چنته دولت آخوند روحانی خالی است و وضعیت اقتصادی آن‌چنان خراب است که رژیم به هر دری می‌زند تا بتواند آنرا سرپا نگهدارد، اما حتی این روزها که مقامات رژیم به‌دنبال راه حلی برای دریافت طلب‌های خود به کشورهای چین و عراق که در واقع سرمایه‌های به تاراج داده شده مردم ایران است، می‌روند، تله تحریم‌ها نمی‌گذارد به نتیجه‌یی برسند. رسانه‌های رژیم به روشنی این وضعیت بحرانی را بازتاب می‌کنند.
رونامه حکومتی آرمان روز سه‌شنبه ۲۲مهر در مطلبی با عنوان «نشانه‌ها حکایت از پیروزی بایدن دارد» نوشت: «در صورت پیروزی بایدن با این‌که خودش و معاونش به احیای مجدد برجام ابراز تمایل کرده‌اند، ولی با شرایط برجام گذشته تفاوت می‌کند. هر دو آنها پیش‌بینی کرده‌اند که اگر بخواهند وارد مذاکرات برجام شوند، دو ویژگی خواهد داشت؛ نخست این‌که برجام صرفاً روی مسائل هسته‌یی متمرکز نخواهد شد و مسائل دیگری مثل حقوق‌بشر، فعالیت‌های موشکی و... را مدنظر خواهند داشت. ضمن این‌که بر اساس برجام قبلی، تعهدات ایران و محدودیت زمانی فعالیت هسته‌یی ایران که تا ۲۰۲۵ به پایان می‌رسید ولی بنا‌به‌نظر بایدن در صورتی پیروزی این محدودیت تا سال۲۰۳۰ یا بعد از آن هم ادامه خواهد داشت. به‌نظر می‌رسد فشارها بیشتر خواهد شد و حوزه تعهدات ایران از مسائل هسته‌یی به مسائل دیگر هم سرایت خواهد کرد
اما از طرفی آن‌قدر فشار اقتصادی بر دوش مردم سنگینی می‌کند که از تحمل خارج شده است. ایران از هشت کشور جهان نزدیک به ۵۰میلیارد دلار طلب دارد که بخش بیشتر آن مربوط به چین است و بین ۲۰ تا ۲۲میلیارد دلار از چین طلب داریم. همان سفری که همتی به عراق برای دریافت مطالبات داشته، ظریف هم به چین هم برای دریافت بخشی از مطالبات انجام داد اما هیچ‌کدام موفق نشدند. ما FATF را نپذیرفتیم و با ۱۸ بانکی که اخیراً مورد تحریم آمریکا واقع شد، منفذهای مالی و اقتصادی‌مان به سمت دنیا بسته شد. تصور نمی‌کنم چین در شرایط فعلی آمادگی سرمایه‌گذاری ۴۰۰میلیارد دلار در ایران را داشته باشد و تا حدودی دور از ذهن به‌نظر می‌رسد. از طرف دیگر ساختارهای اقتصادی ما در شرایط فعلی توانایی جذب ۴۰۰میلیارد را ندارد. بنابراین به‌نظر می‌رسد قرارداد بیست‌وپنج ساله با مشکلاتی مواجه شود و بیشترین هدف وزیر خارجه به پکن دریافت بخشی از مطالبات از چین است که نه می‌تواند به ما کالا دهد و نه پول پرداخت کند. همانند همان هدفی که همتی در عراق دنبال می‌کند تا دومیلیارد دلار طلب را دریافت کند».
تحریم ۱۸ بانک آخرین منفذهای مراودات مالی ایران با دنیا را قطع کرد
روزنامه ستاره صبح ۲۲مهر نیز در سرمقاله امروز خود نوشت: «تحریم‌های اخیر آمریکا علیه ۱۸ بانک ایرانی، آخرین منفذهای مراودات مالی ایران با دنیا را قطع کرد، به این اعتبار که اگر ایران با کشورهای اروپایی مبادلات بانکی نداشت، به این دلیل بود که شرکتها و بانک‌های اروپایی، به‌دلیل ارتباط با آمریکا، جرأت نمی‌کردند با ایران وارد معامله شوند. آمریکایی‌ها به این نتیجه رسیدند که بعضی از شرکت‌های کوچک (از جمله در عراق) که با بازار آمریکا ارتباطی ندارند، با ایران روابط اقتصادی و مالی برقرار کرده‌اند. بنابراین آمریکایی‌ها با تحریم این ۱۸ بانک ایرانی، به‌طور پنهانی و غیرمستقیم به دولتهای مختلف از جمله عراق گوشزد کردند که اگر شرکتها و بانک‌های شما با ایران مبادلات مالی و بانکی داشته باشد، ما دولتها را تحریم خواهیم کرد. این موضوع کار را برای ایران دشوارتر کرد. با توجه به تنگناهای اقتصادی در داخل که هر روز شاهد افزایش قیمت دلار هستیم و با توجه به این‌که ایران حدود ۵۰میلیارد دلار از کشورهای مختلف مثل عراق، کره‌جنوبی، چین، هند، ترکیه و... طلبکار است، این ارقام فعلاً قابل وصول نیستند. حتی چین که تا این اندازه به ایران ابراز نزدیکی می‌کند و حتی قرار است قرارداد همکاری ۲۵ساله با ایران منعقد کند، از پرداخت بدهی‌های خود به ایران خودداری می‌کند.
یکی از دلایل این موضوع آن است که ایران عضو سوییفت نیست و به‌دلیل نپذیرفتن مقررات مربوط به لوایح اف. ای. تی‌اف، همه منفذها را به سمت خود بسته است. بنابراین با وجود آن‌که همتی برای بار دوم به عراق رفت، اما عراقی‌ها که از ایران برق و گاز دریافت می‌کنند، از ترس تحریم‌های آمریکا هنوز نتوانسته‌اند بدهی خود به ایران را با دلار و یورو پرداخت کنند».
در شرایط کنونی هیچ بانکی در دنیا حاضر نیست با بانک‌های ایرانی کار کند
روزنامه ایران ۲۲مهر نیز در مطلبی با عنوان «تحریم ۱۸ بانک، بخش کوچکی از تحریم بزرگ‌تر است» از قول مجیدرضا حریری، رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین نوشت: «در شرایط کنونی هیچ بانکی در دنیا حاضر نیست با بانک‌های ایرانی کار کند و این موضوع ارتباطی به دسترسی بانک‌های ایرانی به سوئیفت ندارد. سوئیفت و تبادلات بانکی تحت تأثیر بازی بزرگ‌تری به‌نام تحریم آمریکاست و صحبت کردن درباره موضوع «اف. ای. تی‌اف» در شرایط کنونی یک موضوع فرعی است. اگر تحریم‌های شدید آمریکا را مانند یک قفس فرض کنیم که بانک‌های ایرانی در آن هستند، از «اف. ای. تی‌اف» به‌عنوان بندی یاد می‌شود که دست و پای سیستم بانکی کشور را بسته است. در حقیقت وقتی سیستم بانکی کشور در قفس است، چه فرقی می‌کند که دست و پای آن را بسته باشند یا باز گذاشته باشند... قفس برای سیستم بانکی کشور همان تحریم‌های آمریکاست و تسلط این کشور بر بخش بزرگی از اقتصاد دنیا موجب شده در شرایط کنونی تبادلات بین‌المللی بانکی برای بانک‌های ایرانی سخت‌تر از گذشته شود. اگر مشکل کشور ما به هر شکلی توسط متخصصان سیاست حل شود، به‌طور اتوماتیک معضل «اف. ای. تی‌اف» و سازمانهای اقتصاد جهانی برای سیستم بانکی کشور حل خواهد شد. در همین جهان کنونی کشورهای دیکتاتوری وجود دارند که در موضوع انرژی هسته‌یی پیمانهای بین‌المللی را که ایران پذیرفته است قبول نکردند. از سوی دیگر کشورهایی هم هستند که پولشویی بیشتری از ایران در اقتصاد آنها رخ می‌دهد اما چون با کشور مورد نظر مشکلی ندارند دنیا هم با آنها کاری ندارد.
دوستانی که مخالف اجرای قوانین «اف. ای. تی‌اف» در کشور هستند، دلایل مخالفت خودشان را بگویند که به چه دلیل اجرای «اف. ای. تی‌اف» به صلاح مملکت نیست... در حقیقت اراده سیاسی درستی پشت روابط بانکی ما با بانک‌های بین‌المللی نیست تا موضوعات فنی مانند «اف. ای. تی‌اف» مطرح باشد. دستورالعمل‌های گروه ناظر اقدام مالی تعداد بالایی دارد که بجز دو مورد همه آنها در داخل کشور به تصویب رسیده‌اند... در شرایط کنونی بار اقتصادی اختلافات سیاسی ایران در حوزه بین‌الملل بر دوش ملت افتاده است. متخصصان موضوع سیاست و دیپلماسی خارجی ایران باید موضوعات سیاسی مملکت را حل کنند زیرا درگیریهای سیاسی فشارش روی بخش اقتصادی کشور است و ما به‌شدت تحت فشار هستیم. تجارت قانونی در کشور ما مانند کسانی است که کار غیرقانونی انجام می‌دهند و به نوعی باید تحریم‌ها را دور بزنیم که هزینه و وقت بیشتری می‌گیرد و استرس زیادی دارد. کار کردن در شرایط کنونی سخت‌تر و ریسک انجام کار هم بیشتر شده است.
از آنجا که سیستم تجارت و بازرگانی کشور ما در اختیار دولت و حاکمیت است به همین دلیل آسیب‌پذیر هستیم.
البته تأثیر روانی تحریم‌های جدید بر اقتصاد کشور وجود دارد زیرا پایه‌های اقتصاد ایران در شرایط کنونی لرزان است که در آن موقع وقوع اتفاق‌های تلخ اجتناب‌ناپذیر است».
