گزارش تلویزیون الجزیره انگلیسی: محمد، یکی از افرادی است که در گروه ردیابی مفقودین فعال است. او برای یک سازمان خیریه در این زمینه کار می‌کند. هیچ‌کس خبر و یا اثری از افرادی که تصاویرشان موجود است ندارد. اما لااقل اسم وهویتشان مشخص است. صدها تن از آنهایی که کشته شده‌اند نیز هنوز هویتشان معلوم نیست. آنها تا بحال نام ۵۰۰ مفقود را ثبت کرده‌اند. این یکی از چندین مؤسسه‌ای است که از ماه اکتبر تاکنون در لیبی فعال است.
محمد: «ما هرچقدر اطلاعات بتوانیم به‌دست بیاوریم، جمع‌آوری می‌کنیم. اسامی را با لیست مجروحان و یا کشته‌شدگان ثبت شده در بیمارستانها مطابقت می‌دهیم، هم‌چنین خانواده‌ها نیز برای تعیین هویت تصاویر به این‌جا می‌آیند. ما تلاش می‌کنیم با اطلاعات کمی که داریم برای آنها پاسخی بیابیم».
خدماتی نظیر آن‌چه که او انجام می‌دهد، به‌شدت مورد نیاز هستند. هنوز آمار دقیقی از مفقودشدگان وجود ندارد. از خیلی از آنها خانواده‌هایی به‌جا مانده است که رنج می‌کشند.
یک خانم شهروند: «خیلی مشکل است، دولت به من پول داده است. اما من پول نمی‌خواهم. من می‌خواهم بدانم چه اتفاقی برای همسرم افتاده است. خیلی سخت است. فرزند من هرگز پدرش را ندیده است».
اما فقط آنهایی که در حال جنگ بودند جزو مفقودین محسوب نمی‌شوند، در زندان «انذاره»، محلی که پایگاه هواداران قذافی بود. یکی از مخوف‌ترین زندانهای سیاسی در زمان قذافی بود. گفته می‌شد که هرکس از این درها می‌گذشت، به ندرت باز می‌گشت. لیبی هنوز دارای سیسم قضایی به‌سامانی نیست.
در جریان نبردهای لیبی، هزاران رزمنده شهید شدند، هزاران نفر شکنجه و هزاران نفر مفقود گردیدند، اکنون سؤال این است که کی، چگونه و کجا این دردها در این مسیر طولانی التیام خواهند یافت.
محمد: «ما هرچقدر اطلاعات بتوانیم به‌دست بیاوریم، جمع‌آوری می‌کنیم. اسامی را با لیست مجروحان و یا کشته‌شدگان ثبت شده در بیمارستانها مطابقت می‌دهیم، هم‌چنین خانواده‌ها نیز برای تعیین هویت تصاویر به این‌جا می‌آیند. ما تلاش می‌کنیم با اطلاعات کمی که داریم برای آنها پاسخی بیابیم».
خدماتی نظیر آن‌چه که او انجام می‌دهد، به‌شدت مورد نیاز هستند. هنوز آمار دقیقی از مفقودشدگان وجود ندارد. از خیلی از آنها خانواده‌هایی به‌جا مانده است که رنج می‌کشند.
یک خانم شهروند: «خیلی مشکل است، دولت به من پول داده است. اما من پول نمی‌خواهم. من می‌خواهم بدانم چه اتفاقی برای همسرم افتاده است. خیلی سخت است. فرزند من هرگز پدرش را ندیده است».
اما فقط آنهایی که در حال جنگ بودند جزو مفقودین محسوب نمی‌شوند، در زندان «انذاره»، محلی که پایگاه هواداران قذافی بود. یکی از مخوف‌ترین زندانهای سیاسی در زمان قذافی بود. گفته می‌شد که هرکس از این درها می‌گذشت، به ندرت باز می‌گشت. لیبی هنوز دارای سیسم قضایی به‌سامانی نیست.
در جریان نبردهای لیبی، هزاران رزمنده شهید شدند، هزاران نفر شکنجه و هزاران نفر مفقود گردیدند، اکنون سؤال این است که کی، چگونه و کجا این دردها در این مسیر طولانی التیام خواهند یافت.
