بازار فساد و قیل و قال به‌اصطلاح مبارزه با فساد، در رژیم گرم است. فساد، آن‌چنان گسترده است که دیگر هیچ‌کس حتی خود ولی‌فقیه هم نمی‌تواند آن را انکار کند. مبارزه با فساد هم آن قدر دیگر لوث و مسخره شده، که خود ولی‌فقیه هم ناچار است به مسخره بودن و لوث بودن آن اعتراف کند. او در یکی از سخنرانیهای اخیر خود گفت:
«حرف زدن راجع به فساد فایده‌ای ندارد. با دزد دزد گفتن، دزد از دزدی دست برنمی‌دارد. باید رفت وارد شد، مسئولان کشور، روزنامه نیستید که شما راجع به فساد حرف می‌زنید. روزنامه راجع به فساد حرف می‌زند. من و شما که مسئول هستیم، باید اقدام کنیم». (تلویزیون رژیم ۹/۲/۹۴)
اما راستی دزد کیست؟ و به‌اصطلاح مسئولان چرا فقط حرف می‌زنند و با فساد به‌اصطلاح مبارزه نمی‌کنند؟ شاید نگاهی به قسمتهایی از یک برنامه تلویزیونی (شبکهٴ 1 رژیم 18اردیبهشت) که در آن تعدادی از این «مسؤلان» حرف زده‌اند ما را به پاسخ این سؤال نزدیک کند.
مجری تلویزیون این سؤال را در این برنامه مطرح کرده است که: «برای مبارزه با مفاسد اقتصادی، وجود کدام گزینه ضروری‌تر است؟
عزم و ارادهٴ مسئولان سازمان مبارزه با فساد»
نگاهی به جوابها بیندازیم و ببینیم که چرا فساد که از ابتدا در بطن این رژیم لانه کرده، الآن مطرح شده است:
یکی از شرکت کنندگان در این برنامه، احمد توکلی نمایندهٴ باند خامنه‌ای در مجلس ارتجاع می‌گوید: «نظام جمهوری اسلامی را نه کودتای نظامی تغییر می‌دهد، نه انقلاب مخملی عوض می‌کند، نه اقدام نظامی آن را تغییر می‌دهد و نه حتی حمله نظامی، ولی یک چیز نظام جمهوری اسلامی را ممکن است از بین ببرد و خیلی هم مؤثر است و آن فسادی است که در سیستم وجود دارد و روزافزون هم هست».
علیرضا جمشیدی معاون وزیر دادگستری و نمایندهٴ دولت در این برنامه تلویزیونی می‌گوید: «خطر عمده‌یی که می‌تواند وجود داشته باشد این است که این‌گونه فسادها در برخی کشورها موجب سقوط و انقراض آن دولتها شده»
محمد دهقان عضو هیأت‌رئیسه مجلس ارتجاع یکی دیگر از شرکت کنندگان در برنامه تلویزیونی می‌گوید: «معتقدم وضعیت فساد در کشور غیرقابل‌قبول است و به‌رغم شعارهایی که داده شده و پاکسازیهایی که شده، شتاب فساد بیشتر از شتاب مبارزه با فساد بوده، یعنی سال به سال وضعیت ما بهتر نشده، بلکه بدتر شده. اگر در گذشته پرونده 123میلیارد تومانی بود، امروز پرونده 3هزار میلیارد تومانی و بعضاً پرونده‌های بزرگتر در راه است»
ناصر سراج نمایندهٴ بازرسی کل کشور و نمایندهٴ قوه قضاییه در این برنامه با ابراز ناامیدی از هر گونه اقدام می‌گوید: «مگر ما سازمان کم داریم، مگر ما قانون کم داریم، چرا موفق نبودیم؟»
اعترافهایی که توسط این مقامهای سه قوه شده به قول خامنه‌ای سرگیجه آور است.
حجم و ابعاد فساد سال به سال و روز به روز غول‌آساتر شده؛
خود این مقامات از آخر و عاقبت کار ابراز وحشت می‌کنند، و صراحتاً می‌گویند با این وضع خطر سقوط و انقراض نظام را تهدید می‌کند و دست آخر این‌که هیچ کاری فایده ندارد و اوضاع سال به سال و روز به روز بدتر می‌شود از 123میلیارد به 3هزار میلیارد تومان رسیده و ارقام بهت‌آورتر که هنوز اعلام نشده، در راه است.
در ادامه این برنامه، پاسخ مردم به سؤالی که تلویزیون مطرح کرده بود مبنی بر این که: برای مبارزه با مفاسد اقتصادی، وجود کدام گزینه ضروری‌تر است؟
پاسخها چنین است: 74% بر نبود عزم و اراده در مسئولان دست گذاشته‌اند و 26% بر فقدان سازمان متصدی این کار.
به این ترتیب 74درصد از کسانی هم که حاضر به شرکت در این به‌اصطلاح نظرسنجی تلویزیون حکومتی شده‌اند جوابشان این است که اصلاً اراده‌یی برای به‌اصطلاح مبارزه با فساد وجود ندارد.
اما حتی بحث اراده یا عدم اراده هم نیست، بحث این است که در دریای فساد (به قول رفسنجانی) و در رژیمی که دزد اول خود ولی‌فقیه است، چه کسی می‌خواهد با دزدی و فساد مبارزه کند؟ چرا که تنها با دستمال تمیز می‌شود آلودگی را زدود، اما وقتی دستمال خودش تماماً کثیف و آلوده است، دستمال کشیدن آن، تنها آلودگی را بیشتر گسترش می‌دهد و در نتیجه به قول آن مهرهٴ رژیم شتاب فساد از شتاب مبارزه با فساد بیشتر می‌شود!
«حرف زدن راجع به فساد فایده‌ای ندارد. با دزد دزد گفتن، دزد از دزدی دست برنمی‌دارد. باید رفت وارد شد، مسئولان کشور، روزنامه نیستید که شما راجع به فساد حرف می‌زنید. روزنامه راجع به فساد حرف می‌زند. من و شما که مسئول هستیم، باید اقدام کنیم». (تلویزیون رژیم ۹/۲/۹۴)
اما راستی دزد کیست؟ و به‌اصطلاح مسئولان چرا فقط حرف می‌زنند و با فساد به‌اصطلاح مبارزه نمی‌کنند؟ شاید نگاهی به قسمتهایی از یک برنامه تلویزیونی (شبکهٴ 1 رژیم 18اردیبهشت) که در آن تعدادی از این «مسؤلان» حرف زده‌اند ما را به پاسخ این سؤال نزدیک کند.
مجری تلویزیون این سؤال را در این برنامه مطرح کرده است که: «برای مبارزه با مفاسد اقتصادی، وجود کدام گزینه ضروری‌تر است؟
عزم و ارادهٴ مسئولان سازمان مبارزه با فساد»
نگاهی به جوابها بیندازیم و ببینیم که چرا فساد که از ابتدا در بطن این رژیم لانه کرده، الآن مطرح شده است:
یکی از شرکت کنندگان در این برنامه، احمد توکلی نمایندهٴ باند خامنه‌ای در مجلس ارتجاع می‌گوید: «نظام جمهوری اسلامی را نه کودتای نظامی تغییر می‌دهد، نه انقلاب مخملی عوض می‌کند، نه اقدام نظامی آن را تغییر می‌دهد و نه حتی حمله نظامی، ولی یک چیز نظام جمهوری اسلامی را ممکن است از بین ببرد و خیلی هم مؤثر است و آن فسادی است که در سیستم وجود دارد و روزافزون هم هست».
علیرضا جمشیدی معاون وزیر دادگستری و نمایندهٴ دولت در این برنامه تلویزیونی می‌گوید: «خطر عمده‌یی که می‌تواند وجود داشته باشد این است که این‌گونه فسادها در برخی کشورها موجب سقوط و انقراض آن دولتها شده»
محمد دهقان عضو هیأت‌رئیسه مجلس ارتجاع یکی دیگر از شرکت کنندگان در برنامه تلویزیونی می‌گوید: «معتقدم وضعیت فساد در کشور غیرقابل‌قبول است و به‌رغم شعارهایی که داده شده و پاکسازیهایی که شده، شتاب فساد بیشتر از شتاب مبارزه با فساد بوده، یعنی سال به سال وضعیت ما بهتر نشده، بلکه بدتر شده. اگر در گذشته پرونده 123میلیارد تومانی بود، امروز پرونده 3هزار میلیارد تومانی و بعضاً پرونده‌های بزرگتر در راه است»
ناصر سراج نمایندهٴ بازرسی کل کشور و نمایندهٴ قوه قضاییه در این برنامه با ابراز ناامیدی از هر گونه اقدام می‌گوید: «مگر ما سازمان کم داریم، مگر ما قانون کم داریم، چرا موفق نبودیم؟»
اعترافهایی که توسط این مقامهای سه قوه شده به قول خامنه‌ای سرگیجه آور است.
حجم و ابعاد فساد سال به سال و روز به روز غول‌آساتر شده؛
خود این مقامات از آخر و عاقبت کار ابراز وحشت می‌کنند، و صراحتاً می‌گویند با این وضع خطر سقوط و انقراض نظام را تهدید می‌کند و دست آخر این‌که هیچ کاری فایده ندارد و اوضاع سال به سال و روز به روز بدتر می‌شود از 123میلیارد به 3هزار میلیارد تومان رسیده و ارقام بهت‌آورتر که هنوز اعلام نشده، در راه است.
در ادامه این برنامه، پاسخ مردم به سؤالی که تلویزیون مطرح کرده بود مبنی بر این که: برای مبارزه با مفاسد اقتصادی، وجود کدام گزینه ضروری‌تر است؟
پاسخها چنین است: 74% بر نبود عزم و اراده در مسئولان دست گذاشته‌اند و 26% بر فقدان سازمان متصدی این کار.
به این ترتیب 74درصد از کسانی هم که حاضر به شرکت در این به‌اصطلاح نظرسنجی تلویزیون حکومتی شده‌اند جوابشان این است که اصلاً اراده‌یی برای به‌اصطلاح مبارزه با فساد وجود ندارد.
اما حتی بحث اراده یا عدم اراده هم نیست، بحث این است که در دریای فساد (به قول رفسنجانی) و در رژیمی که دزد اول خود ولی‌فقیه است، چه کسی می‌خواهد با دزدی و فساد مبارزه کند؟ چرا که تنها با دستمال تمیز می‌شود آلودگی را زدود، اما وقتی دستمال خودش تماماً کثیف و آلوده است، دستمال کشیدن آن، تنها آلودگی را بیشتر گسترش می‌دهد و در نتیجه به قول آن مهرهٴ رژیم شتاب فساد از شتاب مبارزه با فساد بیشتر می‌شود!
