باند رفسنجانی- روحانی، دولت آخوند حسن روحانی، مهره‌ها و رسانه‌های باند مربوطه، در موضع‌گیریها و مقالاتشان درصدد جلب رضایت کشورهای غربی و منطقه و به عبارتی گدایی رضایت نامه از این کشورها هستند.
روزنامه‌یی از باند رفسنجانی- روحانی به ضرورت جلب رضایت کشورهای 1+5 در مذاکرات وین اشاره می‌کند، روزنامه دیگری از این باند به ضرورت همکاری با آمریکا در زمینه مسایل منطقه‌یی قلمفرسایی می‌کند، و دیگری بر اطمینان خاطر دادن و جلب رضایت آمریکا در مورد سیاستهای رژیم در منطقه تأکید دارد.
آخوند روحانی در سخنرانی10تیر 93 در مورد مسایل هسته‌یی و مسایل منطقه‌یی سوگند ”والله، بالله، تالله“ خورد که: ”سالهای 84 تا92 (دوران احمدی‌نژاد) گذشت و تکرار نمی‌شود“ و بدین وسیله به مخاطبان بین‌المللی و منطقه‌یی رژیم اطمینان خاطر داد که ”نظام ولایت“ از عرش اعلای دود و دم، پوشال بافی و خالی بندی به حضیض ذلت افتاده و ایها الناس بدانید که دولت او خانه رؤسای کشورهای منطقه را دق الباب کرده و درصدد جلب همکاری و رضایت آنان است.
در راستای، این خفت و خواری، منت کشی و جلب رضایت است که در ”شهر آشوب خاورمیانه!“ روزنامه مردم‌سالاری وابسته به باند رفسنجانی- روحانی با لگد زدن به ادا و اطوارهای ”ضد استکباری“ ، ”امام امت“ و ”مقام معظم رهبری“ خواهان همکاری با آمریکا می‌شود و آخوند حسن روحانی را معمار و مسئول همکاریهای سابق نظام با ”کدخدای دهکده جهانی“ در مورد مسایل منطقه‌یی دانسته است.
روزنامه وابسته به باند رفسنجانی- روحانی تأکید دارد که نظام برای حل سیاسی مسایل منطقه‌یی به‌عنوان اولین راه بر جلوگیری از تداوم جنگهای داخلی منطقه تأکید دارد (البته نویسنده مقاله مردم‌سالاری به عمد از جنگ‌افروزی رژیم در سوریه و عراق چشم‌پوشی کرده است).
بر اساس نظر این روزنامه، می‌بایست رژیم و آمریکا بر سیاق یکی دو مورد مشخص گذشته با هم همکاری کنند: ”نمونه این همکاری پیش از این در دوران اصلاحات و با مسئولیت حسن روحانی (در مقام دبیر شورای عالی امنیت ملّی) در مورد عراق و افغانستان انجام شده است و تکرار دوباره آن، و در عین‌حال استقرار دولت صلح‌طلب و میانه‌روی حسن روحانی در ایران، می‌تواند راه‌گشا باشد. به‌خصوص که دولت روحانی بنای بهبود روابط با عربستان را نهاده است و دو کشور پیام‌های مناسبی در این زمینه رد و بدل نموده‌اند“. و...
دیگر روزنامه باند رفسنجانی- روحانی (روزنامه اعتماد) ازقول دیپلومات اسبق رژیم در سازمان ملل به تیم مذاکر کننده هسته‌یی یادآوری می‌کند که فرصت برای نظام در زمینه مذاکره نامحدود نیست پس تا دیر نشده است چون فرصت مذاکرات طولانی چند جانبه و بی‌سابقه پیش آمده و چون ”سیاست بین‌الملل و چالشها و فرصت‌هایش، میدان مذاکرات هسته‌یی را تحت‌تاثیر و مورد نظارت قرار می‌دهد“ ، مذاکره‌کنندگان رژیم ”باید به منافع و امنیت ملی کشورهای مذاکره‌کننده نیز پاسخ‌های قانع‌کننده در حدی بدهند که تک‌تک آن کشورها با احساس رضایت صحنه مذاکرات را ترک کنند“.
آخوند حسن روحانی نیز با ”قسم و آیه“ و منت‌کشی ذلیلانه از کشورهای منطقه، با ابراز برائت از سیاستهای گذشته رژیم در مورد کشورهای منطقه، برعکس ”آل فلان وآل فلان“ نامیدن این کشورها توسط نظام و به‌خصوص دولت احمدی‌نژاد، طاس گدایی جلب کردن رضایت آنها را در دست می‌گیرد و می‌گوید: ”ما برای ایجاد ثبات و آرامش و جلوگیری از جنگ و اختلاف در این منطقه همه توان خودمون را به‌کار گرفتیم و به‌کار می‌گیریم“ ، ”می‌دانیم افراطی گری، خشونت، درشت گویی، دخالت در امر این و آن به‌نفع هیچ کشوری نیست. ما روابطمون رو با کشورهای همسایه‌مون نزدیک و نزدیکتر خواهیم کرد اگر یکی دو همسایه هم داریم که هنوز آنها تمایل نشان ندادند ما علامت لازم را برای یک رابطه خوب به آنها دادیم“ ، ”والله، بالله، تالله سالهای 84 تا 92 گذشت و تکرار نمی‌شود“
نمونه‌های ذکرشده در مورد در دست گرفتن طاس گدایی توسط باند رفسنجانی- روحانی و دولت آخوند حسن روحانی، برای گرفتن رضایت قدرتهای بزرگ و کشورهای منطقه، گویای این واقعیت است که نظام برای این‌که راه نفسی برای برون‌رفت از بحرانها و بن‌بستهایش پیدا کند، با زانوان شکسته و خونین حاضر است زهر هسته‌یی و زهر منطقه‌یی را یک کاسه کند و سر بکشد، شاید از این طریق راه و چاره‌ای برای برون‌رفت از بن‌بست مطلق نظام بیابد و جلوی شعله‌ور شدن آتش قیام مردم به جان آمده را بگیرد.
روزنامه‌یی از باند رفسنجانی- روحانی به ضرورت جلب رضایت کشورهای 1+5 در مذاکرات وین اشاره می‌کند، روزنامه دیگری از این باند به ضرورت همکاری با آمریکا در زمینه مسایل منطقه‌یی قلمفرسایی می‌کند، و دیگری بر اطمینان خاطر دادن و جلب رضایت آمریکا در مورد سیاستهای رژیم در منطقه تأکید دارد.
آخوند روحانی در سخنرانی10تیر 93 در مورد مسایل هسته‌یی و مسایل منطقه‌یی سوگند ”والله، بالله، تالله“ خورد که: ”سالهای 84 تا92 (دوران احمدی‌نژاد) گذشت و تکرار نمی‌شود“ و بدین وسیله به مخاطبان بین‌المللی و منطقه‌یی رژیم اطمینان خاطر داد که ”نظام ولایت“ از عرش اعلای دود و دم، پوشال بافی و خالی بندی به حضیض ذلت افتاده و ایها الناس بدانید که دولت او خانه رؤسای کشورهای منطقه را دق الباب کرده و درصدد جلب همکاری و رضایت آنان است.
در راستای، این خفت و خواری، منت کشی و جلب رضایت است که در ”شهر آشوب خاورمیانه!“ روزنامه مردم‌سالاری وابسته به باند رفسنجانی- روحانی با لگد زدن به ادا و اطوارهای ”ضد استکباری“ ، ”امام امت“ و ”مقام معظم رهبری“ خواهان همکاری با آمریکا می‌شود و آخوند حسن روحانی را معمار و مسئول همکاریهای سابق نظام با ”کدخدای دهکده جهانی“ در مورد مسایل منطقه‌یی دانسته است.
روزنامه وابسته به باند رفسنجانی- روحانی تأکید دارد که نظام برای حل سیاسی مسایل منطقه‌یی به‌عنوان اولین راه بر جلوگیری از تداوم جنگهای داخلی منطقه تأکید دارد (البته نویسنده مقاله مردم‌سالاری به عمد از جنگ‌افروزی رژیم در سوریه و عراق چشم‌پوشی کرده است).
بر اساس نظر این روزنامه، می‌بایست رژیم و آمریکا بر سیاق یکی دو مورد مشخص گذشته با هم همکاری کنند: ”نمونه این همکاری پیش از این در دوران اصلاحات و با مسئولیت حسن روحانی (در مقام دبیر شورای عالی امنیت ملّی) در مورد عراق و افغانستان انجام شده است و تکرار دوباره آن، و در عین‌حال استقرار دولت صلح‌طلب و میانه‌روی حسن روحانی در ایران، می‌تواند راه‌گشا باشد. به‌خصوص که دولت روحانی بنای بهبود روابط با عربستان را نهاده است و دو کشور پیام‌های مناسبی در این زمینه رد و بدل نموده‌اند“. و...
دیگر روزنامه باند رفسنجانی- روحانی (روزنامه اعتماد) ازقول دیپلومات اسبق رژیم در سازمان ملل به تیم مذاکر کننده هسته‌یی یادآوری می‌کند که فرصت برای نظام در زمینه مذاکره نامحدود نیست پس تا دیر نشده است چون فرصت مذاکرات طولانی چند جانبه و بی‌سابقه پیش آمده و چون ”سیاست بین‌الملل و چالشها و فرصت‌هایش، میدان مذاکرات هسته‌یی را تحت‌تاثیر و مورد نظارت قرار می‌دهد“ ، مذاکره‌کنندگان رژیم ”باید به منافع و امنیت ملی کشورهای مذاکره‌کننده نیز پاسخ‌های قانع‌کننده در حدی بدهند که تک‌تک آن کشورها با احساس رضایت صحنه مذاکرات را ترک کنند“.
آخوند حسن روحانی نیز با ”قسم و آیه“ و منت‌کشی ذلیلانه از کشورهای منطقه، با ابراز برائت از سیاستهای گذشته رژیم در مورد کشورهای منطقه، برعکس ”آل فلان وآل فلان“ نامیدن این کشورها توسط نظام و به‌خصوص دولت احمدی‌نژاد، طاس گدایی جلب کردن رضایت آنها را در دست می‌گیرد و می‌گوید: ”ما برای ایجاد ثبات و آرامش و جلوگیری از جنگ و اختلاف در این منطقه همه توان خودمون را به‌کار گرفتیم و به‌کار می‌گیریم“ ، ”می‌دانیم افراطی گری، خشونت، درشت گویی، دخالت در امر این و آن به‌نفع هیچ کشوری نیست. ما روابطمون رو با کشورهای همسایه‌مون نزدیک و نزدیکتر خواهیم کرد اگر یکی دو همسایه هم داریم که هنوز آنها تمایل نشان ندادند ما علامت لازم را برای یک رابطه خوب به آنها دادیم“ ، ”والله، بالله، تالله سالهای 84 تا 92 گذشت و تکرار نمی‌شود“
نمونه‌های ذکرشده در مورد در دست گرفتن طاس گدایی توسط باند رفسنجانی- روحانی و دولت آخوند حسن روحانی، برای گرفتن رضایت قدرتهای بزرگ و کشورهای منطقه، گویای این واقعیت است که نظام برای این‌که راه نفسی برای برون‌رفت از بحرانها و بن‌بستهایش پیدا کند، با زانوان شکسته و خونین حاضر است زهر هسته‌یی و زهر منطقه‌یی را یک کاسه کند و سر بکشد، شاید از این طریق راه و چاره‌ای برای برون‌رفت از بن‌بست مطلق نظام بیابد و جلوی شعله‌ور شدن آتش قیام مردم به جان آمده را بگیرد.
