«بی‌اعتمادی عمومی در آبان ۹۸ متوقف نشده و بهمن‌وار بزرگ می‌شود.»(روزنامه حکومتی جهان صنعت، ۲۹بهمن ۹۸)
«روحانی بیش از هر کسی در این کشور سابقهٔ امنیتی دارد؛ یعنی اگر قرار باشد یک نفر را نام ببریم که تمام عمر خود را
در پست‌های امنیتی بوده، او فقط حسن روحانی است. بنابراین حتماً از این ظرایف (آمار کشته‌شدگان) اطلاع دارد».
(روزنامه حکومتی جهان صنعت، ۲۹بهمن ۹۸)
«هیچ‌کدام از مطبوعات و خبرگزاریهای دولتی و مورد حمایت، اجازه‌ای نداشتند تا خبر دقیقی مخابره کنند. برای
همین و به‌طور غیررسمی، مرجعیت رسانه‌یی را در کشور از دست دادند.» (روزنامه حکومتی مستقل، ۲۹بهمن ۹۸).
***
۴۱سال پرونده، ۴۱سال پرسش
پرونده‌های باز و پرسش‌های بی‌پاسخ، دیوارهای قطور بین مردم ایران و حاکمیت ولایت فقیه هستند. سر هر موضوع سیاسی و اجتماعی و اقتصادی را که در ایران باز کنیم، به اتاق در اتاق و سال تا سال پرونده‌های باز و هجوم پرسش‌های بی‌پاسخ برمی‌خوریم. ماجرای بین مردم ایران و این حاکمیت هم همیشه بر سر این پرونده‌های باز و پرسش‌های بی‌پاسخ بوده است که کماکان ادامه دارد. این است حکایت ۴۱سال زمامداری و سلطهٔ قوم اشغالگر ایران.
سکوت و دروغ، جنایات سازماندهی شده
از نمونه‌هایی که این روزها دامن رژیم را گرفته و به بحران انجامیده است، باید به پرونده عدد و رقم واقعی جانباختگان و شهیدان قیام آبان ۹۸ اشاره کرد. پرونده‌ای که نحوهٔ تنظیم حاکمیت و دولت با آن، خود بخشی از ادامهٔ جنایت آگاهانه و سازماندهی شده است.
پرونده‌های باز همواره به‌دلیل ربط داشتنشان به جنایات بزرگ، آثار و عواقب اجتماعی و بین‌المللی داشته‌اند که لاجرم به درون نظام ریخته و موجب شقه‌ها و ریزش‌ها و چالشها و چرایی‌ها علیه حاکمیت شده‌اند. آثاری که این پرونده‌ها و مشخصاً آمار و ارقام شهیدان آبان ۹۸ در درون حاکمیت ریخته، این‌گونه حتی در رسانه‌های حکومتی بازتاب یافته و پرسش برانگیز شده است: «آمار کشته‌های آبان دست وزیر کشور است. کمیته‌ای که برای بررسی جانباختگان آبان ماه و پس از آن حادثه هواپیمای اوکراینی تعیین شد، چه گزارشی به او داده است؟ نتایج بررسی‌های این کمیته‌ها به کجا رسیده است؟ اگر روحانی خبر ندارد که به‌طور دقیق چه تعدادی در آبان ماه کشته شده‌اند، چرا خبر نمی‌گیرد؟».(آرمان، ۲۹بهمن ۹۸)
دروغگویی‌های روحانی و دولت تحت‌امرش درباره تعداد واقعی جانباختگان آبان آن‌قدر نزد مردم نفرت‌انگیز و نزد حکومتیان آبرو بازی شده است که روزنامه حکومتی مستقل در شماره ۲۹بهمن حرف روحانی را «فرض محال» دانسته و چنین بازتاب می‌دهد: «مهم‌ترین بخش نشست مطبوعاتی روحانی جایی بود که به مرگ شمار بسیاری از هموطنان در جریان اعتراضهای آبان مربوط بود. روحانی عنوان کرد که تعداد جانباختگان بسیار کمتر از تعدادی است که خبرگزاری رویترز به آن اشاره کرده است. بر فرض محال اگر این گفته روحانی درست باشد، چرا دولت پس از ۳ماه این آمار را ارائه نداده است؟».
نقالی خودی‌ها درباره کذاب گندگاو چاله دهان
روحانی شیاد و کذاب از فرط ابتذال فرهنگی و اخلاقی و شخصیتی، حتی میان هم‌باندی‌هایش هم آبروباخته بی‌وجهه و بی‌اعتبار است. یکی از این زمینه‌ها، گاوگندچاله‌دهانی‌های روحانی در امر عدد و رقم شهیدان قیام آبان است که حتی داد رئیس سازمان پزشکی قانونی و حقوق‌دانان حکومتی را هم درآورده است: «روحانی اعلام این آمار را که به‌گفته دولت ـ حاکمیت، جنبه امنیتی دارد، وظیفه پزشکی قانونی عنوان کرده است؛ در حالی که این وظیفه برگردن دولت و وزارت کشور آن است...عباس مسجدی‌آرانی رئیس سازمان پزشکی قانونی در واکنش به سخنان رئیس‌جمهور در نشست خبری گفت: بر اساس مصوبه شورای امنیت ملی، وظیفه دولت است که این آمار را اعلام کند».(همان منبع) در همین زمینه روزنامه آرمان هم در شمارهٔ ۲۹بهمن ۹۸ شمه‌ای دیگر از دروغگویی عمدی روحانی را با استناد به قوانین حقوقی برملا می‌کند: «عبدالصمد خرمشاهی حقوقدان گفت: تمام ادارات و نهادهای دولتی تحت‌نظر رئیس‌جمهور است. آمار وفاتها و تولد‌ها در کشور دائم و به‌صورت روزانه در سازمان ثبت احوال منعکس می‌شود. آقای روحانی می‌تواند به‌طور دقیق تمام آمار را داشته باشد و به ابهامات به‌طور کامل پاسخ بدهد...سخنان رئیس‌جمهور از وجاهت قانونی برخوردار نیست. چون که آمار به‌طور کامل در اختیار او قرار دارد».
ابتذال رایج در رفتار و شخصیت روحانی وقتی با دروغگویی بر سر آمار جانباختگان قیام آبان ۹۸ آمیخته می‌شود، آن‌قدر چندش‌آور است که به‌ناگزیر موجب چنین توصیفاتی در رسانه‌های حکومتی می‌شود که خود، افشاگر جنایت سازمان‌یافته توسط خامنه‌ای و روحانی در پنهان نگه‌داشتن آمار شهیدان است: «ثبات گفتمانی در بین مسؤلان نیست. اگر می‌بود دچار این همه تناقض‌گویی نمی‌شدیم...رویکرد حسن روحانی در نشست خبری روز یکشنبه این شائبه را طرح کرد که اساساً عزمی برای ارائه آمار دقیق وجود ندارد...پرده‌پوشی‌های نابجا و تکذیبیه‌های توأم با خنده، داغ مردم را تازه می‌کند و شکاف بین مردم و حاکمیت را بیشتر می‌کند. اگر اسامی بیان نشود صورت مسأله هم پاک نمی‌شود».(جهان صنعت، ۲۹بهمن ۹۸)
نگفتن آمار خون آبان به‌خاطر نمایش دوم اسفند؟
در این یقین هرگز نباید تردید کرد که پرونده آمار و ارقام واقعی شهیدان آبان یک امر سازماندهی شده است که به‌طور مستقیم زیر دست خامنه‌ای و با دخالت شخص روحانی کنترل می‌شود. هدفمندی از این کار آن‌قدر آشکار شده است که برخی در درون نظام، مقصود از آن را به نمایش انتخابات دوم اسفند ربط می‌دهند: «برخی تصور می‌کنند مسؤلان اعلام کردن را به آرام شدن فضا و گذشتن از انتخابات سپرده‌اند. آیا اعلام تعداد بعد از این همه مدت، افکار عمومی را اقناع می‌کند؟».(همان منبع)
رابطه قیام آبان با رد صلاحیت‌های فعلی
خون مردم و جوانان ایران در قیام آبان ۹۸ هرگز دامن ولایت فقیه و دولت تحت‌امرش را رها نکرده و از قضا در همین مدت موجب شقه و شکاف و تصفیه در کل نظام شده است. حالا معلوم می‌شود که این خون افشاگر و روشنگر حتی باعث رد صلاحیت برخی نمایندگانی فعلی مجلس شده است که کلامی و حرفی از آن زده‌اند: «در همین دوره از احراز صلاحیتها به من چندبار گفته شد که چرا در مجلس در مورد مسألهٔ آبان‌ماه سخن گفته‌ام. افراد زیادی را از قطار انقلاب پیاده کرده‌ایم».(روزنامه حکومتی آرمان به‌نقل از میرزایی نیکو نماینده مجلس، ۲۹بهمن ۹۸)
صدای ایران: نه می‌بخشیم، نه فراموش می‌کنیم!
نظامی که رئیس جمهورش در حین جنایت در قیام آبان، باد می‌کاشت، حالا توفان خون شهیدان و اسامی و آمار و ارقامشان را باید درو کند. این توفان گریبان کل نظام از جمله روحانی و وزیر کشور و دولتش را گرفته و «تعلل» در اعلام تعداد شهیدان بدل به یک بن‌بست و بحران شده است. بحرانی که طرف اصلی حسابرسی‌کنندهٔ آن مردم ایران هستند. توفان «تعلل» و پنهان نگه‌داشتن صدای تپش قلب شهیدان قیام آبان ۹۸ به خودی‌های نظام هم رسیده است: «این تعلل از جانب دولت و رئیسِ جمهوری است که در آن روزهای اول حوادث آبان، با دوربین‌هایی که به شناسایی و دستگیری معترضان کمک می‌کرد، فخر می‌فروخت!».(جهان صنعت، ۲۹بهمن ۹۸)
حالا مردم ایران هستند که به شیاد و کذاب کلیددار این تعلل و پنهان‌کاری هشدار می‌دهند که «نه می‌بخشند و نه فراموش می‌کنند»!
