هفته گذشته علاوه بر ادامه اعتصاب طلاسازیهای بازار تهران، اعتصاب صنف فروشندگان لوازم التحریر، اعتصاب صنف فروشندگان شکلات در تهران و تجمع اعتراضی صنف سرّاج و تجمع اعتراضی صنف پارچه فروش در برابر ادارهٴ مالیات رژیم آخوندی را هم شاهد بودیم. اعتصاب بازاریان در تهران و شهرهای مختلف از هفته آخر اردیبهشت در تبریز و ارومیه و تهران شروع شد و به‌تدریج در شهرهای اصفهان، کرمانشاه، کرج، شیراز و چند شهر دیگر ادامه پیدا کرد. این اعتصابها اساساً در اعتراض به زورگوییها و اخاذیهای مالیاتی سنگینی است که رژیم آخوندی می‌خواهد بر بازاریان تحمیل کند. استمرار اعتراضات و اعتصابات بازاریان باعث شد علی عسگری رئیس ادارهٴ امور مالیاتی رژیم روز 4تیر یکبار دیگر در تلویزیون رژیم به آن اعتراف نمود و سعی کرد آن را تخطئه کند.
فشارهای رژیم آخوندی برای اخاذی از بازاریان در سال جدید بیشتر از سال قبل شده و دلیل آن به ته دیگ خوردن کفگیر رژیم از درآمدهای نفتی بر اثر تحریمهاست. ایرج ندیمی عضو مجلس ارتجاع با اشاره به جایگزینی چپاولگری مالیاتی به جای درآمد نفتی گفت: ”هر چه ما در قضایای این 35سال به عوامل و موانعی از جهت انسداد برخورد کردیم، احساس نیازمان به مالیات افزایش پیدا کرد، تحریمهای مختلف و مباحث دیگری که در موضوعات اقتصاد ایران در این بیش از 3 دهه پیش آمد ما را به این انگاره نزدیک کرد که ادارهٴ نظام بر اساس مالیات باشد، بدون مالیات ما نمی‌توانیم کشور را اداره کنیم“ (تلویزیون رژیم 4تیر93).
اما بازاریان حاضر نیستند عامل انتقال فشار بر گردهٴ مردم باشند و بارها گفته‌اند ما کاسبیم و نه عامل مالیاتی رژیم. از این‌رو در برابر این ترفند غارتگرانهٴ رژیم ایستاده‌اند و از پرداختن مالیات ارزش افزوده سر باز زده‌اند و نمی‌خواهند رژیم تاوان سیاستهای ضد‌مردمی خود از جمله تحریمها را از مردم بگیرد، این همان چیزی است که رئیس سازمان امور مالیاتی رژیم در همان مصاحبه تلویزیونی اعتراف کرد و گفت: ”بین 25 تا 30 درصد که باید مالیات بدهند، فرار مالیاتی دارند“ وی در یک اظهارنظر دیگر این رقم را افزایش داد و فرار مالیاتی را 60درصد عنوان کرد. اما برای مردم ایران مسلم است به‌رغم ادعاهای دروغ رژیم مبنی بر هزینه کردن مالیاتها در امور خدماتی، این پولها یا خرج سرکوب و یا صدور تروریسم رژیم و چپاولگری باندهای حکومتی می‌شود. گستردگی این باور به حدی است که ایرج ندیمی عضو کمیسیون بودجه مجلس رژیم هم به آن اعتراف کرد و گفت: ”یک بخشی از فرار مالیاتی به‌خاطر عدم باور است، فرهنگ است، به تعبیر دیگه شاید باید بیشتر به مردم بگوییم که پولی که از مردم می‌گیریم کجا خرج می‌شود این یک مشکلی است که هنوز بخشی از مردم باور نکرده‌اند که این پول، پول زور نیست“ !
البته مردم ایران هیچ‌گاه چنین باوری پیدا نخواهند کرد چرا که در سال 92 رژیم آخوندی نزدیک به 50هزار میلیارد تومان اخاذی مالیاتی از مردم کرد و جز پروار کردن نیروهای سرکوبگر بسیج و پاسدار و انتظامی و گسترش زندانها و افزایش اعدامها، بیلان دیگری از خدمات ارائهٴ نداد. علی عسگری در مورد میزان مالیاتهای اخاذی شده در سال 92 گفت: ”ما پارسال 41هزارو 300میلیارد تومان درآمد مالیاتی تحصیل کردیم. البته 41هزار و 300میلیارد تومان مالیاتها بوده، حدود 8هزار میلیارد تومان هم گمرک بوده نزدیک مثلاً 50هزار میلیارد تومان این 50هزار میلیار تومان به 45 درصد هزینه‌های کشور رسیده، یعنی جمع ما و گمرک“.
ایستادگی بازاریان در برابر این حجم از اخاذی مالیاتی هم‌چنان ادامه دارد. بازاریان حدود یک ماه و نیم است که به‌صورت نوبه‌ای در اعتصابند و در مواردی مثل صنف طلافروشان تبریز توانسته‌اند با همبستگی خود رژیم را وادار به عقب‌نشینی و لغو مالیاتها و جرایم ظالمانه کند. این پیروزی پیام خاص خود را برای همهٴ بازاریان دارد. پیام این است که بر اثر صبر نوبت ظفر آید! آری می‌توان و باید دست چپاولگر رژیم را کوتاه کرد و آن را به عقب‌نشینی واداشت.
فشارهای رژیم آخوندی برای اخاذی از بازاریان در سال جدید بیشتر از سال قبل شده و دلیل آن به ته دیگ خوردن کفگیر رژیم از درآمدهای نفتی بر اثر تحریمهاست. ایرج ندیمی عضو مجلس ارتجاع با اشاره به جایگزینی چپاولگری مالیاتی به جای درآمد نفتی گفت: ”هر چه ما در قضایای این 35سال به عوامل و موانعی از جهت انسداد برخورد کردیم، احساس نیازمان به مالیات افزایش پیدا کرد، تحریمهای مختلف و مباحث دیگری که در موضوعات اقتصاد ایران در این بیش از 3 دهه پیش آمد ما را به این انگاره نزدیک کرد که ادارهٴ نظام بر اساس مالیات باشد، بدون مالیات ما نمی‌توانیم کشور را اداره کنیم“ (تلویزیون رژیم 4تیر93).
اما بازاریان حاضر نیستند عامل انتقال فشار بر گردهٴ مردم باشند و بارها گفته‌اند ما کاسبیم و نه عامل مالیاتی رژیم. از این‌رو در برابر این ترفند غارتگرانهٴ رژیم ایستاده‌اند و از پرداختن مالیات ارزش افزوده سر باز زده‌اند و نمی‌خواهند رژیم تاوان سیاستهای ضد‌مردمی خود از جمله تحریمها را از مردم بگیرد، این همان چیزی است که رئیس سازمان امور مالیاتی رژیم در همان مصاحبه تلویزیونی اعتراف کرد و گفت: ”بین 25 تا 30 درصد که باید مالیات بدهند، فرار مالیاتی دارند“ وی در یک اظهارنظر دیگر این رقم را افزایش داد و فرار مالیاتی را 60درصد عنوان کرد. اما برای مردم ایران مسلم است به‌رغم ادعاهای دروغ رژیم مبنی بر هزینه کردن مالیاتها در امور خدماتی، این پولها یا خرج سرکوب و یا صدور تروریسم رژیم و چپاولگری باندهای حکومتی می‌شود. گستردگی این باور به حدی است که ایرج ندیمی عضو کمیسیون بودجه مجلس رژیم هم به آن اعتراف کرد و گفت: ”یک بخشی از فرار مالیاتی به‌خاطر عدم باور است، فرهنگ است، به تعبیر دیگه شاید باید بیشتر به مردم بگوییم که پولی که از مردم می‌گیریم کجا خرج می‌شود این یک مشکلی است که هنوز بخشی از مردم باور نکرده‌اند که این پول، پول زور نیست“ !
البته مردم ایران هیچ‌گاه چنین باوری پیدا نخواهند کرد چرا که در سال 92 رژیم آخوندی نزدیک به 50هزار میلیارد تومان اخاذی مالیاتی از مردم کرد و جز پروار کردن نیروهای سرکوبگر بسیج و پاسدار و انتظامی و گسترش زندانها و افزایش اعدامها، بیلان دیگری از خدمات ارائهٴ نداد. علی عسگری در مورد میزان مالیاتهای اخاذی شده در سال 92 گفت: ”ما پارسال 41هزارو 300میلیارد تومان درآمد مالیاتی تحصیل کردیم. البته 41هزار و 300میلیارد تومان مالیاتها بوده، حدود 8هزار میلیارد تومان هم گمرک بوده نزدیک مثلاً 50هزار میلیارد تومان این 50هزار میلیار تومان به 45 درصد هزینه‌های کشور رسیده، یعنی جمع ما و گمرک“.
ایستادگی بازاریان در برابر این حجم از اخاذی مالیاتی هم‌چنان ادامه دارد. بازاریان حدود یک ماه و نیم است که به‌صورت نوبه‌ای در اعتصابند و در مواردی مثل صنف طلافروشان تبریز توانسته‌اند با همبستگی خود رژیم را وادار به عقب‌نشینی و لغو مالیاتها و جرایم ظالمانه کند. این پیروزی پیام خاص خود را برای همهٴ بازاریان دارد. پیام این است که بر اثر صبر نوبت ظفر آید! آری می‌توان و باید دست چپاولگر رژیم را کوتاه کرد و آن را به عقب‌نشینی واداشت.
