تازه شدن داغ دل رئیس سازمان انرژی اتمی رژیم
از افشای سایتهای نطنز و اراک توسط مقاومت ایران
آغاز یک پرونده حساس
آنچه افشا شد برنامه غنیسازی و سایتهای سرّی ایران در نطنز، اصفهان و اراک بود
تأسیسات غنیسازی اورانیوم و یک رآکتور آب سنگین
افشای سایتهای هستهیی در سال ۲۰۰۲ توسط مجاهدین صورت گرفت
سایت حکومتی فرارو ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
آنچه افشا شد، برنامه غنیسازی و سایتهای سرّی نظام در نطنز، اصفهان و اراک بود؛ تأسیسات غنیسازی اورانیوم و یک رآکتور آب سنگین. سازمان مجاهدین خلق این اسناد را منتشر کرد.
رئیس سازمان انرژی اتمی روز جمعه سخنران یک مراسم در شهر محمودآباد مازندران بود. محمد اسلامی گفت: «بیش از ۲۰سال است که پرونده هستهیی برای ایران باز شده عنوان میکنند که ایران برنامه پنهانی و اعلام نشده هستهیی دارد و با این ترفند این کانونها میخواهند به آژانس انرژی اتمی فشار بیاورند».
چندی پیش قطعنامهیی از سوی شورای حکام آژانس بینالمللی اتمی درباره برنامه غنیسازی ایران صادر شد که یادآور دوران درگیریهای پرونده هستهیی در دهه هشتاد بود که در نهایت به شورای امنیت سازمان ملل رسید. اما آنچه بهانه نگارش این گزارش است، هیچکدام از این موارد نیست؛ مسأله افشای سایتهای هستهیی در سال ۱۳۸۱ است که مورد توجه معاون رئیسجمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی قرار گرفت.
افشای سایتهای هستهیی ایران در سال ۲۰۰۲ و توسط صورت گرفت. شورای ملی مقاومت در هتل ویلارد واشنگتن اسنادی که مدعی بود توسط آن سازمان به دست آمده را رسانهیی کرد. این نشست در ۲۳مرداد ۱۳۸۱ برگزار شد.
در ۲۳مرداد ۱۳۸۱، «علیرضا جعفرزاده»، نیروگاههای اتمی نطنز و اراک را افشا کرد و اعلام شد که جمهوری اسلامی ایران در نطنز و اراک تأسیسات غنیسازی اورانیوم و رآکتور آب سنگین ساخته است.
وی طی نشستی با خبرنگاران رسانههای مختلف در «هتل ویلارد واشنگتن که با هدف افشاگری علیه برنامههای اتمی جمهوری اسلامی طراحی شده بود، باعث شد تا سه نام «اصفهان»، «نطنز» و «اراک» در رسانههای خبری مطرح شود و پس از آن موج جدیدی از تبلیغات ضد نظام در رسانههای غربی ایجاد شد
از این مرحله به بعد، پرونده نظام در شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی گشوده شد و مسأله هستهیی به پارادایمی سیاسی و بینالمللی تبدیل شد.
همانطور که اشاره شد، این مسأله باعث حساسیت و ورود اجرایی آژانس به فعالیتهای هستهیی نظام شد.
(سایت فرارو رژیم ۱۸شهریور ۱۴۰۳)