گرم‌ترین تابستان تاریخ به سراغ انسان آمده است. دانشمندان در آستانه سال۲۰۲۳ در رابطه با افزایش شدید گرمای جهانی هشدار داده بودند. آیا بشریت معاصر آماده این مهمان ناخوانده هست؟ پاسخ عمومی هر چه که باشد در مورد مردم تحت ستم فاشیسم مذهبی، بسی تلخ و فاجعه‌بار است. روزنامه واشنگتن پست در مطلبی به آثار سوء‌مدیریت چهل ساله کارگزاران رژیم آخوندی در حوزه آب اشاره می‌کند: «وضعیت کمبود آب در ایران، که کارشناسان می‌گویند تا حد زیادی ناشی از چندین دهه سوء‌مدیریت است، با شتاب گرفتن تغییرات آب و هوایی وخیم‌تر شده و تبدیل به محرک فزاینده‌یی برای نارضایتی اجتماعی در ایران شده است» (بیان۲۸تیر۱۴۰۲).
این گزارش می‌گوید کارگزاران حاکم در توجیه این وضعیت، تلاش می‌کنند اساس این فاجعه را به گردن عوامل دیگری چون «طالبان افغانستان»، پدیده‌های «طبیعی» و مصرف زیاد شهروندان بیندازند و خلاصه از خودشان سلب مسئولیت کنند.
تنش و بحران آبی
تنش و بحران آبی تنش شاخصی است که بر اساس میزان موجودی آب در هر مترمکعب به ازای هر نفر در سال سنجیده می‌شود. اگر کشوری بیشتر از ۱۷۰۰ مترمکعب به ازای هر نفر در سال آب داشته باشد آن کشور مشکلی ندارد و اگر از این میزان کمتر شود به مرور به تنش آبی (تا ۱۰۰۰مترمکعب) و در نهایت به بحران آبی (زیر ۱۰۰۰مترمکعب) می‌رسد. «ایران از سال۱۴۰۱ بین دو مرز تنش آبی و بحران آبی قرار گرفته است» (ایرنا ـ ۱۱تیر۱۴۰۱).
بدتر این‌که پیش‌بینی‌های علمی نشان می‌دهد که ایران در سال۲۰۵۰ به سرانه ۵۰۰ مترمکعب آب به ازای هر نفر خواهد رسید که فاجعه‌بار خواهد بود.
ورشکستگی آبی
کاوه مدنی، پژوهشگر ایرانی و مدیر اندیشکده آب سازمان ملل می‌گوید، برای دهه‌ها، مقامات ایران با ساختن دهها سدی که جریان طبیعی و انباشت آب را منحرف کرده است، نه تنها آب‌های سطحی را کاهش داده، بلکه ذخایر آب زیرزمینی را به «ورشکستگی» و به سطح آسیب جبران‌ناپذیر رسانده است.
اما بازتاب این ورشکستگی آبی در استان خوزستان تشنه مانده در بخشهای گسترده‌یی خود را نشان داد. «دمای پنج شهر امیدیه، شوش، رامهرمز و آغاجاری و اهواز در خوزستان به بالای ۵۰ درجه رسیده و اداره کل هواشناسی خوزستان هشدار نارنجی اعلام کرده است. همزمان با موج گرمای کم سابقه، شهرستانهای غیلاویه و ملاشیه در خوزستان از بی‌آبی در رنجند» (فارس۲۴ تیر ۱۴۰۲).
یادمان نرفته است که دو سال پیش در بسیاری از شهرهای خوزستان از جمله اهواز و آبادان و خرمشهر در اعتراض به بی‌آبی تظاهرات و اعتراضات گسترده‌یی شکل گرفت اما سپاه پاسداران خامنه‌ای مردم را به‌شدت سرکوب کرد. به همین خاطر چند روز پیش سرکرده سپاه (سلامی) به خوزستان رفت و مردم تشنه و گرمازده استان را تهدید کرد: «سپاه پاسداران با ناامن کنندگان کشور نیز محاربه می‌کند و در صورت هر گونه اعتراضی، طومار مخالفان را در هم می‌پیچد».
اما این تنها خوزستان و ایلام و کرمان و سیستان و بلوچستان نیست که در برابر فاجعه بی‌آبی ناشی از حکومت فاشیستها ایستاده‌اند، بلکه حالا در قلب تهران هم باید با مردم به جان آمده «محاربه» کنند. جالب آن‌که عضو مجلس آخوندی از استان گلستان هم از دولت آخوند رئیسی می‌خواهد برای حل بحران آب در استان گلستان با تانکر اقدام به آبرسانی کند تا از تبدیل تنش آبی به «تنش اجتماعی» جلوگیری شود!
ترس رژیم ضدمردمی از کمبود آب تهران
جمعیت شورشی و معترض تهران با میلیون‌ها ساکنی که در گرمای تابستان با قطعی و کمبود آب مواجه هستند، بیش از هر کس خامنه‌ای را به وحشت انداخته است. در خرداد امسال یک هفته قطعی آب هزاران نفر از تهرانیها را به خشم آورد. آبرسانی با تانکر در محله‌های مختلف پایتخت خاطره بی‌آبی همدانی‌ها و شهرکردی‌ها در تابستان ۱۴۰۱ را تداعی کرد.
«وضعیتی که در خرداد بر پایتخت حاکم بود نشان داد که پیش‌بینی‌ها در ارتباط با کابوس تهران درست بوده و مهم‌تر این‌که هم‌چنان احتمال تکرار این وضعیت در هفته‌های پیش رو در تابستان داغ ۱۴۰۲ وجود دارد» (اکو ایران ۳۰خرداد۱۴۰۲)
کابوس هولناک ۲۰سال آینده
کارشناسان در نیمه اردیبهشت از کاهش ۴۱میلیون مترمکعب آب در مخازن سدهای پنج گانه تهران خبر داده‌اند. حالا عموم مردم ایران مانده‌اند و حدود ۱۰۳میلیارد مترمکعب آبی که به‌علت فساد و بی‌لیاقتی حکومت غارتگران در ۲۰سال گذشته ۳۰میلیارد مترمکعب آن آب رفته است! آمار‌های دستکاری شده رژیم آخوندی می‌گوید سرانه آب از سال۱۳۸۷ به بعد حدود ۱۲۰۰ مترمکعب است. بر این اساس کشور در مرحله تنش آبی قرار دارد. «غلامحسین شافعی، عضو اتاق بازرگانی، هشدار داده بود در صورت تداوم بحران آب در ایران «در ۲۰سال آینده، تصور موجود زنده در این کشور دور از انتظار است ایران ۱۰سال فرصت دارد از این چالش جلوگیری کند» (اتاق‌آنلاین۱۱آبان۱۴۰۱).
برآوردهای وی نشان می‌دهد در دهه۵۰، تعداد ۴۷هزار حلقه چاه عمیق در ایران وجود داشت اما در سال۱۳۹۸، تعداد آنها به ۸۵۰هزار حلقه رسیده است. بحران کم‌آبی و بی‌آبی مهم‌ترین تهدید سرزمینی ایران محسوب می‌شود که زنگ خطر آن از سال‌ها پیش به صدا درآمده و در حال حاضر، علاوه بر بحران زیستی، به مسأله امنیتی- اجتماعی و انسانی تبدیل شده است.
اگر آب نباشد، سرزمین ایران از دست می‌رود
کارشناسان می‌گویند اگر شرایط به همین منوال پیش برود و سیاست‌ها تغییر نکند ما در شرایط هولناکی سرزمین را از دست خواهیم داد. یعنی مرگ سرزمین ایران. اما جنبش انقلابی مردم و جوانان آگاه و شورشگر میهن قصد دارند به این وضعیت فاجعه‌بار پایان دهند و پیش از آن‌که این رژیم تمام حرث و نسل ایران را نابود کند، آن را از صفحهٔ روزگار محو سازند.
