همزمان با فراگیرشدن مقاومت زندانیان در ماههای اخیر دژخیمان خامنه‌ای در زندان اوین بار دیگر به افزایش فشار بر زندانیان زن روی آورده‌اند و طی بخشنامه‌یی کلیه نامه‌نگاریهای زنان زندانی با خانواده‌هایشان را ممنوع اعلام کردند. بر اساس این بخشنامه همچنین کلیه مرخصی‌های زنان زندانی سیاسی تا اطلاع ثانوی لغو شده است.
این اقدامات دژخیمان خامنه‌ای در حالی صورت می‌گیرد که پیش از این نیز دژخیمان زندان، جهت در هم شکستن روحیه زنان مقاوم اکثر زندانیان زن محبوس در زندان اوین را در تیرماه ۱۳۹۱ به زندانهای رجایی‌شهر در کرج و زندان قرچک در ورامین منتقل نمودند و هم‌اکنون تنها بین ۲۰ تا ۳۰ زندانی سیاسی و عقیدتی زن در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شوند.
رادیو دویچه وله آلمان در ارتباط با این فشارهای ضدانسانی دژخیمان خامنه‌ای بر زنان زندانی گزارش کرد: «خانواده‌های زندانیان سیاسی و فعالان حقوق‌بشر نگران افزایش فشارهای جسمی و روانی، از جمله محدود شدن ملاقات، مخالفت با درمان خارج از زندان و ضرب و شتم آنها هستند» .
این رادیو در ادامه اضافه می‌کند: «فشار جسمی و روانی بر زندانیان سیاسی، به‌ویژه زندانیان سیاسی زن در ماههای اخیر شدت یافته است» .
ذکر این نکته نیز ضروری است که به‌دلیل وضعیت به‌شدت اسفناک زندانهای رژیم، از سال ۱۳۸۴ تا کنون، به هیچ‌یک از زیرمجموعه‌های سازمان ملل‌متحد یا سایر سازمانهای بین‌المللی ناظر، اجازه دیدار از بند زنان زندان اوین یا هر بند دیگری در زندان اوین داده نشده است.
محکوم نمودن رژیم ضدبشری توسط عفو بین‌الملل:
در ارتباط با این اقدامات دژخیمان خامنه‌ای، عفو بین‌الملل روز چهارشنبه 20مرداد95 ضمن اطلاعیه‌ای اقدامات وحشیانه رژیم علیه زندانیان زن را محکوم نمود و اعلام کرد: رژیم ایران در نیمه اول سال جاری میلادی، فشارها و حملات خود را بر مدافعان حقوق زنان افزایش داده است.
در گزارش عفو بین‌الملل اضافه شده است: این فشارها با مجموعه‌یی از بازجویی‌های سخت و فزاینده و مجرمانه دانستن هر گونه فعالیت و تجمع خودجوش در حوزه حقوق زنان صورت می‌گیرد و این‌که ”مقامهای رژیم ایران فعالیتهای صلح‌آمیز در حوزه حقوق زنان را با دشمنی علیه نظام یکی می‌دانند، شرم‌آور است.
همچنین در ارتباط با این اقدامات ضدانسانی رژیم، کمپین بین‌المللی حقوق‌بشر در ایران ضمن انتشار گزارشی بتاریخ 31خرداد 1395 شرایط دست‌کم ۲۵ زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین را «غیرقانونی» و «غیرانسانی» توصیف کرد.
بر اساس این گزارش، «زندانیان سیاسی که در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شوند مرتباً از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی محروم می‌شوند، برای ملاقات با فرزندان خود، حتی فرزندان خردسال، با محدودیت یا محرومیت روبه‌رو هستند، از تماس تلفنی با خانواده‌های خود محروم، و به تغذیه کافی و مناسب دسترسی ندارند» .
نگاهی به زندانها و بندهای زنان
برای درک بهتر از شرایط زنان زندانی سیاسی لازم است با موقعیت نگهداری آنان در بندهای موسوم به بند زنان آشنا شویم:
زندان اوین:
در این زندان یک بند عمومی به زنان اختصاص داده شده است که از 3سالن تشکیل شده است که زندانیان پس از پایان تحقیقات به آنجت منتقل می‌شوند. زندانیان این بند از امکان تماس تلفنی محرومند. تمام منافذ و پنجره‌های رو به محوطه زندان کور شده و در نتیجه زندگی در محیط فاقد نور کافی، به زندانیان آسیب‌های جدی وارد می‌شود.
سرویس بهداشتی و آشپزخانه فاقد تهویه هستند. وضعیت بهداری زندان به‌شدت اسف‌بار است. اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان به سختی و با کارشکنیهای بسیار انجام می‌شود و هر خروج و ورود به زندان با بازرسی بدنی نامناسب و تحقیر کننده همراه است. زندانیان حین تردد و در داخل مراکز درمانی باید دست‌بند به دست داشته باشند.
زندانبانان و عناصر امنیتی در برابر هر گونه اعتراض و مقاومت زندانیان، آنان را تهدید می‌کنند که به زندان قرچک فرستاده خواهند شد.
بند ۲۰۹، مخوف‌ترین بخش زندان اوین است که افراد زیر شکنجه در آنجا نگهداری می‌شوند.
بند متادون: در بند زنان اوین همچنین سالن همیشه دربسته‌ای وجود دارد که زندانی‌ها به آن، نام «بند متادون» را داده‌اند. بند متادون، یک سلول جمعی دربسته مجهز به دوربین مداربسته است و زندانی را از آزادی عمل در محدودة کوچک زندان نیز محروم می‌کند.
زندانیان از حق رفت و آمد در راهرو و هواخوری محرومند و درب ورود و خروج سالن فقط هنگام توزیع غذا باز می‌شود.
به‌رغم تمامی این محدودیتهای ضدانسانی و با وجود انواع بیماریهای زندانیان که نتیجه شرایط طاقت‌فرسای زندان است، دژخیمان خامنه‌ای به‌تازگی برای فشار بیشتر به زنان زندانی سیاسی مانع از اعزام آنها به بیمارستانها شده و با صدور بخشنامه‌یی کلیه مرخصیها و نامه‌نگاریهای زنان زندانی با خانواده‌هایشان را هم ممنوع اعلام کردند.
زندان قرچک ورامین
این زندان اصلی‌ترین محل نگهداری زنان زندانی است که در منطقه‌یی بسیار بد آب و هوا در بیابانهای شرق تهران واقع است و حدود ۱۲۰۰ زندانی در آن جا داده شده است
۷ سوله خیلی بزرگ، کثیف و تاریک، ساختمان این زندان راتشکیل می‌دهد. هر سوله ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر زندانی دارد و زندانیان مجبورند در فضای خالی بین تخت ها تا مقابل سرویسهای بهداشتی روی زمین بخوابند.
در این زندان به‌اصطلاح زنان، اصل تفکیک جرایم اجرا نمی‌شود. نزدیک به ۴۵ زندانی زیر حکم اعدام در میان انواع جرایم زندگی می‌کنند و هر گونه اعتراض زندانیان با ضرب و شتم زندانبانان پاسخ داده می‌شود.
وضعیت تغذیه و دارویی، نامناسب بوده و نبود امکانات و عدم رسیدگی به بیماران به شیوع بسیاری بیماریهای خطرناک دامن زده است که باعث بالا رفتن آمار هپاتیت و ایدز در زندان قرچک شده است.
در این زندان تنها ۴دوش حمام برای حدود ۲۰۰ نفر وجود دارد و آب شور زندان، برای زندانیان مشکلات عدیده پوستی و بهداشتی به همراه آورده است.
نگهداری زندانیان با سن ۱۸ سال در کنار زندانیان ۵۰ ساله با جرایم مختلف هم، یکی از معضلات دیگر این زندان است و تجاوز به زندانیان کم سن و سال از سوی زندانیان تبهکار، کابوس شبانه دختران زندانی است.
در این زندان همچنین یک بند مخصوص مادران وجود دارد که تقریبا‌ً ۲۰ کودک زیر ۲ سال را بهمراه مادرانشان محبوس کرده‌اند.
ساده‌ترین اعتراض به وضعیت غذا و یا هر گونه اعتراض دیگر، انتقال به سلول انفرادی به همراه زندانیان عادی و خطرناک را به‌دنبال دارد که همه زنان زندانی از آن می‌ترسند.
شرایط این زندان آن‌قدر ضدانسانی است که دژخیمان از آن به‌عنوان یک تهدید و عامل فشار بر علیه زنان بند سیاسی زندان اوین استفاده می‌کنند.
زندان رجایی شهر کرج
بند زنان این زندان در حال حاضر ۲۰۰ زندانی زن با جرایم مختلف را در خود جا داده است در حالیکه تنها یک سرویس بهداشتی و یک حمام دارد. آب این اماکن معمولاً قطع است و زندانیان به‌طور روزانه، تنها از یک ساعت آب گرم برخوردارند.
اعتراف سرکردگان رژیم آخوندی به شرایط ناهنجار زندان و زندانیان:
اگر چه تاامروز هیچ آمار دقیقی در رابطه با تعداد زندانیان زن خصوصاً زندانیان سیاسی زن از طرف گردانندگان رژیم داده نشده است اما چندی پیش اصغر جهانگیر سرکرده زندانهای رژیم در یک کوچک نمایی آشکار اعلام کرد: «هم‌اکنون بیش از ۲۲۰ هزار نفر در زندانها محبوس هستند که این تعداد نزدیک به سه برابر ظرفیت استاندارد است» .
وی در ادامه ضمن این‌که آمار زنان دربند در زندان قرچک ورامین را ۸۰۰ نفر اعلام کرد اعتراف کرد: بخش قابل توجهی از زنانی که در زندانهای جمهوری اسلامی ایران محبوس هستند سال‌هاست بلاتکلیف‌اند و رأی آنها هنوز صادر نشده است.
در یک نمونه دیگر حسن هاشمی وزیر بهداشت کابینه آخوند روحانی در مصاحبه با خبرگزاری فارس رژیم بتاریخ 2شهریور 95 به گوشه‌یی از وضعیت وخیم بهداشت در زندانهای قرون‌وسطایی رژیم آخوندی اذعان کرد و گفت: «در برخی بندها و سالنهای زندانها وضعیت مناسب نیست. اگر بخواهیم واقعیتها را بپذیریم، باید در فضاها تجدید نظر شود. در زندانها ایدز، بیماریهای پوستی، سل و غیره وجود دارد و نیاز به غربال‌گری و درمان هم هست» .
این اقدامات دژخیمان خامنه‌ای در حالی صورت می‌گیرد که پیش از این نیز دژخیمان زندان، جهت در هم شکستن روحیه زنان مقاوم اکثر زندانیان زن محبوس در زندان اوین را در تیرماه ۱۳۹۱ به زندانهای رجایی‌شهر در کرج و زندان قرچک در ورامین منتقل نمودند و هم‌اکنون تنها بین ۲۰ تا ۳۰ زندانی سیاسی و عقیدتی زن در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شوند.
رادیو دویچه وله آلمان در ارتباط با این فشارهای ضدانسانی دژخیمان خامنه‌ای بر زنان زندانی گزارش کرد: «خانواده‌های زندانیان سیاسی و فعالان حقوق‌بشر نگران افزایش فشارهای جسمی و روانی، از جمله محدود شدن ملاقات، مخالفت با درمان خارج از زندان و ضرب و شتم آنها هستند» .
این رادیو در ادامه اضافه می‌کند: «فشار جسمی و روانی بر زندانیان سیاسی، به‌ویژه زندانیان سیاسی زن در ماههای اخیر شدت یافته است» .
ذکر این نکته نیز ضروری است که به‌دلیل وضعیت به‌شدت اسفناک زندانهای رژیم، از سال ۱۳۸۴ تا کنون، به هیچ‌یک از زیرمجموعه‌های سازمان ملل‌متحد یا سایر سازمانهای بین‌المللی ناظر، اجازه دیدار از بند زنان زندان اوین یا هر بند دیگری در زندان اوین داده نشده است.
محکوم نمودن رژیم ضدبشری توسط عفو بین‌الملل:
در ارتباط با این اقدامات دژخیمان خامنه‌ای، عفو بین‌الملل روز چهارشنبه 20مرداد95 ضمن اطلاعیه‌ای اقدامات وحشیانه رژیم علیه زندانیان زن را محکوم نمود و اعلام کرد: رژیم ایران در نیمه اول سال جاری میلادی، فشارها و حملات خود را بر مدافعان حقوق زنان افزایش داده است.
در گزارش عفو بین‌الملل اضافه شده است: این فشارها با مجموعه‌یی از بازجویی‌های سخت و فزاینده و مجرمانه دانستن هر گونه فعالیت و تجمع خودجوش در حوزه حقوق زنان صورت می‌گیرد و این‌که ”مقامهای رژیم ایران فعالیتهای صلح‌آمیز در حوزه حقوق زنان را با دشمنی علیه نظام یکی می‌دانند، شرم‌آور است.
همچنین در ارتباط با این اقدامات ضدانسانی رژیم، کمپین بین‌المللی حقوق‌بشر در ایران ضمن انتشار گزارشی بتاریخ 31خرداد 1395 شرایط دست‌کم ۲۵ زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین را «غیرقانونی» و «غیرانسانی» توصیف کرد.
بر اساس این گزارش، «زندانیان سیاسی که در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شوند مرتباً از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی محروم می‌شوند، برای ملاقات با فرزندان خود، حتی فرزندان خردسال، با محدودیت یا محرومیت روبه‌رو هستند، از تماس تلفنی با خانواده‌های خود محروم، و به تغذیه کافی و مناسب دسترسی ندارند» .
نگاهی به زندانها و بندهای زنان
برای درک بهتر از شرایط زنان زندانی سیاسی لازم است با موقعیت نگهداری آنان در بندهای موسوم به بند زنان آشنا شویم:
زندان اوین:
در این زندان یک بند عمومی به زنان اختصاص داده شده است که از 3سالن تشکیل شده است که زندانیان پس از پایان تحقیقات به آنجت منتقل می‌شوند. زندانیان این بند از امکان تماس تلفنی محرومند. تمام منافذ و پنجره‌های رو به محوطه زندان کور شده و در نتیجه زندگی در محیط فاقد نور کافی، به زندانیان آسیب‌های جدی وارد می‌شود.
سرویس بهداشتی و آشپزخانه فاقد تهویه هستند. وضعیت بهداری زندان به‌شدت اسف‌بار است. اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان به سختی و با کارشکنیهای بسیار انجام می‌شود و هر خروج و ورود به زندان با بازرسی بدنی نامناسب و تحقیر کننده همراه است. زندانیان حین تردد و در داخل مراکز درمانی باید دست‌بند به دست داشته باشند.
زندانبانان و عناصر امنیتی در برابر هر گونه اعتراض و مقاومت زندانیان، آنان را تهدید می‌کنند که به زندان قرچک فرستاده خواهند شد.
بند ۲۰۹، مخوف‌ترین بخش زندان اوین است که افراد زیر شکنجه در آنجا نگهداری می‌شوند.
بند متادون: در بند زنان اوین همچنین سالن همیشه دربسته‌ای وجود دارد که زندانی‌ها به آن، نام «بند متادون» را داده‌اند. بند متادون، یک سلول جمعی دربسته مجهز به دوربین مداربسته است و زندانی را از آزادی عمل در محدودة کوچک زندان نیز محروم می‌کند.
زندانیان از حق رفت و آمد در راهرو و هواخوری محرومند و درب ورود و خروج سالن فقط هنگام توزیع غذا باز می‌شود.
به‌رغم تمامی این محدودیتهای ضدانسانی و با وجود انواع بیماریهای زندانیان که نتیجه شرایط طاقت‌فرسای زندان است، دژخیمان خامنه‌ای به‌تازگی برای فشار بیشتر به زنان زندانی سیاسی مانع از اعزام آنها به بیمارستانها شده و با صدور بخشنامه‌یی کلیه مرخصیها و نامه‌نگاریهای زنان زندانی با خانواده‌هایشان را هم ممنوع اعلام کردند.
زندان قرچک ورامین
این زندان اصلی‌ترین محل نگهداری زنان زندانی است که در منطقه‌یی بسیار بد آب و هوا در بیابانهای شرق تهران واقع است و حدود ۱۲۰۰ زندانی در آن جا داده شده است
۷ سوله خیلی بزرگ، کثیف و تاریک، ساختمان این زندان راتشکیل می‌دهد. هر سوله ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر زندانی دارد و زندانیان مجبورند در فضای خالی بین تخت ها تا مقابل سرویسهای بهداشتی روی زمین بخوابند.
در این زندان به‌اصطلاح زنان، اصل تفکیک جرایم اجرا نمی‌شود. نزدیک به ۴۵ زندانی زیر حکم اعدام در میان انواع جرایم زندگی می‌کنند و هر گونه اعتراض زندانیان با ضرب و شتم زندانبانان پاسخ داده می‌شود.
وضعیت تغذیه و دارویی، نامناسب بوده و نبود امکانات و عدم رسیدگی به بیماران به شیوع بسیاری بیماریهای خطرناک دامن زده است که باعث بالا رفتن آمار هپاتیت و ایدز در زندان قرچک شده است.
در این زندان تنها ۴دوش حمام برای حدود ۲۰۰ نفر وجود دارد و آب شور زندان، برای زندانیان مشکلات عدیده پوستی و بهداشتی به همراه آورده است.
نگهداری زندانیان با سن ۱۸ سال در کنار زندانیان ۵۰ ساله با جرایم مختلف هم، یکی از معضلات دیگر این زندان است و تجاوز به زندانیان کم سن و سال از سوی زندانیان تبهکار، کابوس شبانه دختران زندانی است.
در این زندان همچنین یک بند مخصوص مادران وجود دارد که تقریبا‌ً ۲۰ کودک زیر ۲ سال را بهمراه مادرانشان محبوس کرده‌اند.
ساده‌ترین اعتراض به وضعیت غذا و یا هر گونه اعتراض دیگر، انتقال به سلول انفرادی به همراه زندانیان عادی و خطرناک را به‌دنبال دارد که همه زنان زندانی از آن می‌ترسند.
شرایط این زندان آن‌قدر ضدانسانی است که دژخیمان از آن به‌عنوان یک تهدید و عامل فشار بر علیه زنان بند سیاسی زندان اوین استفاده می‌کنند.
زندان رجایی شهر کرج
بند زنان این زندان در حال حاضر ۲۰۰ زندانی زن با جرایم مختلف را در خود جا داده است در حالیکه تنها یک سرویس بهداشتی و یک حمام دارد. آب این اماکن معمولاً قطع است و زندانیان به‌طور روزانه، تنها از یک ساعت آب گرم برخوردارند.
اعتراف سرکردگان رژیم آخوندی به شرایط ناهنجار زندان و زندانیان:
اگر چه تاامروز هیچ آمار دقیقی در رابطه با تعداد زندانیان زن خصوصاً زندانیان سیاسی زن از طرف گردانندگان رژیم داده نشده است اما چندی پیش اصغر جهانگیر سرکرده زندانهای رژیم در یک کوچک نمایی آشکار اعلام کرد: «هم‌اکنون بیش از ۲۲۰ هزار نفر در زندانها محبوس هستند که این تعداد نزدیک به سه برابر ظرفیت استاندارد است» .
وی در ادامه ضمن این‌که آمار زنان دربند در زندان قرچک ورامین را ۸۰۰ نفر اعلام کرد اعتراف کرد: بخش قابل توجهی از زنانی که در زندانهای جمهوری اسلامی ایران محبوس هستند سال‌هاست بلاتکلیف‌اند و رأی آنها هنوز صادر نشده است.
در یک نمونه دیگر حسن هاشمی وزیر بهداشت کابینه آخوند روحانی در مصاحبه با خبرگزاری فارس رژیم بتاریخ 2شهریور 95 به گوشه‌یی از وضعیت وخیم بهداشت در زندانهای قرون‌وسطایی رژیم آخوندی اذعان کرد و گفت: «در برخی بندها و سالنهای زندانها وضعیت مناسب نیست. اگر بخواهیم واقعیتها را بپذیریم، باید در فضاها تجدید نظر شود. در زندانها ایدز، بیماریهای پوستی، سل و غیره وجود دارد و نیاز به غربال‌گری و درمان هم هست» .
