یکی از شعارهایی که در سال 88 جوانهای قیام‌آفرین فریاد می‌زدند، «مرگ بر اصل ولایت‌فقیه» بود. شعاری که به قول خامنه‌ای، اصل نظام را نشانه رفته بود. آن نفرت اوج‌یابندهٴ جوانها از تمامیت نظام منحوس ولایت‌فقیه حالا به آنجایی رسیده که کارگزاران و رسانه‌های رژیم، پیاپی و با زبانهای مختلف، نسبت به آن هشدار می‌دهند. برای نمونه، خبرگزاری حوزه رژیم از مازندران، روز 23 شهریور، در حالی‌که با فرهنگ دجالگری به جای «ولایت‌فقیه» از واژه «دین» استفاده می‌کرد، نسبت به «عوامل دین‌گریزی جوانان» یا همان نفرت از ولایت‌فقیه، هشدار داد و گفت: «تعمیم دادن دین گریزی به اکثر جوانان یکی از مشکلات ماست که سبب قوی جلوه دادن [دشمن] در همه زمینه‌ها می‌گردد».
بعد هم ریزش بسیجیها و مزدوران رژیم در مقابل نفرت همه‌گیر اجتماعی از رژیم را، این‌طور بیان کرد: «از دست دادن روحیه ایثارگری... از عواقب دین گریزی است». که در این جا روحیه ایثارگری هم به زبان معمول به‌معنی خدمت و مزدوری بسیجیها، برای نظام است.
پس این رسانهٴ حکومتی، به‌روشنی اعتراف می‌کند که مشکل رژیم، فراگیر بودن کینهٴ جوانها از نظام ولایت‌فقیه و بعد هم ریزش نیروهای خودش است. مشکلی هم که مطرح می‌کند این است که از یک طرف شاهد گسترش نفرت جوانان از نظام است، از طرف دیگر نمی‌تواند این واقعیت را به زبون بیاورد چون می‌شود اعتراف به قدرت بسیار زیاد دشمن و این اعتراف خودش باعث ریزش بیش از پیش در نظام می‌شود. اما به هرحال نمی‌تواند از این اعتراف هم بگذرد و اعتراف به قدرت دشمنان نظام مرتباً تکرار می‌شود. مثل اعتراف آخوند سالک امام جمعهٴ خامنه‌ای در اصفهان که روز 23شهریور با وحشت گفت: «طرح حرکت نرم نفوذ در اصول نظام اسلامی، از سوی دشمنان کلید خورده و ما باید هوشیار باشیم!».
اما به‌راستی آخوندها در قبال این خطری که مرتباً به‌خاطرش هشدار می‌دهند چه راه‌حلی ارائه می‌دهند؟
همان خبرگزاری حکومتی حوزه، این راه کار را مطرح می‌کند: «تقویت بینش دینی جوانان... پیشگیری از نفوذ عوامل فرهنگی، از جمله راهکارهای رفع دین گریزی است».
اما تقویت بینش دینی جوانان یعنی چه و چگونه حاصل می‌شود؟
جواب این سؤال را آخوند مجتهد تبریزی، امام جمعهٴ خامنه‌ای در تبریز به این صورت می‌دهد: «در این شرایطٍ تهاجم فرهنگی دشمن، توسعه و گسترش حوضه‌های علمیه خواهران ضروری است».
اگر با گسترش حوضه‌های آخوندی قرار بود جوانان به رژیم جذب و ترغیب شوند که الآن در این 37 سال با این همه حوضه و امکانات که در اختیار آخوندها بوده باید تمام جوانان جذب و بسیجی می‌شدند، نه این‌که حالا شاهد هشدارهای مکرر به‌خاطر «دین گریزی» یا همان ولایت گریزی و این همه ابراز وحشت به‌خاطر ریزشها باشیم.
پس مطرح کردن این راهکارهای مسخره چیزی نیست جز اعتراف به ناتوانی و بن‌بست نظام، در برابر خشم و کینهٴ انفجاری جوانها.
بعد هم ریزش بسیجیها و مزدوران رژیم در مقابل نفرت همه‌گیر اجتماعی از رژیم را، این‌طور بیان کرد: «از دست دادن روحیه ایثارگری... از عواقب دین گریزی است». که در این جا روحیه ایثارگری هم به زبان معمول به‌معنی خدمت و مزدوری بسیجیها، برای نظام است.
پس این رسانهٴ حکومتی، به‌روشنی اعتراف می‌کند که مشکل رژیم، فراگیر بودن کینهٴ جوانها از نظام ولایت‌فقیه و بعد هم ریزش نیروهای خودش است. مشکلی هم که مطرح می‌کند این است که از یک طرف شاهد گسترش نفرت جوانان از نظام است، از طرف دیگر نمی‌تواند این واقعیت را به زبون بیاورد چون می‌شود اعتراف به قدرت بسیار زیاد دشمن و این اعتراف خودش باعث ریزش بیش از پیش در نظام می‌شود. اما به هرحال نمی‌تواند از این اعتراف هم بگذرد و اعتراف به قدرت دشمنان نظام مرتباً تکرار می‌شود. مثل اعتراف آخوند سالک امام جمعهٴ خامنه‌ای در اصفهان که روز 23شهریور با وحشت گفت: «طرح حرکت نرم نفوذ در اصول نظام اسلامی، از سوی دشمنان کلید خورده و ما باید هوشیار باشیم!».
اما به‌راستی آخوندها در قبال این خطری که مرتباً به‌خاطرش هشدار می‌دهند چه راه‌حلی ارائه می‌دهند؟
همان خبرگزاری حکومتی حوزه، این راه کار را مطرح می‌کند: «تقویت بینش دینی جوانان... پیشگیری از نفوذ عوامل فرهنگی، از جمله راهکارهای رفع دین گریزی است».
اما تقویت بینش دینی جوانان یعنی چه و چگونه حاصل می‌شود؟
جواب این سؤال را آخوند مجتهد تبریزی، امام جمعهٴ خامنه‌ای در تبریز به این صورت می‌دهد: «در این شرایطٍ تهاجم فرهنگی دشمن، توسعه و گسترش حوضه‌های علمیه خواهران ضروری است».
اگر با گسترش حوضه‌های آخوندی قرار بود جوانان به رژیم جذب و ترغیب شوند که الآن در این 37 سال با این همه حوضه و امکانات که در اختیار آخوندها بوده باید تمام جوانان جذب و بسیجی می‌شدند، نه این‌که حالا شاهد هشدارهای مکرر به‌خاطر «دین گریزی» یا همان ولایت گریزی و این همه ابراز وحشت به‌خاطر ریزشها باشیم.
پس مطرح کردن این راهکارهای مسخره چیزی نیست جز اعتراف به ناتوانی و بن‌بست نظام، در برابر خشم و کینهٴ انفجاری جوانها.
