زندانیان محبوس در زندان تهران بزرگ روزانه با محدودیتها و شرایط غیرانسانی درگیر هستند.
آب آشامیدنی سالم در این زندان وجود ندارد، کیفیت غذا بسیار پایین است، الزامات و مواد بهداشتی و داروهای ضروری بسیار کمیاب و حتی نایاب است، اقلامی را که فروشگاه زندان به زندانیان ارائه میکند از نظر کیفیت و قیمت، قابل استفاده زندانیان نیست.
از سوی دیگر، ازدحام جمعیت در بند و اتاقهای کم مساحت، خدمات درمانی بسیار ضعیف، عدم غربالگری زندانیان تازه وارد، جهت جلوگیری از انتقال و شیوع ویروس کرونا، عدم اعزام زندانیان در شرایط جسمی حاد به بیمارستانی خارج از زندان و عدم مرخصی به زندانیان در شرایط کرونا، درصد ابتلاء به کرونا را افزایش داده است.
عدم رسیدگی به درخواست و پروندههای زندانیان در وقت مقرر، ایجاد جو امنیتی و ایجاد تشنج در محیط زندان، ممنوع کردن از ملاقات و استفاده از تلفن بعضی از زندانیان بهصورت سلیقهای و بدون دلیل، بخشی از شکنجه و اذیت و آزار زندانیان توسط مأموران و شکنجهگران است.
زندانیان که عموماً با مشکل دهان و دندان روبهرو هستند، از حضور دندانپزشک در زندان محرومند. دندانپزشک در اکثر واحدها کمتر از ۵بار در ماه در بهداری حضور پیدا میکند. البته بجز عدهیی نورچشمی که با پرداخت رشوه و هدایا اکثر امکانات زندان را از آن خود کردهاند، دیگر زندانیان به دشواری میتوانند تحت درمان دندانپزشک قرار بگیرند. البته گران بودن خدمات درمانی نیز یکی از مشکلات بزرگ برای زندانیان است. زیرا ۹۹درصد از زندانیان از اقشار ضعیف جامعه هستند و توان پرداخت هزینه سنگین درمان و ترمیم دندانهای خود را ندارند.
در جهنمی به نام «زندان تهران بزرگ» فقط کشیدن دندانها رایگان است. وقتی یکی از زندانیها مدت زیادی درد را تحمل میکند بهدلیل اینکه پولی برای درمان و ترمیم دندانهایش ندارد چارهای جز کشیدن دندانهایش پیش پایش گذاشته نمیشود.
در تیپهای ۱ و ۴ زندانیان زیادی هستند که کمتر از ۵ تا ۶دندان در دهانشان باقی مانده و اکثر دندانهایشان را بهخاطر عدم توان تأمین هزینه دندانپزشکی، کشیدهاند.