سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌یی خواستار اقدام فوری درمانی برای زندانی سیاسی آرش صادقی شد و اعلام کرد “آرش صادقی دچار تومور استخوانی شده است و این تومور ممکن است سرطانی باشد. در این بیانیه آمده است: آرش صادقی نیاز فوری به تست‌های تشخیصی سرطان دارد، مقامهای رژیم ایران تا کنون توصیه‌های پزشکی مبنی بر انتقال فوری او به یک مرکز تخصصی سرطان را نادیده گرفته‌اند.
آرش صادقی، زندانی سیاسی ۳۱ساله، مطلع شده که یک تومور استخوانی در کتف او تشخیص داده شده است و این تومور ممکن است سرطانی باشد.
در طول ۱۸ماه گذشته، زندانی سیاسی آرش صادقی دچار دردهای مزمن در ناحیه کتف و شانه بوده ولی مقامات زندان بر اساس سیاست زجر دادن به زندانیان مانع از ارجاع او به پزشکان متخصص و آزمایشات تشخیصی شده‌اند.
در نهایت اوایل خرداد ۹۷، بهداری زندان رجایی شهر ـ گوهردشت ـ یک عکس رادیوگرافی از دست او گرفت. چند روز بعد، او به‌طور غیرمنتظره به بیمارستانی خارج از زندان اعزام شد و مورد معاینه یک پزشک متخصص سرطان قرار گرفت.
آرش صادقی گفته است که از این اعزام ناگهانی به پزشک متخصص سرطان متعجب و نگران شد ولی به درخواست‌های مکرر او برای گرفتن اطلاعات از طرف پزشک متخصص پاسخی داده نشد؛ او از بین مکالمات پزشکان شنید که مشکوک به داشتن «سارکوم استخوان» است. نوعی سرطان نادر که غالباً از ناحیه استخوان بازو یا پا شروع می‌شود.
ممانعت از دسترسی بیمار به پرونده پزشکی
این زندانی سیاسی هنگامی که در ۲۲تیر، برای یک معاینه پزشکی منتقل می‌شد، توانست برای چند لحظه به پرونده پزشکی‌اش نگاه کند، و متوجه شد پزشکان یک تومور استخوانی در کتف او تشخیص داده و توصیه کرده‌اند برای تشخیص سرطانی بودن تومور، به سرعت به انستیتو کانسر بیمارستان مو سوم به خمینی ارجاع داده شود.
دفتر به‌اصطلاح دادستانی رژیم ایران تا این لحظه به آرش صادقی و خانواده‌اش اجازه دسترسی به پرونده پزشکی نداده است.
یکی از مسئولان بهداری زندان به آرش صادقی گفته است که: «زمان برای بیماری تو حرف اول را می‌زند» و او باید بلافاصله برای سرطان استخوان مورد آزمایش قرار بگیرد.
خانواده این زندانی سیاسی با مراجعه به دادستانی رژیم ایران در تهران خواستار مجوز انتقال او به بیمارستان مو سوم به خمینی شدند. اما دادستانی با این درخواست مخالفت کرد و به صراحت اعلام کرد که درمان آرش صادقی باید در بیمارستان موسوم به مدنی کرج انجام شود که دارای تخصص و تجهیزات کافی برای تشخیص و درمان سرطان استخوان نیست.
عفو بین‌الملل به‌شدت نگران است که بیمارستان مدنی کرج تجهیزات و تخصص لازم برای تشخیص و درمان سرطان استخوان را نداشته باشد.
بیمارستان مو سوم به مدنی کرج دارای قرار داد همکاری با سازمان زندانهای رژیم ایران است که به موجب آن، مقامات قضایی می‌توانند کنترل کامل بر پرونده‌های پزشکی زندانیان اعمال کنند و این اختیار و امکان را دارند که دسترسی زندانی و خانواده‌اش به پرونده پزشکی را محدود یا ممنوع کنند.
ممانعت از درمان مصداق شکنجه
وضعیت سلامتی آرش صادقی به‌دنبال اعتصاب‌غذای ۷۲روزه در آبان ۹۵ رو به وخامت گذاشت. این زندانی سیاسی دچار بیماریهای متعدد از جمله عوارض گوارشی، کلیوی و قلبی است. این بیماریها در اثر مخالفت دائم مقامات قضایی این رژیم ضدبشر، با بستری شدن او در بیمارستانی خارج از زندان تشدید شده است.
پزشکان بارها توصیه کرده‌اند که او برای دریافت درمان تخصصی برای مشکلات متعددش نیاز به بستری طولانی‌مدت دارد. با این حال مقامات دادستانی و زندان دسترسی او به مراقبت‌های پزشکی فوری را مسدود کرده و گفته‌اند که پیرو دستورات مأموران سپاه پاسداران خامنه‌ای هستند.
عفو بین‌الملل پیشتر گفته است که امتناع مقامات از ارائه خدمات درمانی مناسب به آرش صادقی در این مورد مصداق شکنجه است زیرا این ممانعت به‌صورت عامدانه و به‌منظور ارعاب و مجازت آرش صادقی صورت گرفته و موجب درد و رنج شدید او شده است.
آرش صادقی که به ۱۹سال حبس محکوم شده از خرداد ماه ۱۳۹۵ در زندان به‌سر می‌برد.
او به‌دلیل فعالیت‌های حقوق‌بشری صلح‌آمیز از قبیل ارتباط با سازمان عفو بین‌الملل و اطلاع‌رسانی به نهاد مذکور و دیگر گروه‌های حقوق‌بشری درباره وضعیت حقوق‌بشر در ایران توسط بیدادگاهای رژیم ایران محکوم شناخته شده است.
برخی دلایل ذکر شده بیدادگاههای آخوندی برای محکومیت آرش صادقی
در حکم بیدادگاه رژیم علیه آرش آصادقی، بیش از ۵۰مورد از فعالیت‌های حقوق‌بشری آرش صادقی به‌عنوان «بخش کوچکی از فعالیت‌های ضدامنیتی» او ذکر شده است.
- تجمع در مقابل زندان اوین
- تجمع اعتراضی در مقابل زندان اوین بعد از اعدام مجاهد شهید غلامرضا خسروی
- حمایت از زندانیان سیاسی از طریق ارسال گزارشهای متعدد برای گزارشگر ویژه حقوق‌بشر ملل‌متحد احمد شهید
- ارتباط با تنی چند از نمایندگان پارلمان اروپا و عفو بین‌الملل و ارسال گزارشهای متعدد و اختصاصی از نقض حقوق‌بشر در ایران
- انتشار اخبار شرایط سخت زندانیان مانند مصاحبه در مورد وضعیت بهداشتی در انفرادی زندانها در ایران
- مصاحبه با شبکه و سایت‌های از جمله مصاحبه رادیویی مورد نقض حقوق اقلیت‌های دینی و دراویش
- جلسات محفلی با دانشجویان اخراجی، شورای حق تحصیل، متهم کردن نظام به حصر و آزار
- ارتباط با خانواده‌های زندانی‌ها و شهدای دهه شصت و ۸۸
- غیرانسانی خواندن اعدام‌های دهه شصت
- متهم کردن خمینی به ایجاد فضای بسته و خفقان آلود همراه با اعدام در دهه شصت
- عضویت در گروه لگام (لغو اعدام) و امضای بیانیه‌های این مجموعه
روند اجرایی بیدادگاه آرش و گلرخ
آرش صادقی به همراه همسرش گلرخ ابراهیمی، یکی دیگر از مدافعان حقوق‌بشر که او هم زندانی است، توسط شعبه ۱۵بیدادگاه رژیم ایران به‌اصطلاح محاکمه شدند.
روند به‌اصطلاح محاکمه این دو زندانی سیاسی بسیار ناعادلانه و قرون‌وسطایی بود و طی ظرف تنها ۲جلسه که هر جلسه کمتر از ۱۵دقیقه طول کشید در اردیبهشت و تیر ۱۳۹۴ برگزار شد و هر جلسه کمتر از ۱۵دقیقه طول کشید. هیچ‌کدام در دادگاه وکیل نداشتند؛ نخستین وکیل آنها تحت فشار مقامات وزارت بدنام اطلاعات رژیم ایران مجبور کناره‌گیری از پرونده شد و وکیل دوم نیز از مطالعه پرونده محروم و اجازه حضور در دادگاه موکلانش را پیدا نکرد تا از آنها دفاع کند.
لازم به یادآوری است، آرش صادقی اواسط سال جاری در اعتراض به باز داشت دوباره همسرش دست به اعتصاب‌غذایی زده که بیش از ۷۰روز به طول انجامید. آرش صادقی از بیماریهای زیادی از جمله آسم، کولیت روده، ناراحتی شدید معده و کلیه و… رنج می‌برد که که در سایه سیاست ضدبشری زندانهای رژیم مبنی بر زجرکش کردن زندانی تشدید شده‌اند.
آرش صادقی برای اولین بار در ۱۸تیر ماه ۱۳۸۸ در مقابل دانشگاه علامه طباطبایی تهران به همراه تعدادی از دانشجویان معترض به نتایج انتخابات ۱۳۸۸ توسط مأموران وزارت اطلاعات باز داشت شده بود.
زندانی سیاسی آرش صادقی مجدداً در اردیبهشت ۹۳ توسط اطلاعات سپاه بازداشت و پس از ۶ماه حبس در اسفند با وثیقه ۶۰۰میلیون تومانی آزاد شد. ولی مزدوران بدنام اطلاعات رژیم آخوندی به خانه‌اش یورش بردند. حمله وحشیانه مزدوران اطلاعات رژیم موجب سکته و در نهایت فوت مادر آرش صادقی شد.
بیشتر بخوانید:
- فشار ضدانسانی بر زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج
- اجلاس شورای حقوق بشر: بیانیهٔ مشترک ۳سازمان حقوق‌بشری درباره قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷
- فراخوان عفو بین‌الملل در مورد زندانی سیاسی زینب جلالیان
- سخنرانی تاریخی پروفسور ژان زیگلر نایب‌رئیس کمیتهٔ مشورتی شورای حقوق‌بشر ملل متحد در استماع جامعه مدنی
