منصور غلامی وزیر علوم کابینه آخوند روحانی به تحریم دو دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه موسوم به بهشتی اعتراف کرد.
وی گفت: برخی دانشگاههای داخلی کشور از سوی کشورهای خارجی تحریم شدند. این کشورها به‌دلیل سوءظنی که به فعالیت‌های هسته‌یی ایران دارند، دانشگاههای کشور مان را در لیست تحریم‌های بین‌المللی قرار داده‌اند.
لازم به یادآوری است که چندی پیش رژیم از زبان احمد خاتمی به پیگیریهای هسته‌یی‌اش اعتراف کرد و گفت: «فرمول ساختن بمب اتم را داریم» و «داشتن انرژی هسته‌یی را برای خود حیاتی می‌دانیم» (خبرگزاری ایرنا – ۲۰بهمن ۱۳۹۷). این در حالی است که مقامات رژیم آخوندی حاکم بر ایران همیشه تلاش برای کسب دانش ساختن بمب اتمی و تلاش برای ساخت بمب اتمی را قویاً تکذیب کرده بودند. این به‌خوبی نشان می‌دهد که رژیم آخوندی همواره درباره ”ابعاد احتمالی نظامی” PMD پنهان سازی کرده و به آن ادامه می‌دهد.
سه هفته پیش علی‌اکبر صالحی رئیس آژانس اتمی رژیم آخوندی نیز اذعان کرد در مذاکرات اتمی با کشورهای ۵+۱در مورد سایت اراک دروغ گفته و به‌دستور خامنه‌ای بخشی از تجهیزات ممنوعه‌ای را که خریداری کرده بودند پنهان کرده است،(تلویزیون کانال۴رژیم ۲بهمن).
نمایندگی شورای ملی مقاومت ایران، در آوریل ۲۰۱۷در کنفرانسی در واشنگتن ادامه فعالیت سازمان سپند، ارگانی در وزارت دفاع رژیم که روی ساختن سلاح اتمی کار می‌کند را فاش کرد و تأکید نمود فعالیت این ارگان در مرکزی به‌نام پژوهشکده پارچین گسترش یافته است.
دروغگویی آشکار در PMD و پنهان سازی تجهیزات غیرمجاز در سایت اراک بخشی از ۳۰سال فریبکاری رژیم آخوندی در پروژه‌های اتمی است که تحت نظر سردمداران رژیم به‌ویژه خامنه‌ای و روحانی جریان داشته است. امری که مقاومت ایران از سال ۱۳۷۰مستمراًً افشا کرده و نسبت به خطرات آن هشدار داده است. بنای رژیم در مذاکرات اتمی به‌ویژه با ۵+۱بر دروغپردازی و پنهان‌کاری بوده و هدفی جز کسب فرصتهای بیشتر برای دستیابی به بمب اتمی نداشته است.
روحانی در کتابی به‌نام ”امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای” نوشت: رژیم ایران می‌خواسته است جهان را ”در برابر عمل انجام شده قرار” دهد و تا پایان سال ۱۳۸۱”۵۴هزار سانتریفیوژ” به‌راه انداخته و سالانه ”۳۰تن سوخت ۳.۵درصد تولید کند” اما ”به ناگاه مجاهدین با ترتیب دادن یک مصاحبه مطبوعاتی” و اعلام سایتهای نطنز و ارک و ”وارد کردن اتهامات واهی سر وصدای زیادی به راه انداختند ”. وی در سال ۲۰۰۶اعتراف کرد که در مذاکرات با ترویکای اروپایی «چگونه وقت خرید و بعد از این‌که برنامه مخفی اتمیش در سال ۲۰۰۲توسط اپوزیسیون ایران افشاء گردید سعی کرد که غرب را فریب بدهد» (ساندی تلگراف ۵مارس ۲۰۰۶).
