این روزها، واژه‌های «یأس» و «امید» مردم و «بی‌اعتمادی» مردم به نظام، به‌کرات در اظهارات سردمداران و رسانه‌های هر دو باند رژیم مورد استفاده قرار می‌گیرد. مفهوم و مصداق این کلمات از نظر هر یک از باندها چیست؟ شاید نگاهی به بعضی حرفهای آنها در روزهای اخیر، به درک آن کمک کند:
علی خامنه‌ای: «متأسفانه برخیها به جای ترویج روحیه انقلابیگری، به گونه‌یی سخن می‌گویند و مدیریت می‌کنند که نسل جوان به آینده و انقلاب بی‌اعتماد و از راه امام دور می‌شود و سپس همین افراد از زمانه شکوه و گلایه می‌کنند» (1).
رفسنجانی12آبان: «ناامیدی مردم نه برای نظام ما، بلکه برای هر حاکمیتی باعث نگرانی است». (2).
روحانی: «چرا اعتیاد در کشور ما هست؟ چون ناامیدی حاکم شده! چرا اعتیاد در کشور ما هست؟ چون برخی از رسانه‌ها غیرمسئولانه پمپاژ ناامیدی در نسل جوان انجام می‌دهند». (3).
«روحانی در حالی دیروز صحبت از القای ناامیدی از طرف منتقدان خود کرد که با نگاهی به‌عملکرد بعضی از وزرا و معاونان و حتی خودش نشان می‌دهد آنچه وی از آن به نام پمپاژ ناامیدی نام می‌برد، از درون دولت اتفاق افتاده است، نه از منتقدان عملکرد دولت!» (4).
«کشف فساد و مبارزه با آن و افشای سوءاستفاده از بیت‌المال باعث ناامیدی مردم می‌شود یا سرپوش گذاشتن بر فسادی گسترده به‌خاطر حفظ آبروی دولت و همراهان اصلاح‌طلب آن؟!» (5).
«آیا یکی از دلایل اصلی و اساسی فضای ناامیدی در کشور شرایط بد اقتصادی نیست؟ مشکل هم‌چنان باقی است چرا که دولت محترم هنوز چشم امید به نتایج درخشان و گشایش اقتصادی بزرگ توافق هسته‌یی دوخته است». (6)
به این ترتیب هر دو باند اتفاق‌نظر دارند که «فضای ناامیدی» و «بی‌اعتمادی» بر کشور و مردم حاکم است. اما هر باندی باند دیگر را به بی‌اعتماد کردن و مأیوس کردن مردم متهم می‌کند.
اما یأس و بی‌اعتمادی کلمات ملایمی برای اشاره به واقعیتهای بسیار سخت، یعنی نارضایتی عمیق و خشم انفجاری مردم ایران است. در این میان کاربرد خاص واژه «ناامیدی» برای بیان رویگردانی کسانی است که گوشهٴ چشمی داشتند که شاید از شیخ حسن روحانی آبی گرم شود و هنوز به این یقین نرسیده بودند که از شوره‌زار این رژیم جز «خار و حنظل» نمی‌روید.
در این میان باند خامنه‌ای، کارنامه روحانی را که جز فساد و بیکاری و فقر نیست، عامل ناامیدی یا خشم و نارضایتی انفجاری مردم می‌دانند و باند مقابل با گرفتن ژست آزادیخواهی، بر حذف آزادی در همهٴ وجوه و زمینه‌ها و سرکوب و اختناق فراگیر به‌عنوان عامل اصلی در ایجاد شرایط انفجاری جامعه انگشت می‌گذارند؛ اما برای مردم ایران همهٴ اینها ریشه در دیکتاتوری فاسد و تبهکار حاکم با همهٴ دسته‌بندیهایش دارد.
اما این‌که واژه‌های «یأس» و «امید» و «اعتماد» و «بی‌اعتمادی» در اظهارات و نوشته‌های رژیم این همه کاربرد پیدا کرده، از آثار نزدیک شدن موعد نمایش انتخابات است؛ در نتیجه، این واژه‌ها تبدیل به اهرمی در جنگ باندی شده و هر باند، خودش و راه‌حل خودش را به‌عنوان تنها طریق و شیوه مؤثر برای کاستن از فشار بر دیگ بخار عظیم و رو به انفجار جامعه ایران، عنوان می‌کند.
در همین رابطه معاون حقوقی حسن روحانی، آخوند مجید انصاری با حمله به کسانی که «در بوق یأس و ناامیدی می‌دمند»، گفت: «هر چه به انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم، از هجمه و تخریب علیه دولت فراتر رفته و شاهد توهین و برچسب‌زنی هستیم» (7).
خامنه‌ای و مهره‌های باند او می‌گویند اکنون که روشن شده برجام، تماماً سراب بوده، پس باید به همان راهی که تا کنون می‌رفتیم، برویم و به گفتمان خمینی برگردیم. در مقابل، باند رفسنجانی روحانی می‌گویند، بن‌بست و شرایط انفجاری کنونی، محصول و نتیجه همان راه است که در انتخابات92مهر ابطال خورد و اکنون اگر قاعده‌ها بازی درون رژیم را رعایت نکنید، آن انفجار بنیان‌کن اتفاق خواهد افتاد. حرف رفسنجانی که «ناامیدی مردم مهم‌ترین نگرانی است». بیان سربستهٴ همین حرف است.
راهی که رفسنجانی و روحانی بر آن اصرار می‌ورزند در عباراتی نظیر تعامل با جهان، یا حل و فصل بحرانهای گریبانگیر رژیم، با الگوی برجام خلاصه و بیان می‌شود، در واقع همان آویختن به دامن غرب و آمریکا و خوردن جامهای زهر بعدی، مثل زهر منطقه‌یی است. اما باند ولی‌فقیه نیز تأکید می‌کند که نتیجه این راه، ایجاد شکافهای تازه در پیکر فرتوت نظام است، که به همان چیزی که از آن می‌گریختیم منجر می‌شود.
هر یک از باندها هنگامی که به بی‌سرانجامی راه باند دیگر اشاره می‌کند، وجهی از واقعیت را بیان می‌نماید، اما تمامی واقعیت، هر دو روی سکة دیکتاتوری فرتوت و فرسوده ولایت‌فقیه است که به‌طور تاریخی و از همه طرف به بن‌بست رسیده است.
پانویس: ــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ سخنرانی خامنه‌ای ـ تلویزیون رژیم 12آبان 95
2 ـ خبرگزاری حکومتی ایرنا -12آبان 95
3 ـ سخنرانی روحانی در مجلس ارتجاع 11آبان 95
4 ـ سایت صاحب نیوز ـ 13آبان 95
5 ـ کیهان خامنه‌ای12آبان 95
6 ـ روزنامه حکومتی سیاست روز12آبان 95
7 ـ سایت تابناک ـ 13آبان 95.
علی خامنه‌ای: «متأسفانه برخیها به جای ترویج روحیه انقلابیگری، به گونه‌یی سخن می‌گویند و مدیریت می‌کنند که نسل جوان به آینده و انقلاب بی‌اعتماد و از راه امام دور می‌شود و سپس همین افراد از زمانه شکوه و گلایه می‌کنند» (1).
رفسنجانی12آبان: «ناامیدی مردم نه برای نظام ما، بلکه برای هر حاکمیتی باعث نگرانی است». (2).
روحانی: «چرا اعتیاد در کشور ما هست؟ چون ناامیدی حاکم شده! چرا اعتیاد در کشور ما هست؟ چون برخی از رسانه‌ها غیرمسئولانه پمپاژ ناامیدی در نسل جوان انجام می‌دهند». (3).
«روحانی در حالی دیروز صحبت از القای ناامیدی از طرف منتقدان خود کرد که با نگاهی به‌عملکرد بعضی از وزرا و معاونان و حتی خودش نشان می‌دهد آنچه وی از آن به نام پمپاژ ناامیدی نام می‌برد، از درون دولت اتفاق افتاده است، نه از منتقدان عملکرد دولت!» (4).
«کشف فساد و مبارزه با آن و افشای سوءاستفاده از بیت‌المال باعث ناامیدی مردم می‌شود یا سرپوش گذاشتن بر فسادی گسترده به‌خاطر حفظ آبروی دولت و همراهان اصلاح‌طلب آن؟!» (5).
«آیا یکی از دلایل اصلی و اساسی فضای ناامیدی در کشور شرایط بد اقتصادی نیست؟ مشکل هم‌چنان باقی است چرا که دولت محترم هنوز چشم امید به نتایج درخشان و گشایش اقتصادی بزرگ توافق هسته‌یی دوخته است». (6)
به این ترتیب هر دو باند اتفاق‌نظر دارند که «فضای ناامیدی» و «بی‌اعتمادی» بر کشور و مردم حاکم است. اما هر باندی باند دیگر را به بی‌اعتماد کردن و مأیوس کردن مردم متهم می‌کند.
اما یأس و بی‌اعتمادی کلمات ملایمی برای اشاره به واقعیتهای بسیار سخت، یعنی نارضایتی عمیق و خشم انفجاری مردم ایران است. در این میان کاربرد خاص واژه «ناامیدی» برای بیان رویگردانی کسانی است که گوشهٴ چشمی داشتند که شاید از شیخ حسن روحانی آبی گرم شود و هنوز به این یقین نرسیده بودند که از شوره‌زار این رژیم جز «خار و حنظل» نمی‌روید.
در این میان باند خامنه‌ای، کارنامه روحانی را که جز فساد و بیکاری و فقر نیست، عامل ناامیدی یا خشم و نارضایتی انفجاری مردم می‌دانند و باند مقابل با گرفتن ژست آزادیخواهی، بر حذف آزادی در همهٴ وجوه و زمینه‌ها و سرکوب و اختناق فراگیر به‌عنوان عامل اصلی در ایجاد شرایط انفجاری جامعه انگشت می‌گذارند؛ اما برای مردم ایران همهٴ اینها ریشه در دیکتاتوری فاسد و تبهکار حاکم با همهٴ دسته‌بندیهایش دارد.
اما این‌که واژه‌های «یأس» و «امید» و «اعتماد» و «بی‌اعتمادی» در اظهارات و نوشته‌های رژیم این همه کاربرد پیدا کرده، از آثار نزدیک شدن موعد نمایش انتخابات است؛ در نتیجه، این واژه‌ها تبدیل به اهرمی در جنگ باندی شده و هر باند، خودش و راه‌حل خودش را به‌عنوان تنها طریق و شیوه مؤثر برای کاستن از فشار بر دیگ بخار عظیم و رو به انفجار جامعه ایران، عنوان می‌کند.
در همین رابطه معاون حقوقی حسن روحانی، آخوند مجید انصاری با حمله به کسانی که «در بوق یأس و ناامیدی می‌دمند»، گفت: «هر چه به انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم، از هجمه و تخریب علیه دولت فراتر رفته و شاهد توهین و برچسب‌زنی هستیم» (7).
خامنه‌ای و مهره‌های باند او می‌گویند اکنون که روشن شده برجام، تماماً سراب بوده، پس باید به همان راهی که تا کنون می‌رفتیم، برویم و به گفتمان خمینی برگردیم. در مقابل، باند رفسنجانی روحانی می‌گویند، بن‌بست و شرایط انفجاری کنونی، محصول و نتیجه همان راه است که در انتخابات92مهر ابطال خورد و اکنون اگر قاعده‌ها بازی درون رژیم را رعایت نکنید، آن انفجار بنیان‌کن اتفاق خواهد افتاد. حرف رفسنجانی که «ناامیدی مردم مهم‌ترین نگرانی است». بیان سربستهٴ همین حرف است.
راهی که رفسنجانی و روحانی بر آن اصرار می‌ورزند در عباراتی نظیر تعامل با جهان، یا حل و فصل بحرانهای گریبانگیر رژیم، با الگوی برجام خلاصه و بیان می‌شود، در واقع همان آویختن به دامن غرب و آمریکا و خوردن جامهای زهر بعدی، مثل زهر منطقه‌یی است. اما باند ولی‌فقیه نیز تأکید می‌کند که نتیجه این راه، ایجاد شکافهای تازه در پیکر فرتوت نظام است، که به همان چیزی که از آن می‌گریختیم منجر می‌شود.
هر یک از باندها هنگامی که به بی‌سرانجامی راه باند دیگر اشاره می‌کند، وجهی از واقعیت را بیان می‌نماید، اما تمامی واقعیت، هر دو روی سکة دیکتاتوری فرتوت و فرسوده ولایت‌فقیه است که به‌طور تاریخی و از همه طرف به بن‌بست رسیده است.
پانویس: ــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ سخنرانی خامنه‌ای ـ تلویزیون رژیم 12آبان 95
2 ـ خبرگزاری حکومتی ایرنا -12آبان 95
3 ـ سخنرانی روحانی در مجلس ارتجاع 11آبان 95
4 ـ سایت صاحب نیوز ـ 13آبان 95
5 ـ کیهان خامنه‌ای12آبان 95
6 ـ روزنامه حکومتی سیاست روز12آبان 95
7 ـ سایت تابناک ـ 13آبان 95.
