در هفته اخیر شاهد حرکت بزرگی از جانب زندانیان سیاسی در زندانهای رژیم آخوندی بودیم. زندانیان سیاسی مقاوم با صدور بیانیه‌های شجاعانه چه به‌صورت فردی و چه به‌صورت جمعی در همبستگی با گردهمایی بزرگ مقاومت، هموطنان را به شرکت هرچه گسترده‌تر در این گردهمایی فراخواندند.
یکی از این بیانیه‌ها مربوط به جمعی از زندانیان سیاسی اوین و گوهردشت است که در همبستگی با گردهمایی بزرگ مقاومت در پاریس آن را طنین رعد و تشعشع برق در آسمان بی‌عملی و یاس و سکون توصیف کردند و نوشتند: «چه نوید و بشارتی بالاتر از این برای ما زندانیان سیاسی و حتی غیرسیاسی، صنفی و عقیدتی که هستند برادران و خواهرانمان، دوستان و رفقایمان در اقصی نقاط اروپا، آمریکا و منطقه که نه تنها ما را فراموش نکرده بلکه فریاد رسای ما و همه مردم ایرانند... سلام و درود ما از زندان نثار مقدم همه ستارگان این کهکشان که آن چهره واقعاً دموکراتیک، جدی، فعال، منسجم و تسلیم ناپذیر ایران و ایرانی را بر فراز قرائتهای دروغین موجود به دنیا معرفی می‌کنند!».
علاوه بر این، بیانیه اعلام حمایت زندانیان سیاسی بلوچ زاهدان بسیار قابل‌توجه بود.
چند تن از روحانیان بزرگوار اهل سنت که توسط رژیم آخوندی به غل و زنجیر کشیده شده‌اند، طی بیانیه‌یی اعلام کردند: «ما از همه فعالان و دلسوزان داخلی و خارجی که همواره در کنار ما بی‌صدایان پشت میله‌های زندان، بوده و همه تلاشتان را در این زمینه کرده‌اید می‌خواهیم مثل سالهای قبل بار دیگر برای دفاع و احقاق حقوق ما بینوایان در گردهمایی بزرگ پاریس صدای ما بی‌صدایان باشید... . تا کرامت انسانی زندانیان به‌طور کامل به آنها برگردد».
همچنین چند نفر از زندانیان مقاوم نیز پیامهای انگیزاننده‌ای دادند از جمله زندانی سیاسی علی معزی نوشت: «راست گفت خواهر مریم که تمامی سرمایه ما در این راه مقاومت است. او از هزار اشرف و هزار کانون مقاومت سخن گفت. و راست گفت خواهر مریم که نه عمامه سیاه و نه عمامه سفید، چرا که تلاش برای دگرگونی به سوی ایران آزاد شده و دموکراتیک فردا با ولایت فقیه یک جا جمع نمی‌شود.
از همین کنج زندان خود را در میان جمع شما و همراه شما می‌بینم و با احساس غرور و دلی لبریز از عشق و امید به تک‌تک شما درود می‌فرستم که با حضور خود بر سرمایه اراده و ایمان ملت ما می‌افزایید. درود بر شما و به هیأتها و میهمانان، درود به مریم مهر تابان، افتخار بزرگ ایران زمین».
ضمنا لازم به یادآوری است که این زندانی سیاسی تحت بیشترین فشارها قرار دارد. آخرین خبر از وضعیت وی به قبل از صدور این بیانیه یعنی به هفته قبل برمی‌گردد که این زندانی سیاسی را که جرمش این است که پدر دو مجاهد اشرفی است، می‌خواستند برای تحقیر با لباس زندان و دست بند و پابند به بیدادگاه ببرند که علی معزی امتناع می‌کند. در حال حاضر وی را که یک زندانی سیاسی است و قبلاً در زندان اوین بوده، به زندان جدید رژیم در تهران به نام مجتمع ندامتگاهی تهران بزرگ منتقل کرده‌اند که مخصوص زندانیان عادی است. وی هم‌اکنون در سلولی محبوس است که دارای 24تخت می‌باشد. در این سلول علاوه بر 24نفری که دارای تخت هستند، 45نفر دیگر بدون هیچ تختی محبوسند.
پیام بعدی اختصاص دارد به زندانی سیاسی ابوالقاسم فولادوند. ابوالقاسم از زندان گوهردشت نوشته است: «زمان، زمان برخاستن است، کهکشان آزادی، با قدرت و صلابت در جهت سرنگونی رژیم آخوندی به پیش می‌راند.
با شرکت و حمایت از کهکشان آزادی علاوه بر نه گفتن مجدد به رژیم آخوندی، حمایتهای همه‌جانبه خود را از تنها مقاومت سازمانیافته در داخل و خارج کشور به جهانیان اعلام نمائیم و بدانیم که در این زمان هیچگونه راه بینابینی وجود ندارد و سکوت کردن و منفعل بودن عین ایستادن در صفوف آخوندهای جنایتکار می‌باشد».
پیام بعدی از زندانی سیاسی ارژنگ داودی است که نوشته است: «گزافه نیست اگر صادقانه و به صراحت بگویم که در حال حاضر مجاهدین خلق ایران دیرپاترین و سازمانیافته‌ترین بخش از کلیت آلترناتیو بالقوه‌ای هستند که برای مدیریت پیکار سراسری ایرانیان در جهت رهایی از شر مافیای خامنه‌ای و شرکا ضرورت وجودی غیرقابل کتمان یافته است. مشارکت گسترده آزادیخواهان در این‌گونه مناسبت ها کماکان مایه دلگرمی زندانیان مبارزی است که هم‌چنان در حسرت آزادی میهن درون دخمه‌های قرون‌وسطایی رژیم منسوخ ولایت فقیه دوره می‌کنند شب را و روز را و هنوز را».
زندانی سیاسی مهدی فراحی شاندیز هم در پیام خودش نوشته است: «من به‌عنوان یک زندانی سیاسی که سالها طعم شکنجه و زندان را چشیده است از شما می‌خواهم که برای نه گفتن به ۳۸سال اعدام و زندان و برای نه گفتن به استبداد سیاه دینی؛ به گردهمایی بزرگ مقاومت ایران در پاریس بپیوندید تا پرچم مقاومت به هر قیمت برای رهایی ایران و ایرانی را برافراشته‌تر سازید».
و پیامی هم بود از زندانی سیاسی شاهین ذوقی تبار که در آن گفته است: «حضور شما در این گردهمایی می‌تواند صدای زنان سرکوب شده و کودکان کار باشد. حضور شما می‌تواند صدای کارگران، پرستاران و معلمان باشد. حضور شما می‌تواند صدای کولبران زحمتکش کردستان که زندگی خود را به‌خاطر لقمه‌ای نان به خطر می‌اندازند باشد، حضور شما می‌تواند صدای کارتن خوابها و قبر خوابهایی که قربانی ستم آخوندها هستند باشد، حضور شما می‌تواند صدای کسانی که در زندانها و سیاهچاله‌های رژیم آخوندی هر روز شکنجه می‌شوند یا منتظر اجرای حکم اعدام خود هستند باشد و حضور شما می‌تواند صدای مردم بیگناه سوریه باشد. با حضور خود به دنیا نشان می‌دهید که انتخاب مردم ایران آخوندها و پاسدارها نیستند، بلکه انتخاب مردم ایران مقاومت برای کسب آزادی است».
جالب توجه این‌که به‌دنبال تهدیدات اداره بدنام اطلاعات گلپایگان علیه زندانی سیاسی سابق محمد نیکبخت، وی هم اطلاعیه‌ای به این شرح صادر کرد:
«هموطنان
اول: اینجانب تا آخرین نفس ظلم و جور رژیم جمهوری اسلامی را فریاد خواهم زد.
دوم: زندان به‌عنوان منزل اول برای اینجانب شناخته شده است و از آن با آغوش باز استقبال می‌کنم.
سوم: تأکید می‌کنم آنانی که بیش از 30هزار نفر را بدون محاکمه درون زندانها اعدام کردند جلاد هستند و باید محاکمه شوند».
یکی از این بیانیه‌ها مربوط به جمعی از زندانیان سیاسی اوین و گوهردشت است که در همبستگی با گردهمایی بزرگ مقاومت در پاریس آن را طنین رعد و تشعشع برق در آسمان بی‌عملی و یاس و سکون توصیف کردند و نوشتند: «چه نوید و بشارتی بالاتر از این برای ما زندانیان سیاسی و حتی غیرسیاسی، صنفی و عقیدتی که هستند برادران و خواهرانمان، دوستان و رفقایمان در اقصی نقاط اروپا، آمریکا و منطقه که نه تنها ما را فراموش نکرده بلکه فریاد رسای ما و همه مردم ایرانند... سلام و درود ما از زندان نثار مقدم همه ستارگان این کهکشان که آن چهره واقعاً دموکراتیک، جدی، فعال، منسجم و تسلیم ناپذیر ایران و ایرانی را بر فراز قرائتهای دروغین موجود به دنیا معرفی می‌کنند!».
علاوه بر این، بیانیه اعلام حمایت زندانیان سیاسی بلوچ زاهدان بسیار قابل‌توجه بود.
چند تن از روحانیان بزرگوار اهل سنت که توسط رژیم آخوندی به غل و زنجیر کشیده شده‌اند، طی بیانیه‌یی اعلام کردند: «ما از همه فعالان و دلسوزان داخلی و خارجی که همواره در کنار ما بی‌صدایان پشت میله‌های زندان، بوده و همه تلاشتان را در این زمینه کرده‌اید می‌خواهیم مثل سالهای قبل بار دیگر برای دفاع و احقاق حقوق ما بینوایان در گردهمایی بزرگ پاریس صدای ما بی‌صدایان باشید... . تا کرامت انسانی زندانیان به‌طور کامل به آنها برگردد».
همچنین چند نفر از زندانیان مقاوم نیز پیامهای انگیزاننده‌ای دادند از جمله زندانی سیاسی علی معزی نوشت: «راست گفت خواهر مریم که تمامی سرمایه ما در این راه مقاومت است. او از هزار اشرف و هزار کانون مقاومت سخن گفت. و راست گفت خواهر مریم که نه عمامه سیاه و نه عمامه سفید، چرا که تلاش برای دگرگونی به سوی ایران آزاد شده و دموکراتیک فردا با ولایت فقیه یک جا جمع نمی‌شود.
از همین کنج زندان خود را در میان جمع شما و همراه شما می‌بینم و با احساس غرور و دلی لبریز از عشق و امید به تک‌تک شما درود می‌فرستم که با حضور خود بر سرمایه اراده و ایمان ملت ما می‌افزایید. درود بر شما و به هیأتها و میهمانان، درود به مریم مهر تابان، افتخار بزرگ ایران زمین».
ضمنا لازم به یادآوری است که این زندانی سیاسی تحت بیشترین فشارها قرار دارد. آخرین خبر از وضعیت وی به قبل از صدور این بیانیه یعنی به هفته قبل برمی‌گردد که این زندانی سیاسی را که جرمش این است که پدر دو مجاهد اشرفی است، می‌خواستند برای تحقیر با لباس زندان و دست بند و پابند به بیدادگاه ببرند که علی معزی امتناع می‌کند. در حال حاضر وی را که یک زندانی سیاسی است و قبلاً در زندان اوین بوده، به زندان جدید رژیم در تهران به نام مجتمع ندامتگاهی تهران بزرگ منتقل کرده‌اند که مخصوص زندانیان عادی است. وی هم‌اکنون در سلولی محبوس است که دارای 24تخت می‌باشد. در این سلول علاوه بر 24نفری که دارای تخت هستند، 45نفر دیگر بدون هیچ تختی محبوسند.
پیام بعدی اختصاص دارد به زندانی سیاسی ابوالقاسم فولادوند. ابوالقاسم از زندان گوهردشت نوشته است: «زمان، زمان برخاستن است، کهکشان آزادی، با قدرت و صلابت در جهت سرنگونی رژیم آخوندی به پیش می‌راند.
با شرکت و حمایت از کهکشان آزادی علاوه بر نه گفتن مجدد به رژیم آخوندی، حمایتهای همه‌جانبه خود را از تنها مقاومت سازمانیافته در داخل و خارج کشور به جهانیان اعلام نمائیم و بدانیم که در این زمان هیچگونه راه بینابینی وجود ندارد و سکوت کردن و منفعل بودن عین ایستادن در صفوف آخوندهای جنایتکار می‌باشد».
پیام بعدی از زندانی سیاسی ارژنگ داودی است که نوشته است: «گزافه نیست اگر صادقانه و به صراحت بگویم که در حال حاضر مجاهدین خلق ایران دیرپاترین و سازمانیافته‌ترین بخش از کلیت آلترناتیو بالقوه‌ای هستند که برای مدیریت پیکار سراسری ایرانیان در جهت رهایی از شر مافیای خامنه‌ای و شرکا ضرورت وجودی غیرقابل کتمان یافته است. مشارکت گسترده آزادیخواهان در این‌گونه مناسبت ها کماکان مایه دلگرمی زندانیان مبارزی است که هم‌چنان در حسرت آزادی میهن درون دخمه‌های قرون‌وسطایی رژیم منسوخ ولایت فقیه دوره می‌کنند شب را و روز را و هنوز را».
زندانی سیاسی مهدی فراحی شاندیز هم در پیام خودش نوشته است: «من به‌عنوان یک زندانی سیاسی که سالها طعم شکنجه و زندان را چشیده است از شما می‌خواهم که برای نه گفتن به ۳۸سال اعدام و زندان و برای نه گفتن به استبداد سیاه دینی؛ به گردهمایی بزرگ مقاومت ایران در پاریس بپیوندید تا پرچم مقاومت به هر قیمت برای رهایی ایران و ایرانی را برافراشته‌تر سازید».
و پیامی هم بود از زندانی سیاسی شاهین ذوقی تبار که در آن گفته است: «حضور شما در این گردهمایی می‌تواند صدای زنان سرکوب شده و کودکان کار باشد. حضور شما می‌تواند صدای کارگران، پرستاران و معلمان باشد. حضور شما می‌تواند صدای کولبران زحمتکش کردستان که زندگی خود را به‌خاطر لقمه‌ای نان به خطر می‌اندازند باشد، حضور شما می‌تواند صدای کارتن خوابها و قبر خوابهایی که قربانی ستم آخوندها هستند باشد، حضور شما می‌تواند صدای کسانی که در زندانها و سیاهچاله‌های رژیم آخوندی هر روز شکنجه می‌شوند یا منتظر اجرای حکم اعدام خود هستند باشد و حضور شما می‌تواند صدای مردم بیگناه سوریه باشد. با حضور خود به دنیا نشان می‌دهید که انتخاب مردم ایران آخوندها و پاسدارها نیستند، بلکه انتخاب مردم ایران مقاومت برای کسب آزادی است».
جالب توجه این‌که به‌دنبال تهدیدات اداره بدنام اطلاعات گلپایگان علیه زندانی سیاسی سابق محمد نیکبخت، وی هم اطلاعیه‌ای به این شرح صادر کرد:
«هموطنان
اول: اینجانب تا آخرین نفس ظلم و جور رژیم جمهوری اسلامی را فریاد خواهم زد.
دوم: زندان به‌عنوان منزل اول برای اینجانب شناخته شده است و از آن با آغوش باز استقبال می‌کنم.
سوم: تأکید می‌کنم آنانی که بیش از 30هزار نفر را بدون محاکمه درون زندانها اعدام کردند جلاد هستند و باید محاکمه شوند».
