در ادبیات و فرهنگ اعراب زدن دمپایی معنای خاصی دارد. پرتاب لنگه‌کفش و دمپایی به فرد عادی علامت بی‌احترامی و اهانت است اما همین کار در برابر یک فرد سیاسی، نشان اوج تحقیر و توهین و فراتر از اعتراض، نمادی از خشم و نفرت سیاسی است.
روز چهارشنبه هشتم آبان خامنه‌ای در یک سخنرانی مداخله‌جویانه خطاب به جوانان شورشی عراق گف: «این مطالبات فقط در چارچوب ساختارهای قانونی! قابل تأمین است».
در همین ایام خبر حضور قاسم سلیمانی در بغداد به‌منظور سرکوب جوانان منتشر شد.
بلافاصله جوانان عراقی با زدن دمپایی به تصاویر خامنه‌ای و سلیمانی پاسخ کوبنده مردم عراق را به نمایش گذاشتند.
وقتی جوانان عراقی تصویر خامنه‌ای را با لنگه کفش می‌زنند می‌خواهند بگویند آن‌قدر ذلیل و پست و بی‌مقداری که با دمپایی می‌زنیمت و با این کار تمامیت نظام ولایت و سمبل کثیف آن خامنه‌ای را نفی می‌کنند و زمانی که عکس منحوس قاسم سلیمانی را دمپایی‌باران می‌کنند به تیزترین بیان می‌گویند با همه سپاهیان و مزدورانت، ذلیل و بی‌مقداری.
حالا وقتی جوانان عراقی همین عمل را نه فقط در برابر عکس خامنه‌ای که با عکس خمینی انجام می‌دهند، علاوه بر معنای سیاسی، یک پیام روشن ایدئولوژیک می‌دهند. جوانان با این کار بالاترین نفرت و اهانت مردم را نثار بالاترین ارزش اعتقادی نظام یعنی جوهر و بنیانگذار رژیم پلید آخوندی می‌کننند.
