مجاهد پاکباز اشرفی احمد رضاعی پس از ۳۵سال نبرد بی‌وقفه با رژیم آخوندی در صفوف مجاهدین و ارتش آزادیبخش ملی ایران به‌دلیل ایست قلبی در روز ۱۳مرداد در آلبانی درگذشت و یاران شهید و صدیقش پیوست.
مجاهد خلق احمد رضاعی فرزند دلاور مردم بهشهر متولد ۱۳۳۴ با درجهٔ گروهبان یکم در استخدام ارتش بود. آن‌چنان‌که خودش نوشته است «پس از پیروزی انقلاب در سال ۵۸ و ۵۹ با نشریهٔ مجاهد و گوش دادن به‌نوارهای برادر» از جمله میتینگ «چه باید کرد» در امجدیه با مجاهدین آشنا شد. با شروع جنگ ایران و عراق به جبهه رفت و در آبان ۱۳۵۹ به اسارت نیروهای عراقی درآمد و در تیر ۱۳۶۸ به درخواست و با اصرار خودش به مجاهدین در ارتش آزادیبخش ملی ایران پیوست.
مجاهد صدیق احمد رضاعی در عملیات مروارید ارتش آزادی شرکت داشت و با نیروهای مهاجم رژیم آخوندی دلیرانه جنگید. او تمام توانمندیها و تجربیات نظامی و تکنیکی خودش را به‌ویژه در زمینهٔ به‌کارگیری تانکهای چیفتن که ارتش آزادیبخش در عملیات چلچراغ به‌غنیمت گرفته بود با تمام وجود به‌کار گرفت. زرهی‌هایی که از جمله در عملیات مروارید در شکست بزرگ ۷تیپ و لشگر متجاوز آخوندها نقش مؤثری داشتند.
یکی از یاران احمد در این مورد نوشته است: با احمد در ارتش آزادیبخش ملی از سال ۱۳۶۹ تن واحد بودم... احمد که در دوران جنگ ایران و عراق با رده گروهبان در لشگر ۹۲ زرهی اهواز فرمانده تانک بود، به کارکردهای تانک چیفتن تسلط فوق‌العاده‌ای داشت. از این رو، نقش تعیین‌کننده‌ای را در راه‌اندازی تانکهای چیفتن ارتش آزادیبخش و آموزش به‌کارگیری آنها ایفا کرد. مهارت و تسلط او در رانندگی این تانک غول پیکر زبان‌زد همه بود. او علاقه وافری به این تانک‌ها داشت و می‌گفت اینها «شیرهای مسعود رجوی هستند». در حفظ و نگهداری تانکهای یکان ما سر از پا نمی‌شناخت. او سمبل دیسیپلین و انضباط آهنین بود و توجهش به ضوابط به‌خصوص به‌هنگام کار با زرهی برای من و همه برادرانم بسیار بسیار آموزنده بود.
یار دیرین احمد هم‌چنین نوشته است: «در ورای مهارتها و تخصصهای نظامی احمد، آنچه برای من در مورد او بسیار برجسته بود، علاقه و عواطف وافر او به برادر مسعود و خواهر مریم و به همرزمانش از یک‌سو و جدیت وصلابت و ثبات قدم او در امر مبارزه از سوی دیگر بود. روحیه شاد و سرشار و سرزنده‌اش در جمع مجاهدین شاخص بود».
مجاهد دلیر احمد رضاعی در دوران ۱۴ساله جنگ و پایداری در اشرف و لیبرتی و در برابر بمبارانها و محاصره و حملات زمینی و موشکی و شکنجه روانی با ۳۲۰بلندگو و هم‌چنین حملات سنگین موشکی به لیبرتی با پاکبازی ایستادگی کرد. او در این مورد در نقشه‌مسیر سال ۱۳۹۲ خودش نوشته است:
«یاعلی از تو مدد می‌جویم که پرچم فروغ را با پایداری و استواری بلند کرده‌ام تا بتوانم به دشمنان بتازم آنچه را از روز اول انتخاب کردم و هر آنچه بختک در این مسیر هست را از خود دور کنم و درس درخشانی از پایداری به دشمن پلید بدهم، حال هر آنچه از توطئه و موشک و بمب دارد را بیاورد... . خدایا یکبار دیگه از تو مدد می‌جویم که عهد و پیمانی که به برادر و به انقلاب خواهر مریم دادم پایدار و استوارتر شود».
اما بزرگترین آزمایش احمد صدیق ایستادگی سرفرازانه از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۵ در برابر جنگ روانی و فشارهای طاقت‌فرسای اطلاعات آخوندی در پوش ”خانواده“ بود. او در مورد این فشارها می‌گفت: «اینها کور خوانده‌اند. خانواده من مجاهدین هستند و من هرگز به عهدی که با خدا و خلق بسته‌ام پشت نخواهم کرد»
احمد ۱۴سال مقاومت کرد و برای آزادی خلق و میهن از خانه و خانواده و زن و فرزند چشم پوشید و جنگ با رژیم ضدبشری را با همهٔ سختیها و درد و رنجهایش در بحبوحه‌ٔ تیغ و تبر و گلوله بر پیکرهای بی‌سپر مجاهدین بر تسلیم و زندگی در رفاه و آسایش ترجیح داد و هرگز سر خم نکرد.
مجاهد خلق احمد رضاعی در سلسله حملات وحوش مالکی و مزدوران سپاه قدس به‌سرکردگی دژخیم قاسم سلیمانی به اشرف و لیبرتی در صفوف مقدم رویارویی حضور داشت و به‌رغم جراحی قلب با تمام توان به دفاع و رزم جانانه برمی‌خاست.
مجاهد صدیق احمد رضاعی انقلاب مریم رهایی را سرچشمهٔ تواناییهای مجاهدین و سلاح آرمانی برای پیشبرد نبرد تا سرنگونی رژیم جلادان و رهایی خلق اسیر از چنگال پلید دشمن مردم ایران می‌دانست.
در این مورد در نقشه‌مسیر سال۱۴۰۲ خودش نوشته است:
«می‌خواهند این قیام خلق را به انحراف بکشانند و مردم ما به آن آزادی واقعی نرسند. اما من مجاهد خلق و ارگان جمعی قیام با شورای مرکزی هرگز به این مسیر شک نمی‌کنیم و با تنها سلاح انقلاب ایدئولوژیک و استمرار آن و با داشتن مرز سرخهای بیشتر راه برای قیام خلق باز می‌کنیم و... . . همیشه پرچم شرف و مقاومت و عزت و انسانیت را با انقلاب خواهر مریم بلند می‌کنیم و مبارزه و سرنگونی را پیش می‌بریم و هرگز از آن کوتاه نمی‌آیم تا مردم ما که سال‌ها در ستم و تباهی هستند نجات یابند».
پیام تسلیت خانم مریم رجوی
سلام بر مجاهد پاکباز احمد رضاعی فرزند دلیر مردم بهشهر که تا آخرین لحظه زندگی بر مجاهدتش برای آزادی مردم ایران پای فشرد و سرفرازانه به عهد و پیمانش با خدا و خلق وفا کرد.
۳۵ سال نبرد و رزمندگی در برابر استبداد خون‌آشام آخوندها و عبور سرفرازانه از آزمایش‌های متعدد، احمد دلیر را سرمایه و سرمشق و موجب افتخار مردم بهشهر کرد.
با تسلیت به‌خاطر درگذشت این مجاهد صدیق، تردیدی ندارم که وفای خالصانهٔ او به‌عهد و پیمانش با خدا و خلق برای نجات میهن از اسارت پلیدترین دشمن ایران و ایرانی، در رزم جوانان و شورشگران بهشهر، جوشان و فروزان است و یاران و همرزمانش در داخل و خارج ایران جای او را با تعهدات صد چندان پر خواهند کرد.
