جعفر عظیم‌زاده از فعالان کارگری که سالها در زندان بود و بارها در اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان دست به اعتصاب‌غذا زده بود در نوشته‌یی خواهان آزادی زندانیان سیاسی اسماعیل عبدی و بهنام ابراهیم‌زاده شد.
وی در قسمتی از نوشته خود می‌نویسد: ”دو هفته از به بند کشیدن معلمی که دل و جان و تمام هستی‌اش را در گرو تحقق خواستهای بر حق معلمان و کارگران ایران گذاشته است، سپری شد. نگاه او به پایین است، به درد و رنج معلمان است، به‌شان و منزلت له شده‌ی آنان و به بازنشسته‌های کارگر و معلم دردمندی است که برای لقمه نانی آخرین سالها و روزهای عمرشان را با مسافر کشی در خیابانهای آلوده و مرگ‌آور شهرهایی چون تهران سپری می‌کنند.
چشم او به دانش‌آموزان جزغاله شده شین آباد، مدارس کپری و آموزش و پرورش ویران شده‌ای است که هر ساله صدها هزار کودک و نوجوان و جوان را از چرخه تحصیل محروم و آواره خیابانها می‌کند. او نگاهش را برای حرف زدن، ملاقات با همکاران در سطح کشور و دیده شدن و ایستادن در برابر ستم از تباهی یک جامعه هشتاد میلیونی، استیصال و درماندگی آنان برای گذران زندگی، له شدن انسانها، بی‌افقی میلیونها جوان آماده‌ی بکار و نابودی و اضمحلال آینده‌ی فرزندان ما کارگران و زحمتکشان می‌گیرد.
اسماعیل و اسماعیلها آنگاه که ظلم و ستم بیداد می‌کند چیزی برای از دست دادن ندارند. برای آزادی اسماعیل، برای آزادی کارگر زندانی بهنام ابراهیم‌زاده و برای برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده‌های فعالان صنفی مدنی باید هم‌چون اسماعیل به میدان آمد“.
وی در قسمتی از نوشته خود می‌نویسد: ”دو هفته از به بند کشیدن معلمی که دل و جان و تمام هستی‌اش را در گرو تحقق خواستهای بر حق معلمان و کارگران ایران گذاشته است، سپری شد. نگاه او به پایین است، به درد و رنج معلمان است، به‌شان و منزلت له شده‌ی آنان و به بازنشسته‌های کارگر و معلم دردمندی است که برای لقمه نانی آخرین سالها و روزهای عمرشان را با مسافر کشی در خیابانهای آلوده و مرگ‌آور شهرهایی چون تهران سپری می‌کنند.
چشم او به دانش‌آموزان جزغاله شده شین آباد، مدارس کپری و آموزش و پرورش ویران شده‌ای است که هر ساله صدها هزار کودک و نوجوان و جوان را از چرخه تحصیل محروم و آواره خیابانها می‌کند. او نگاهش را برای حرف زدن، ملاقات با همکاران در سطح کشور و دیده شدن و ایستادن در برابر ستم از تباهی یک جامعه هشتاد میلیونی، استیصال و درماندگی آنان برای گذران زندگی، له شدن انسانها، بی‌افقی میلیونها جوان آماده‌ی بکار و نابودی و اضمحلال آینده‌ی فرزندان ما کارگران و زحمتکشان می‌گیرد.
اسماعیل و اسماعیلها آنگاه که ظلم و ستم بیداد می‌کند چیزی برای از دست دادن ندارند. برای آزادی اسماعیل، برای آزادی کارگر زندانی بهنام ابراهیم‌زاده و برای برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده‌های فعالان صنفی مدنی باید هم‌چون اسماعیل به میدان آمد“.
