دکتر ایاد علاوی، رهبر العراقیه، طی مقاله‌یی که در روزنامه الشرق الاوسط درج شده خواستار تجدید انتخابات آزاد بدون مداخله خارجی برای نجات عراق از دیکتاتوری گردید.
در قسمتی از این مقاله آمده است: «درحالی‌که بهار عرب تغییراتی را در سراسر منطقه ما ایجاد کرده و امید برای دموکراسی و اصلاحات را برای میلیونها مردم عرب به ارمغان آورده، میزان کمی به درد و رنج عراق و مردم آن توجه شده است…
در ماه فوریه دیدبان حقوق‌بشر از شکنجه‌گاههای مخفی تحت اختیار مالکی گزارش داد. در ماه ژوئن استفاده دولت از اوباش اجیرشده برای ضرب‌وشتم، چاقو زدن و حتی تجاوزات جنسی به تظاهرکنندگان در بغداد که در مورد فساد و وضعیت بد خدمات شکایت داشتند را گزارش کرد. این وحشت یادآور پاسخهای مستبدانه به تظاهراتها توسط رژیمهای ورشکسته در سایر نقاط این منطقه است و تا آزادی و دموکراسی وعده داده شده در عراق جدید راهی بسیار دور باقی مانده است. آیا این آن چیزی است که آمریکا به‌خاطر آن بیش از ۴۰۰۰نفر از مردان و زنان جوان خود و صدها میلیارد دلار را برای ساختن آن فدا کرده است» ؟
در ادامه مقاله ایاد علاوی آمده است: «کشور ما به جای آن‌که مدلی منطقه‌یی برای دموکراسی، پلورالیزم و اقتصادی موفق تبدیل گردد، به سرعت به وزنه تعادل منفی تبدیل شده است. هنوز برای برگرداندن مسیر دیر نیست. اما زمان عمل فرا رسیده است. تمدید حضور نیروهای آمریکایی به خودی خود دستاوردی نخواهد داشت. به اقدامات سیاسی هماهنگ هر چه بیشتر در بالاترین سطح نیاز است تا قول آزادی و پیشرفت داده شده به مردم عراق که رنج برده و قربانی بسیار داده و صبرشان در حال اتمام است را تضمین نمود.
این امر با اصرار بر اجرای کامل و درست توافقنامه تقسیم قدرت در سال ۲۰۱۰ و با کنترلهایی که مانع از سوء‌استفاده از قدرت شود و تشکیل یک دولت کامل و نهادهایی که بر پایه غیرفرقه‌یی باشند، ضروری و قابل دست‌یابی است. نفوذهای خبیثانه منطقه‌یی باید خنثی شود. شکست این اقدامات، (شامل) تجدید انتخابات آزاد بدون مداخله خارجی با یک قوه‌ی قضاییه و کمیسیون انتخابات واقعاً مستقل، ممکن است تنها راه نجات عراق از این قهقرا باشد. این راه‌حل به نحو فزاینده‌یی توسط روزنامه‌نگاران عراق و رهبران عراق و (مردم) در خیابان، درخواست شده است».
در قسمتی از این مقاله آمده است: «درحالی‌که بهار عرب تغییراتی را در سراسر منطقه ما ایجاد کرده و امید برای دموکراسی و اصلاحات را برای میلیونها مردم عرب به ارمغان آورده، میزان کمی به درد و رنج عراق و مردم آن توجه شده است…
در ماه فوریه دیدبان حقوق‌بشر از شکنجه‌گاههای مخفی تحت اختیار مالکی گزارش داد. در ماه ژوئن استفاده دولت از اوباش اجیرشده برای ضرب‌وشتم، چاقو زدن و حتی تجاوزات جنسی به تظاهرکنندگان در بغداد که در مورد فساد و وضعیت بد خدمات شکایت داشتند را گزارش کرد. این وحشت یادآور پاسخهای مستبدانه به تظاهراتها توسط رژیمهای ورشکسته در سایر نقاط این منطقه است و تا آزادی و دموکراسی وعده داده شده در عراق جدید راهی بسیار دور باقی مانده است. آیا این آن چیزی است که آمریکا به‌خاطر آن بیش از ۴۰۰۰نفر از مردان و زنان جوان خود و صدها میلیارد دلار را برای ساختن آن فدا کرده است» ؟
در ادامه مقاله ایاد علاوی آمده است: «کشور ما به جای آن‌که مدلی منطقه‌یی برای دموکراسی، پلورالیزم و اقتصادی موفق تبدیل گردد، به سرعت به وزنه تعادل منفی تبدیل شده است. هنوز برای برگرداندن مسیر دیر نیست. اما زمان عمل فرا رسیده است. تمدید حضور نیروهای آمریکایی به خودی خود دستاوردی نخواهد داشت. به اقدامات سیاسی هماهنگ هر چه بیشتر در بالاترین سطح نیاز است تا قول آزادی و پیشرفت داده شده به مردم عراق که رنج برده و قربانی بسیار داده و صبرشان در حال اتمام است را تضمین نمود.
این امر با اصرار بر اجرای کامل و درست توافقنامه تقسیم قدرت در سال ۲۰۱۰ و با کنترلهایی که مانع از سوء‌استفاده از قدرت شود و تشکیل یک دولت کامل و نهادهایی که بر پایه غیرفرقه‌یی باشند، ضروری و قابل دست‌یابی است. نفوذهای خبیثانه منطقه‌یی باید خنثی شود. شکست این اقدامات، (شامل) تجدید انتخابات آزاد بدون مداخله خارجی با یک قوه‌ی قضاییه و کمیسیون انتخابات واقعاً مستقل، ممکن است تنها راه نجات عراق از این قهقرا باشد. این راه‌حل به نحو فزاینده‌یی توسط روزنامه‌نگاران عراق و رهبران عراق و (مردم) در خیابان، درخواست شده است».
