کمیته پارلمانی بلژیک برای یک ایران دموکراتیک به ریاست سناتور دیرک کلاس
آمریکا باید از حقوق ساکنان اشرف و لیبرتی حفاظت کند نه این‌که حقوقشان را پایمال کند
در حالیکه ساکنان اشرف همکاری کامل خود را با توافق سازمان ملل و عراق نشان داده و۲۰۰۰تن از آنها به لیبرتی رفته‌اند این جابه‌جایی به‌خاطر عدم همکاری و اعمال سرکوبگرانه دولت عراق متوقف شده است
برای ما حیرت‌آور بود که مقامات وزارت‌خارجه آمریکا در یک تله کنفرانس توجیهی ساکنان اشرف را به‌خاطر بن‌بست ایجاد شده سرزنش کردند به جای این‌که به دولت عراق یادآوری کنند وظایفش را طبق توافق سازمان ملل انجام دهد
در اول ژوئن سه قاضی دادگاه استیناف واشینگتن به اتفاق آرا به وزیر خارجه دستور دادند درباره حذف نام مجاهدین از لیست تصمیم‌گیری کند و دادگاه درخواست وزیر را مبنی بر این‌که این تصمیم‌گیری را مشروط به تخلیه اشرف کند قبول نکرد
پنج ماه بعد از این‌که اعضای اپوزیسیون ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران، شروع به ترک کمپ اشرف در عراق کردند تا کمپ ”لیبرتی“ در نزدیک فرودگاه بغداد تحت نظر سازمان ملل بروند، این جابه‌جایی به‌خاطر عدم همکاری و اعمال سرکوبگرانه دولت عراق متوقف شده است.
ساکنان اشرف همکاری کامل خود را با توافق بین سازمان ملل و عراق نشان داده‌اند و از ماه فوریه حدود ۲۰۰۰تن از آنها به لیبرتی رفته‌اند. ولی ساکنان اجازه نداشته‌اند اموال منقول خود را از اشرف بیاورند، به آنها اجازه دسترسی به آب و برق کافی داده نشده و آنها حتی مجاز نبودند تا برای بیماران و افرادی که نیازمندیهای خاص دارند، امکانات حداقل را درست کنند.
برای ما حیرت‌آور بود که مقامات وزارت‌خارجه آمریکا در روز جمعه در یک تله کنفرانس مطبوعاتی، ساکنان اشرف را به‌خاطر بن‌بستی که از 4 مه (آخرین جابه‌جایی از اشرف به لیبرتی) ایجاد شده است، مورد سرزنش قرار دادند.
در آن روز 6 کامیون حامل اقلام ضروری که به‌طور کامل چک و تأیید شده بود در حین تردد آخرین اکیپ از اشرف به لیبرتی، در وسط راه برگردانده شدند و هرگز وارد لیبرتی نشدند.
مقامات آمریکایی به جای این‌که به دولت عراق یادآوری بکنند وظایفش را بر طبق توافق سازمان ملل برای انتقال انجام بدهد، دارند انگشت اتهام را به سمت ساکنان می‌گیرند و حتی تهدید می‌کنند که ”صبر دولت عراق در حال لبریز شدن است“. این، به‌معنی یک چراغ سبز به دولت عراق است که اگر ساکنان از اموال خودشان دست برندارند و به این محل شبه زندان نروند، عراق حق دست زدن به هرکاری را خواهد داشت.
این مقامات، حتی از اشرف به‌عنوان یک مکان شبه‌نظامی نام بردند و ادعا کردند که مطمئن نیستند ساکنان تک به تک در تروریسم دخالت نداشته باشند. این یک قلب مطلق حقیقت است.
در سال ۲۰۰۴ نیویورک تایمز از قول مقامات ارشد آمریکایی نقل‌قول کرد که بعد از 16ماه تحقیقات کامل توسط آمریکا (شامل انگشت نگاری، تستهای DNA و غیره) آنها حتی یک نفر را در اشرف پیدا نکردند که ارتباطی با تروریسم داشته باشد. این مبنایی بود برای آمریکا تا به همه ساکنان اشرف، استاتوی افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون 4 ژنو بدهد.
آمریکا یک وظیفه حقوقی و اخلاقی دارد تا تعهداتش را به این مخالفان ایرانی که در سال ۲۰۰۳ در ازای تأمین حفاظت از سوی آمریکا، به‌طور داوطلبانه سلاح شان را تحویل دادند، انجام بدهد.
وزیر خارجه آمریکا در برابر هر اتفاق خشونت‌آمیز جدیدی توسط دولت عراق علیه این پناهندگان بی‌دفاع، تحت حسابرسی قرار خواهد گرفت.
در اول ژوئن سه قاضی دادگاه استیناف واشینگتن به اتفاق آرا به وزیر خارجه دستور دادند تا درباره حذف نام سازمان مجاهدین از لیست آمریکا تصمیم‌گیری کند و اگر او اینکار را تا اول اکتبر نکند، دادگاه به‌طور اتوماتیک این لیست‌گذاری را لغو خواهد کرد.
همچنین دادگاه درخواست وزیر را مبنی بر این‌که این تصمیم‌گیری را مشروط به تخلیه اشرف بکند، قبول نکرد. ولی ساکنان بارها گفته‌اند به قول خودشان وفادار ند تا هر وقت حداقل شرایط انسانی تأمین شود، به کمپ لیبرتی بروند.
دیرک کلاس - سناتور و شهردار
رهبر گروه حزب دموکرات‌مسیحی فلامان در سنای بلژیک
رئیس کمیته پارلمانی بلژیک برای یک ایران دموکراتیک
9 ژوییه ۲۰۱۲
در ادامه کمیته پارلمانی بلژیک برای یک ایران دموکراتیک، تحت عنوان «سابقه امر» چنین آمده است:
کمپ اشرف در شمال شرق بغداد طی26سال گذشته محل استقرار ۳۴۰۰تن از مخالفان رژیم ایران که مصمم به سرنگونی حاکمان مستبد کشورشان هستند، بوده است.
به‌دنبال اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ به رهبری آمریکا، ساکنان اشرف با امضا توافقنامه با آمریکا، به‌طور داوطلبانه پذیرفتند که در ازای حفاظت آنها تا فرجام نهایی توسط آمریکا، تمام سلاحهای خود را تحویل دهند.
ولی آمریکا موافقتنامه امضا شده را رها کرد و در سال ۲۰۰۹ هنگامی که می‌خواست از عراق خارج شود ساکنان را تحویل نخست‌وزیر عراق نوری مالکی که طرفدار حکومت تهران است داد و او نیز یک بسیج سرکوبگرانه را علیه این مخالفان رژیم ایران اعمال کرد.
اشرف تحت یک محاصره غیرانسانی قرار گرفت و ساکنان بی‌دفاع دو بار مورد حمله نیروهای تا دندان مسلح مالکی قرار گرفتند که به بهای جان 50تن تمام شد و صدها مجروح به جا گذاشت.
بعد از اصرار سازمان ملل متحد، و برای اجتناب از خونریزی بیشتر، ساکنان اشرف پذیرفتند به لیبرتی در نزدیکی فرودگاه بغداد بروند و قرار این بود که بعد از مصاحبه با سازمان ملل بعد کشورهای ثالث منتقل شوند
پنج کاروان 400نفره یکی پس از دیگری از اشرف به لیبرتی حرکت کردند ولی دولت عراق به‌طور فزاینده شرایطی سرکوبگرانه را در بر لیبرتی ایجاد کرده و آنجا را به محلی شبیه زندان تبدیل کرده است.
وقتی که آخرین کاروان ساکنان یعنی گروه پنجم در تاریخ 4 مه از اشرف به لیبرتی می‌رفت، شش کامیون حامل نیازهای ضروری روزانه ساکنان که کاملاً در اشرف توسط دولت عراق بازرسی و همراه کاروان به لیبرتی می‌رفتند، از وسط راه برگردانده شدند و هیچ وقت به لیبرتی نرسیدند.
در آن زمان ساکنان اشرف به‌عنوان یک نگرانی امنیتی و حفاظتی اعلام کردند که تا وقتی اموال آنها طبق موافقتنامه سازمان ملل و عراق به لیبرتی برده نشود، هیچ گروه دیگری جابه‌جا نخواهد شد.
اکنون دو ماه از آن زمان می‌گذرد و دولت عراق هنوز هیچ ترتیبی برای انجام تعهداتش به‌عمل نیاورده است.
آمریکا باید از حقوق ساکنان اشرف و لیبرتی حفاظت کند نه این‌که حقوقشان را پایمال کند
در حالیکه ساکنان اشرف همکاری کامل خود را با توافق سازمان ملل و عراق نشان داده و۲۰۰۰تن از آنها به لیبرتی رفته‌اند این جابه‌جایی به‌خاطر عدم همکاری و اعمال سرکوبگرانه دولت عراق متوقف شده است
برای ما حیرت‌آور بود که مقامات وزارت‌خارجه آمریکا در یک تله کنفرانس توجیهی ساکنان اشرف را به‌خاطر بن‌بست ایجاد شده سرزنش کردند به جای این‌که به دولت عراق یادآوری کنند وظایفش را طبق توافق سازمان ملل انجام دهد
در اول ژوئن سه قاضی دادگاه استیناف واشینگتن به اتفاق آرا به وزیر خارجه دستور دادند درباره حذف نام مجاهدین از لیست تصمیم‌گیری کند و دادگاه درخواست وزیر را مبنی بر این‌که این تصمیم‌گیری را مشروط به تخلیه اشرف کند قبول نکرد
پنج ماه بعد از این‌که اعضای اپوزیسیون ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران، شروع به ترک کمپ اشرف در عراق کردند تا کمپ ”لیبرتی“ در نزدیک فرودگاه بغداد تحت نظر سازمان ملل بروند، این جابه‌جایی به‌خاطر عدم همکاری و اعمال سرکوبگرانه دولت عراق متوقف شده است.
ساکنان اشرف همکاری کامل خود را با توافق بین سازمان ملل و عراق نشان داده‌اند و از ماه فوریه حدود ۲۰۰۰تن از آنها به لیبرتی رفته‌اند. ولی ساکنان اجازه نداشته‌اند اموال منقول خود را از اشرف بیاورند، به آنها اجازه دسترسی به آب و برق کافی داده نشده و آنها حتی مجاز نبودند تا برای بیماران و افرادی که نیازمندیهای خاص دارند، امکانات حداقل را درست کنند.
برای ما حیرت‌آور بود که مقامات وزارت‌خارجه آمریکا در روز جمعه در یک تله کنفرانس مطبوعاتی، ساکنان اشرف را به‌خاطر بن‌بستی که از 4 مه (آخرین جابه‌جایی از اشرف به لیبرتی) ایجاد شده است، مورد سرزنش قرار دادند.
در آن روز 6 کامیون حامل اقلام ضروری که به‌طور کامل چک و تأیید شده بود در حین تردد آخرین اکیپ از اشرف به لیبرتی، در وسط راه برگردانده شدند و هرگز وارد لیبرتی نشدند.
مقامات آمریکایی به جای این‌که به دولت عراق یادآوری بکنند وظایفش را بر طبق توافق سازمان ملل برای انتقال انجام بدهد، دارند انگشت اتهام را به سمت ساکنان می‌گیرند و حتی تهدید می‌کنند که ”صبر دولت عراق در حال لبریز شدن است“. این، به‌معنی یک چراغ سبز به دولت عراق است که اگر ساکنان از اموال خودشان دست برندارند و به این محل شبه زندان نروند، عراق حق دست زدن به هرکاری را خواهد داشت.
این مقامات، حتی از اشرف به‌عنوان یک مکان شبه‌نظامی نام بردند و ادعا کردند که مطمئن نیستند ساکنان تک به تک در تروریسم دخالت نداشته باشند. این یک قلب مطلق حقیقت است.
در سال ۲۰۰۴ نیویورک تایمز از قول مقامات ارشد آمریکایی نقل‌قول کرد که بعد از 16ماه تحقیقات کامل توسط آمریکا (شامل انگشت نگاری، تستهای DNA و غیره) آنها حتی یک نفر را در اشرف پیدا نکردند که ارتباطی با تروریسم داشته باشد. این مبنایی بود برای آمریکا تا به همه ساکنان اشرف، استاتوی افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون 4 ژنو بدهد.
آمریکا یک وظیفه حقوقی و اخلاقی دارد تا تعهداتش را به این مخالفان ایرانی که در سال ۲۰۰۳ در ازای تأمین حفاظت از سوی آمریکا، به‌طور داوطلبانه سلاح شان را تحویل دادند، انجام بدهد.
وزیر خارجه آمریکا در برابر هر اتفاق خشونت‌آمیز جدیدی توسط دولت عراق علیه این پناهندگان بی‌دفاع، تحت حسابرسی قرار خواهد گرفت.
در اول ژوئن سه قاضی دادگاه استیناف واشینگتن به اتفاق آرا به وزیر خارجه دستور دادند تا درباره حذف نام سازمان مجاهدین از لیست آمریکا تصمیم‌گیری کند و اگر او اینکار را تا اول اکتبر نکند، دادگاه به‌طور اتوماتیک این لیست‌گذاری را لغو خواهد کرد.
همچنین دادگاه درخواست وزیر را مبنی بر این‌که این تصمیم‌گیری را مشروط به تخلیه اشرف بکند، قبول نکرد. ولی ساکنان بارها گفته‌اند به قول خودشان وفادار ند تا هر وقت حداقل شرایط انسانی تأمین شود، به کمپ لیبرتی بروند.
دیرک کلاس - سناتور و شهردار
رهبر گروه حزب دموکرات‌مسیحی فلامان در سنای بلژیک
رئیس کمیته پارلمانی بلژیک برای یک ایران دموکراتیک
9 ژوییه ۲۰۱۲
در ادامه کمیته پارلمانی بلژیک برای یک ایران دموکراتیک، تحت عنوان «سابقه امر» چنین آمده است:
کمپ اشرف در شمال شرق بغداد طی26سال گذشته محل استقرار ۳۴۰۰تن از مخالفان رژیم ایران که مصمم به سرنگونی حاکمان مستبد کشورشان هستند، بوده است.
به‌دنبال اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ به رهبری آمریکا، ساکنان اشرف با امضا توافقنامه با آمریکا، به‌طور داوطلبانه پذیرفتند که در ازای حفاظت آنها تا فرجام نهایی توسط آمریکا، تمام سلاحهای خود را تحویل دهند.
ولی آمریکا موافقتنامه امضا شده را رها کرد و در سال ۲۰۰۹ هنگامی که می‌خواست از عراق خارج شود ساکنان را تحویل نخست‌وزیر عراق نوری مالکی که طرفدار حکومت تهران است داد و او نیز یک بسیج سرکوبگرانه را علیه این مخالفان رژیم ایران اعمال کرد.
اشرف تحت یک محاصره غیرانسانی قرار گرفت و ساکنان بی‌دفاع دو بار مورد حمله نیروهای تا دندان مسلح مالکی قرار گرفتند که به بهای جان 50تن تمام شد و صدها مجروح به جا گذاشت.
بعد از اصرار سازمان ملل متحد، و برای اجتناب از خونریزی بیشتر، ساکنان اشرف پذیرفتند به لیبرتی در نزدیکی فرودگاه بغداد بروند و قرار این بود که بعد از مصاحبه با سازمان ملل بعد کشورهای ثالث منتقل شوند
پنج کاروان 400نفره یکی پس از دیگری از اشرف به لیبرتی حرکت کردند ولی دولت عراق به‌طور فزاینده شرایطی سرکوبگرانه را در بر لیبرتی ایجاد کرده و آنجا را به محلی شبیه زندان تبدیل کرده است.
وقتی که آخرین کاروان ساکنان یعنی گروه پنجم در تاریخ 4 مه از اشرف به لیبرتی می‌رفت، شش کامیون حامل نیازهای ضروری روزانه ساکنان که کاملاً در اشرف توسط دولت عراق بازرسی و همراه کاروان به لیبرتی می‌رفتند، از وسط راه برگردانده شدند و هیچ وقت به لیبرتی نرسیدند.
در آن زمان ساکنان اشرف به‌عنوان یک نگرانی امنیتی و حفاظتی اعلام کردند که تا وقتی اموال آنها طبق موافقتنامه سازمان ملل و عراق به لیبرتی برده نشود، هیچ گروه دیگری جابه‌جا نخواهد شد.
اکنون دو ماه از آن زمان می‌گذرد و دولت عراق هنوز هیچ ترتیبی برای انجام تعهداتش به‌عمل نیاورده است.
