تظاهرات ایران آزاد ـ بروکسل ـ سخنرانی جان برکو
۱۵ شهریور ۱۴۰۴
ایران آزاد ۱۴۰۴شصتمین سال تأسیس سازمان مجاهدین
جان برکو:
تصور این‌که برای دیکتاتوری آخوندها هیچ آلترناتیوی وجود ندارد
توهینی نفرت‌انگیز و نابخشودنی به مردم ایران
و توهینی نابخشودنی به تک‌تک شما است که امروز اینجا حضور دارید
نباید درباره آلترناتیوی که مد نظر ما است
که آزادیخواه و مدافع دموکراسی است
و بر حاکمیت قانون تکیه دارد هیچ توهمی وجود داشته باشد
منظور ما کسی نیست که دهه‌ها بر سفره چپاول نشسته
و حالا در آن‌سوی آب‌ها با سخاوتمندی ظاهری
به «نجات مردم ایران» آمده باشد
شورای ملی مقاومت ایران و کانون‌های شورشی مجاهدین
از هر زمان دیگر بزرگ‌تر، فعال‌تر و گسترده‌تر در میان جامعه هستند
و در رأس رهبری مقاومت دموکراتیک خانم رجوی قرار دارد
که تمام زندگی خود را نه صرف ثروت‌اندوزی
بلکه با فدا کردن همه‌چیز وقف آرمان ایران آزاد کرده است
جان برکو - رئیس و سخنگوی پارلمان انگلستان ۲۰۱۹-۲۰۰۹:
همکاران، دوستان، شخصیت‌های برجسته و پیش از همه، یکی از شجاع‌ترین انسانهای روی زمین، خانم مریم رجوی، افتخار بزرگی است که امروز به جمع شما دعوت شده‌ام تا در میان شما دهها هزار نفری باشم که داوطلبانه گردهم آمده‌اید.
شما جمع شده‌اید به‌خاطر نیروی شکست‌ناپذیر روح انسانی و شور و شوقتان که من هم در آن سهیم هستم، برای آزادی مردم ایران. اجازه بدهید در آغاز، اشاره کنم به ساکنان اشرف۳، کسانی که شجاعت، تعهد و ایمانشان الگویی درخشان برای همه حامیان و مدافعان آزادی، دموکراسی و حاکمیت قانون در سراسر جهان است.
پیش از هر چیز، باید به‌یاد داشته باشیم که امروز اینجا هستیم تا شصتمین سالگرد بنیان‌گذاری سازمان مجاهدین خلق ایران را جشن بگیریم.
این جنبش مقاومت مردمی سابقه شش دهه خدمت، فداکاری و مبارزه بی‌چشمداشت برای پیروزی آزادی، دموکراسی و حاکمیت قانون در برابر همه دشمنان آن، چه شاهان و چه بنیادگرایان مذهبی را در کارنامه خود دارد.
ممکن است کسانی بگویند:
«اما رژیم هنوز در تهران پابرجاست». ولی آنچه من امروز به شما می‌گویم این است:
آنچه امروز در تهران شاهدیم، سرکوب است، اما سرکوب نه نشانه قدرت، بلکه نشانه ضعف است. دیکتاتورها مردم را می‌کشند، شکنجه می‌کنند، زندانی می‌کنند و صدای مخالف را خفه می‌کنند، نه به‌این دلیل که قوی هستند، بلکه چون ضعیفند. نه چون معتقدند باید به مردم خدمت کنند، بلکه چون به‌اشتباه گمان می‌کنند این مردمند که باید به آنها خدمت کنند.
در زیر چنگال این دستگاه سرکوبگر و سبعانه، ایران به وضعی بدتر از هر زمان دیگر در تاریخ معاصر رسیده است. اقتصاد در آستانه فروپاشی است، خدمات عمومی از هم پاشیده، آب آشامیدنی، آلوده و ناکافی است. یک فاجعه تمام‌عیار است، زیرا کشور به‌دست کسانی اداره می‌شود که برای خدمت به خودشان آمده‌اند.
تصور این‌که برای دیکتاتوری آخوندها هیچ آلترناتیوی وجود ندارد، توهینی نفرت‌انگیز و نابخشودنی به مردم ایران است و هم‌چنین توهینی نابخشودنی به تک‌تک شما که امروز اینجا حضور دارید. شما بهتر از هر کس می‌دانید که آلترناتیو وجود دارد.
آلترناتیو، مماشات با رژیم نیست. آلترناتیو، جنگ خارجی هم نیست. آلترناتیو، انتخاب آزادی است و باید بگویم دوستان من، نباید درباره آن آلترناتیوی که مد نظر ما است که آزادیخواه و مدافع دموکراسی است و بر حاکمیت قانون تکیه دارد، هیچ توهمی وجود داشته باشد. منظور ما نوعی baby shah نیست. منظور ما یک شاهزاده دلقک نیست. منظور ما کسی نیست که دهه‌ها بر سفره چپاول نشسته و حالا در لباس یک شاهزاده خوشگذران (م. playboy prince) در آن‌سوی آب‌ها، با سخاوتمندی ظاهری به «نجات مردم ایران» آمده باشد. به او نیازی نیست، خواسته نمی‌شود و کوچک‌ترین فایده‌ای ندارد.
دوستان من، من به شما یک تجسم زنده و واقعی در نقطه مقابل آن «شاهزاده دلقک» معرفی می‌کنم:
شورای ملی مقاومت ایران و کانون‌های شورشی مجاهدین که از هر زمان دیگر بزرگ‌تر، فعال‌تر و گسترده‌تر در میان جامعه هستند و در رأس رهبری مقاومت دموکراتیک، خانم رجوی قرار دارد؛ کسی که تمام زندگی خود را نه صرف ثروت‌اندوزی، بلکه با فدا کردن همه‌چیز وقف آرمان ایران آزاد کرده است: آزادی بیان، آزادی تجمع، آزادی مذهب، یک جمهوری با جدایی دین و دولت، غیرهسته‌یی و دوستدار محیط‌زیست. آزادی در ایران با تحمیل خارجی به‌دست نمی‌آید. آزادی با دل‌بستن به «لطف» آخوندها هم حاصل نمی‌شود. آزادی برای مردم ایران فقط از طریق ایستادگی در برابر آخوندهای دیوانه و پافشاری بر یک قانون اساسی دموکراتیک به‌دست می‌آید؛ با رأی مردم، تا ایران حکومتی داشته باشد از مردم، به‌دست مردم و برای مردم.
و دلیل این‌که من به حضور در جمع شما افتخار می‌کنم ساده است:
من افتخار داشتم بیش از یک دهه رئیس مجلس عوام انگلستان باشم و می‌خواهم مردم رنج‌کشیده ایران همان آزادی، همان دموکراسی و همان حاکمیت قانونی را داشته باشند که کشور من سال‌ها از آن برخوردار بوده و آنها سال‌هاست از آن محروم شده‌اند.
تا زمانی که نفس در سینه دارم، از آرمان آزادی ایران حمایت خواهم کرد و چشم به روزی دارم که، خانم رجوی، با اجازه شما، بتوانم در تهران، همراه دیگر شخصیت‌های برجسته، پیروزی دموکراتیک شما را مورد ستایش و تقدیر قرار بدهم و جشن بگیرم.
سپاسگزارم. خدا نگه‌دار و موفق باشید. ما پیروز خواهیم شد.
