محمدرضا محبوب‌فر (کارشناس حوزه سلامت) روز سه‌شنبه در مطلبی که در روزنامه حکومتی همدلی درج شده است درباره بحران کرونا که گریبانگیر اقشار کارگری و کم‌درآمد و زیر خط فقر جامعه است در مطلبی با عنوان «معمای کرونا در عراق و افغانستان» نوشت: آیا این برای مردم ایران سؤال‌برانگیز نیست که چه عاملی در ایران باعث شده که تلفات کرونا در ایران ۵۰۰برابر افغانستان باشد؟ در کشور عراق هم مراسم عزاداری محرم امسال با چیزی حدود ۱۰میلیون نفر برگزار شد و خبری از پروتکل‌های بهداشتی در این مراسم نبود. چطور ممکن است در شرق و غرب ایران بحران پاندمیک وجود نداشته باشد و بحران بیماری در ایران روزبه‌روز ابعاد شتابان و هولناک‌تری پیدا کند...
داستان چیست و چرا ایران غرق در کرونا شده است و ساختار درمانی‌اش فروپاشیده، اما خبری از کرونا در این دو کشور همسایه ایران علی‌رغم عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیست؟ سربازان آمریکایی در دو کشور عراق و افغانستان پس از پاندمی کرونا و کشف و تولید و عرضه واکسن در سطح جهان، تحت واکسیناسیون کامل با واکسنهای آمریکایی جانسون‌اندجانسون و فایزر و مدرنا قرار گرفتند و با توجه به جهش‌های ویروس کرونا در جمعیت‌های انسانی و حفظ سلامت سربازان آمریکایی و سربازان دیگر کشورها، لاجرم واکسنهای آمریکایی نیز برای مردم این دو کشور ارسال شد و جمعیت افغانستان و عراق تحت پوشش واکسیناسیون، همگام و همزمان با آمریکا، اروپا و خاورمیانه قرار گرفتند. ...
درپی واکسیناسیون در دو کشور عراق و افغانستان اکنون ایمنی جمعی پدید آمده است و مردم به این نکته واقف هستند. اما در کشور ایران به‌دلیل تحریم‌ها و مقدم بودن درمان بر پیشگیری از کرونا، وضعیت برعکس است و تاکنون واکسیناسیون اندکی در سطح جامعه صورت گرفته است. بنابراین ایمنی جمعی وجود نخواهد داشت و طبیعی است که ویروس در جامعه به تعداد زیادی در حال چرخش و گردش است... نکته دیگری که حل معمای کرونا در دو کشور افغانستان و عراق را ساده ساخته است، به افزایش محرومیت و فقر در کشور ایران بازمی‌گردد. از زمان ورود ویروس کرونا به ایران نشان داده شده است که ویروس مختص محرومین و فقرا و قشر کارگری جامعه که تعداد آنها هم کم نیست، است. اقشار کارگری و کم‌درآمد اکنون اکثریت جامعه ایران را تشکیل می‌دهند و تاکنون همین افراد جامعه زیر چرخ‌دهنده‌های حملات مرگبار ویروس قرار گرفته‌اند و خود و خانواده‌های آنان ضربات زیادی را از قبل بیماری متحمل شده‌اند. در حال حاضر حداقل ۶۰ میلیون نفر از مردم ایران که اتفاقاً یارانه‌بگیر نیز هستند، زیر خط فقر به سر می‌برند و هزینه حداقلی و حداکثری سبد معیشتی برای آنان به ترتیب: ۹میلیون و پانصد هزار تومان و ۱۲میلیون تومان بالغ شده است. این عده چون با فقر و محرومیت معیشتی و فشار زندگی و سوءتغذیه و گرسنگی و کمبود ویتامین و بیماریهای زمینه‌ای و مقاومت پایین سیستم ایمنی بدن خود دست و پنجه نرم می‌کنند در برابر حضور ویروس در جمعیت انسانی تسلیم می‌شوند و نهایتاً جان به جان آفرین تسلیم می‌کنند.
