داستان از آنجا شروع شد که آخوند شیاد از تقویت شبکه ملی اطلاعات گفت: «انشاالله ما بتوانیم شبکه ملی اطلاعات را آن‌چنان تقویت کنیم که مردم بتونن برای رفع نیازمندیهای خود نیازی به خارج نداشته باشند».(صدای خانه ملت - روحانی ۱۷آذر ۹۸)
از آن روز، هر چه روحانی عقب نشست و کارگزارانش گفتند منظور قطع اینترنت نبوده و نیست فایده نداشت.
تا این‌که روز دوشنبه ۲۵آذر علی ربیعی ضمن انکار هر گونه طرح و نقشه برای قطع اینترنت مدعی شد: «نه تنها موضوع قطع اینترنت مطرح نیست بلکه گسترش دسترسی ایرانیان به‌اینترنت هم مورد تأکید قرار گرفته».
بی‌تردید تمام شعبده‌بازیها در لباس «شبکه ملی اطلاعات» با هدف قطع اینترنت به روی مردم انجام می‌شود؛ زیرا استبداد حاکم بیش از هر دیکتاتوری دیگر از آگاهی و ارتباط مردم و به‌هم‌پیوستن آنها، وحشت دارد اما علت ترس و حاشا چیست؟
آخوند روحانی: «برای چی ما قطع کنیم ما می‌خواهیم ضمن این‌که اینترنت خارجی هست اینترنت داخلی ما هم قوی باشد».(سایت روحانی ۲۰آذر ۹۸)
از چه می‌ترسند؟ از چه زمانی! و زیر ضرب کدام فشار این‌قدر ضعیف و شکننده و ناتوان شدند؟ پاسخ را یکی از مهره‌های باند روحانی به ساده‌ترین شکل بیان می‌کند: «بعد از قضیه بنزین دولت حتی دیگه جرأت این را ندارد روی مسائل بسیار بسیار ساده‌ترش تصمیم بگیرد».(عباس عبدی شبکه افق ۲۵آذر ۹۸)
بله! وحشت تمام ارکان نظام را فراگرفته و قبل از هر اقدام و تصمیمی کابوس جرقه و آتش و قیام می‌بینند.
