بیانیهٔ ارائه شده ‌اینگرید بتانکور، ازشاکیان خصوصی به دادگاه بلژیک به‌خاطر توطئه تروریستی علیه گردهمایی مقاومت

دادگاه بلژیک – آنتورپ

محاکمه اسدالله اسدی دیپلمات تروریست رژیم

وهمدستانش به‌خاطر توطئه تروریستی علیه گردهمایی مقاومت

بیانیهٔ ‌اینگرید بتانکور –ازشاکیان خصوصی

کاندیدای سابق ریاست‌جمهوری کلمبیا

بیانیه ارائه شده به دادگاه بلژیک

اینگرید بتانکور

«سلام، اینگرید بتانکور نام دارم و فرانسوی هستم. در ۲۵دسامبر ۱۹۶۱ در بوگوتا در کلمبیا متولد شده‌ام. من یکی از شاکیان خصوصی از پرونده توطئه تروریستی ۳۰ژوئن ۲۰۱۸ در ویلپنت هستم. بیانیه حاضر به‌منظور ارائه به دادگاه آنتورپ است.

مقدمتا می‌خواستم بگویم که از تصور آنچه می‌توانست بر سر ما بیاید شوکه هستم. این‌که در اثر یک‌سو قصد تروریستی در فرانسه می‌توانستم کشته شوم. امری است که مرا به‌شدت منقلب می‌کند. ابتدا باید توضیح دهم که به چه دلیل در ۳۰ژوئن ۲۰۱۸ در ویلپنت بودم .

چون با موارد نقض حقوق‌بشر مواجه شده بودم و هم‌چنین با تحقیر و اسارت و شکنجه روبه‌رو شده بودم عمد داشتم در این کنفرانس شرکت کنم.

کنفرانسی که از طرف اپوزیسیون ایران برگزار شده بود و می‌خواستم همبستگی خود را با مبارزه آنها اعلام کنم. وقتی به ویلپنت رفتم کاملاً آسوده خاطر بودم و احساس امنیت کرده و این‌که می‌توانم بدون نگرانی از حمله تروریستها آنچه در دل دارم را بیان کنم . نمی‌توانستم تصور کنم که در ویلپنت.خطری می‌تواند متوجه من باشد.

یادم می‌آید وقتی رسیدم محل مملو از جمعیت بود. یک کنفرانس خشک و خالی نبود. مثل یک جشن ملی بود. یک گردهمایی مردمی با پرچم و با موسیقی و با انواع رنگانگ از مردم با ملیتهای مختلف در آنحا حضور داشتند. از ملیتهای دیگر نیز حضور داشتند. این تصاویر شادابی را از این جهت ذکر می‌کنم که آنرا با طرح هولناکی که برای ما تدارک دیده بودند قرار دهم و با شما در میان بگذارم.

اول می‌خواستم گرامی بدارم خاطره ۳۰هزار نفر را که در سال۱۹۸۰ توسط خمینی در ایران به‌طور خودسرانه اعدام شدند. بدون این‌که هیچ جرمی مرتکب شده باشند، زندانی شده بودند. محاکمه‌ای صورت نگرفته بود آنها به‌طور دسته‌جمعی اعدام شدند. از آنها خواسته می‌شد که باید حکومت مذهبی آخوندها را مودر تأیید قرار دهند و چون از این کار امتناع ورزیدند اعدام شدند.

فکر می‌کنم به‌دلیل تجربه شخصی که خودم در زندگی‌ام داشته‌ام به‌طور خاص از این وضعیت نقض حقوق‌بشر تحت تاثیر قرار می‌گیرم مخصوصاً وقتی با و زور حکومتی انجام می‌شود چون مردم در برابر یک ماشین جهنمی قرار می‌گیرند که خردکننده انسان‌هاست.

هم‌چنین در آن جلسه می‌خواستم درباره وضعیت زنان در ایران صحبت کنم همان‌طور که می‌دانید رژیم آخوندها از زنان یک طبقهٔ دست دوم ساخته است و زنان حق ندارند قاضی دادگاه باشند یا شهادت برابر بدهند. آنها هم‌چنین از حق سرپرستی کودکانشان در صورت طلاق محروم هستند. آنها حتی قربانی حملات با اسید به‌صورتشان روبه‌رو بوده‌اند به جرم بدحجابی همه این مسائل مرا تحت تاثیر قرار می‌دهد.

در حالی‌که یک حکومت استبدادی سر کار است من تحت تاثیر زنی هستم که رهبر مقاومت ایران است. رهبری که اعضای مقاومت او را انتخاب کرده‌اند. انتخاب یک زن برای مقابله با رژیم زن‌ستیز آخوندها از نظر من دلیرانه و فوق‌العاده است. هنگامی که در کنفرانس صحبت کردم وقتی از روی سن پایین آمدم با افرادی مواجه شدم که به سمت من آمدند تا با من صحبت کنند و مرا ببوسند.

به‌طور خاص اقدام دو دختر جوان برایم جالب بود که آمدند و می‌خواستند با من عکس بگیرند.

وقتی مطلع شدم که ما در معرض یک سوءقصد قرار گرفتیم که می‌توانست جان این همه آدم را بگیرد و با ارتکاب جنایت همه این حیات و سرزندگی را به ناگهان خاموش کند برایم غیرقابل تحمل است.

شما که به‌عنوان دادگاه آنتورپ وظیفه محاکمه اعضای این سو قصد ر دارید باید بدانید که این فقط محاکمه یک شخص نیست بلکه قبل از هر چیز اقدام برای حراست از امنیت و بنیادهای ملتهای آزاد است.

ما می‌خواهیم قادر باشیم حق آزادی عمل خود را در چارچوب قانون حفظ کنیم.

می‌خواهیم بتوانیم به سخاوتمندی و گشاده رویی خود ادامه دهیم. فکر می‌کنم این یکی از مسئولیتهای قربانیان بالقوه است. زیرا ما هنوز اینجا هستیم و می‌توانیم حرف بزنیم و آنها نتوانستند ما را ساکت کنند. صدای ما صدای یک ایمان است و یک ایقان به عدالت. زیرا معتقدیم که عدالت همان پاسخی است که باید در برابر خشونت و تروریسم بدهیم.

این عملیات طراحی شده در بالاترین سطوح حکومتی در ایران از سوی خامنه‌ای و وزیرانش به‌ویژه وزیر خارجه‌اش که مجری این توطئه بوده در کادر یک استراتژی تروریسم بین‌المللی صورت گرفته است.

این یک دیکتاتوری فریبکار است که ما را و بنیادهای اجتماعی ما را هدف قرار داده است.

امروز باید از خود بپرسیم که کی هستیم و به چه چیزی اعتقاد داریم. زمان آن است که از ماهیت جمعی خود دفاع کنیم. از ارزشی که برای آزادی قائل هستیم، آزادی تفکر، آزادی بیان، این هم‌چنین برای دفاع از دست‌آوردهایی است که به ارث برده‌ایم. ارزشهایی که به ارث برده‌ایم از طرف همه کسانی که قبل از ما جانشان را دادند تا بتوانیم دستگاه عدالت عادلانه تری داشته باشیم، مؤسساتی داشته باشیم که از ما حراست کنیم تا آزاد باشیم که هر طور می خواهیم فکر کنیم و حرف بزنیم

این دست‌آوردهایی است که باید به نسل‌های بعدی منتقل کنیم آنها را تقویت کنیم تا بتوانند برای آرزوهای خود بجنگند تا جهانی بهتر ساخته شود تا به خیابان‌ها بروند و از اعتقادات و حقوق خود دفاع کنند.

این است ابعاد دادگاه آنتورپ و این برای من یکی از مهم‌ترین لحظات برای همه ماست. یادمان بیاید دادگاه نورنبرگ را که عمیقاً روی تاریخ تاثیر گذاشت. این آن لحظاتی است که ما درباره آنجه هستیم و ارزشهایمان تصمیم می‌گیریم.»