دژخیمان رژیم آخوندی روز پنجشنبه 16مرداد 9زندانی را در کرمانشاه اعدام کردند. بنا بر خبرهای دریافتی هفت‌تن از این زندانیان در زندان مرکزی کرمانشاه حلق آویز شدند. دو زندانی دیگر به طرز فجیعی در میدان آزادی این شهر با استفاده از اتوبوس و آویزان کردن از پل، اعدام شدند.
رژیم آخوندی 13مرداد نیز 3 زندانی را در ملأعام در شیراز بدار آویخت.
کورش زارعی معاون جنایتکار دادستان ارتجاع در شیراز ضمن اعلام این خبر گفت: دستگاه قضایی و نیروی انتظامی در مبارزه با مخلان نظم و امنیت عمومی جامعه مصمم هستند و اجرای حدود در ملأعام برای عبرت پذیری افرادی است که چنین افکار شومی را در سر دارند.
به این ترتیب دژخیمان حاکم بر ایران صرفاً طی 5روز اخیر، همزمان با اولین سالگرد روی کارآمدن آخوند روحانی، دست‌کم 31زندانی را بدار آویختند. 10تن از اعدام شدگان در شهرهای شیراز، کرج و کرمانشاه در ملأعام بدار آویخته شدند. این در حالی است که بسیاری از زندانیان مخفیانه اعدام می‌شوند و از انتشار اخبار آن جلوگیری می‌شود.
اعدام زندانیان در ملأعام در حالی است که ماشین کشتار و اعدام رژیم از زمان روی کارآمدن دولت آخوند حسن روحانی بی‌وقفه مشغول به‌کار است واز آن زمان تا کنون بیش از 800نفر اعدام شده‌اند.
رژیم آخوندی با اعدامهای فزاینده جمعی و خودسرانه درصدد ایجاد جو رعب و وحشت و جلوگیری از بروز قیامهای مردمی است است.
افزایش تعداد اعدامها و روی آوردن رژیم به اعدامهای خیابانی آن روی سکه شکسته شدن طلسم ولایت و تاثیر بلافصل جام زهر اتمی است.
رژیم ولایت‌فقیه اضافه بر طلسم‌شکستگی و زهرخوردگی، با گسترش اعتراضات اجتماعی نیز مواجه است و جوانان و زنان به‌طور روزمره با نیروهای گشت و سرکوب آن درگیر می‌شوند و درموارد زیادی مأموران رژیم را گوشمالی می‌دهند.
اما رژیم برای مقابله با حرکتهای اعتراضی مردم و بحرانهایی که گلوی نظام را می‌فشارد، راهی جز تشدید کشتار و سرکوب ندارد و بی‌شک روی آوردن بیشتر رژیم به اعدام، خصوصاً اعدامهای خیابانی، به‌معنی شکست در سرکوب مردم است. در این راستا است که نظام زهر خورده ولایت نیاز به اعدام را آن‌چنان ضروری می‌داند که حاضر است پیه رسوایی محکومیتهای بین‌المللی را نیز به تن بمالد.
در حالی که ماشین کشتار و سرکوب رژیم بی‌وقفه ادامه دارد و در حالی که اعدام درملأ عام و در جلوی چشم مردم انجام می‌گیرد، آخوند روحانی نیز از این جنایات دفاع می‌کند اما خواهان اعدام از نوع ”اعتدالگرایانه“ آن است.
از نظر آخوند روحانی اعدام ”قانون خدا“ است! و باید بی‌وقفه اجرا شود، اما اعدام باید با اعتدال کامل انجام شود. اعدام اعتدالگرایانه این است که هنگام اعدام میرغضب و عامل حکم اعدام نباید به فرد اعدامی توهین کند!.
موضع شیخ ”اعتدال“ و فریب، در رابطه با اعدام و نام‌گذاری این عمل جنایتکارانه به‌عنوان ”قانون خدا!“ نشان‌دهنده اصل و نسب ارتجاعی و جنایتکارانهٴ او است.
واقعیت این است که کارگزاران نظام ولایت‌فقیه در هرجایی اختلاف منافع و تضاد داشته باشند، در سرکوب و به کار بردن قهر عریان علیه مردم اختلاف بنیانی ندارند و اگر اختلافی هم در این زمینه داشته باشند، اختلاف در به کار بردن شیوه قهر و سرکوب است و از این جهت است که در دوران یکساله آخوند روحانی هرچقدر سفره‌های مردم بیشتر خالی شده، اما یک چیز فراوانتر از همیشه شده است. شمار اعدامها از 800مورد فراتر رفته است.
رژیم آخوندی 13مرداد نیز 3 زندانی را در ملأعام در شیراز بدار آویخت.
کورش زارعی معاون جنایتکار دادستان ارتجاع در شیراز ضمن اعلام این خبر گفت: دستگاه قضایی و نیروی انتظامی در مبارزه با مخلان نظم و امنیت عمومی جامعه مصمم هستند و اجرای حدود در ملأعام برای عبرت پذیری افرادی است که چنین افکار شومی را در سر دارند.
به این ترتیب دژخیمان حاکم بر ایران صرفاً طی 5روز اخیر، همزمان با اولین سالگرد روی کارآمدن آخوند روحانی، دست‌کم 31زندانی را بدار آویختند. 10تن از اعدام شدگان در شهرهای شیراز، کرج و کرمانشاه در ملأعام بدار آویخته شدند. این در حالی است که بسیاری از زندانیان مخفیانه اعدام می‌شوند و از انتشار اخبار آن جلوگیری می‌شود.
اعدام زندانیان در ملأعام در حالی است که ماشین کشتار و اعدام رژیم از زمان روی کارآمدن دولت آخوند حسن روحانی بی‌وقفه مشغول به‌کار است واز آن زمان تا کنون بیش از 800نفر اعدام شده‌اند.
رژیم آخوندی با اعدامهای فزاینده جمعی و خودسرانه درصدد ایجاد جو رعب و وحشت و جلوگیری از بروز قیامهای مردمی است است.
افزایش تعداد اعدامها و روی آوردن رژیم به اعدامهای خیابانی آن روی سکه شکسته شدن طلسم ولایت و تاثیر بلافصل جام زهر اتمی است.
رژیم ولایت‌فقیه اضافه بر طلسم‌شکستگی و زهرخوردگی، با گسترش اعتراضات اجتماعی نیز مواجه است و جوانان و زنان به‌طور روزمره با نیروهای گشت و سرکوب آن درگیر می‌شوند و درموارد زیادی مأموران رژیم را گوشمالی می‌دهند.
اما رژیم برای مقابله با حرکتهای اعتراضی مردم و بحرانهایی که گلوی نظام را می‌فشارد، راهی جز تشدید کشتار و سرکوب ندارد و بی‌شک روی آوردن بیشتر رژیم به اعدام، خصوصاً اعدامهای خیابانی، به‌معنی شکست در سرکوب مردم است. در این راستا است که نظام زهر خورده ولایت نیاز به اعدام را آن‌چنان ضروری می‌داند که حاضر است پیه رسوایی محکومیتهای بین‌المللی را نیز به تن بمالد.
در حالی که ماشین کشتار و سرکوب رژیم بی‌وقفه ادامه دارد و در حالی که اعدام درملأ عام و در جلوی چشم مردم انجام می‌گیرد، آخوند روحانی نیز از این جنایات دفاع می‌کند اما خواهان اعدام از نوع ”اعتدالگرایانه“ آن است.
از نظر آخوند روحانی اعدام ”قانون خدا“ است! و باید بی‌وقفه اجرا شود، اما اعدام باید با اعتدال کامل انجام شود. اعدام اعتدالگرایانه این است که هنگام اعدام میرغضب و عامل حکم اعدام نباید به فرد اعدامی توهین کند!.
موضع شیخ ”اعتدال“ و فریب، در رابطه با اعدام و نام‌گذاری این عمل جنایتکارانه به‌عنوان ”قانون خدا!“ نشان‌دهنده اصل و نسب ارتجاعی و جنایتکارانهٴ او است.
واقعیت این است که کارگزاران نظام ولایت‌فقیه در هرجایی اختلاف منافع و تضاد داشته باشند، در سرکوب و به کار بردن قهر عریان علیه مردم اختلاف بنیانی ندارند و اگر اختلافی هم در این زمینه داشته باشند، اختلاف در به کار بردن شیوه قهر و سرکوب است و از این جهت است که در دوران یکساله آخوند روحانی هرچقدر سفره‌های مردم بیشتر خالی شده، اما یک چیز فراوانتر از همیشه شده است. شمار اعدامها از 800مورد فراتر رفته است.
