قیام مصر پانزدهمین روز خود را پشت سرگذاشت، مردم با سرسختی ایستادگی کرده و خواستار تغییر بنیادی هستند. آنها می‌گویند هر فشاری را تحمل می‌کنند اما سنگر قیام را رها نمی‌کنند. گزارشی از شبکه جهانی بی.بی.سی:
در حالی که در سایر نقاط جهان به یک انتقال آرام قدرت فراخوان داده می‌شود، در قاهره مردم تنها از یک «تغییر بنیادین و انقلابی» حرف می‌زنند. آنها می‌گویند این حرفها کافی نیست. مردم، خشمگین و گرسنه هستند. شعله‌ور نگه‌داشتن قیام، با رساندن کمک و آذوقه به تظاهرکنندگان در میدان تحریر قاهره صورت می‌گیرد. ارتش در ابتدای کار به آنها اجازه نمی‌داد، غذا به داخل میدان بیاورند. به همین خاطر آنها بست نشستند و از بازگشتن خودداری کردند. پایداری مردم در مقابل فشارها، دو هفته پیش غیرقابل‌تصور بود.
یک زن می‌گوید: «ارتش نمی‌گذارد غذا به تظاهرکنندگان برسانیم. اگر می‌خواهند ما این‌جا از گرسنگی بمیریم، همینجا خواهیم مرد. اما این‌جا را ترک نخواهیم کرد». یک صحنه دیدنی دیگر در میدان رخ داد. یک گروه از مسیحیان مصری برای برگزاری دعای روز یکشنبه به میدان تحریر رفتند. البته تعداد آنها در مقایسه با تعداد مسلمانانی که در میدان بودند، بسیار کوچک بود، ولی مسلمانها از آنها حمایت کردند و شعار می‌دادند «ید وحده» یعنی «یک دست متحد»
یک زن مسیحی گفت: «ما مسیحیان و مسلمانان همه یک ملت هستیم».
دو هفته از این قیام می‌گذرد، اما خط مقدم جبهه به‌رغم خستگی و گرسنگی مردم، هنوز حفظ شده و آنها منطقه‌یی را که به سختی تسخیر کرده‌اند، نمی‌خواهند به این راحتی از دست بدهند. این مردان و زنان، افرادی مصمم هستند. شاید مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و خون آلود باشند، ولی کوتاه نیامدند. خواسته‌های آنها به همان سرسختی روز اول است، مبارک باید استعفا دهد.
در حالی که در سایر نقاط جهان به یک انتقال آرام قدرت فراخوان داده می‌شود، در قاهره مردم تنها از یک «تغییر بنیادین و انقلابی» حرف می‌زنند. آنها می‌گویند این حرفها کافی نیست. مردم، خشمگین و گرسنه هستند. شعله‌ور نگه‌داشتن قیام، با رساندن کمک و آذوقه به تظاهرکنندگان در میدان تحریر قاهره صورت می‌گیرد. ارتش در ابتدای کار به آنها اجازه نمی‌داد، غذا به داخل میدان بیاورند. به همین خاطر آنها بست نشستند و از بازگشتن خودداری کردند. پایداری مردم در مقابل فشارها، دو هفته پیش غیرقابل‌تصور بود.
یک زن می‌گوید: «ارتش نمی‌گذارد غذا به تظاهرکنندگان برسانیم. اگر می‌خواهند ما این‌جا از گرسنگی بمیریم، همینجا خواهیم مرد. اما این‌جا را ترک نخواهیم کرد». یک صحنه دیدنی دیگر در میدان رخ داد. یک گروه از مسیحیان مصری برای برگزاری دعای روز یکشنبه به میدان تحریر رفتند. البته تعداد آنها در مقایسه با تعداد مسلمانانی که در میدان بودند، بسیار کوچک بود، ولی مسلمانها از آنها حمایت کردند و شعار می‌دادند «ید وحده» یعنی «یک دست متحد»
یک زن مسیحی گفت: «ما مسیحیان و مسلمانان همه یک ملت هستیم».
دو هفته از این قیام می‌گذرد، اما خط مقدم جبهه به‌رغم خستگی و گرسنگی مردم، هنوز حفظ شده و آنها منطقه‌یی را که به سختی تسخیر کرده‌اند، نمی‌خواهند به این راحتی از دست بدهند. این مردان و زنان، افرادی مصمم هستند. شاید مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و خون آلود باشند، ولی کوتاه نیامدند. خواسته‌های آنها به همان سرسختی روز اول است، مبارک باید استعفا دهد.
