرار دو یا سه نکته‌یی است که سخنرانان قبل گفتند، برای این‌که ما آنها را در خاطرمان نگهداریم و همچنین چیزی است که باید دستور کار عاجل ما باشد.
با تقبیح دروغپردازی و نیرنگ مالکی، به نکات آقای زیگلر برمی‌گردم که خواست که تحت نظارتهای بین‌المللی بازداشتگاه لیبرتی به یک کمپ واقعی پناهندگی تبدیل شود. تضمین جابه‌جایی آخرین نفرات کمپ اشرف بر مبنای طرحهای پیش‌بینی شده و بر اساس قراردادهای مشخص. یقین داشتن از حفاظت برای ساکنان اشرف.
من به خوبی به یاد میآورم، تعهدات و برانگیختگی 100هزار نفر یا بیش از آن را که در پایان ژوئن در پاریس بودند، کسانی که همبستگی‌شان و تعهدشان را به ساکنان اشرف و به مخالفان رژیم ایران که مجاهدین خلق هستند ابراز کردند.
از شما متشکرم.
الهه عظیم فر
خانمها و آقایان، دوستان عزیز
هر چند که موضوع اشرف به حقوق‌بشر پایه‌یی ساکنان برمی‌گردد اما رفتار غیرمنطقی، بی‌رحمانه و فریبکارانه دولت عراق با ساکنان و نقض حقوق آنان توسط این دولت به خواست رژیم ایران اینرا ضروری می‌سازد که انگیزه‌های سیاسی که در پشت رنج ساکنان کمپ قرار دارد را برجسته سازیم.
بیش از سه سال و نیم است که ساکنان کمپ اشرف و بعد لیبرتی تحت یک محاصره غیرانسانی مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند و در معرض تهاجم می‌باشند. موضوع اصلی حضور اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در اشرف یا لیبرتی و یا انتقال آنان به خارج از عراق نیست. دعوا بر سر وجود یک اپوزیسیون سازمان‌یافته است که رژیم از آن خوشش نمیاید و لذا می‌خواهد آن را منهدم کند و یا زیر فشار وادار به تسلیم نماید.
در 19 ژوئیه، مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیرکل ملل‌متحد در عراق در گزارشش به شورای امنیت از صبر و انعطاف مالکی تقدیر کرد و ساکنان را به‌خاطر ایجاد دردسر سرزنش کرد. با این اظهارات وی به دولت عراق برای کشتار سوم چراغ سبز داد. ده روز بعد مشاور امنیت ملی مالکی کنفرانس مطبوعاتی در بغداد ترتیب داد تا به رسانه‌ها بگوید که دولت عراق به این نقطه رسیده است که جابه‌جایی غیرداوطلبانه ساکنان اشرف اجتناب‌ناپذیر است. رویتر گفت: عراق می‌گوید که گروه مخالف ایرانی را با زور خارج خواهد ساخت.
دولت عراق بر اساس طرحها و خواسته‌های رژیم ایران و متأسفانه با پشتیبانی نماینده ویژه دبیرکل کمپ لیبرتی را به یک زندان تبدیل کرده است.
در حال حاضر ملل‌متحد و ایالات متحده مدعی هستند که شرایط و استانداردهای زندگی در لیبرتی رضایتبخش هستند در حالی‌که بر اساس یک نظریه اخیر توسط گروه کار بازداشتهای خودسرانه وضعیت کمپ لیبرتی نقض ماده 9 بیانیه جهانی حقوق‌بشر و ماده 9 و 10 میثاق بین‌المللی آزادیهای مدنی و سیاسی می‌باشد. همان‌طور که آقای زیگلر گفتند این دیگر ما نیستیم که اینرا می‌گوییم، اینرا یک نهاد سازمان ملل گزارش کرده است و از کوبلر انتظار می‌رود که آن را بپذیرد و به آن احترام بگذارد.
اگر کوبلر بواقع معتقد است که استانداردهای انسان‌دوستانه در کمپ لیبرتی رعایت شده‌اند پس چرا دولت عراق درهای لیبرتی را به روی پارلمانترها، وکلا، مدافعان حقوق‌بشر و حتی فرماندهان آمریکایی که سالیان در عراق و اشرف خدمت کرده‌اند باز نمی‌کند؟
اجازه بدهید اینرا هم یادآوری کنم که همان‌طور که نمایندگان کنگره آمریکا هم بارها گفته‌اند بر اساس توافقنامه‌ای که با تک‌تک ساکنان امضا شده است دولت آمریکا به‌طور کامل مسئول حفاظت آنان می‌باشد. اگر آمریکا به قول خود عمل می‌کرد نه اجازه می‌داد دو قتل‌عام در اشرف به‌وقوع بپیوندد و نه اجازه می‌داد که دولت عراق محدودیتهای غیرانسانی بر ساکنان اعمال کند.
بنابراین همان‌طور که می‌بینید هم دبیرکل ملل‌متحد و هم وزیر خارجه آمریکا مسئولیت مشخص در قبال سلامتی و امنیت ساکنان در کمپ اشرف و کمپ لیبرتی دارند و ما از هر دوی آنان می‌خواهیم که دولت عراق را وادار کنند که به تعهدات قانونی خود پاسخ بدهد و به توافقات پایبند باشد.
از همه شما متشکرم.
فرانس‌لیبرته بنیاد دانیل میتران
جنبش ضدنژادپرستی و دوستی خلقها
انجمن بین‌المللی حقوق‌بشر زنان
فراخوان به ملل‌متحد و دولت آمریکا برای تضمین حفاظتهای انسان‌دوستانه در لیبرتی و ممانعت از نقض تعهدات و کنوانسیونها از سوی دولت عراق
اریک وورو - نماینده پارلمان فدرال سوئیس
آقای رئیس، دوستان عزیز حاضر
الآن 4سال است که با کمک ژان شارل ریل که نماینده مجلس ملی در آن زمان بود و با کمک آقای فالکه نماینده کانتون ژنو برای کمک به اشرفیها و برای این‌که آنها یک زندگی با کرامت انسانی در کمپ اشرف داشته باشند تلاش می‌کنیم.
می‌خواهم بگویم که البته که باید رویکرد افتضاح آقای کوبلر نماینده ویژه سازمان ملل را محکوم کنم. ما این‌جا در ساختمان سازمان ملل هستیم، ژنو مقر اروپایی سازمان ملل است این قابل‌قبول نیست که سازمان ملل این‌چنین به نماینده‌ای که کارش به این میزان منفی است اعتماد می‌کند. در یک شرکت وقتی کسی چنین بد کار می‌کند اخراجش می‌کنند و یک نفر دیگر جایش می‌گذارند.
من جزو هیأت سوئیس در مجمع پارلمانی شورای اروپا هستم. و ما یک فشار روی شورای اروپا و کمیته اروپایی حقوق‌بشر گذاشتیم.
ما به‌طور فوری خواستار این می‌شویم که دولتهای عضو سازمان ملل و آمریکا مانع ورود ساکنان جدید به کمپ لیبرتی تا زمانی که شرایط حداقل فراهم نشده، شوند، از جمله وصل به شبکه شهری آب آشامیدنی و برق و انتقال حداقل تعدادی خودرو و ساختارهای لازم برای بیماران. سازمان ملل و نماینده ویژه باید موضع قاطع در مقابل عدم اجرای تعهدات دولت عراق اتخاذ کند.
من با دوستان سوئیسی اخیراً به پاریس رفتم و از حضور ۱۰۰۰۰۰نفر مبهوت شدم. شما خانم سناتور مجری جلسه بودید. در بازگشت به سوئیس هفته بعد از این جلسه، یک نامه دریافت کردم. این نامه از اشرفیها یا از عراق یا آمریکا یا دولت سوئیس نبود، بلکه یک نامه از سفارت ایران در سوئیس بود که به‌سادگی می‌گوید این‌که یک نماینده سوئیسی به این جلسه می‌رود در حالی که مجاهدین زن و بچه می‌کشند قابل‌قبول نیست!
این نامه‌یی است که دریافت کردم البته جواب ندادم و به بعضی از دوستانم دادم که مطلع شوند. و این غیرقابل‌قبول است در حالی‌که رژیم ایران خودش در کشور در حال کشتار مخالفان هستند و در سوریه در حال کشتار مردم سوریه است. این یک تلاش برای ایجاد ترس است ولی این مرا تحت تأثیر قرار نخواهد داد. چون معتقدم که بعد از سوریه این ایران خواهد بود که در وضعیت انقلاب قرار خواهد گرفت تا زمانی که این کشور به دموکراسی دست یابد.
ما چه در پارلمان سوئیس و چه در شورای اروپا تلاشهایمان را برای کمپ اشرف ادامه خواهیم داد.
ژان شارل ری ال - نماینده پارلمان فدرال سوئیس
با تشکر
شهر ژنو از شش سال پیش میزبان اعتراضات و فراخوانهای خانواده‌های ساکنان اشرف برای عدالت بوده است. لذا ما درباره مشکلات ساکنان اشرف و لیبرتی کاملاً آگاه هستیم. ما در کنار آنها برای حمایت از مبارزه‌شان برای حقوق پایه‌ای‌شان هستیم که توسط دولت عراق و به‌درخواست ملاهای تهران پایمال می‌شود.
دولت عراق با وقاحت می‌گوید ساکنان اشرف هیچ استاتوی قانونی ندارند. فالح فیاض مشاور امنیت ملی نخست‌وزیر نوری مالکی این را در پارلمان اروپا اعلام کرد و در یک کنفرانس در بغداد در 31 ژوئیه تکرار کرد.
این بدین معنی است که آنها هیچ حقی ندارند. ما باید علیه این اظهارات قیام کنیم. اشرفیها نیاز به یک حفاظت مادی از حقوق پایه‌شان دارند و کمیساریای عالی پناهندگان در ژنو باید این حفاظت را تأمین کند.
دولت عراق بر اساس طرحها و دستورات رژیم ولایت‌فقیه تهران از لیبرتی یک زندان ساخته است که متأسفانه از همکاری نماینده ویژه دبیرکل ملل‌متحد نیز برخوردار بوده است.
نماینده ویژه ملل‌متحد با موضع‌گیریهای جانبدارانه‌اش طی ماههای اخیر و به‌ویژه در آخرین جلسه شورای امنیت، دولت عراق را جری‌تر کرده است. از این پس او مستقیماً مسئول هر گونه خسارت و حفظ جان اشرفیها شناخته خواهد شد.
مشکل اصلی حضور مجاهدین خلق در اشرف یا لیبرتی یا انتقال آنها به خارج از عراق نیست. مشکل بر سر وجود یک جنبش مقاومت سازمان‌یافته در برابر ملاها است که رژیم آن را تنها تهدید بقای حکومت خود می‌داند و تلاش می‌کند آنها را نابود یا وادار به تسلیم کند.
اگر نماینده ویژه درست می‌گوید و معیارهای بین‌المللی در لیبرتی رعایت شده‌اند، پس چرا از دولت عراق نمی‌خواهد که دربهای لیبرتی را بر روی پارلمانترها، وکلا و حتی افسران آمریکایی که سالها در عراق و در اشرف بوده‌اند باز کند؟ ما آماده‌ایم خودمان برای دیدن حقیقت به لیبرتی برویم.
بعد از شش ماه، مسائل ساده‌یی نظیر وصل آب و برق و تصفیه آب، ساختن سایبان در دمای 50 درجه و یا آسفالت کردن چند متر مربع در لیبرتی حل ناشده باقی مانده است، اشرفیها حق دارند که در چنین شرایطی به لیبرتی نروند. اشرفیها حداکثر انعطاف را از خود نشان داده‌اند. ساکنان چندین بار خواسته‌های خود را برای حرکت ششمین گروه کاهش داده‌اند، خواسته‌هایشان اکنون محدود به هشت مورد می‌شود.
برای اجرای این هشت ماده نیز راه‌حل عملی ارائه داده‌اند که می‌تواند مورد توافق همگان قرار بگیرد. آنها پیشنهاد می‌کنند که این موارد را خودشان با امکانات و خرج خودشان در یک مدت زمانی خیلی کوتاه انجام دهند. اما دولت عراق مخالفت می‌کند.
ما حمایت خود را از هشت ماده ارائه شده توسط اشرفیها در 26 ژوئیه به سازمان ملل اعلام می‌کنیم.
ششمین گروه از ساکنان تنها در زمانی به کمپ لیبرتی خواهد رفت که مینیممهای انسانی‌شان از طریق این هشت ماده رعایت شده باشد.
در کادر کنوانسیون چهارم ژنو و توافقی که با هر یک از اشرفیها امضا کرده است، دولت آمریکا تماماً مسئول حفاظت آنان است. اگر آمریکا نسبت به تعهد خود به اشرفیها وفادار بود، اجازه هر سرکوبی را در اشرف نمی‌داد و نمی‌گذاشت دولت عراق آزادانه هر نوع محدودیت ضدانسانی را روی ساکنان اعمال کند.
من حمایت کامل شهر خود را و کانتون خود را به شما در حمایت از اشرف اعلام می‌کنم. من یک بار به میدان ناسیون رفتم و با متحصنان صحبت کردم. آنها حدود 500روز است که در این تحصن شرکت می‌کنند.
ما همواره در کنار ساکنان اشرف و نیز طبیعتاً در کنار خانم مریم رجوی خواهیم بود.
کریستین پرگو - عضو شورای قانونگذاری ژنو
متشکرم و می‌خواهم از برگزارکنندگان برنامه و از سازمانهای غیردولتی برای شرکت‌شان در این جلسه، که نشان‌دهنده اهمیت آن است، تشکر کنم.
در واقع وقتی ما خواسته‌های ساکنان اشرف و لیبرتی را در مقایسه با مواردی که درخواست کرده‌اند می‌بینیم، آن را خیلی واقعی می‌یابیم، ما از آب صحبت می‌کنیم، از خواسته‌های کاملاً واقعی. می‌بینیم که این می‌تواند سریعاً انجام شود و می‌بینیم که این یک جنگ به‌طور کامل سیاسی است، یک جنگ سیاسی وحشیانه بر سر همه نقاط ممکن، که در آن اجزاء کوچک زندگی روزمره تبدیل به موضوعات سیاسی روی میز شده است مسأله‌ای که باید مشخصاً از روی میز جمع شود ولی تا به امروز نشده است.
با اینهمه، باید واقعاً اینرا به‌رسمیت شناخت که از خیلی پیش و از زمان توافقاتی که در پایان سال ۲۰۱۱ انجام شده بود، اشرفیها همواره پاسخ مثبت به تمامی خواسته‌های سازمان ملل‌متحد داده‌اند. خواسته‌هایی که ما به‌خوبی می‌دانیم به‌طور جاری تحت نفوذ عراق پایه‌ریزی شده، با علم به این‌که عراق و نخست‌وزیر آن مالکی شخصاً دست‌نشانده رژیم ملاها هستند.
ما می‌گوییم که موضوع خطرناکتر، موضع کنونی نماینده سازمان ملل‌متحد است. چگونه به‌طور واقعی می‌شود اعتماد داشت، چه اعتباری در سازمان ملل‌متحد هست، وقتی که آقای کوبلر در 19 ژوئیه گذشته، در شورای امنیت سازمان ملل متحد، به‌طور بنیادین موضعش را با تقدیر از صبر و تحمل و انعطاف مالکی، عوض کرد؟!
با این گفته، چه کسی یا چه چیزی مسخره می‌شود؟ بنابراین آقای کوبلر امروز چه چیز را نمایندگی می‌کند؟ آیا او ملل‌متحد را نمایندگی می‌کند که باید تمامی تدابیر را در جهت این‌که ساکنان اشرف با حفظ احترام به تمامی حقوق شان، در امنیت باشند، به‌کار گیرد، یا این‌که او می‌خواهد طرف عراق، رژیم ایران یا آمریکا را داشته باشد؟
من می‌گویم که آقای کوبلر درب را بر روی این خواسته جنایتکارانه که ما امروز از آن وحشت داریم، باز کرده است. ما ارتش عراق که وارد موضوع شده است را می‌بنیم، و از طرف دیگر مشاور امنیتی مالکی، همین چند روز پیش گفته: ”زمان مقرر برای بستن کمپ اشرف به پایان رسیده، و از امروز عراق حق دارد با برعهده گرفتن مسئولیت قانونی و مشروع خودش و برای تحکیم حاکمیتش، هر تصمیمی برای خروج آنها بگیرد“.
و اما نقش آمریکا، آیا در نهایت نقش آمریکا چیزی جز گذاشتن فشار بر ساکنان است؟ طوری است که آنها خودشان را در مقابل یک سررسید مشخص بیابند، یعنی سررسید آن چیزی که تعیین می‌کند که آیا سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست حذف شود یا خیر؟ ما می‌بینیم که موضوعات مختلفی با هم گره خورده‌اند که در حال پاسخ گرفتن هستند، مسائلی به‌راستی مهم و همچنین بسیار نگران کننده.
این شکلی از باج‌گیری است: این‌که باید اشرفیانی که امروزه هنوز در اشرف هستند با یک قیمت گزاف به لیبرتی بروند تا مسأله حذف سازمان مجاهدین از لیست به اجرا گذاشته شود، این یک باج‌خواهی است. و امروز، ما این‌جا هستیم در این مکان اختصاص داده شده به حقوق‌بشر، و در واقع ما از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که به مسئولیت خود عمل کند، آنطوری که باید، من نکاتی که نفرات قبل از من گفتند را تکرار نمی‌کنم. اما چیزی که دوست دارم با آن سخنم را به پایان ببرم تکرار دو یا سه نکته‌یی است که سخنرانان قبل گفتند، برای این‌که ما آنها را در خاطرمان نگهداریم و همچنین چیزی است که باید دستور کار عاجل ما باشد.
با تقبیح دروغپردازی و نیرنگ مالکی، به نکات آقای زیگلر برمی‌گردم که خواست که تحت نظارتهای بین‌المللی بازداشتگاه لیبرتی به یک کمپ واقعی پناهندگی تبدیل شود. تضمین جابه‌جایی آخرین نفرات کمپ اشرف بر مبنای طرحهای پیش‌بینی شده و بر اساس قراردادهای مشخص. یقین داشتن از حفاظت برای ساکنان اشرف.
من به خوبی به یاد میآورم، تعهدات و برانگیختگی 100هزار نفر یا بیش از آن را که در پایان ژوئن در پاریس بودند، کسانی که همبستگی‌شان و تعهدشان را به ساکنان اشرف و به مخالفان رژیم ایران که مجاهدین خلق هستند ابراز کردند.
از شما متشکرم.
الهه عظیم فر
خانمها و آقایان، دوستان عزیز
هر چند که موضوع اشرف به حقوق‌بشر پایه‌یی ساکنان برمی‌گردد اما رفتار غیرمنطقی، بی‌رحمانه و فریبکارانه دولت عراق با ساکنان و نقض حقوق آنان توسط این دولت به خواست رژیم ایران اینرا ضروری می‌سازد که انگیزه‌های سیاسی که در پشت رنج ساکنان کمپ قرار دارد را برجسته سازیم.
بیش از سه سال و نیم است که ساکنان کمپ اشرف و بعد لیبرتی تحت یک محاصره غیرانسانی مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند و در معرض تهاجم می‌باشند. موضوع اصلی حضور اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در اشرف یا لیبرتی و یا انتقال آنان به خارج از عراق نیست. دعوا بر سر وجود یک اپوزیسیون سازمان‌یافته است که رژیم از آن خوشش نمیاید و لذا می‌خواهد آن را منهدم کند و یا زیر فشار وادار به تسلیم نماید.
در 19 ژوئیه، مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیرکل ملل‌متحد در عراق در گزارشش به شورای امنیت از صبر و انعطاف مالکی تقدیر کرد و ساکنان را به‌خاطر ایجاد دردسر سرزنش کرد. با این اظهارات وی به دولت عراق برای کشتار سوم چراغ سبز داد. ده روز بعد مشاور امنیت ملی مالکی کنفرانس مطبوعاتی در بغداد ترتیب داد تا به رسانه‌ها بگوید که دولت عراق به این نقطه رسیده است که جابه‌جایی غیرداوطلبانه ساکنان اشرف اجتناب‌ناپذیر است. رویتر گفت: عراق می‌گوید که گروه مخالف ایرانی را با زور خارج خواهد ساخت.
دولت عراق بر اساس طرحها و خواسته‌های رژیم ایران و متأسفانه با پشتیبانی نماینده ویژه دبیرکل کمپ لیبرتی را به یک زندان تبدیل کرده است.
در حال حاضر ملل‌متحد و ایالات متحده مدعی هستند که شرایط و استانداردهای زندگی در لیبرتی رضایتبخش هستند در حالی‌که بر اساس یک نظریه اخیر توسط گروه کار بازداشتهای خودسرانه وضعیت کمپ لیبرتی نقض ماده 9 بیانیه جهانی حقوق‌بشر و ماده 9 و 10 میثاق بین‌المللی آزادیهای مدنی و سیاسی می‌باشد. همان‌طور که آقای زیگلر گفتند این دیگر ما نیستیم که اینرا می‌گوییم، اینرا یک نهاد سازمان ملل گزارش کرده است و از کوبلر انتظار می‌رود که آن را بپذیرد و به آن احترام بگذارد.
اگر کوبلر بواقع معتقد است که استانداردهای انسان‌دوستانه در کمپ لیبرتی رعایت شده‌اند پس چرا دولت عراق درهای لیبرتی را به روی پارلمانترها، وکلا، مدافعان حقوق‌بشر و حتی فرماندهان آمریکایی که سالیان در عراق و اشرف خدمت کرده‌اند باز نمی‌کند؟
اجازه بدهید اینرا هم یادآوری کنم که همان‌طور که نمایندگان کنگره آمریکا هم بارها گفته‌اند بر اساس توافقنامه‌ای که با تک‌تک ساکنان امضا شده است دولت آمریکا به‌طور کامل مسئول حفاظت آنان می‌باشد. اگر آمریکا به قول خود عمل می‌کرد نه اجازه می‌داد دو قتل‌عام در اشرف به‌وقوع بپیوندد و نه اجازه می‌داد که دولت عراق محدودیتهای غیرانسانی بر ساکنان اعمال کند.
بنابراین همان‌طور که می‌بینید هم دبیرکل ملل‌متحد و هم وزیر خارجه آمریکا مسئولیت مشخص در قبال سلامتی و امنیت ساکنان در کمپ اشرف و کمپ لیبرتی دارند و ما از هر دوی آنان می‌خواهیم که دولت عراق را وادار کنند که به تعهدات قانونی خود پاسخ بدهد و به توافقات پایبند باشد.
از همه شما متشکرم.
