این پرسشی است که این روزها، رسانه‌ها و کارشناس‌های حکومتی با تمام توان تبلیغاتی خود به آن مشغول هستند. و البته همین اجماع تبلیغاتی، خود ملاک و محک خوبی برای درک فرجام این «شعار» در پایان سال است.
البته بدون پیش‌داوری و تنها با نگاهی به انواع و اقسام نظرات متضاد در همین چندروزه و میزان اختلاف‌نظری که در همین صحنه به چشم می‌خورد، می‌توان عاقبت شعار سال ۹۷ خامنه‌ای را دریافت.
اولین نظری که در این مورد بررسی می‌شود، نکات تخصصی مسعود نیلی کارشناس و مشاور اقتصادی حسن روحانی است که روز ۱۸فروردین ۹۶ در روزنامه حکومتی عصر ایران منتشر شده است.
نیلی در مقاله‌اش نوشته: «حمایت از کالای ایرانی در گروی اصلاح عوامل ۴گانه تورم، قاچاق، مناسبات متعارف مالی تجاری با جهان و ایجاد یک سیستم اقتصادی فراگیر است».
وی توضیح داده: «شرایط متعارضی را که کشور ما طی چند دهه گذشته از نظر اهداف در یک طرف و عملکرد در طرف دیگر در زمینه تولید و تجارت پشت سر گذاشته، سؤالات زیادی را در زمینه کارآیی سیاستهای اتخاذشده در این زمینه به‌وجود می‌آورد که داشتن پاسخ قابل‌قبول برای آنها می‌تواند به‌عنوان چراغ راهنما برای تصحیح رویکردها در آینده مورد استفاده قرار گیرد».
ترجمه ساده حرف او می‌شود این‌که: کارآمدی سیاستهای اقتصادی‌‌یی که تاکنون اجرا شده‌اند، زیر علامت سؤال هستند، یعنی به بیان دیگر غلط‌اند!
شاید این کارشناس حکومتی نخواهد یا نتواند بیشتر از این توضیح دهد، شاید منافعش اجازه ندهد یا هر علت دیگر، اما روشن است که در این مملکت هیچ سیستم اقتصادی متعارفی وجود ندارد. در مملکتی که ۴۰میلیارد از ۴۴میلیارد دلار تجارت خارجی‌اش از مبادی قاچاق (البته به‌طور رسمی!) رد و بدل شده، مبادی‌‌یی که اساساً شامل بنادر و فرودگاههای سپاه پاسداران می‌باشند و دست‌اندرکار وارد کردن کالاهایی هستند که ذیل هیچ‌یک از تعرفه‌های گمرکی آخوندی تعریف نمی‌شوند!
کما این‌که درآمدهای حاصل از آنها نیز به هیچ‌یک از صندوق‌های مالی و خزانه دولت پرداخت نمی‌گردند و از آن بدتر: محل «هزینه‌کرد»شان هم اساساً هیچ ربطی به برنامه‌های عمرانی مملکت و درد‌های ملت ندارد! طبیعی است که هیچ سیستم اقتصادی متعارف و شناخته‌شده‌‌یی بر آن حاکم نباشد!
نیلی می‌نویسد: «کار به جایی رسیده است که اقتصاد ایران با پدیده‌یی تقریباً منحصربه‌فرد در مقیاس جهانی، به نام "قاچاق کالا" مواجه است».
وی سپس توضیح می‌دهد: «در حالی‌که واژه «قاچاق» در کشورهای دیگر، محدود به اسلحه، انسان و مواد مخدر است، در کشور ما این واژه عمدتاً برای واردات غيررسمی و اقلامی از قبیل وسائل خانگی، پارچه، لباس و اقلام مشابه بکار برده می‌شود».(همان منبع)
متقابلاً روز ۱۹فروردین سایت حکومتی مشرق به‌نقل از روزنامه حکومتی وطن امروز در مقاله‌‌یی، شرط تحقق شعار سال را کافر شدن به سیستم اقتصادی‌‌یی می‌داند که دولت به آن ملتزم است!
«برای حمایت از کالای ایرانی، باید پیش از هر چیز، تکلیف خود را با آیات دروغین اقتصاد لیبرال و درهای باز مشخص کنیم»... «سیاست‌گذاران اقتصادی دولت کنونی، همان افرادی هستند که پیش از این پای نسخه‌های بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول را به اقتصاد ایران باز کرده‌اند. بانک جهانی هم حرف پنهان و پوشیده‌‌یی نمی‌زند. آنها می‌گویند برای آن‌که اقتصادتان رونق بگیرد، دروازه‌های‌تان را رو به واردات ما باز کنید!»
در مطلبی دیگر، روزنامه حکومتی ایران در شمارهٔ روز ۱۹فروردین ۹۶ خود ابتدا سؤال کرده: چتر حمایت از کالای ایرانی چطور باز می‌شود؟
سپس از قول یک کارشناس حکومتی به اسم دکتر حسین سلاح‌ورزی، نایب‌رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی ایران، مستقیماً گریبان خامنه‌ای را گرفته و جواب داده: «رهبر معظم انقلاب در نظام جمهوری اسلامی ایران و مطابق با قانون اساسی وظایف سنگین و گسترده‌یی در هدایت کشور دارد. این وظایف البته مطابق با اختیارات وسیع نیز هست. (و) اتخاذ تصمیم‌هایی برای آینده بلندمدت ایران و ارائه راه‌کارهایی برای کوتاه‌مدت در حوزه اقتصاد و... از جمله اختیارات مقام رهبری است»!
همین کارشناس حکومتی با کنایه به نهادهای مفت‌خور آخوندی افزوده یک راه‌کار دیگر این است که: «راه رانت‌خواری احتمالی برای گروه‌های فرصت‌طلب و غیرمتخصص که با استفاده از فضاهای هیجانی راه برگزاری همایش، کنگره و کنفرانس داخلی و منطقه‌یی و بین‌المللی را در پیش گرفته و با بحثهای سطح‌پایین این مقوله را از استواری و اعتبار دور می‌کنند از بازی خارج کنیم. نباید ریالی برای پرداخت منابع مالی و عمومی از سوی دستگاهها به برگزارکنندگان این‌گونه همایش‌ها اختصاص یابد».
از سوی دیگر لاریجانی، رئيس مجلس آخوندی، روز ۱۸فروردین ۹۷ بر نقش صدا و سیما در تحقق شعار حمایت از کالای ایرانی با روش‌های هنرمندانه تأکید کرد!
از سوی دیگر تلویزیون آخوندی در یک برنامه کوتاه به تجارب مثبت آمریکا(که آن را شیطان بزرگ می‌نامد) در حمایت از تولید آمریکایی پرداخت و با تحسین آنها، به‌طور غیرمستقیم تلاش کرد آنها را سرمشق و الگوی مصرف‌کننده خودی قرار دهد.
در نوشته کوتاه تلاش شد تقریباً از آسیا تا اروپا و حتی آمریکا، راه‌کارهای مختلف برای حمایت از کالای داخلی مشاهده گردد. در پایان بد نیست یک راه‌کار آخوندنشان را هم ببینیم که این نیز خود مصداق «کالای داخلی!» است و ضروری است با اعلامش از آن حمایت شود!
روزنامه حکومتی ایران ۱۹فروردین نوشته: برای تحقق شعار سال «راه‌حل هم همین است که ما از الگوهای داخل جامعه استفاده کنیم و به سراغ برنامه‌های تلویزیونی و هنرپیشه‌هایمان برویم. این افراد باید حرکت را آغاز کنند... این‌که هر سال می‌آییم و گوشه تلویزیون یا خیابان شعاری حک می‌کنیم، بدتر جوان را زده می‌کند. ما باید تغییرات در افکار را غیرمستقیم مثلاً در یک سریال پربیننده آن هم به‌صورت نامحسوس ایجاد کنیم».
چه بسا این هم راه‌حلی باشد! اما آن‌چه که در این میان بین چکش و سندان باندهای درونی نظام، دست ملت را می‌گیرد تنها و تنها فقر بیشتر است.
خبرگزاری حکومتی ایسنا روز ۱۸فروردین ۹۷ نوشت: «یک پژوهشگر و استاد دانشگاه(حسین راغفر) خط فقر مطلق برای یک خانواده ۴نفره شهری در سال ۹۶ را حدود ۴میلیون تومان اعلام کرد و گفت: بر اساس محاسبات صورت‌گرفته در سالهای اخیر، ۳۳درصد جمعیت کشور دچار «فقر مطلق» هستند.
