اعتصاب ۹۹روزه کارکنان رادیو ـ تلویزیون در دوران شاه، یکی از سلسله اعتصاب‌هایی بود که نقشی تعیین‌کننده در سقوط دیکتاتوری سلطنتی ایفا کرد.
آن روز نیز مانند امروز، رادیو و تلویزیون به ابزاری در دست حاکمیت دیکتاتوری تبدیل شده بود و اخبار مربوط به قیام را سانسور می‌کرد. اهمیت این اعتصاب را آنگاه بیشتر درمی‌یابیم که شرایط آن دوران را فهم کنیم. در نبود اینترنت و شبکه‌های اجتماعی و نیز تلفن هوشمند و سایر وسایل ارتباط جمعی، اطلاع‌رسانی محدود به مطبوعات و رادیو ـ تلویزیون می‌شد؛ به همین دلیل دیکتاتوری سلطنتی بیشترین اعمال محدودیت و سانسور را روی این وسایل ارتباط جمعی داشت. در چنین شرایطی کارکنان شریف رادیو و تلویزیون که نمی‌خواستند به آلت دست دیکتاتوری و توجیه‌گر جنایت آن تبدیل شوند از مدتها قبل در بخش‌هایی از رادیو و تلویزیون دست به اعتصاب زده بودند اما اوج و گستردگی این اعتصاب به بعد از ۱۳آبان۵۷برمی‌گردد.
در این روز تظاهرات و زد و خورد خیابانی بین نیروهای انقلابی و مأموران گارد به اوج رسید، فرماندار نظامی تهران به روی تظاهر کنندگان در دانشگاه تهران آتش گشود و گروه رپرتاژ رادیو ـ تلویزیون که در محل حضور داشت یک فیلم نیم‌ساعته از این کشتار تهیه نمود. این فیلم به‌دلیل سانسور به یک گزارش ۷دقیقه و ۳۰ثانیه‌یی تبدیل گشت و در اخبار شبکه سراسری پخش گردید. میلیون‌ها ایرانی در تلویزیون دولتی صحنه‌های یورش وحشیانه مأموران حکومت نظامی به تظاهرات «هفته همبستگی» را به چشم دیدند.
دیدن فیلم این صحنه‌ها که طی آن تعدادی از دانشجویان به شهادت رسیدند، خشم عمومی را برانگیخت. روز ۱۴آبان یک موج خبری بزرگ در جامعه ملتهب ایران به وجود آمد. این یک ضربه بزرگ به دیکتاتوری شاه بود. در پی آن محل رادیو ـ تلویزیون به اشغال حکومت نظامی درآمد. در اعتراض به یورش مأموران حکومت نظامی به بخش اخبار، کارکنان رادیو و تلویزیون در همبستگی با قیام آوران و اعتصاب‌کنندگان با انتشار اعلامیه‌ها و تراکت‌های مختلف از ۱۵آبان ۵۷دست به اعتصاب نامحدود و گسترده زدند.
اوج‌گیری و گسترش این اعتصاب درست در روزی بود که دولت شریف امامی در مواجهه با فوران خشم مردم و سلسله تظاهرات توده‌یی ناکارآمدی خود را نشان داده و با دولت نظامی ازهاری جایگزین شده بود.
در این اعتصاب به جز تعدادی معدود از عوامل دستچین حکومت نظامی که پخش حداقل برنامه‌ها را به عهده داشتند، پرسنل رادیو و تلویزیون ملی ایران که بیشتر از ۳۰۰۰نفر می‌شدند، در اعتصاب به‌سر می‌بردند.
آنها با اعتصاب خود خواستار آزادی کامل در انعکاس دادن به اخبار تظاهرات و برداشتن سانسور عنوان کردند.
اعتصاب کارکنان رادیو و تلویزیون، با تک و پاتک‌های فراوان تا روزهای پایانی سلطنت شاه ادامه یافت و انواع تهدیدها و تطمیع‌ها نتوانست آن را به شکست بکشاند. در نهایت این اعتصاب قهرمانانه در همبستگی با سایر اعتصابها و فعالیت‌های انقلابی اقشار مختلف مردم تا سرنگونی دیکتاتوری سلطنتی ادامه یافت.
***
در سالگرد این اعتصاب درخشان با ایمان به پیروزی قیام سراسری علیه حاکمیت ولایت‌فقیه آن را گرامی می‌داریم و از تجربه‌های گرانقدرش درس شرف، مقاومت و شجاعت می‌آموزیم
