اجلاس اضطراری در کنگره آمریکا - دفاع نمایندگان کنگره از هردو حزب از خواستهای ساکنان اشرف و لیبرتی (۲)

ایلینا رزلهتینن رئیس کمیته خارجی کنگره آمریکا
دینا روهرا باکر رئیس زیرکمیته تحقیقات و نظارت در کمیته خارجی کنگره آمریکا جمهوریخواه از ایالت کالیفرنیا
دن لانگرین رئیس کمیته اداری کنگره آمریکا عضو ارشد کمیته امنیت ملی جمهوریخواه از ایالت کالیفرنیا
شیلا جکسون لی عضو کمیته‌های قضایی و امنیت ملی کنگره آمریکا دموکرات از ایالت تگزاس
ماریو دیازبالارت عضو کمیته بررسی بودجه کنگره آمریکا جمهوریخواه ازایالت فلوریدا
قاضی تدپو عضو کمیته خارجی کنگره آمریکا جمهوریخواه ازایالت تگزاس
باب ترنر عضو کمیته خارجی کنگره آمریکا جمهوریخواه از ایالت نیویورک
تام مک کلینتاک عضو کمیته علوم کنگره آمریکا جمهوریخواه از ایالت کالیفرنیا
جودی چو عضو کمیته قضایی کنگره آمریکا عضو زیرکمیته تروریسم
دموکرات ازایالت کالیفرنیا
جان لوئیز همرزم مارتین لوترکینگ، عضو رهبری حزب دموکرات، عضو عالیرتبه کمیته راهها و شیوه‌ها در کنگره آمریکا مشهور به وجدان کنگره نمایندگان مردم آمریکا نماینده مردم جورجیا در کنگره از ربع قرن پیش
دیوید ریورا عضو کمیته خارجی کنگره آمریکا جمهوریخواه از ایالت فلوریدا
ترنت فرانکس عضو کمیته قوای مسلح کنگره آمریکا جمهوریخواه از ایالت آریزونا

قاضی تد پو:
از شما بسیار متشکرم. بسیار عالی است که در این‌جا در کنار جنگجویان آزادی باشم. شما در راستای آزادی می‌جنگید، برای کسانی که به آنها عشق می‌ورزید، برای دوستانتان در آن سوی دنیا، همان‌طور که آنها نیز امروز برای آزادی می‌جنگند.
در قلب و ضمیر هر انسانی که تابه‌حال زیسته و در آینده خواهد زیست این خواست بنیادین وجود دارد که آزادانه و فارغ از اذیت و آزار زندگی کند. و این چیزی است که سازمان مجاهدین خلق ایران می‌خواهد. مزاحم ما نشوید! به ما صدمه نزنید! ما را شکنجه نکنید! خانواده‌های ما را نکشید! مزاحم ما نشوید!
اما بنا‌ به دلایلی آن احمدی‌نژاد حقیر و مزدورش نخست‌وزیر مالکی این پیام را نمی‌گیرند. دلایل زیادی هم برای این امر وجود دارد. اما یکی از آنها این است که سازمان مجاهدین را دوست ندارند. و به همین خاطر به چنین اعمالی متوسل می‌شوند.
و من از زمانی که برخی از شما به من در ایالت بزرگ تگزاس در اتاق کوچکی مراجعه کردید و حرفهایتان را زدید در کنار شما بوده‌ام. از زمانیکه از آزار رساندن به کسانی صحبت کردید که فقط می‌خواهند مزاحمشان نشوند.
دولت عراق این ایده را مطرح کرد و گفت که خب شما در محلی هستید به‌نام کمپ اشرف اما نمی‌توانید قبل از ترک عراق در آنجا بمانید. بلکه باید به کمپ لیبرتی بروید و آنوقت می‌گذاریم شما عراق را ترک کنید.
ضمنا خیلی صریح می‌گویم که سازمان مجاهدین خلق مسلح نیست و تسلیحات و ابزار دفاعی ندارد.
مجاهدین گفتند بسیار خوب ما آنچه را که برای ترک عراق لازم است انجام خواهیم داد. ما باید قبل از ترک عراق در امنیت باشیم. بنابراین این جنگجویان آزادی موافقت کرده‌اند که کمپ اشرف و کمپ لیبرتی را ترک کنند.
وقتی پارسال این ایده انتقال برای انتقال مطرح شد من گفتم که این تنها یک طرح دیگر است که آن کوتوله بیابانی (احمدی‌نژاد) بخواهد زندگی را برای مجاهدین تلخ کند، آنها را شکنجه دهد، اهانت کند و مرعوب سازد. چون او نمی‌توانست آنها را به ایران بازگرداند.
متأسفانه این پیش‌بینی درست از آب درآمد. و این وقایع ناگوار برای ساکنان هم‌چنان ادامه دارد. افرادی که هیچ چیز جز آسایش و آزادی نمی‌خواهند.
قضیه چیست؟ ساکنان به کمپ لیبرتی منتقل شده‌اند
اما دست آخر هیچ‌یک از آنها به خارج از عراق منتقل نشده‌اند. تمام این بساط اداری ادامه داشته اما دست آخر آنها هنوز در عراق به‌سر می‌برند.
حالا باید پرسید چرا؟ به نظر من دلایل زیادی وجود دارد. ما باز هم به موضوع مسائل ناگواری که ساکنان در کمپ لیبرتی متحمل آن شده‌اند بازخواهیم گشت. و شما اینها را در تصاویر و پوسترها نمایان کرده‌اید. مسائل زیادی هست.
ما وظیفه اخلاقی و حقوقی داریم که ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی را قبول کرده و از آنها حفاظت کنیم. این وظیفه اخلاقی و حقوقی متوجه ما است.
اما چه رویکردی را در پیش گرفته‌ایم؟ کارهای ما قطعاً منجر به امنیت ساکنان کمپ لیبرتی نشده است.
ما قرار است که از طرق دیپلوماتیک دولت عراق را قانع کنیم تا حداقل با ساکنان کمپ لیبرتی و کمپ اشرف به‌طور انسانی رفتار کند. اما این کار صورت نگرفته است. شرایط در آنجا افتضاح است. من از زندان گوانتانامو بازدید کرده‌ام. و در تگزاس هم قاضی بودم. من زندانهای زیادی را در سراسر جهان دیده‌ام. بگذارید به شما بگویم که شرایطی را که ما اجازه دادیم در کمپ لیبرتی برقرار شود بدتر از هر زندانی است که من تابحال دیده‌ام.
همان‌طور که رودی جولیانی گفته است بیش از یک اردوگاه کار اجباری نیست، جاییکه زندگی افراد در خطر است و با آنها منصفانه رفتار نمی‌شود. آنها به آب دسترسی ندارند و حتی نمی‌توانند قبل از ترک کشور اموال خود را بفروشند و کسی پیدا خواهد شد که آنها را چپاول کند. آنها نمی‌توانند از افراد ناتوان مراقبت کنند.
از نیازهای اولیه انسانی چشم‌پوشی می‌شود. چرا؟ به نظر من به‌خاطر وجود دولت مالکی. دولت مالکی تصمیم گرفته یک نفر را در رأس امور کمپ لیبرتی بگذارد. من این فرد را ندیده‌ام. اسم او سرهنگ کاظم است. شما حتماً اسمش را شنیده‌اید. من به او می‌گویم سرهنگ روباه. چون داستان او مثال همان روباهی است که از مرغداری نگهبانی می‌کند. سابقه روباه جالب است چون او همان کسی بود که در آوریل گذشته دستور قتل‌عام 36تن از ساکنان کمپ اشرف را صادر کرد. خیلی جالبه! که یک روباه را مسئول ساکنان بی‌گناه کمپ لیبرتی بکنید، او کسی است که از دسترسی ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی به نیازمندیهای اولیه ممانعت می‌کند.
چرا آنها سرهنگ روباه را مسئول آنجا قرار داده‌اند؟ هیچ منطقی ندارد مگر این‌که نشان دهد دولت عراق می‌خواهد هم‌چنان به آزار و اذیت ادامه دهد. من تنها می‌توانم با رجوع به تجربه خودم صحبت کنم. من می‌دانم که آنها می‌خواهند به‌صورت دیپلوماتیک با مالکی برخورد کنند، بگذارید از زمانی به شما بگویم که خود من و برخی از اعضای کنگره به عراق رفتیم تا با مالکی ملاقات کنیم.
در آنجا ما حین ملاقات از او درخواستی کردیم که می‌خواهیم به کمپ اشرف برویم تا خودمان شاهد شرایط آنجا باشیم. دنیا چیزهای متفاوتی شنیده است که آنجا مثل یک اردوگاه کار اجباری یا بهشت است. بگذارید به آنجا برویم و خودمان قضاوت کنیم.
مالکی خیلی عصبانی و برآشفته شد که ما حتی درخواست بازدید از کمپ اشرف را مطرح کردیم. و او مؤکدانه این درخواست را رد کرد و گفت شما به کمپ اشرف نخواهید رفت.
و یکی از بزرگترین دلایلی که او توانست مانع بازدید اعضای کنگره آمریکا از کمپ اشرف شود این بود که وزارت امور خارجه هم‌چنان نام مجاهدان اشرف را لیست‌گذاری کرده است. این دلیلی بود که او جلو ما انداخت. گفت که دولت خود شما آنها را نامگذاری کرده است و شما نمی‌توانید به آنجا بروید.
پس، این رفتار از عواقب درنگ وزارت‌خارجه در لغو نامگذاری سازمان مجاهدین خلق ایران است. چون دولتهای دیگر مثل مالکی از این بهانه برای شکنجه کردن استفاده می‌کنند.
و فقط برای این‌که به شما نشان دهم که چقدر او قاطع بود، باید بگویم که بعد از این‌که ما آن ملاقات «دلپسند» را ترک کردیم و به محل دیگری در عراق رفتیم، از وزارت‌خارجه با ما تماس گرفته شد که به ما دستور داده شده که کشور را ترک کنیم.
به هر صورت، وزارت‌خارجه تأخیر کرده است. دادگاهها گفته‌اند که وزارت‌خارجه تأخیر کرده است. حالا زمان تصفیه حساب فرا رسیده است. حالا وقت اجرای عدالت است. عدالت برای ساکنان لیبرتی.
آنها می‌خواهند آنجا را ترک کنند. بگذارید بروند. و دلیل این‌که حتی یک نفر هم هنوز موفق به این کار نشده است این است که کشورهای دیگر حاضر به پذیرش آنها نیستند چون آمریکا هم‌چنان آنها را در لیست وزارت‌خارجه نامگذاری کرده است. بسیار ساده است. نامگذاری سازمان مجاهدین خلق را لغو کنید. بگذارید آن افراد رها شوند. برای این‌که آنها می‌خواهند آزاد باشند.
آمریکا بزرگترین کشور دنیا است. ما نبردهای خود را در دفاع از حقوق‌بشر به پیش برده‌ایم. و هم‌چنان به حقوق‌بشر باور داریم. ما در این رابطه خطاب به دنیا خیلی حرف می‌زنیم و وقت آن است که خودمان هم عمل کنیم و حقوق‌بشر را برای همه ساکنان اشرف و لیبرتی به‌رسمیت بشناسیم. چون عدالت چیزی است که ما از آن پشتیبانی می‌کنیم و باید بلادرنگ برقرار شود.. و باید که چنین بشود. از شما بسیار متشکرم.

نماینده کنگره جان لوییز:
به‌خاطر این کلمات زیبا و معرفی‌تان بسیار متشکرم. من خوشوقتم، بسیار خوشنودم و از دیدن تک‌تک شما بسیار خوشحالم. خوشحالم که این‌جا باشم. می‌خواهم از شما به‌خاطر دعوت از من تشکر کنم.
من تازه یک پرواز امروز صبح از آتلانتا داشتم
ولی می‌خواستم که این‌جا باشم. می‌خواستم این‌جا باشم و به شما بگویم همان‌طور که یک سخنران قبلاً گفت بگذارید هرگز تسلیم نشویم. شما هرگز نباید تسلیم شوید.
شما نمی‌توانید مسأله حقوق‌بشر را جایگزین کنید. حقوق‌بشر برای همه بشریت.
در دوران جوانی من از مادرم از پدرم از پدر و مادر بزرگم و سایرین می‌شنیدم که وارد دردسر نشو. ولی من وقتی با مارتین لوتر کینگ تماس گرفتم، روزا پارکس و بقیه برایم الهام‌بخش بود، و شنیدن کلمات خوب گاندی بعضی مواقع واجب است که وارد دردسر شوی، شما بدلیلی وارد دردسر شدید، دردسر ضروری. بنابراین اصلاً اشکالی ندارد که وارد دردسر خوب شوید.
(کف زدن جمعیت)
اگر به یک چیزی اعتقاد دارید باید برایش مبارزه کنید، فریاد بزنید و برایش بجنگید
من یک خطبه‌ای را در کلیسا یکشنبه گذشته شنیدم. یک خانم کشیش جوان خطبه را خواند. و او عملاً گفت که شما حق ندارید ساکت باشید. شما باید حرف بزنید. باید سخن بگویید. باید سر راه قرار گیرید. باید وارد دردسر خوب و ضروری بشوید.
حالا می‌دانم که شما نگران دوستان و عزیزانتان هستید. می‌دانم که حالا زمان بسیار دشواری است. و هر مذاکره‌ کننده‌ای باید یک نگاه عمیق در پایان بکند و مجدداً به صلح، عدم خشونت، صبر و درک تعهد کند.
در روزهایی که من چند کیلویی لاغرتر بودم، به‌خاطر نشستن در کاروانهای آزادی، برای راهپیمایی دستگیر شدم. من 40 بار دستگیر شدم. زندان شدم، کتک خوردم اما ما تسلیم نشدیم.
و من به شما می‌گویم برجا بمانید. ممکن است افراد بیایند و بگویند توقف کنید. شما نباید توقف کنید. به آموزش ادامه دهید. به اطلاع‌رسانی ادامه دهید. به پیشروی و نفوذ در روح و روان و قلب سایر انسانها ادامه دهید.
بگذارید نفرات این عکسها را ببینند و داستان را بارها و بارها بگویند که شما دارید چکار می‌کنید، چهره انسانی شما بر آنچه دارد اتفاق می‌افتد. شما از کمک و ادامه حمایت من برخوردار هستید بسیار متشکرم.

نماینده کنگره دن لانگرن:
ابتدا می‌خواهم از همه شما به‌خاطر تعهدتان و شرکتتان در این جلسه مهم تشکر کنم. پایداری آن دسته از شما که در این سالن هستید یا جای دیگری در ایالات متحده و سایر نقاط جهان، الگوی فعالیتی است که فکر می‌کنم در حال ثمر دادن است ما هرگز نباید دو قتل‌عامی را که در کمپ اشرف صورت گرفت فراموش کنیم. از نظر انسانی این حوادث تأسف‌بار همه حاضران در این سالن را متأثر می‌کند و به‌عنوان یک موتور محرکه واقعی و انگیزاننده برای تلاش جهت جلوگیری از این‌که مجدداً چنین چیزی اتفاق بیفتد عمل می‌کند.
فراخوان به عدالت برای آنهایی که نمی‌توانند از خودشان محافظت کنند کاری شرافتمندانه است و ارزشهای آمریکا به واقع آن را ایجاب می‌کند. در حالی‌که در ابتدا کمپ لیبرتی به‌عنوان یک محل ترانزیت موقت برای رسیدگی به امور پناهندگی وانمود شده بود، اکنون بیش از پیش واضح است که کسانی‌که از اشرف راهی این محل شده‌اند با سرنوشت بسیار متفاوتی مواجه شده‌اند عملکرد دولت عراق یک تخطی از هدف اولیه بوده و کسانی‌که در قبال این عملکرد دولت عراق سکوت کرده‌اند عملاً موضع آنها را برای این تخطیها تقویت کرده‌اند.
با نقض آشکار قانون انسان‌دوستانه بین‌المللی، آنهایی که در کمپ لیبرتی محصور شده‌اند از ضرورتهای اولیه زندگی نظیر آب تمیز آشامیدنی، محروم شده‌اند. آیا هیچ حقی پایه‌یی‌تر از این وجود دارد؟ و آیا این اصلاً چیزی هست که بشود بر سر آن جدل کرد؟ آیا اصلاً نیاز هست که فردی حقوق بین‌الملل بداند و یا با پیچیدگی‌های حقوق پناهندگی آشنا باشد تا بتواند بفهمد که مورد ساده‌ای مثل فراهم کردن آب آشامیدنی یک حق مسلم است؟ اگر‌ چه ساکنان و سایرین متعهد شده‌اند با هزینه خودشان زیرساختهای ضروری برای تولید برق را تأمین کنند، اما خواسته آنها با گوشهای کر مواجه شده است. این برای هیچ‌کس نباید جای تعجب باشد. در حالی‌که به‌طور تکان‌دهنده‌ای خاطره شهیدان دو کشتار در کمپ اشرف را گرامی می‌داریم، فردی که متهم است که فرمانده یک حمله در سال ۲۰۱۱ علیه اشرف بوده، همان شخصی است که حالا فرمانده کمپ لیبرتی است.
بنابراین تعجب‌آور نیست که آنهایی که در کمپ اشرف مانده‌اند مایل نیستند بروند؟ در حالی‌که غریزه طبیعی آنها برای حفاظت از خود اینرا ایجاب می‌کند، شاید برخی بخواهند آن را به‌عنوان مقاومت کردن جلوه دهند. ما نباید اجازه دهیم که این تعبیر به‌عنوان توجیهی برای کشتار سوم مورد استفاده قرار گیرد. آنهایی که حقوق‌بشر را نقض می‌کنند باید بفهمند که تمام جهان دارد نظاره می‌کند. دلیل این‌که جهان نگاه می‌کند به‌خاطر شرکت فعال و تلاشهای کسانی است که در این‌جا حضور دارند.
من می‌خواهم از شما به‌خاطر توجه‌تان تشکر کنم، از پشتکار شما در معرفی این موضوع به جهانیان بایستی قدردانی کرد. من کمترین تردیدی ندارم که هر قدر پشتکار شما بیشتر و هر قدرتلاش‌تان گسترده‌تر باشد، شانس موفقیت در حل و فصل این موضوع بیشتر خواهد بود.
وزارت‌خارجه آمریکا مواجه با یک مهلت است که دادگاه فرجام فدرال واشینگتن به آنها داده است که من امیدوارم که آنها تصمیم درست را در رابطه با موقعیت مجاهدین خلق ایران اتخاذ کنند.
امید من این است که مردان و زنانی که با حسن‌نیت در وزارت‌خارجه کار می‌کنند، شهادت درست را در این رابطه بدهند، واقعیت قضیه این است که این شهادت تا این نقطه به تعویق افتاده است.
وقتی که قلبی می‌تپد برای زنده نگاه داشتن یک فرد و شهادت حضور خالق‌مان با هر عقیده‌ای که هر فرد دارد، این‌که کسی بتواند عقاید سیاسی‌اش را بدون ترس از سرکوب بیان کند، همین چیزهای ساده‌ای که همه ما را به هم پیوند می‌دهد، بسیار با ارزش‌تر از مواردی هستند که بین ما تفرقه می‌اندازند. و شما در همان مسیری گام می‌گذارید که اسلاف‌تان برای به‌رسمیت شناخته شدن همین حقوق اولیه برایش جنگیده‌اند.
من از شما به‌خاطر آنچه می‌کنید تشکر می‌کنم. به نظر من داستان شما بسیار گویاست، ولی توسط همه افراد این کشور یا جهان شناخته شده نیست. و تلاشهای شما برای قوی نگاه داشتن صداهایتان، همان چیزی خواهد بود که به نظر من نهایتاً به موفقیت شما منجر خواهد شد.
مجدداً به‌خاطر توجه شما متشکرم

نماینده جودی چو:
صبح شما به‌خیر. چه افتخاری است که همه شما را امروز در این‌جا می‌بینم.
من سه سال پیش انتخاب شدم و ظرف سه سال گذشته، من با شما روی موضوع کمپ اشرف کار کرده‌ام. و باید بگویم که ظرف این سه سال من از فداکاری که در تمامی شما دیده‌ام متحیر شده‌ام که تلاش کرده‌اید تمامی اعضای کنگره و سناتورها را نسبت به موضوعاتی که با آن مواجه هستید و موضوع امنیت ساکنان کمپ اشرف آگاه کنید و مشاهده می‌کنم که عده‌یی از حوزه انتخاباتی من از کالیفرنیا به این‌جا می‌آیند تا اطمینان حاصل کنند که این مسأله حل شود
ما با همدیگر فعالیت کرده‌ایم که که مجاهدین را از لیست وزارت‌خارجه خارج کنیم و ساکنان را در حالی که به کمپ لیبرتی می‌روند حفاظت کنیم می‌توانم به شما بگویم که باید با هم کار کنیم تا مطمئن شویم که انتقال ساکنان به لیبرتی به‌طور امن انجام شود
در منطقه در جایی که در تابستان حرارت به 111 درجه فارنهایت می‌رسد، دسترسی به آب تمیز و قابل اتکا می‌تواند موضوع بود و نبود باشد. هر چند ساکنان لیبرتی پیشنهاد کرده‌اند که هزینه نصب پمپ آب ر ا در همان نزدیکی بدهند، دولت عراق هنوز رضایت نمی‌دهد. این کار آنها بی‌معنی است. چرا اجازه نمی‌دهند ساکنان بدون هیچ‌گونه هزینه‌ای برای دولت، از آب تمیز استفاده کنند؟
این انزجار‌آور است. شرایط کمپ لیبرتی باید بهبود یابند. این موضوع به حدی خطیر است که من نامه خودم را مستقیماً به وزیر کلینتون می‌فرستم و از او می‌خواهم که دسترسی به آب و سایه‌بان را و نیازمندیهای ساده در کمپ را فراهم کند. تا شرایط را در کمپ لیبرتی برای زندگی کمی بهبود بخشد.
(کف زدن جمعیت)
بنابراین اجازه بدهید با همدیگر تلاش کنیم تا اطمینان حاصل کنیم حقوق همه ساکنان اشرف و لیبرتی حفاظت شود
با تشکر از این‌که به این‌جا آمدید.

نماینده کنگره دیاز بالارت
وقتی من به این، کمپ (لیبرتی) نگاه می‌کنم. کاملاً متناقض است، آنها باید آن را کمپ خجالت‌آور می‌نامیدند. کمپ شرمندگی.
این باعث شرمساری است که ایالات متحده در این موضوع تعهداتی داده که آنها را پی نگرفته است به‌خاطر این‌که این اوباش را استمالت کند. باند دیکتاتور حاکم بر ایران.
این کار نه تنها بسیار احمقانه است، بلکه غیراخلاقی است.
شما باید بدانید که به‌خاطر تلاشهای شما کنگره از شما حمایت می‌کند. شما باید بدانید که ما فهمیده‌ایم که این کار غیراخلاقی است. تعهداتی داده شده بود و باید حفظ شوند. این علاوه بر این است که وزارت‌خارجه رهبری را (در اینرابطه به دست نگرفته)، آنها با بدرفتاری علیه ساکنان، همکاری می‌کنند.
اولین گام این است که ما باید به اعتراضمان ادامه بدهیم و خواهان آن بشویم که این دولت از همکاری با جنایاتی که در آنجا صورت می‌گیرد خودداری کند. تلاش کند از استمالت از آخوندها که برای یک نسل مردم ایران را کشتار کرده‌اند، دست‌بردارد.
این تنها گام اول است. چرا که گام واقعی و پاسخ واقعی یکی و تنها یکی است. رژیم آخوندها در ایران باید تغییر کند.
با نقل‌قول از وینستون چرچیل که یکبار گفت، استمالت مانند غذا دادن به تمساح است. او تو را هم خواهد خورد. بنابراین یکبار دیگر، ما نه تنها باید به‌عنوان اولین گام بر روی این جنایات متمرکز بشویم، بلکه نباید فراموش کنیم که وقت آن فرا رسیده است که به اپوزیسیون داخلی کمک کنیم و هر کاری را که در این زمینه از دستمان برمی‌آید، انجام بدهیم و نباید در این زمینه ساکت باشیم.
این رژیمی نیست که اگر وانمود کنیم که آنها خوب هستند از ما بیشتر خوششان بیاید. ما نباید اینکار را بکنیم. ما باید به اصرار بر این‌که راه‌حل ایران، راه‌حل خاورمیانه و جهان این است که یک تغییر رژیم کامل در ایران داشته باشیم، ادامه بدهیم. ما باید به اپوزیسیون کمک کنیم.
ما باید به آنهایی که خواستار ایستادگی هستند کمک کنیم. ما باید اینکار را با تهاجم انجام بدهیم. اینکار با توقف همکاری با آنهایی که دوباره برای ارتکاب این جنایات کمک می‌کنند محقق می‌شود.
از این‌که امیدتان را از دست نمی‌دهید از شما سپاسگزارم. از عزم و اراده و تمایل شما برای ایستادن تشکر می‌کنم. من اطمینان دارم که حتی در تاریک‌ترین ساعتها و حتی وقتی که شما شاهد این هستید که وزارت‌خارجه و دولت به نظر می‌رسد که این افراد را تنها می‌گذارند، خیلی مهم است که امید را حفظ کنید چرا که نهایتاً این حادثه به‌وقوع خواهد پیوست. ایران آزاد خواهد شد. به‌دلیل وجود انسانهایی مانند شما.