«برای ما کشاورزان نبودن آب در تابستان و خشکی درختان همان کروناست».
این عبارتی است که کشاورزان محروم اصفهان در اعتراض به غارت آب از زایندهرود روی پلاکارد نوشتهاند. کشاورزانی که یک بار در کوران کرونا سوختند و حالا در تنور گرسنگی و چپاول حکومتی.
تجمع اعتراضی کشاورزان اصفهان ۶اردیبهشت ۹۹: «...حال رفتید سر حکومت و دارید ما کشاورزان را میچزونید. بس کنید دیگه. یک روز بنزین رو گرون میکنید. برای ۴۵تومان هر روز میخواهید یک دسته رو لنگ کنید. این کارها چیه که توی این کشور میکنید؟ بس کنید دیگه... به داد مردم برسید... مگه ما کیستیم؟ بس کند دولت! گوشت بدهکاره؟ روحانی»!
کشاورزان زحمتکش اصفهان روز شنبه ۶اردیبهشت ضمن تجمع مقابل سازمان آب منطقهیی شهر، علیه غارت حقابه کشاورزان شوریدند.
آنها تراکتهایی با خود حمل میکردند که روی آنها نوشته شده بود:
حقابه را میگیریم، حتی اگر بمیریم!
زاینده رود من کو؟
مصوب شد دیگر از حقابههای ما کشاورزان برداشت نکنند پس چه شد؟
سهم ما چه شد؟
اما روحانی ۶اردیبهشت در پاسخ به کسانی که گفتند آیا سهم ما از میلیاردها دلار اموال غصب شده همین صدقه یک میلیونی است، وقیحانه گفت: «مردم میگویند دولت بیشتر بدهد، مگر دولت پول ندارد؟ دولت میتواند بیشتر بدهد منتهی به شرط اینکه ما محاسبه آثار و عواقب این را بکنیم».
یک هموطن: «مردمو یه مشت احمق مثل خودتون فرض کردین؟ نفهما! چه جوری میخواین وام به مردم بدین؟... بیشرفها اون پول توجیبی یک ساعت بچه خودتون هم نیست».
کشاورزان خوب میدانند آخوندها هیچ بویی از انسانیت نبرده و تنها راه نجات در اعتراض و قیام و سرنگونی است.