گزارش یکی از زندانیان از زندان گوهردشت کرج در رابطه با کم کردن جیره نان زندانیان:
در روزهای اخیر جیره غذایی و نان زندانیان توسط عوامل و کارگزاران رژیم در زندان گوهردشت کرج کاسته شده است.
زندانبان روزانه نان لواش بسته‌بندی شده (همان نان جیره و سهمیه‌ٔ روزانه زندانیان می‌باشد) را از طریق فروشگاه هر بند به زندانیان می‌فروشند. این اقدام ضدانسانی در حالی است که بیشتر زندانیان توان و امکان خرید نان از فروشگاه را به‌خاطر گرانی قیمتهای تعیین شده، ندارند و گرسنگی می‌کشند.
شیوه گذشته زندانبانان که برای چپاول زندانیان مورد استفاده قرار می‌گرفت کماکان ادامه دارد. زندانبانان اجناس نامرغوبی که در سطح کشور مورد تقاضا قرار نمی‌گیرد را با همآهنگی تولیدکننده‌ها، با درج قیمتهایی بمراتب بالاتر از قیمت عمومی در سطح شهر در فروشگاه‌های زندان به فروش می‌رسانند. مهمتر این‌که همین اجناس را به‌صورت قطره چکانی در فروشگاهها عرضه می‌کنند تا زندانیان از ترس قطع شدن همین اجناس نامرغوب و گرانتر از بیرون از زندان، اعتراضی نکنند.
لازم به یادآوری است که روز سه‌شنبه ۹بهمن ۹۷ یکی از زندانیان زندان اوین از وضعیت این زندان گزارشی داده بود که به شرح زیر می‌باشد:
در بندهای زندان اوین تراکم جمعیت بسیار بالاست. در یک اتاق ۲۰تا ۲۵نفر زندانی هستند که اکثریت کف خواب هستند.
غذای زندان بسیار بی‌کیفیت است از سویای مخصوص طیور در غذاها استفاده می‌شود و اصلاً قابل خوردن نیست. سبزیجات و مواد پروتئینی اصلاً وجود ندارد. برنج نیم پز به‌علاوه سویا غذای روزانه زندانیان است.
فروشگاه برخی مواد غذایی را با کیفیت نامرغوب، در میزان محدود، با قیمتی بسیار هنگفت به فروش می‌رساند. قیمت اجناس حداقل ۲۰درصد گرانتر از قیمت معمول بیرون از زندان است.
فروشگاه هر بیست روز یکبار میوه می‌آورد که علاوه بر کمیت پایین، قیمت بالایی دارد. بر اساس آیین‌نامه زندان با هر وعده غذایی بایستی یک قرص نان به زندانی داده شود اما هم‌اکنون سهمیه نان در کل روز یک و نیم نان لواش با کیفیت بسیار بد است. به زندانیان گفته می‌شود اگر نان اضافه می‌خواهید، لیست و پول بدهید تا برایتان بخریم. هر نان سنگگ را ۲۰۰۰تومان می‌فروشند. زندانیان پول ندارند که روزانه برای یک نان ۲۰۰۰تومان و ماهیانه ۶۰۰۰۰تومان پرداخت کنند. حتی برای مواد شوینده بهداشتی و کیسه زباله هفته‌یی ۲۰هزار تومان از هر زندانی اخاذی می‌شود.
هر کسی که به‌دلیل فقر قادر به پرداخت این پول نباشد، باید برای زندان کار خدماتی از قبیل جمع‌آوری زباله، جاروکشی و... کند.
بر اساس سهمیه، باید به هر زندانی یک ژیلت، یک تاید، یک شامپو و یک حوله کوچک، خمیر دندان و مسواک داده شود. در ۴ماه گذشته خمیر دندان و مسواک و حوله کلاً حذف شده است. بقیه مواد بهداشتی را تقریباًً به نصف تقلیل داده و شامپو هر دو ماه یک عدد داده می‌شود.
در خصوص بیماریها رسیدگی وجود ندارد. حتی برای سرماخوردگی نیز دارو و درمان نیست. پزشکان روزانه تعداد کمی را ویزیت می‌کنند. در هر سالن با جمعیت بیش از ۲۰۰نفر روزانه ۵نفر می‌توانند ویزیت شوند. اگر زندانی با هر مشکلی بتواند ویزیت شود دارو وجود ندارد. مأموران زندان در پاسخ زندانیان می‌گویند باید فرد خیری پیدا شود که دارو بخرد و زندان چنین مسئولیتی را قبول نمی‌کند.
برای تماسهای تلفنی زندانیان با خانواده‌شان، در بند ۴زندان اوین یک کارت تلفن به قیمت ۱۰۰تا ۲۰۰هزار تومان خرید و فروش می‌شود.
در بند ۸زندان اوین که ۸۰۰زندانی محبوس هستند، چهل تلفن وجود دارد و فقط در شبانه روز ۱۲ساعت می‌توان از آن استفاده کرد. هر زندانی به‌طور رسمی نیم ساعت فرصت تماس با بیرون از زندان را دارد. اما یک‌سوم از وقت استفاده از تلفن صرف ورود شماره‌های مربوطه به ال کارتهایی می‌شود که امکان تماس را فراهم می‌سازد.
مشکل دیگر این است که با هر تلفن فقط چند دقیقه می‌توان صحبت کرد و زمان باقیمانده را باید به چند نوبت تقسیم کرد.
علاوه بر آن در زندان اوین مسئولان زندان با پارتی بازی و گرفتن پول وقت تلفن را به‌طور مساوی بین همه تقسیم نکرده و در عمل می‌فروشند. این مشکل باعث شده بر سر تماس تلفن بین زندانیان عادی تنش و در مواردی اصطکاک ایجاد شود.
