این روزها دو باند رژیم بر سر FATF حسابی با هم سرشاخ هستند و به‌نظر می‌رسد که رژیم در رابطه با این مسأله و تصمیم‌گیری بر سر آن قفل شده است.
مخالفت دلواپسان با لوایح مربوط به این موضوع در اوج خودش است و از خائن نامیدن و تهدید موافقان و رأی‌دهندگان به FATF هم فروگذار نمی‌کنند.
سؤال اینجاست که مگر مجلس این را تصویب نکرده است؟ پس چرا باز هم شاهد این کشمکشها هستیم؟ آیا این یک کشمکش سطحی و گذراست؟
عمق درگیری باندی روی FATF
به‌جرأت می‌توان گفت این کشمکش و درگیری اصلاً سطحی نیست. بسیار عمیق و جدی هم هست. در واقع دلواپسان تمام نیروی خودشان را به صحنه آورده‌اند. علاوه بر مهره‌های سرشناس دلواپسان، آنها حتی برخی از اعضای کنونی مجلس و دوره قبل را نیز به صحنه آورده‌اند و سخنرانی و مصاحبه می‌کنند. آخوندهای دانه‌درشت حوزه هم به میدان آمده‌اند و مثلاً مرجع حکومتی نوری همدانی موقعی که تصویب لایحه CFT در مجلس مطرح بود گفت: «حوزه با تمام قوا مخالف FATF است».
آخوند یزدی، رئیس شورای عالی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم هم طی نامه‌یی خطاب به رئیس و نمایندگان مجلس، به آنها نسبت به تصویب الحاق به FATF هشدار داد.
سرکردگان سپاه هم وارد معرکه شده‌اند و پاسدار کوثری، حتی کسانی که این لوایح را تصویب می‌کنند تهدید کرد و گفت: «این یک دروغ است که می‌گویند اگر FATF را تصویب کنیم مشکلات اقتصادی حل می‌شود، اصلاً این طور نیست... و اینها باید بدانند که مردم قطعاً... یک روزی حساب آن خائنین را خواهند رسید».
قفل شدن شورای نگهبان!
نمونه‌ها در اثبات این مدعا زیاد است و به هر حال شاخ دو باند نظام، حسابی به هم گیر کرده و شاخصش هم این است که شورای نگهبان از روز یکشنبه ۲۲مهر ۹۷ که همه منتظر بودند نظرش را درباره لایحه CFT که مجلس تصویب کرده، اعلام کند، هنوز هیچ موضعی در این رابطه نفیاً یا اثباتاً اتخاذ نکرده است.
قفلی که حتی کلید خامنه‌ای هم به آن نمی‌خورد!
برخی می‌پرسند مگر خامنه‌ای بر اساس همان نامه‌یی که لاریجانی هفته گذشته در مجلس قرائت کرد، هم به‌طور کتبی و هم به‌طور شفاهی با پیوستن به FATF موافقت نکرده است؟
پس دیگر حرف دلواپسان چیست؟ دیگر پس از موضع‌گیری کتبی خامنه‌ای چرا باز اختلاف دو باند با این شدت و حدت کش پیدا می‌کند؟
به‌خصوص که اعضای مجلس با نامه‌یی که لاریجانی در مجلس ارتجاع قرائت کرد، نهایتاً لایحه مربوطه را تصویب کردند.
و البته همین نکته نشان می‌دهد که بحران تا چه اندازه جدی و عمیق است.
دلواپسان حق دارند وحشت کنند
واقعیت این است که همه عواقب و تبعاتی که دلواپسان در مورد پیوستن به FATF مطرح می‌کنند، واقعی است، یعنی دیگر رژیم نمی‌تواند با دست بازی که تا الآن داشت از گروه‌های تروریستی دست‌نشانده خودش مانند حزب‌الله(که گفته می‌شود سالانه ۷۰۰میلیون دلار به آن پرداخت می‌کرد) حمایت مالی و لجستیکی بکند.
و حتی دست و پای کسانی مثل قاسم سلیمانی هم خیلی بسته خواهد شد. و این برای رژیمی که به تروریسم و سیاست صدور تروریسم در خارج کشور همان‌قدر متکی است که به سرکوب در داخل! بسیار مرگبار است.
نکته دیگر این است که این باندها منافع مشخص و درآمدهای کلانی هم از قاچاق و پولشویی دارند که با شفافیتی که پس از پیوستن به FATF به آنها تحمیل می‌شود، این درآمدها هم قطع می‌شود. و این هم یک انگیزهٔ قوی دیگر دلواپسان برای مخالفت با FATF است.
اختلاف منافع دو باند در این قضیه در چیست؟
البته باند روحانی و اصلاح‌طلبان هم در این نگرانیها و منافع با باند خامنه‌ای شریکند، ولی از آنجا که خط استراتژیک‌شان تعامل با غرب و مشخصاً با اروپاست، برای جلب حمایت اروپا، پیوستن به FATF یک حداقل است و از آن نمی‌توانند شانه خالی کنند، همه سرمایه سیاسی دولت روحانی که اخیراً هم در سخنرانی‌اش در دانشگاه روی آن تأکید می‌کرد حفظ برجام و ایجاد شکاف در اجماعی است که قبل از برجام علیه رژیم در جامعه بین‌المللی و مشخصاً بین اروپا و آمریکا وجود داشت و اگر پیوستن به FATF عملی نشود، طناب دار تحریم و انزوا بر گردن رژیم بسا تنگ‌تر خواهد شد. در واقع چکیده و جوهر استدلال اینها همان حرفی است که ظریف در جلسه یکشنبه گذشته مجلس که لایحه CFT تصویب شد، زد و گفت: «نه بنده و نه آقای رئیس‌جمهور نمی‌توانیم تضمین بدهیم با پیوستن به این کنوانسیون مشکلات حل خواهد شد ولی تضمین می‌دهیم با نپیوستن به آن، آمریکا مشکلات را برای ما ایجاد خواهد کرد».
رو در رویی دلواپسان و خامنه‌ای، نماد درهم‌شکستگی نظام
در اینجا این پرسش خودنمایی می‌کند که آیا این به‌معنای رویارویی آشکار دلواپسان با خود خامنه‌ای نیست؟
پاسخ به‌طور منطقی مثبت است و معنایی جز این ندارد. اگر چه دلواپسان اصولاً پشت خامنه‌ای سنگر می‌گیرند و همیشه از زیر عبای او بیرون می‌آیند اما با وضعیت موجود باید گفت: گرچه خامنه‌ای ظاهراً مخالف پیوستن به این کنوانسیون است و اگر چه خامنه‌ای خودش با دوگانه‌گویی این زمینه را ایجاد کرده، ولی هر ابهامی هم که در مورد موضع واقعی خامنه‌ای وجود داشت با نامه‌یی که لاریجانی از او در صحن علنی مجلس قرائت کرد، دیگر باید زائل شده باشد. اما با این همه می‌بینیم که باز هم دلواپسان به مخالفت خود حتی با شدت بیشتری ادامه می‌دهند و عملاً جلوی خامنه‌ای پیچیده‌اند. این از یک طرف نشان‌دهنده این است که پیوستن به FATF واقعاً به‌مثابه یک جام‌زهر است و این زهر تا اعماق باند خامنه‌ای نفوذ کرده و امعا و احشای رژیم را دارد متلاشی می‌کند؛ تا آنجا که کیهان خامنه‌ای و گماشته مطبوعاتی خامنه‌ای، برای شورای نگهبان و مجمع تشخیص خامنه‌ای تلویحا خط و نشان می‌کشد و می‌نویسد: «رد لایحه مورد اشاره از سوی شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام، اقدامی عقلایی، منطقی، ضروری و لازمه تبعیت از رهنمود حکیمانه رهبر معظم انقلاب است».
طلسم‌شکستگی دیکتاتور
وقایع اخیر همچنین نشان می‌دهد که خامنه‌ای تا کجا تضعیف شده و تابویش تا کجا شکسته است که حتی نزدیکترین گماشتگان خود او هم برای حرفهایش تره خرد نمی‌کند تا چه رسد به دیگران، کما این‌که خامنه‌ای در سخنرانی خود در ورزشگاه آزادی گفت: «من صریحاً اعلام می‌کنم کسانی که در داخل کشور، این فکر را که مطلوب و محبوب دشمن است ترویج می‌کنند، اینها خیانت می‌کنند. این خیانت به کشور است». اما می‌بینیم که با همان افراد مورد اشاره خامنه‌ای نه تنها کمترین برخوردی نشد، بلکه آنها با صراحت بیشتری همان حرفها و مواضع خود را بیان می‌کنند. این هم یکی از بارزترین شاخصهای مرحله آخر دیکتاتوری ولایت فقیه است.
