سازمان گزارشگران بدون مرز روز ۱۹مهر به‌مناسبت روز جهانی علیه اعدام در مورد بیشترین اعدام خبرنگاران توسط رژیم آخوندی گفت: در بیست سال گذشته، حداقل ۲۰خبرنگار، شهروند خبرنگار و وبلاگ نویس در ایران به اعدام محکوم شده‌اند و بنا به آمار رسمی رژیم ایران در پنجاه سال گذشته بیش از هر کشور دیگری خبرنگاران را اعدام کرده است.
At least ۲۰ journalists, citizen-journalists and bloggers have been sentenced to death in #Iran in the past ۲۰ years and, according to official figures, the Islamic Republic has executed more journalists than any other country in the past ۵۰ years.
— RSF (@RSF_inter) October ۱۰, ۲۰۲۰
نه_به_اعدام #NoToExecution pic.twitter.com/X۶JDcHcMM۸
اعدام، چوب زیر بغل نظام مرگ‌اندیشان
خلیفه برای دست‌بریدن، حد زدن و رجم کردن
«ما خلیفه می‌خواهیم که دست ببرد، حد بزند، رجم کند... زندگی بشر را باید به قصاص تأمین کرد؛ زیرا حیات توده زیر این قتل قصاصی خوابیده است. با چند سال زندان کار درست نمی‌شود این عواطف کودکانه را کنار بگذارید»
***
این‌ها اظهارات خمینی است. ۳۹سال پس از خواندنش، هنوز دچار بهت و انزجار می‌شویم و سؤالی عمیق در ذهنمان آشیانه می‌کند. چگونه می‌شود فردی نسبت به دیگر هم‌نوعان خودش جنون‌آسا و تا منتهای قساوت دچار کینه باشد تا آنجا که حتی با مرگ آنها تشفی نیابد. این دینامیسم حیرت‌انگیز برای کشتن، سر به نیست کردن و سلب حیات از انسان‌ها از کجا آمده است؟
در کشتن وسوسه و تردید نکنید!
حکم این جانور عمامه‌دار در مورد اعدام ۳۰هزار زندانی سیاسی در تابستان ۶۷ هنوز غیرقابل هضم است. او در جایی از این حکم فراتر از ظرفیت شیطان، می‌نویسد:
«رحم بر محاربین سادهاندیشی است، قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردیدناپذیر نظام اسلامی است، امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمائید، آقایانی که تشخیص موضوع به عهده آنان است وسوسه و شک و تردید نکنند و سعی کنند [اشداء علی الکفار] باشند.»
