اولی هاینونن معاون پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی طی یادداشتی نوشت به نیات رژیم ایران نباید اعتماد کرد، این رژیم می‌تواند با رآکتور آب سبک نیز بمب بسازد.
در این یادداشت آمده است: «برای آمریکا و متحدانش زمان محدودی وجود دارد تا تعیین نمایند که چه نوع فن‌آوری اتمی به رژیم ایران و از سوی چه کسانی ارسال می‌شوند. در واقع زمان به سرعت در حال سپری شدن است» .
این مقام پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی افزود: «توافق اتمی هیچ محدودیتی را بر دامنه و محتوای برنامه رژیم ایران در مسیر رآکتورهای آب سبک نمی‌گذارد. همچنین بعد از 15سال, توافق اتمی تنها متکی بر تعهدهای داوطلبانه رژیم ایران در دور انداختن سوخت مصرفی خواهد بود. بازفرآوری به‌معنی جداسازی پلوتونیوم برای ساخت بمب اتمی است. البته رژیم ایران اعلام کرده که تمایلی به بازفرآوری سوخت مصرفی ندارد هر چند که شاید این مورد تغییر کند. اگر سران رژیم ایران تصمیم خود را عوض کنند, این رژیم قادر است در سایه راکتورهای آب سبک به پروسه باز فرآوری سوخت مصرفی مبادرت نماید و آنگاه می‌تواند پلوتونیوم مورد نیاز برای ساخت بمب را بدون نقض فنی مندرجات توافق تهیه نماید» .
در ادامه یادداشت اولی هاینونن آمده است: «بنابراین هر گونه توافقی بین رژیم ایران و کشورهای خارجی در زمینه خرید کالاهای مورد نیاز در برنامه اتمی باید ملزم به مداخله ارائه دهندگان این فن‌آوری در زمانی باشد که رژیم ایران بخواهد به جدا سازی پلوتونیوم بپردازد» .
وی در پایان باشاره به اظهارات برخی از مقامهای رژیم ایران در زمینه ساخت مؤسسه تحقیقاتی اتمی و دفع حملات غرب و این‌که رژیم ایران باید غرب را متقاعد نماید که می‌تواند در 48ساعت بمبی بسازد، گفت: «این‌ها سخنان یک رژیمی که می‌خواهد از رآکتورهای اتمی تنها برای تولید برق استفاده نماید، نیست. جامعه بین‌المللی نمی‌تواند روی نیات خوب رژیم ایران حساب نماید پس ضرورت دارد تا اطمینان سازی طولانی‌مدت مستحکمی بر تمامی معاهدات اتمی جدا سازی پلوتونیوم از سوخت مصرف شده صورت گیرد. همچنین در صورت لزوم, ارائه دهندگان فن‌آوری اتمی می‌توانند تقاضای باز پس گرفتن بخش‌های مورد تردید را از رژیم ایران کنند..
در این یادداشت آمده است: «برای آمریکا و متحدانش زمان محدودی وجود دارد تا تعیین نمایند که چه نوع فن‌آوری اتمی به رژیم ایران و از سوی چه کسانی ارسال می‌شوند. در واقع زمان به سرعت در حال سپری شدن است» .
این مقام پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی افزود: «توافق اتمی هیچ محدودیتی را بر دامنه و محتوای برنامه رژیم ایران در مسیر رآکتورهای آب سبک نمی‌گذارد. همچنین بعد از 15سال, توافق اتمی تنها متکی بر تعهدهای داوطلبانه رژیم ایران در دور انداختن سوخت مصرفی خواهد بود. بازفرآوری به‌معنی جداسازی پلوتونیوم برای ساخت بمب اتمی است. البته رژیم ایران اعلام کرده که تمایلی به بازفرآوری سوخت مصرفی ندارد هر چند که شاید این مورد تغییر کند. اگر سران رژیم ایران تصمیم خود را عوض کنند, این رژیم قادر است در سایه راکتورهای آب سبک به پروسه باز فرآوری سوخت مصرفی مبادرت نماید و آنگاه می‌تواند پلوتونیوم مورد نیاز برای ساخت بمب را بدون نقض فنی مندرجات توافق تهیه نماید» .
در ادامه یادداشت اولی هاینونن آمده است: «بنابراین هر گونه توافقی بین رژیم ایران و کشورهای خارجی در زمینه خرید کالاهای مورد نیاز در برنامه اتمی باید ملزم به مداخله ارائه دهندگان این فن‌آوری در زمانی باشد که رژیم ایران بخواهد به جدا سازی پلوتونیوم بپردازد» .
وی در پایان باشاره به اظهارات برخی از مقامهای رژیم ایران در زمینه ساخت مؤسسه تحقیقاتی اتمی و دفع حملات غرب و این‌که رژیم ایران باید غرب را متقاعد نماید که می‌تواند در 48ساعت بمبی بسازد، گفت: «این‌ها سخنان یک رژیمی که می‌خواهد از رآکتورهای اتمی تنها برای تولید برق استفاده نماید، نیست. جامعه بین‌المللی نمی‌تواند روی نیات خوب رژیم ایران حساب نماید پس ضرورت دارد تا اطمینان سازی طولانی‌مدت مستحکمی بر تمامی معاهدات اتمی جدا سازی پلوتونیوم از سوخت مصرف شده صورت گیرد. همچنین در صورت لزوم, ارائه دهندگان فن‌آوری اتمی می‌توانند تقاضای باز پس گرفتن بخش‌های مورد تردید را از رژیم ایران کنند..
