زمان به‌سرعت در حال طی شدن است. نهم تیرماه در پیش است و کارزاری عظیم برای برپایی بزرگترین گردهمایی و همایش مقاومت ایران در خارج کشور در جریان است. راستی این حرکت عظیم برای چیست؟ این‌همه شور و اشتیاق، این‌همه مایه‌گذاری و این‌همه تلاش برای برپایی این همایش بزرگ برای چیست؟ ایرانیان در سر سودای چه چیزی دارند؟ چرا چنین همایشی با این ابعاد کمی و حمایتهای گسترده سیاسی از جانب شخصیتهای سیاسی و مذهبی در سراسر جهان، در تاریخ نیروهای اپوزیسیون بی‌نظیر است؟ چرا و چرا و چرا؟
آخر همه آنهایی که از ایران خارج شده و در خارج کشور پناهنده شده‌اند حرفشان این است که از «جهنم ملاها فرار کردیم». خوب حالا که در شرایط امن و امان زندگی می‌کنند دیگر چه می‌خواهند؟ مگر خواست انسانها این نیست که به زندگی در محیط امن برسند. اینها که خیلی وقت است که به آن زندگی رسیده‌اند؛ پس حرفشان چیست؟
فرق پناهنده ایرانی با پناهنده سایر کشورها
در سال ۱۳۷۴ هواداران مقاومت در ایتالیا تظاهراتی برای بزرگداشت سالروز ۳۰خرداد برپا کرده بودند. در آن موقع بیش از ۷۰۰تن از هموطنان در این تظاهرات شرکت کردند. وقتی هواداران در مقر پلیس برای اعلام پایان برنامه رفته بودند، یکی از افسران می‌گوید ما اصلاً فکر نمی‌کردیم شما در ایتالیا بتوانید این‌قدر ایرانی جمع کنید. ما فکر می‌کردیم حداکثر ۵۰ تا ۷۰نفر بتوانید جمع کنید. دوستان پرسیده بودند چرا؟ افسر پلیس گفته بود زیرا ما در ایتالیا با پناهندگان از کشورهای دیگر به‌خصوص آفریقایی و آسیایی و آمریکای لاتینی سروکار داریم، می‌دانیم و روحیات پناهندگان را به‌خوبی می‌دانیم. همچنین می‌دانیم که چند سالی است که از ایران پناهنده‌‌یی به ایتالیا نیامده است. آنچه که ما مشاهده کرده‌ایم این است که پناهندگان به‌طور عام وقتی به کشور ما می‌آیند آن‌قدر در مشکلات زندگی و استقراری و پناهندگی و کار و آموزش و غیره درگیر می‌شوند که بعد از یکی دو سال بالکل فراموش می‌کنند اصلاً از کدام کشور آمده‌اند و در بهترین حالت جمع‌هایشان علیه سیاستهای حکومتهای کشورشان به زحمت به دهها نفر می‌رسد. در حالی که شما با آن‌که سالهاست از کشور شما پناهنده‌‌یی به ایتالیا نیامده و اغلب پناهندگان قدیمی هستند و باید در مناسبات اجتماعی ما ذوب شده باشند، توانسته‌اید بیش از ۷۰۰ایرانی را به میدان تظاهرات بیاورید. این یک کار خارق‌العاده است.
نقش بی‌بدیل مقاومت ایران در برانگیختن اراده‌های پولادین
واقعیت این است که در خون هر ایرانی آزاده‌‌یی که از جهنم نظام ولایت فقیه فرار کرده، شرف و غیرت و غرور ایرانی به جوش است. بر اساس همان قاعده‌یی که پلیس ایتالیا گفته بود این شرف و غیرت هم باید منجمد می‌شد. اما از آنجا که ملت ایران دارای سرمایه‌یی است در قالب یک سازمان پیشتاز و تا دینش اهل پرداخت و فداکار، یک آلترناتیو سیاسی فعال و بسیار اشرف‌نشانهای عاشق و مایه‌گذار و در رأس همه رهبری هوشیار و بیدار، شرف و غیرت ایرانی همیشه به جوش است و جایی برای یخ‌زدگی باقی نمی‌ماند.
اینجاست که می‌بینیم مشکلات زندگی یکی پس از دیگری با عزم و اراده پولادین هموطنان و با کار دستجمعی و همیاری و همکاری همدیگر ذوب می‌شود. ۲۵سال پیش یک نویسنده مصری پس از دیدن این‌همه تحول انسانی در جمع مقاومت ایران گفته بود: «انقلاب انسان را زیبا می‌کند». به راستی امروز این زیبایی در ایرانیان آزاده به عالی‌ترین شکل گسترده شده است. یکپارچگی، نظم و دیسپلین کهکشانهای مقاومت ایران و همایش بزرگ ایرانیان خارج کشور شگفتی‌های بسیاری را خلق کرده و می‌کند. چرا؟ برای این‌که روح وطن‌پرستی و آزادگی و پرداخت برای دیگران در آنان موج می‌زند. از برق نگاه نوجوانان و جوانان تا چشمان امیدوار میانسالان و بزرگسالان. همه از آینده‌‌یی صحبت می‌کنند که تیک‌تاک زمان با شتاب بسیار زیاد به سوی آن رهنمون می‌شود.
تغییر تنها با دستان پرتوان مردم ایران محقق می‌شود
ایرانیان آزاده به‌خوبی می‌دانند که تغییر در ایران با دستان پرتوان مردم ایران محقق می‌شود. مریم رجوی در یک سخنرانی با عنوان «قیام ایران» در بهمن ۹۶ گفت: «نه دین اجباری، نه اجبار دینی، نه حجاب اجباری و نه حکومت اجباری. حالا زمان پایان دادن به این اجبارهاست. اما به این منظور و برای دست‌یابی به یک جمهوری آزاد و برابر، نه وقوع معجزه‌یی متصور است و نه شانس و تصادفی به‌سود ما در کار خواهد بود. تمام دارایی ما، ملت ایران است و فرزندان پیشتازش؛ و این البته بزرگترین قدرت جهان است. پس همه چیز را باید از دستها و اراده‌های خودمان انتظار داشته باشیم»ر
گردهمایی بزرگ ایرانیان در خارج کشور نمادی از همین اراده پولادین و قدرت مردم ایران برای تغییر است. اراده‌‌یی که تغییر را تنها و تنها در بازوی پرتوان ملت ایران جستجو می‌کند.
مسعود رجوی در پیام نهم ارتش آزادیبخش ملی ایران گفت: «تغییر و سرنگونی کار ایالات متحده نیست و نمی‌تواند باشد. سیاست آمریکا تغییر رفتار رژیم و وادار کردن آن به مذاکره و مصالحه است. تجربه اشغال عراق به‌عنوان بزرگترین اشتباه سیاست خارجی آمریکا برای چند نسل کفایت است».
آری؛ ابر و باد و مه و خورشید و فلک ایرانیان آزاده برای برگزاری کهکشان مقاومت ایران در کار است تا همین را نشان دهد که ما به همراه خلق قهرمان ایران، امروز و فردای ایران را می‌سازیم و بدون شک پیروزی از آن ماست.
پس پیش به‌سوی کهکشان بزرگ قیام ایران با تمامی توش و توان.
