دکتر محمد ملکی، اولین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب ضدسلطنتی در ۱۲ آذرماه ۱۳۹۹ درگذشت.
دکتر ملکی به‌خاطر مخالفتهایش با ارتجاع حاکم و استبداد دینی سالهای در زندانهای رژیم تحت فشار و شکنجه بود و پس از آزادی نیز با انواع فشارها و ستم دیکتاتوری آخوندی رو‌به‌رو شد.
وی بارها به افشاگری علیه جنایات رژیم در زندانها، شکنجه‌ها و اعدامهای گسترده مجاهدان پرداخت و بطور مشخص حملات وحشیانه رژیم به مجاهدین در لیبرتی را محکوم کرد.
از جملات به یادماندنی دکتر ملکی که بیانگر آمال و آرزوهای او برای رهایی مردم ایران از فاشیسم مذهبی حاکم بود: «ای یارم ای آزادی بیا چقد رمنتظر بمونیم من که دیگه روزهای آخر زندگیمه ز گهواره تا گور آزادی بجوی زگهواره تا گور آزادی بجوی»
