رحمت‌الله (ایرج) جمشیدی، روزنامه‌نگار قدیمی و سردبیر روزنامه اقتصادی آسیا، که در هفته‌های اخیر از بیماری رنج می‌برد در سن ۷۴سالگی در تهران درگذشت.
در دهه ۵۰ در زمان دیکتاتوری سلطنتی، ایرج جمشیدی، از جمله روزنامه‌نگاران و شخصیتهای فرهنگی بود که به همراه ۱۱نفر دیگر از گروه گلسرخی از جمله خسرو گلسرخی و کرامت‌الله دانشیان به‌خاطر اقدام برای ترور شاه و همزمان در اختیار گرفتن ولیعهد و نایب‌السلطنه‌اش در سال ۱۳۵۲ توسط ساواک دستگیر شد.
جمشیدی در ۱۵تیر ۱۳۸۲ نیز به‌خاطر چاپ عکس خانم مریم رجوی در روزنامه اقتصادی آسیا به هنگام آزادی در جریان کودتای نافرجام ۱۷ ژوئن در پاریس، دستگیر شد و روزنامه آسیا هم به حکم سعید مرتضوی از قاضی دژخیمان قضاییه جلادان توقیف شد.
جمشیدی سپس با وثیقه ۶۵۰میلیون تومانی که او آن را «سنگین‌ترین وثیقه در تاریخ مطبوعات» خواند آزاد شد و سپس به ۱۳ماه حبس و یک سال محرومیت از فعالیت روزنامه‌نگاری محکوم گردید.
جمشیدی در مورد دستگیری خودش و دیگر نفرات گروه گلسرخی و هم‌چنین خاطراتش با خسرو گلسرخی گفت: من قرار بود ساعت ۲ بعدازظهر روز چهارشنبه ۱۰ مهر ۱۳۵۲ در تقاطع خیابان تخت جمشید و ایرانشهر شمالی حاضر شوم. من حاضر شدم اما از طرف مقابل من خبری نشد. همه‌چیز به هم ریخته به نظر می‌رسید. پس از این‌که من موفق نشدم اسلحه را تحویل بگیرم، از محل دور شدم و چند ساعت بعد، به سمت همدان حرکت کردم.
در حالی که اصلاً فکر نمی‌کردم، دستگیر شدم. ظاهراً یک نفر همه ما را لو داده بود.
بازجویی و شکنجه آغاز می‌شود و اعضا لب به سخن می‌گشایند و نام خسرو گلسرخی و منوچهر مقدم سلیمی را که اصلاً در جریان طرح گروگانگیری نبودند به زبان می‌آورند. آنها در دوره‌ای کوتاه گروهی فکری را تشکیل می‌دادند که در اوایل دهه ۵۰ به واسطه اندیشه‌های چپشان و تقابلی که با نظام سلطنتی احساس می‌کردند طرح حذف فیزیکی محمدرضا پهلوی را در سر پروراندند.
ایرج جمشیدی هم‌چنین در خاطراتش می‌نویسد: ساواک با نقشه برپایی دادگاهها و محاکمات علنی این ۱۲ نفر سعی داشت ضمن مقتدر نشان دادن دستگاههای امنیتی، هر گونه انگیزه مبارزاتی را در جوانان بخشکاند و بیشترین بهره تبلیغاتی را از این مسأله ببرد؛ اما گلسرخی شجاعانه در زندان و در مقابل بازجویان که به او می‌گفتند آنها را نخواهند کشت، می‌گفت: من کاری نمی‌کنم که شما بتوانید مرا نکشید و یا کرامت دانشیان در این رابطه در زندان به سایر رفقایش گفت: اگر این پرونده خونی دهد و کسی از افراد متهم در این پرونده شهید شود، آن وقت تمام نقشه‌های ساواک برای بهره‌برداری از این پرونده‌سازی‌ها نقش بر آب شده است و همین طور هم شد.
