در نخستین سالگرد روز کارگر ۱۱اردیبهشت ۵۸ یعنی زمانی که هنوز ماهیت دجالگرانه خمینی افشا و آشکار نشده بود خمینی ضدبشر تعریفی از روز کارگر دارد که یادآوری آن با عملکرد حاکمیت پلیدش از دستگیری تا اعدام کارگران، دانشجویان و معلمان کشور بسیار همخوان است. خمینی گفت:« اختصاص یک روز به کارگران شاید به لحاظ تشریفات و تعظیم باشد والا هر روز، روز کارگری است....»
خمینی از روز اول با این جمله که« هر روز، روز کارگر است » حقوق پایه‌یی کارگران و سایر اقشار جامعه و شهروندان را تعیین‌تکلیف کرد. اگر چه روز جهانی کارگر به رژیم خمینی تحمیل شده و بازماندگان او نتوانستند آن را از بین ببرند، اما تا توانستند از برگزاری آزادانه و غیردولتی این مراسم جلوگیری نموده و حتی هر گونه تشکل مستقلی را سرکوب و کارگران را تحت نام«اغتشاش علیه حفظ امنیت»، «اجتماع و تبانی» دستگیر کرده و به بند کشیدند.
رشد رفاه ۲۷درصدی کارگران یا زندگی در خط مرگ!
آخوند روحانی با شیادی تمام به‌عنوان بزرگداشت روز کارگر در۱۰اردیبهشت ۹۸ گفت(شبکه خبررژیم):« مسائل رفاهی برای کارگران در دولت تدبیر و امید ۲۷برابر! شده بسیار خوشحال کننده است، برای این‌که کارگر نیاز به مراکز رفاهی دارد، نیاز به نشاط و تفریح دارد باید خانواده خودش را در سال ببرد برای این‌که نشاط و روحیه پیدا کنند»
آنچه که آخوند روحانی با دروغ گوبلزی از رشد ۲۷درصدی رفاه کارگران دم می‌زند چیزی به جز زندگی در خط مرگ کارگران در حاکمیت پلید آخوندی نیست. تا جایی که حتی نمایندگان خود رژیم هم از گرسنگی کارگران، معلمان صدایشان درآمده است، و روزی نیست که شاهد تجمعات اعتراضی کارگران و معلمان برای عدم پرداخت حقوق ماهانه و معوقات مزدی‌شان نباشیم.
خط فقر بالای شش میلیون!
حقوق کارگران تا سال ۹۷یک میلیون ۱۱۴هزار تومان بود که با افزایش دستمزد ۴۰۰هزار تومانی، دستمزد کارگران در سال ۹۸به یک میلیون و ۵۱۷هزار تومان رسید که با اضافه کردن حق مسکن و حق اولاد و بن کارگری و پایه سنواتی ماکزیمم تا یک میلیون هشتصد و هفتاد وشش هزار تومان جای افزایش دارد. در صورتیکه مرکز پژوهش‌های مجلس رژیم خط فقر را سه میلیون و دویست هزار تومان تعیین کرد، به اعتراف خود کارشناسان رژیم این حداقل دستمزد اگر دو برابر می‌شد تازه حقوق کارگران به خط فقر می‌رسید. روزنامه ابتکار(رژیم) در ۱۱اردیبهشت ۹۸در مورد افزایش ناچیز حقوق کارگران و خط فقر نوشت«افزایش حقوق کارگران در حالی است که خط فقر بنا به‌گفته برخی کارشناسان بیش از این است و همین امر نشان می‌دهد که بخش بزرگی از جامعه کارگری، با اختلاف زیادی زیر خط فقر زندگی می‌کند.»
۱۴میلیون کارگر زیر شوک!
علی اصلانی، عضو هیأت‌مدیره کانون کار رژیم، در ۹اسفند ۹۷ به روزنامه حکومتی جهان صنعت گفت: «در حال حاضر بیش از ۱۳میلیون کارگر تحت بیمه تأمین اجتماعی در کشور فعالیت می‌کنند، خط فقر در ایران به ۶میلیون تومان یعنی معادل ۴۵۰دلار در ماه رسیده است و از این‌رو حقوق ۹۰درصد کارگران ایران که تعدادشان بیش از ۱۴میلیون نفر است یک‌پنجم خط فقر می‌باشد.»
بیکاری یکی از شاخصهای معیشت مردم
آخوند شیاد روحانی زمانیکه رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت رژیم بود در ۲بهمن۱۳۸۹به خبرگزاری حکومتی ایلنا گفت: « در حال حاضر بالای ۳۰درصد از جوانهای کشور بیکار هستند و این یعنی بیش از ۳۰درصد از جوانان کشور درآمد صفر دارند.»
روحانی در سال ۸۹قبل از تشکیل دولت تدبیر و امید، رابطه رفاه و معیشت را با شاخص بیکاری بررسی کرد و گفت:«..یکی از شاخص هایی که بر اساس آن می‌توان در رابطه با وضعیت معیشت مردم قضاوت کرد، بیکاری است یعنی بیش از ۳۰درصد از جوانان کشور درآمد صفر دارند و با درآمد صفر هم که نمی‌تواند و وضعیت معیشت مردم خوب باشد»(همان منبع)
مدال بیکاری در جهان و مقام نظام آخوندها در آن
حال سؤال از روحانی شیاد این است امروز که بیش از ۵سال از دوران ریاست جمهوری‌اش گذشته، اگر بیکاری شاخص معیشت و رفاه است اکنون درصد بیکاری و درآمد مردم چقدر است؟
امروز چند درصد مردم با شاخص بیکاری درآمدشان صفر است؟
و این دروغ بزرگ که رفاه در دولت تدبیر و امید ۲۷برابر بیشتر شده را از کجا آورده است؟
درصورتیکه بنا به گزارش صندوق بین‌المللی پول و گزارش مرکز آمار خود رژیم قبل از سال ۹۸و قبل از سیل ویرانگر نرخ بیکاری ۱۳درصد و نرخ تورم به بالای ۳۰درصد رسیده است.
افزایش تشکل کارگری یا شلاق و دستگیری!
آخوند روحانی در کمال وقاحت آخوندی ۱۰اردیبهشت ۹۸گفت(شبکه خبررژیم)گفت:« تشکل کارگری یک و شش دهم درصد در این دولت افزایش پیدا کرده است این موجب فخر کارگران ما با تشکل خودشون باید به‌دنبال منافع خودشان باشند یک کارگر که نمی‌تواند برود از منافع خودش دفاع کند این بخشها و تشکلهای کارگری هستند که باید دفاع کنند بیایند در برابر وزارتخانه، در برابر کارفرما بایستند و بتوانند حقوق خودشون رو بهتر بگیرند».
آخوندها از روز نخست حاکمیت ننگین خود، با تشکیل سندیکاها و اتحادیه‌های مستقل کارگری و شوراهای مردمی کارگران و دهقانان مخالفت نموده و آنرا ممنوع اعلام کردند و به جای آن تشکلی وابسته به حکومت به‌نام «انجمنهای اسلامی کارگران» و «بسیج کارخانه‌ها» را تأسیس نمودند.
رژیم برای حفظ حاکمیت ننگین خود در طی چهل سال از حبس، زندان، شلاق و اعدام کارگران زحمتکش هم کوتاهی نکرد و نمی‌کند. حتی در روز عید کارگران در جلوی مجلس رژیم که یکی از باشکوه‌ترین تجمع‌های کارگری طی سال‌های اخیر در ۱۱اردیبهشت ۹۸برگزار شد، بیش از ۴۵نفر از کارگران بازداشت شدند و آش سرکوب آچنان شور شد که خبرگزاری ایسنا رژیم در۱۵اردیبهشت ۹۸گزارش کرد کواکبیان نماینده رژیم در مجلس گفت:« درخواست آزادی کارگران و معلمان بازداشت شده در مقابل مجلس را دارم.»
اشک تمساح روحانی برای کارگران
خبرگزاری ایلنا(رژیم) در آبان ۹۷نوشت: «یکی از شعب دادگاه کیفری اراک ۱۵نفر از کارگران شرکت هپکو را با اتهاماتی از قبیل «اخلال در نظم عمومی» به یک تا دو سال و ۶ماه زندان و ۷۴ضربه شلاق به‌دلیل اعتصاب بابت عدم دریافت حقوق ماهانه محکوم کرده است.
در آذر ۱۳۹۷، خبرگزاری ایلنا(رژیم)نوشت:« ۱۵تن از کارگران کارخانه پتروشیمی ایلام به اتهام «اخلال در نظم عمومی» در ایلام محکوم شدند. یکی از کارگران به دو سال زندان و ۷۴ضربه شلاق و چهارده کارگر دیگر هر کدام به شش ماه زندان و ۷۴ضربه شلاق محکوم شده‌اند.»
بیلان نقض حقوق کارگران در سال ۹۷
رژیمی که به کارگران یعنی زحمتکش‌ترین قشر جامعه اجازه یک تحصن و تجمع حتی برای حقوق معوقه‌شان را نمی‌دهد و به کارگران فقط در سال ۹۷بیش از ۲۲۲۰ضربه شلاق می‌زند، اثبات حرف خمینی دجال است که «هر روز، روز کارگراست)! البته برای سرکوب، زندان، شلاق و اعدام!
قوانین کنفوانسیون بین‌المللی کار
کنفرانس بین‌المللی کار در روز نهم ژوئن سال ۱۹۴۸مواد زیر را در زمینه آزادی سندیکاها و حمایت از حقوق سندیکایی به تصویب رساند.
آزادی تشکیل سندیکاها:
ماده ۱: هر یک از کشورهای عضو سازمان بین‌المللی کار که این پیمان‌نامه درباره آنها لازم‌الاجرا است، متعهد به اجرای مقررات زیر هستند.
ماده ۲: کارگران و کارفرمایان بدون هیچ‌گونه تبعیضی می‌توانند آزادانه و بدون اجازه قبلی، سازمانهای خود را تشکیل دهند یا به سازمانهای موجود بپیوندند.
ماده ۳:
یکم ـ سازمانهای کارگری و کارفرمایی حق دارند آزادانه اساسنامه و آیین‌نامه‌های خود را تدوین کنند، نمایندگان خویش را برگزینند، چگونگی اداره امور و فعالیت خود را تنظیم کرده و برنامه عملی خویش را اعلام کنند.
دوم ـ مقامات دولتی باید از هر گونه مداخله‌ای که منجر به محدودیت این حق یا اشکال در اجرای قانونی آن شود، خودداری کنند.
ماده ۴: سازمانهای کارگری و کارفرمایی را نمی‌توان با احکام اداری منحل یا توقیف کرد.
مهم‌ترین مواد اعلامیهٔ حقوق‌بشر در ارتباط با کارگران
ماده ۲۳ـ هر شخصی حق دارد کار کند، کار خود را آزادانه برگزیند، شرایط منصفانه و رضایت‌بخشی برای کار خواستار باشد و در برابر بیکاری حمایت شود. هر کسی که کار می‌کند، حق دارد مزد منصفانه و رضایت‌بخشی دریافت کند تا زندگی او و خانواده‌اش موافق حیثیت و کرامت انسانی تأمین شود و در صورت لزوم با دیگر وسایل حمایت اجتماعی کامل شود.
هر شخصی حق دارد که برای دفاع از منافع خود با دیگران اتحادیه تشکیل دهد و یا به اتحادیه‌های موجود بپیوندد.
ماده ۲۴ـ هر شخصی حق استراحت، فراغت و تفریح دارد و به‌ویژه باید از محدودیت معقول ساعتهای کار و مرخصی‌ها و تعطیلات ادواری با دریافت حقوق بهره‌مند شود.
ماده ۲۵. هر شخصی حق دارد که از سطح زندگی مناسب برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش، به‌ویژه از حیث خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود.
سؤال از روحانی شیاد و آخوندهای فاسد
آیا کارگر ایرانی می‌تواند آزادانه اتحادیه و سندیکا تشکیل دهد و برای احقاق حقوق خود تجمع آزاد داشته و از یورش مأموران و وحوش امنیتی رژیم درامان باشد؟
آیا کارگر ایرانی می‌تواند خواسته خود را به‌طور آزاد بیان کند؟ یا برای یک اعتصاب ساده صنفی باید سر از زندان در بیاورد، شلاق بخورد، زندانی و اعدام شود؟
شرایط حاکم بر زندگی کارگران ایرانی با کدام سده در تاریخ جهان برابری می‌کند؟
عصر پیش از پیدایش انقلاب صنعتی؟
دوران قرون وسطایی؟
عصر برده‌داری یا قبل از آن؟
واقعیت این است که امروز تنها با تشکل در محیط یک کارگاه، کارخانه، شرکت و حتی در محیط‌های چند نفره کارگری به‌دلیل جمعی بودن، اتمسفر مساعدی برای مبارزه سازمان‌یافته با تشکیل شوراهای مردمی، برای به‌دست آوردن حداقل حقوق کارگران و زحمتکشان را فراهم می‌کند و به‌دست آوردن هر یک از حقوق به یغما رفته در گرو مبارزه علیه تمامیت این رژیم محقق می‌شود.
