پس از انتشار بیانیه لوزان آخوند روحانی با ذوق زدگی به صحنه آمد و توافق لوزان را تبریک گفت و مقامات مذاکره‌کننده رژیم نیز پیاپی به صحنه آمدند و تلاش کردند بیانیه لوزان را به‌عنوان یک معامله برد - برد بین رژیم و کشورهای 1+5 به خورد نیروهای نظام بدهند.
اما با انتشار فکت شیت وزارت‌خارجه آمریکا، مشخص شد رژیم آخوندی، بیشتر از مواردی که ظریف پس از اتمام مذاکرات لوزان در کنفرانس مشترک با رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا به آن اشاره کرد، عقب‌نشینی کرده است.
اکنون این سؤال مطرح است که اگر بیانیه لوزان برای رژیم پیروزی بوده است و اگر این توافق به‌عنوان یک معامله برد - برد بوده است، چرا مقامات وزارت‌خارجه رژیم از جمله ظریف جزئیات آن را منتشر نمی‌کنند و در این زمینه هم تناقض‌گویی می‌کنند؟
پاسخ سؤال اتفاقاً در این تناقض‌گوییها و پنهانکاری وزرات خارجه دولت آخوند روحانی است. زیرا اگر به فرض این‌که رژیم دست آوردی داشته است و نتیجه برد - برد بوده است، می‌بایست که این دست آورد را به اطلاع نیروهای رژیم می‌رساند.
اما واقعیت بسیار سر سخت‌تر از این است که دولت روحانی و تیم مذاکره‌کننده بتوانند آن را پرده‌پوشی کنند.
واقعیت این است که از شروع مذاکرات توسط دولت روحانی، این رژیم آخوندی بوده است که گام به گام از مواضع پیشین عقب‌نشینی کرده و هر بار گامی در راستای جام زهر برداشته است.
به‌غایت مسخره است که روحانی و سایر مقامات مذاکره‌کننده رژیم ادعای بازی برد - برد می‌کنند. زیرا اساساً تعادل قوای کنونی میان رژیم و کشورهای1+5 اقتضا نمی‌کند، بازی بین رژیم و آنها بازی برد - برد باشد.
حرف روحانی نیز آنجا که درنشست دولت و مجلس ادعا می‌کند: ”آنچه از روز اول به مذاکره‌کنندگان و به مردم گفتم این بود که باید به فکر بازی برد - برد باشیم“ سخن گزافی بیش نیست.
خامنه‌ای نه تنها بیانیه لوزان را پیروزی و یک برد برای رژیم به حساب نیاورد، بلکه به مقامات و دولت روحانی و باند رفسنجانی- روحانی نیز هشدار داد که چرا بازی تبریک و تهنیت راه انداخته‌اند. عناصر باند خامنه‌ای بیانیه لوزان را شکستی خفت‌بار دانسته و آن را لوزان چای نامیدند.
یکی از مهره‌های رژیم به نام امیرمحبیان برد رژیم را در این می‌داند که رژیم ”گل“ کمتری بخورد. محبیان در پاسخ به سؤالات خبرنگار روزنامه شرق حامی دولت روحانی در زمینه توافق لوزان می‌گوید: ”متأسفانه از ابتدا این ذهنیت توسط دولت آقای روحانی مطرح شد که این مذاکره برد - برد است. همین نکته انتظاراتی را در ذهن گروهی از جامعه ایجاد کرد که پس از مذاکره از دولت بپرسند که پس برد ما چه بوده است؟ ولی فارغ از بازیهای کلامی، روشن است که در جهان غیرعادلانه ما، در یک طرف میز، غربیها هستند که با اعمال فشار با بهانه‌های واهی می‌خواهند که ایران را به کلوپ دارندگان تکنولوژی هسته‌ای راه ندهند و در طرف دیگر ایران است که می‌کوشد در این معادله قدرت و مقاومت، امتیاز کمتری بدهد. به عبارت روشن‌تر قرار نیست در این مسابقه در نهایت دست دوطرف را بالاببرند و بگویند هردو طرف برنده شده‌اند. برد ما فقط در آن است که گل کمتری بخوریم“
منوچهر محمدی معاون اسبق وزارت‌خارجه رژیم در نشست جمعی از عناصر باند خامنه‌ای که با عنوان ”توافق لوزان کدام پیروزی؟ کدام استقلال؟“ برگزار شد، گفت: ”اگر توافق بر اساس این متن انجام شود در واقع از صنعت هسته‌یی ما چیزی جز ویترین باقی نخواهد ماند“.
یک عنصر دیگر باند خامنه‌ای به‌نام سعید زیباکلام در این نشست گفت: ”تحریمهای لغو شده بسیار کم‌اهمیت است و تأسیسات غنی‌سازی ما هم دکوری خواهد بود... . “
فواد ایزدی مزدور دیگر رژیم در نشست کمیته صیانت از منافع نظام گفت: ”بنده از ظریف و از کسانی که با دمشان گردو شکستند، می‌پرسم که آیا ما تحت فشار بودیم یا آنها؟ اگر واقعاً این توافق برد - برد بود، غربیها این قدر خوشحال نمی‌شدند“.
بی‌دلیل نیست که پس از سخنرانی خامنه‌ای و عدم تأیید بیانیه لوزان، آخوند روحانی و رفسنجانی نیز لحشان عوض شده است آخوند حسن روحانی دود و دم راه می‌اندازد و برای طرف مقابل شاخ وشانه توخالی می‌کشد و رفسنجانی نیز پیش‌بینی می‌کند که در مسیر زهرخوران و ادامه مذاکرات در آینده شیب خطرناکی در انتظار رژیم است.
مفهوم شیب خطرناک هم جز این نیست که یا رژیم تماماً زهر خور شود و سرجایش وابتمرگد و یا این‌که پیه عواقب خطرناک تحریمهای بیشتر و یا حتی دخالت نظامی را به خود بمالد. این است مفهوم برد- برد برای نظام ولایت و بس و هیچ گریزی از آن ندارد.
اما با انتشار فکت شیت وزارت‌خارجه آمریکا، مشخص شد رژیم آخوندی، بیشتر از مواردی که ظریف پس از اتمام مذاکرات لوزان در کنفرانس مشترک با رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا به آن اشاره کرد، عقب‌نشینی کرده است.
اکنون این سؤال مطرح است که اگر بیانیه لوزان برای رژیم پیروزی بوده است و اگر این توافق به‌عنوان یک معامله برد - برد بوده است، چرا مقامات وزارت‌خارجه رژیم از جمله ظریف جزئیات آن را منتشر نمی‌کنند و در این زمینه هم تناقض‌گویی می‌کنند؟
پاسخ سؤال اتفاقاً در این تناقض‌گوییها و پنهانکاری وزرات خارجه دولت آخوند روحانی است. زیرا اگر به فرض این‌که رژیم دست آوردی داشته است و نتیجه برد - برد بوده است، می‌بایست که این دست آورد را به اطلاع نیروهای رژیم می‌رساند.
اما واقعیت بسیار سر سخت‌تر از این است که دولت روحانی و تیم مذاکره‌کننده بتوانند آن را پرده‌پوشی کنند.
واقعیت این است که از شروع مذاکرات توسط دولت روحانی، این رژیم آخوندی بوده است که گام به گام از مواضع پیشین عقب‌نشینی کرده و هر بار گامی در راستای جام زهر برداشته است.
به‌غایت مسخره است که روحانی و سایر مقامات مذاکره‌کننده رژیم ادعای بازی برد - برد می‌کنند. زیرا اساساً تعادل قوای کنونی میان رژیم و کشورهای1+5 اقتضا نمی‌کند، بازی بین رژیم و آنها بازی برد - برد باشد.
حرف روحانی نیز آنجا که درنشست دولت و مجلس ادعا می‌کند: ”آنچه از روز اول به مذاکره‌کنندگان و به مردم گفتم این بود که باید به فکر بازی برد - برد باشیم“ سخن گزافی بیش نیست.
خامنه‌ای نه تنها بیانیه لوزان را پیروزی و یک برد برای رژیم به حساب نیاورد، بلکه به مقامات و دولت روحانی و باند رفسنجانی- روحانی نیز هشدار داد که چرا بازی تبریک و تهنیت راه انداخته‌اند. عناصر باند خامنه‌ای بیانیه لوزان را شکستی خفت‌بار دانسته و آن را لوزان چای نامیدند.
یکی از مهره‌های رژیم به نام امیرمحبیان برد رژیم را در این می‌داند که رژیم ”گل“ کمتری بخورد. محبیان در پاسخ به سؤالات خبرنگار روزنامه شرق حامی دولت روحانی در زمینه توافق لوزان می‌گوید: ”متأسفانه از ابتدا این ذهنیت توسط دولت آقای روحانی مطرح شد که این مذاکره برد - برد است. همین نکته انتظاراتی را در ذهن گروهی از جامعه ایجاد کرد که پس از مذاکره از دولت بپرسند که پس برد ما چه بوده است؟ ولی فارغ از بازیهای کلامی، روشن است که در جهان غیرعادلانه ما، در یک طرف میز، غربیها هستند که با اعمال فشار با بهانه‌های واهی می‌خواهند که ایران را به کلوپ دارندگان تکنولوژی هسته‌ای راه ندهند و در طرف دیگر ایران است که می‌کوشد در این معادله قدرت و مقاومت، امتیاز کمتری بدهد. به عبارت روشن‌تر قرار نیست در این مسابقه در نهایت دست دوطرف را بالاببرند و بگویند هردو طرف برنده شده‌اند. برد ما فقط در آن است که گل کمتری بخوریم“
منوچهر محمدی معاون اسبق وزارت‌خارجه رژیم در نشست جمعی از عناصر باند خامنه‌ای که با عنوان ”توافق لوزان کدام پیروزی؟ کدام استقلال؟“ برگزار شد، گفت: ”اگر توافق بر اساس این متن انجام شود در واقع از صنعت هسته‌یی ما چیزی جز ویترین باقی نخواهد ماند“.
یک عنصر دیگر باند خامنه‌ای به‌نام سعید زیباکلام در این نشست گفت: ”تحریمهای لغو شده بسیار کم‌اهمیت است و تأسیسات غنی‌سازی ما هم دکوری خواهد بود... . “
فواد ایزدی مزدور دیگر رژیم در نشست کمیته صیانت از منافع نظام گفت: ”بنده از ظریف و از کسانی که با دمشان گردو شکستند، می‌پرسم که آیا ما تحت فشار بودیم یا آنها؟ اگر واقعاً این توافق برد - برد بود، غربیها این قدر خوشحال نمی‌شدند“.
بی‌دلیل نیست که پس از سخنرانی خامنه‌ای و عدم تأیید بیانیه لوزان، آخوند روحانی و رفسنجانی نیز لحشان عوض شده است آخوند حسن روحانی دود و دم راه می‌اندازد و برای طرف مقابل شاخ وشانه توخالی می‌کشد و رفسنجانی نیز پیش‌بینی می‌کند که در مسیر زهرخوران و ادامه مذاکرات در آینده شیب خطرناکی در انتظار رژیم است.
مفهوم شیب خطرناک هم جز این نیست که یا رژیم تماماً زهر خور شود و سرجایش وابتمرگد و یا این‌که پیه عواقب خطرناک تحریمهای بیشتر و یا حتی دخالت نظامی را به خود بمالد. این است مفهوم برد- برد برای نظام ولایت و بس و هیچ گریزی از آن ندارد.
