روزنامه‌های حکومتی در روز ۱۲خرداد بیشترین مطالب خود را به بازارگرمی مهره‌های تأیید شدهٔ نظام برای نمایش انتخابات اختصاص داده‌اند. در جوف این مطالب پاره‌یی از سایر بحرانهای اقتصادی – اجتماعی هم بیرون زده است.
موضوع مشترک در روزنامه‌های هر دو باند حاکم دلواپسی نسبت به پیامدهای مذاکرات وین است.
در مطالب مربوط به نمایش انتخابات هم یک مضمون مشترک در روزنامه‌های هر دو باند حاکم دیده می‌شود. وحشت از قیام و بی‌اعتنایی مردم به این سیرک حکومتی.
وحشت از یک‌دفعه دودشدن و به هوا‌رفتن وسط ادعای اقتدار
روزنامهٔ وطن امروز در مطلب خود با عنوان «هوشیار باش انتخاباتی» نسبت به بروز قیام در اثر پیآمد سگ دعواهای دو باند در جنگ قدرت بر سر تصاحب کرسی ریاست‌جمهوری هشدار داده و نوشته است: «شکاف موجود میان وضعیت فعلی جامعه و وعده‌های انتخاباتی سال۹۶ به‌خوبی مؤید این نکته است که غلبه فضای هیجانی و مانور روی دوقطبی‌های کاذب می‌تواند چه سرانجام و خسارت‌های جبران‌ناپذیری برای کشور به همراه داشته باشد».
«ناکامی در ساختن قدرت» هم عنوان مطلب روزنامهٔ شرق است که به باند غالب هشدار داده حالا که با حذف رقبا همهٔ اهرم‌های قدرت را در دست گرفته‌اند گوشزد کرده در صورتی که به تغییرات مورد نیاز مردم تن ندهد «با سرعتی باور نکردنی دود می‌شود و به هوا می‌رود!».
تحریم مردمی نمایش انتخابات رژیم هم به بیانهای مختلف در روزنامه‌های حکومتی دیده می‌شود.
سیاست روز از باند خامنه‌ای اعتراف کدخدایی را تیتر کرده که گفته است: «عوامل مؤثر بر میزان مشارکت شرایط اقتصادی و معیشتی است». کدخدایی به این دلیل چنین اعترافی کرده است که قلع و قمع رقبا توسط شورای نگهبان خامنه‌ای را بی‌رنگ جلوه دهد. وی گفته «بر اساس نظرسنجی‌هایی که مؤسسات دولتی داشته‌اند تأثیر آرای شورای نگهبان در بررسی صلاحیتها بر میزان مشارکت بسیار اندک است». حرفی که واقعی به‌نظر می‌رسد چون مردم ایران از پیش در شبکه‌های اجتماعی و با شعارنویسی بر دیوارهای شهرها با عبارت «رای من سرنگونی» مهر باطل بر این نمایش زده بودند.
این واقعیت را روزنامه‌های باند مغلوب در دعوای باندی به‌صورت ناخواسته اعتراف کرده‌اند. «گره مشارکت کجاست» عنوان مطلب روزنامهٔ اعتماد به قلم عباس عبدی است که با اشاره به وعده‌های اقتصادی بی‌پایه توسط کاندیداها آن هم «در شرایطی که هشت دولت در گروی نه آن است» نوشته: «بیان هر نکته و وعده‌یی هیچ دردی را درمان نکرده و انگیزه‌ای برای حضور مردم ایجاد نمی‌کند».
«ابتذال وعده» عنوان سرمقاله ابتکار است که با اشاره به سروته یک کرباس بودن کاندیداها بر علت تحریم مردمی نمایش انتخابات انگشت گذاشته و نوشته است: «در شرایطی که همه کاندیداها در تلاشند به جای ایستادن در سمت «بانیان وضع موجود»، در سوی «مصلحان وضع موجود» بایستند، اما به‌نظر می‌رسد با سوابق و عملکرد کاندیداها در مسئولیت‌های حاضر و پیشینشان، عملاً یک این همانی وجود دارد و طبیعتاً نمی‌توان از بانیان وضع موجود – نه در طول هشت سال که در طول سال‌ها – انتظار اصلاح داشت؛ که اگر طبیب بودند، سر خود دوا می‌نمودند!».
«کرونا «اگر» نمی‌شناسد» عنوان مطلب روزنامه همدلی است که در دعوای باندی، بر بیگانگی مهره‌های نمایش انتخابات با دردهای مردم مهر تأیید زده و از جمله نوشته است: «این روزها که برخی از جناح‌های سیاسی در فکر رجزهای انتخاباتی خود هستند و نامزدهای معرفی شده شورای نگهبان هم از طرح و برنامه‌های خود می‌گویند، اما کمتر نشان و حساسیتی از مرگ روزانه دهها تن در میان است. کافی است نگاهی به سخنان و برنامه‌های نامزدها بیندازید تا دریابید انگار آنها در کشوری زندگی می‌کنند که یا خبری از کرونا نیست؛ یا آن که مهار این پاندمی اولویت اول آنها به‌شمار نمی‌رود».
بن‌بست‌ها در همه سو
روزنامه‌های هر دو باند حاکم به نوعی به بن‌بست نظام در مذاکرات وین اذعان کرده‌اند.
«تقریباً بن‌بست» عنوان مطلب جهان صنعت است که به‌نقل از علی بیگدلی کارشناس حکومتی نوشته است «مقامات ایرانی در روزهای اخیر اصرار دارند که مذاکرات وین به بن‌بست نرسیده و امیدواریهایی وجود دارد اما نشان مثبتی نیز مبنی بر به نتیجه رسیدن این مذاکرات وجود ندارد». این کارشناس حکومتی فشارهای داخلی آمریکا به دولت بایدن و فشارهای منطقه‌یی از سوی عربستان و هم‌چنین مواضع خود رژیم را مانع حصول نتیجه در مذاکرات دانسته و به نظام تعادل‌قوای جدید را گوشزد کرده و نوشته است که با توجه به توقف مذاکرات با عربستان و دور شدن سوریه و عراق از نظام، بهتر است هر چه زودتر به شرایط طرف دیگر مذاکره تمکین کند. این کارشناس حکومتی تأکید کرده «خواسته (نظام) که بارها بیان شده لغو همه تحریم‌ها در قبال بازگشت به تعهدات برجامی است که این قطعاً غیرممکن است. آمریکا به هیچ‌وجه حاضر نخواهد شد تمامی تحریم‌ها را یکباره لغو کند».
فرهیخگان از باند خامنه‌ای هم موقعیت بن‌بست نظام را توصیف کرده و نوشته است: «مجموع این شرایط نشان می‌دهد آمریکا با خواست (نظام) که به‌دنبال لغو کلیه تحریم‌های برجامی و پسابرجامی است، موافقت نمی‌کند. با وجود این مخالفتها دولت اصرار دارد (نظام) به این سطح از داشته‌ها رضایت دهد و باقی ماندن برخی دیگر از تحریم‌ها را بپذیرد، اما کارشناسان معتقدند باقی ماندن تحریم‌های حقوق بشری، منطقه‌یی و تروریسم خودش فی‌نفسه یک موضوع است، اما موضوع مهم‌تر این است که با پذیرش این وضع، ما به آمریکایی‌ها حق داده‌ایم تا ما را تحریم حقوق بشری، منطقه‌ای، تروریستی و موشکی کنند».
