زندانی سیاسی محکوم به اعدام محمد عبدالهی در زندان مرکزی ارومیه روز یکشنبه 9خرداد، در اعتراض به حکمش و نحوه رسیدگی به پرونده خود دست به اعتصاب‌غذای نامحدود زد. محمد عبدالهی ۳۵ ساله، متاهل و شهروند ساکن شهر بوکان، در بیدادگاه رژیم در مهاباد محاکمه و به اعدام محکوم شد.
این زندانی سیاسی روز یکشنبه همزمان با اعلام اعتصاب‌غذای نامحدود در اعتراض به حکم «ناعادلانه» و نحوه رسیدگی به پرونده، طی نامه‌یی به سردژخیم قوه قضاییه که رو نوشت آن را برای احمدشهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق‌بشر ایران نوشته است به حکم خود اعتراض کرد. وی 28اسفند 89دستگیر و بیش از 6سال است که در زندان به‌سر می‌برد.
در قسمتی از این نامه آمده است: «این جانب در مورخه ۲۸ اسفند ۸۹ در شهرستان مهاباد و در باب شایگان از طرف نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی به‌صورت غافلگیرانه دستگیر و همانجا بر اثر تیراندازی مأموران حاضر در صحنه از ناحیه شانه راست زخمی و به‌شدت مورد ضرب و شتم آنان قرار گرفتم که بر اثر ضربات شدید وارده دست راست از ناحیه بالای آرنج و پای چپ از ناحیه ساق پا و دندان هایم را شکستند. با همان وضعیت نامناسب جسمانی به بازداشتگاه اداره اطلاعات استان منتقل شدم و حتی هیچ پزشکی برای معالجه و معاینه به سلولم مراجعه نکرد. … پرونده‌یی که برای اینجانب از طرف نیروهای امنیتی استان تشکیل گردیده بسیار قطور و دارای کلکسیونی از اتهامات ناروا و به دور از حق و حقیقت می‌باشد که اینجانب تا کنون در هیچ کجا و در حضور هیچ مقام قضایی و امنیتی نسبت به آنان اعتراف نکرده و شرکت و مشارکت و عضویت و حتی همکاری در هیچ حزب و گروه رسمی و غیررسمی را به عهده نگرفته‌ام. ولی باز هم از طرف جوادی کیا رئیس شعبه دوم دادگاه انقلاب شهرستان مهاباد پس از گفتن این جمله به اعدام محکوم گردیدم:“من به علم خویش شما را به اعدام محکوم و حکم شما را خودم شخصاً اجرا خواهم کرد“.
لازم به یادآوری است برادر وی نیز به نام محمد امین عبداللهی نیز پاییز سال ۱۳۸۴ بازداشت و پس از ۱۵ماه بلاتکلیفی به اتهام محاربه و نیز تبلیغ علیه نظام، محاکمه و در مجموع به ۱۸سال زندان و تبعید به زندان طبس محکوم شد. وی پس از گذراندن مدتی در زندانهای ارومیه و مهاباد به زندان طبس و سپس بیرجند تبعید شد و در حال حاضر در قرنطینه زندان بیرجند نگهداری می‌شود.
این زندانی سیاسی روز یکشنبه همزمان با اعلام اعتصاب‌غذای نامحدود در اعتراض به حکم «ناعادلانه» و نحوه رسیدگی به پرونده، طی نامه‌یی به سردژخیم قوه قضاییه که رو نوشت آن را برای احمدشهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق‌بشر ایران نوشته است به حکم خود اعتراض کرد. وی 28اسفند 89دستگیر و بیش از 6سال است که در زندان به‌سر می‌برد.
در قسمتی از این نامه آمده است: «این جانب در مورخه ۲۸ اسفند ۸۹ در شهرستان مهاباد و در باب شایگان از طرف نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی به‌صورت غافلگیرانه دستگیر و همانجا بر اثر تیراندازی مأموران حاضر در صحنه از ناحیه شانه راست زخمی و به‌شدت مورد ضرب و شتم آنان قرار گرفتم که بر اثر ضربات شدید وارده دست راست از ناحیه بالای آرنج و پای چپ از ناحیه ساق پا و دندان هایم را شکستند. با همان وضعیت نامناسب جسمانی به بازداشتگاه اداره اطلاعات استان منتقل شدم و حتی هیچ پزشکی برای معالجه و معاینه به سلولم مراجعه نکرد. … پرونده‌یی که برای اینجانب از طرف نیروهای امنیتی استان تشکیل گردیده بسیار قطور و دارای کلکسیونی از اتهامات ناروا و به دور از حق و حقیقت می‌باشد که اینجانب تا کنون در هیچ کجا و در حضور هیچ مقام قضایی و امنیتی نسبت به آنان اعتراف نکرده و شرکت و مشارکت و عضویت و حتی همکاری در هیچ حزب و گروه رسمی و غیررسمی را به عهده نگرفته‌ام. ولی باز هم از طرف جوادی کیا رئیس شعبه دوم دادگاه انقلاب شهرستان مهاباد پس از گفتن این جمله به اعدام محکوم گردیدم:“من به علم خویش شما را به اعدام محکوم و حکم شما را خودم شخصاً اجرا خواهم کرد“.
لازم به یادآوری است برادر وی نیز به نام محمد امین عبداللهی نیز پاییز سال ۱۳۸۴ بازداشت و پس از ۱۵ماه بلاتکلیفی به اتهام محاربه و نیز تبلیغ علیه نظام، محاکمه و در مجموع به ۱۸سال زندان و تبعید به زندان طبس محکوم شد. وی پس از گذراندن مدتی در زندانهای ارومیه و مهاباد به زندان طبس و سپس بیرجند تبعید شد و در حال حاضر در قرنطینه زندان بیرجند نگهداری می‌شود.
