نیویورک تایمز روز اول شهریور در مطلبی به قلم برت استفان با عنوان «آیا کسی ایران را به‌خاطر کارزار مرگبارش مجازات می‌کند؟» نوشت: این‌که ما کاری برای مجازات تهران نمی‌کنیم و به مذاکره با آن حتی در حالی‌که دنبال کشتن آمریکائیان در خاک خودمان است ادامه می‌دهیم، چه پیامی به تهران می‌فرستد؟ جواب ضعف است...
ایران راه‌هایی برای تقلب در توافق اتمی پیدا کرده و لغو تحریم‌ها پول زیادی به آن خواهد داد که بلافاصله آنرا برای استفاده‌های ویرانگر استفاده خواهد کرد.
از زمان تلاش برای کشتن رشدی، نویسندگان، فعالان و افراد مشهور تلاش داشته‌اند که پرچم آزادی بیان را به اهتزاز در آورند. این برای خودش خوب است. اما هیچگاه کافی نیست تا آن که جهان آزاد دوباره اعصاب مورد نیاز برای ایستادن در مقابل این رژیم نفرت‌انگیز که این عمل شنیع را پیش آورد، پیدا کند.
نیویورک تایمز نوشت: سال گذشته، دادگاهی در بلژیک اسدالله اسدی دیپلمات ایران در وین را به همراه سه همدست ایرانی-بلژیکی‌اش به‌خاطر یک طرح بمب‌گذاری در یک گردهمآیی شخصیت‌های اپوزیسیون ایرانی در پاریس در سال۲۰۱۸ محکوم کرد...
... در سال۲۰۱۸، دانمارک تلاش اطلاعات ایران برای ترور یک مخالف در آنجا را ناکام گذارد. در سال۲۰۱۱، مأموران ایرانی طرحی برای کشتن سفیر عربستان در آمریکا داشتند...
نکتهٔ این لیست خلاصه این است که حمله با چاقو به سلمان رشدی، حتی اگر فقط انگیزه‌اش و نه دستورش از ایران آمده باشد، امر منحصر به‌فردی نبوده است...
