کیهان خامنه‌ای 17آذر95 در یادداشت روز خود تحت عنوان ”برجام‌زدگی و در برجام‌ماندگی “روحانی و دولت وی را سلب الاختیار در میزمذاکره برجام خوانده که در حال حاضر خاصیت غفلت‌آفرین، اختلاف‌برانگیز، غبارافکن، غلط‌انداز و شبهه‌افکن دارد و این ویژگی‌ها، از جمله اوصاف فتنه است.
یادداشت نویس کیهان ابتدا نوشته است: «درباره برجام بسیار قضاوت شده است؛ از ادعای فتح‌الفتوح بزرگ، پیروزی بزرگتر از فتح خرمشهر و پدیده معجزه‌گونی که حل عمده مشکلات، متوقف آن است، تا تعبیر شیرینی آدامسی، یا اسباب و مقدمه تهدید. شاید از یک جهت دیگر نیز بتوان برجام را بازشناسی کرد و آن خاصیت غفلت‌آفرین، اختلاف‌برانگیز، غبارافکن، غلط‌انداز و شبهه‌افکن برجام (یا برخی برجامیان) است. این ویژگی‌ها، از جمله اوصاف فتنه است. برجام، 17ماه پس از اعلام و 11ماه پس از اجرا به نقطه‌یی رسیده که می‌توان صفتی دیگر از فتنه را در آن بازشناسی کرد.»
کیهان خامنه‌ای سپس دولت روحانی را پوپولیست و سلب الاختیار می‌خواند و می‌نویسد: «بذر برجام به‌عنوان توافق با آمریکا و غرب، در زمینه‌ای به‌غایت نامناسب افشانده شد. دولت و برخی حامیانش، عجله و هیجانی پوپولیستی را حتی قبل از انتخابات 92 به راه انداخته بودند که همان عارضه، اسباب چند سر خسارت را فراهم کرد. روند غلط پیروزی در انتخابات به هر قیمت، به مسیر توافق هرچه سریعتر و به هر قیمت منتهی شد. دولت در عمل با موجی که خودانگیخته بود و برخی مدعیان ناراست حمایت به آن دامن می‌زدند، در وضعیت سلب اختیار از خود پای میز مذاکره رفت.»
بعد هم با آوردن نقل‌قول از رادیو فرانسه دولت روحانی را فروشنده مشتاق منافع ملی می‌خواند: «متأسفانه این ارزیابی و دریافت رادیو فرانسه در 19مهر 92 (در آستانه توافق موقت ژنو)، ادراکی فراگیر از سوی رصدگران دیپلوماتیک اطلاعاتی بود؛ «ارزیابی غرب از وضعیت کنونی دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع‌بندی اگر خریدار صبور باشد، شرایط فروشنده را دشوارتر می‌کند و در همان حال قیمت فروش را کمتر خواهد کرد»!
کیهان نویس نهایتاً صحبت از این می‌کند که رژیم دو راه بیشتر در مقابلش ندارد و باید به یکی از این دو تن بدهد: «دو مسیر بیشتر وجود ندارد؛ یک مسیر، بی‌عملی و امید به ترحم دشمن است که سهل می‌نماید و باب طبع تن‌آسایان است اما راه به مقصد آبادگری و پیشرفت نمی‌برد؛ «کی می‌توان رسید به دریا از این سراب». مسیر دوم، هر چند صعب و سخت می‌نماید و زحمت می‌طلبد، ماندگار و خوش‌عاقبت است. این مسیر، بستن منافذ هرزرفت منابع و فرصت‌های ملی است.».
یادداشت نویس کیهان ابتدا نوشته است: «درباره برجام بسیار قضاوت شده است؛ از ادعای فتح‌الفتوح بزرگ، پیروزی بزرگتر از فتح خرمشهر و پدیده معجزه‌گونی که حل عمده مشکلات، متوقف آن است، تا تعبیر شیرینی آدامسی، یا اسباب و مقدمه تهدید. شاید از یک جهت دیگر نیز بتوان برجام را بازشناسی کرد و آن خاصیت غفلت‌آفرین، اختلاف‌برانگیز، غبارافکن، غلط‌انداز و شبهه‌افکن برجام (یا برخی برجامیان) است. این ویژگی‌ها، از جمله اوصاف فتنه است. برجام، 17ماه پس از اعلام و 11ماه پس از اجرا به نقطه‌یی رسیده که می‌توان صفتی دیگر از فتنه را در آن بازشناسی کرد.»
کیهان خامنه‌ای سپس دولت روحانی را پوپولیست و سلب الاختیار می‌خواند و می‌نویسد: «بذر برجام به‌عنوان توافق با آمریکا و غرب، در زمینه‌ای به‌غایت نامناسب افشانده شد. دولت و برخی حامیانش، عجله و هیجانی پوپولیستی را حتی قبل از انتخابات 92 به راه انداخته بودند که همان عارضه، اسباب چند سر خسارت را فراهم کرد. روند غلط پیروزی در انتخابات به هر قیمت، به مسیر توافق هرچه سریعتر و به هر قیمت منتهی شد. دولت در عمل با موجی که خودانگیخته بود و برخی مدعیان ناراست حمایت به آن دامن می‌زدند، در وضعیت سلب اختیار از خود پای میز مذاکره رفت.»
بعد هم با آوردن نقل‌قول از رادیو فرانسه دولت روحانی را فروشنده مشتاق منافع ملی می‌خواند: «متأسفانه این ارزیابی و دریافت رادیو فرانسه در 19مهر 92 (در آستانه توافق موقت ژنو)، ادراکی فراگیر از سوی رصدگران دیپلوماتیک اطلاعاتی بود؛ «ارزیابی غرب از وضعیت کنونی دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع‌بندی اگر خریدار صبور باشد، شرایط فروشنده را دشوارتر می‌کند و در همان حال قیمت فروش را کمتر خواهد کرد»!
کیهان نویس نهایتاً صحبت از این می‌کند که رژیم دو راه بیشتر در مقابلش ندارد و باید به یکی از این دو تن بدهد: «دو مسیر بیشتر وجود ندارد؛ یک مسیر، بی‌عملی و امید به ترحم دشمن است که سهل می‌نماید و باب طبع تن‌آسایان است اما راه به مقصد آبادگری و پیشرفت نمی‌برد؛ «کی می‌توان رسید به دریا از این سراب». مسیر دوم، هر چند صعب و سخت می‌نماید و زحمت می‌طلبد، ماندگار و خوش‌عاقبت است. این مسیر، بستن منافذ هرزرفت منابع و فرصت‌های ملی است.».
