سایت ایلاف لندن روز جمعه ۱۵ دیماه در مطلبی به قلم طارق الحمید سردبیر اسبق روزنامه الشرق‌الاوسط نوشت: من فکر نمی‌کنم که هدف گرفتن بازوهای اختاپوس راه‌حل باشد، بلکه باید سر را هدف قرار داد و تهران بدون اتخاذ موضعی روشن از سوی آمریکا مبنی بر ارسال این پیام به رژیم ایران که بازی با ابر قدرت بسیار پرهزینه است، دست از برهم زدن منطقه برنخواهد داشت.
وی گفت: سیاست شوخی نیست، حتی اگر بیشتر آن مضحک باشد، به‌ویژه سیاست آمریکا در منطقه در قبال ایران و شبه‌نظامیانش. ساده‌ترین مثال در اینجا این است که چگونه واشنگتن حوثیها را از لیستهای تروریستی حذف کرد، اما مجدداً به‌دلیل مبارزه با تروریسم به بمباران قایق‌های آنها در دریای سرخ بازگشت.
موضوع به همین جا ختم نمی‌شود و همان‌طور که واشنگتن پست اخیراً کشف بزرگی را با موفقیت انجام داده، من به طعنه به این روزنامه می‌گویم که همه شبه‌نظامیان در منطقه برای خدمت به استراتژی ایران تلاش می‌کنند.
اکنون، برای مثال، واشنگتن پست پس از تغییر موضع آمریکا، از حوثی‌های «تحت حمایت ایران» صحبت می‌کند. اما همین روزنامه است که به محمدعلی الحوثی در نوامبر ۲۰۱۸ اجازه داد یک مقاله با عنوان: "ما صلح می‌خواهیم"! را بنویسد.
اکنون این روزنامه، مانند دولت آمریکا، از طریق تحقیقات طولانی متوجه شده است که حوثیها از چه صلحی صحبت می‌کنند. به‌ویژه که روزنامه فوق به‌نقل از رهبران شبه‌نظامیان می‌گوید که معیارهایی برای جلوگیری از یک "جنگ گسترده منطقه‌یی وجود دارد. و تأکید می‌کند که شبه‌نظامیان، مأموریتهایی را انجام می‌دهند که در تضاد با اهداف «طراحی‌شده» ایران نباشد.
اکنون واشنگتن پست دریافته است که شبه‌نظامیان ایرانی در منطقه فقط به‌دنبال خدمت به اهداف رژیم ایران هستند، نه دموکراسی. و همان‌طور که در مورد حماس گفته می‌شد، به‌قول معروف همه را با دموکراسی فریب داد که منجر به پرت کردن افراد حکومت فلسطین از پشت‌بام ساختمانهای غزه در سال ۲۰۰۷ شد.
خدا رحمت کند شاهزاده سعود الفیصل فقید را که من در جلسه‌یی در اواخر سال ۲۰۰۲ در منزلش در جده شرکت کرده بودم. در این جلسه پس از این‌که یکی از همکاران از او پرسید: آیا از دموکراسی می‌ترسی؟ وی خندید و گفت: "من از کلاه جفرسون نمی‌ترسم، بلکه از عمامه می‌ترسم!"
بله واقعاً همین اتفاق افتاد! اما الآن این آمریکایی‌ها هستند که درباره حوثی‌های مورد حمایت ایران صحبت می‌کنند و رسانه‌های آمریکایی از خطر شبه‌نظامیانی صحبت می‌کنند که هدفشان خدمت به استراتژی ایران در منطقه است.
خوب، اکنون سؤال این است: آیا می‌توان برای کاهش خطر و جلوگیری از افزایش بحرانهای بعدی در منطقه یا به عبارت بهتر برای ممانعت از جنگ، تنها با بازوهای اختاپوس رژیم ایران مقابله کرد؟ ما در اینجا در مورد جنگ غزه صحبت می‌کنیم که تاکنون منجر به‌شهادت بیش از بیست هزار فلسطینی شده است و هم‌چنین از آنچه در سوریه و لبنان و عراق می‌گذرد سخن می‌گوییم؟!
من فکر نمی‌کنم که هدف گرفتن بازوهای اختاپوس راه‌حل باشد، بلکه باید سر را هدف قرار داد و تهران بدون اتخاذ موضعی روشن از سوی آمریکا مبنی بر ارسال این پیام به رژیم ایران که بازی با ابر قدرت بسیار پرهزینه است، دست از برهم زدن منطقه برنخواهد داشت.
آیا واشنگتن می‌تواند این کار را انجام دهد؟ یا بهتر است بگوییم، آیا تمایل دارد ـ و نه توانایی ـ تا به باجگیری چند دهه‌ای در منطقه ما پایان دهد؟ در این رابطه من تردید دارم. هیچ داده‌ای وجود ندارد، مگر این‌که اسراییل علیه تهران اقدام کند.
قدر مسلم این‌که تنها راهبرد روشن آمریکا در منطقه ما حفاظت از اسراییل است نه ثبات و تقویت صلح. در حالی‌که راهبرد روشن ایران در منطقه ما بی‌ثبات کردن و نفوذ از طریق شبه‌نظامیان است و تنها خط قرمز پیش روی او اسراییل می‌باشد.
بنابراین، بازوهای اختاپوس باقی خواهند ماند مگر این‌که در محاسبات خود با اسراییل اشتباه کنند، که به‌دلیل آنچه اکنون در منطقه شاهد آن هستیم و تمایل شدید نتانیاهو برای طولانی کردن دوران سیاسی‌اش، موضوعی محتمل می‌باشد.
